Master @ work

Όταν ήθελα να βάψω 'σειρήτια' στο R51/3 μου πολλοί μου είχαν προτείνει αυτοκόλλητα για να μην μπλέξω. Δεν ήταν τόσο εύκολο να βγουν όπως τα μαμά.

Κάποιος μου σύστησε λοιπόν ένα γέρο τεχνίτη, αν θυμάμαι καλά κάπου σε μια πάροδο στην Πειραιώς και τον οποίο παρακολούθησα χαζεμένος, με το σαγόνι στο πάτωμα να κάνει ακριβώς αυτό που θα δείτε στο βίντεο, χωρίς να προλάβω καν να πω ότι φοβόμουν μην μου χαλάσει το βαμμένο ντεπόζιτο.

http://youtu.be/qTtA_MVQCss

Robots? I don't need no stinkin' robots.

Sideways

Εχθές έβλεπα την πολύ καλή ταινία 'Now you see me' (no spoilers). Και κάποια στιγμή μέσα στο πουθενά μας κάθεται κι ένα car chase.

Αν και τα αυτοκίνητα ποτέ δεν τα πήγαινα ποτέ δε με χάλαγε ένα καλό car chase κι αυτό είχε διαφημιστεί με κάτι BMW σειρά 3 κτλ κτλ (είπαμε δεν τα πάω καλά με τα κουτάκια).

Και ξεκινάει το κυνηγητό και... και τίποτα. Δυο μπαλότσες με anti-spin, anti-kookoo, anti-doro, antipasti και ότι άλλο που απλά πάνε γρήγορα. Κάνουν μερικά σλάλομ (χωρίς να κουνήσουν πόντο την ουρίτσα), καβαλάνε και μια νησίδα και τέλος.

Κι έχω μείνει και το κοιτάω.

That's it? Πλάκα κάνεις; Tι ειν' αυτός ο απόπατος της ξεφτίλας;

Και γι' αυτό μόλις τελειώνει η ταινία χτυπάω ένα τέτοιο για να στανιάρω.

Hit it Steve and show them how it's done.

Paintjob

Τώρα που φτάνουμε στο σημείο 0 και μαζεύουμε τιμόνια, ντεπόζιτα και ότι άλλα τζάρτζαλα χρειαζόμαστε για την ανακατασκευή ήγγικε η ώρα να αποφασίσουμε και για το paintjob. Γνώμες από ανθρώπους με γούστο δεκτές, χωργιάτες με XJR και TDM θα αγνοηθούν όπως τους αξίζει.

Υποψήφια μέχρι τώρα:

κοιτάμε μόνο για paintjob στα συγκεκριμένα, όχι το υπόλοιπο στήσιμο.

Καλημέρα σύντροφοι!

Update: Παίζει και...

Ένα μικρό λεξικό

Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ αυξανόμενα μια δυσκολία ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων για απλή, καθημερινή επικοινωνία. Σύγχυση εννοιών, λέξεων, ιδεών και αντιλήψεων.

Αυτό που χρειάζεται είναι ένα καινούριο λεξικό που να φέρει τον κόσμο πιο κοντά και να γίνονται όλοι κατανοητοί σε όλους, ασχέτως μόρφωσης. Ο κόσμος αλλάζει κι απλοποιείται κι αυτή είναι η τάση που πρέπει να ακολουθήσουμε.Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τη γλώσσα.

Κατ’ αρχήν δεν χρειάζεται το ωμέγα, μπορεί άνετα να αντικατασταθεί με το όμικρον.

Αυτό σαφός θα βελτιόσει τα πράγματα. Επίσης όλα τα ‘η’ μπορούν να αντικατασταθούν με γιώτα.

Μ’ αυτί τιν αλλαγί θα μπορούμε όλι να γράφουμε απλά. Τα ‘υ’ στα ‘ευ’ και ‘αυ’ μπορούν να αντικατασταθούν με ‘φ’ ή ‘β’ ενό όλα τα διπλά σίμφονα θα εξαλιφθούν.

Τέλος τα ‘αι’ θα αντικατασταθούν με ‘ε’.

Έτσι η γλόσα μας θα γίνι πιο έφκολι, πιο εφχάριστι στο γράψιμο κε πιο βατί ενό ι επικινονία θα γίνετε πολί πιο απλοπιιμένι.

Δεν αρκί όμος ι αλαγί στις λέξις για να σινομιλούμε με άτομα με τα οπία δεν μπορούσαμε μέχρι τόρα να σινενοιθούμε. Χριάζετε κε κάπια αλαγί ενιόν. Τιμί ίνε ας πούμε να επιτίθεντε ίκοσι άτομα σε ένα. Διμοκρατία ίνε να ανέχεσε δολοφόνους αλιός δεν ίσε διμοκράτις κε δε σέβεσε τους θεσμούς. Ίνε έτσι κάπια ψιλά πράγματα που με τον κερό οριμάζουν στι σινίδισι του κόσμου. Τόρα άμα θέλι κανίς τιν παλιά γραματικί μπορί να σκέφτετε πιο πολί όταν ψιφίζι. Όχι ότι άλι ίνε πολί καλίτερι αλά έστο λίγο νιονιό να χουμε κάτι θα γίνι.

Α, κε κάτι που δεν άλαξε. Η λέξι χτίζο ίνε ακόμα χτίζο, δεν γράφετε καταστρέφο, κε η λέξις ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΚΕΨΗΣ θα γράφοντε πάντα με τον ίδιο τρόπο οπότε μι φοβάστε…

H ροπή των αμνών - update.

Στη συγκέντρωση Τα Καλά Κοπέλια φέτος, όπως ξέρουν και όσοι συμμετείχαν, γυρίστηκε το αριστούργημα Η ΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ.

Το πλήθος των συντελεστών έδωσε τον καλύτερο εαυτό του ώστε να έχουμε ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Μόλις μίλησα λοιπόν με τον Βασίλη στο ΜΟΤΟ και στο τεύχος Νοεμβρίου όλα όσα θέλατε να μάθετε για το σεξ, τα πρόβατα και τη μοτοσυκλέτα θα λυθούν σε χρόνο dt. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους πήραν μέρος και να τους προετοιμάσω ψυχολογικά για το sequel.

Ti υπέροχος κόσμος μπαμπά

Εχθές είδα μια δημοσίευση στον τοίχο μου από το bikerspirit, ιντερνετικό περιοδικό. Αφορούσε μια μοτοσυκλέτα που βρέθηκε στο δάσος θαμμένη και ήταν πραγματικά γαμάτο. Δεν είδα πηγή - πιθανόν να είχε, εγώ δεν την είδα - και έψαξα την πρωτότυπη δημοσίευση.

Έχω συνηθίσει στο ίντερνετ να μην βάζει κάποιος πηγές οπότε... τίποτα ασυνήθιστο. Πόσταρα κάτω από το ελληνικό και την αγγλική πηγή μια και είχε πολύ περισσότερα λινκς με παρόμοιες ιστορίες. Το ποστ μου σβήστηκε (;) και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος ο οποίος μπαίνει χωρίς κανένα edit. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Not for sale

Το μήνυμα το διάβασα αργά βράδυ, αφού είχα ανεβάσει κάποια πράγματα στο fb για την ανακατασκευή του 750Κ.

'ανταλλακτικά χαριζονται σε οποιον τα χρειαζεται.ΔΕΝ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ'.

Από τον Ηλία. Δεν τον ξέρω, ή τουλάχιστον δεν τον ήξερα. Ερωτεύτηκε στα 15 του ένα R51 κι από τότε τον έπιασε η μουτζούρα. Στο fb τον βρίσκετε Elias Dairis και ελάχιστα δείγματα απ' τη δουλειά του βλέπετε εδώ. 

Αλλά δε δουλεύει με δέρμα μόνο, στήνει πρότζεκτ κανονικά απ΄ότι έχω καταλάβει. Και τι με ήθελε; Να μου χαρίσει ένα ντεπόζιτο από CL250 '82 για να το τεστάρουμε. Μαζί με ένα ντεπόζιτο απο XL Dakar - σετ με τα καπάκια του και το πίσω φτερό - σαν δεύτερο κουστουμάκι ίσως για το 185. 

Μου είχε πει και για ένα ντεπόζιτο από SP αλλά αυτό είναι ''πανω σε ενα πλαισιο husqvarna με κινητηρα Mz και φυλαει προβατα στο Μετσοβο''. Και τα οποία μου τα στέλνει λόγω της Αλληλεγγύης των Μουτζούρηδων.  Δεν τον ήξερα και δεν με ήξερε! Απλά διάβασε ότι ψάχνω για ντεπόζιτο... Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά ναι, ΑΥΤΟ είναι μοτοσυκλέτα! 

Όσοι το έχουν κάνει καταλαβαίνουν το αλκολίκι και το κόλλημα. Να κάθεσαι και να κάνεις σχέδια που δεν τα περιορίζει καμιά βιτρίνα και κανένας ντιζάινερ και κανένα μάρκετινγκ. Το θέλω έτσι και γιουβέτσι και το ντεπόζιτο το θέλω έτσι και το βάψιμο αλλιώς. Και τα μισά πράγματα που βλέπεις πάνω οδηγώντας το να είναι έτσι όχι γιατί τα αγόρασες έτσι αλλά γιατί τα έφτιαξες έτσι, γιατί τα γουστάρεις έτσι και γιατί μόνο στο δικό σου μηχανάκι είναι φτιαγμένα έτσι. 

Και άμα βρεθούν και 5 ομοιοπαθείς τρελοί σαν τον Ηλία και το Χρήστο είσαι στον παράδεισο. Άσε που μαζεύεις γνώσεις αβέρτα. Πανεπιστήμιο που λέει κι ο Μιχαήλος. Πως να ξεσκουριάσεις ντεπόζιτα, τι κακό κάνει το ξύδι, τι είναι το Por15, από που να βρεις σπρέυ για κεραμική, τι να κάνεις για να κρύψεις τα καλώδια στο τιμόνι, που να καβατζάρεις τη μπαταρία για ν' αδειάσει το τριγωνάκι - πράγματα στα οποία ήμουν, και είμαι, γκαβάδι αλλά μαθαίνω. 

Και δεν τελειώνει, όλο και μαθαίνεις. Έβλεπα το Χρήστο να δουλεύει κι είχα πάθει. Με τρία CB750K και λύσε-δέσε ο τύπος είναι γκουρού. Ξέρει μέχρι την τελευταία βίδα που έκανε φαντάρος και με ποιό παξιμάδι τα χει. 

Στο ίδιο μήκος κύματος κι ο Γιώργος ο Αποστολάκης. Άλλο κόλλημα. Τρεις μήνες τώρα γυρνάει μ' ένα μάτι θολό και μουρμουρίζει ότι πρέπει να φτιάξει δική του υαλοβολή. Μόνο που δεν είπε ότι θέλει να την φτιάξει στο μέγεθος της κιβωτού του Νώε ώστε να χωράει δυο 750Κ μέσα να κάνουν κάμα σούτρα. Κι όταν τελειώσουν τα πράγματα από κει, θα τα περάσει 7 βαψίματα μέχρι να βρει ένα που να το κοιτάει με ημίτρελο ύφος σε κάθε διαφορετική κατάσταση φωτός μέχρι να πει 'καλό είναι'. 

Και όλα αυτά, όλη αυτή η τρέλα και το μεράκι και το εφτακάθαρο πάθος - ε ΔΕΝ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ που λέει κι ο Ηλίας. Το δούναι και λαβείν και οι έντοκες είναι για τα 'μαγαζά'. Και όσο πάει μαθαίνω όπως είπα, όχι μόνο να πιάνω το σωστό κατσαβίδι για να ξύσω τη μύτη μου, αλλά και το να βρίσκω μια δική μου ταυτότητα πάνω στα παλιά μέταλλα που δεν την φανταζόμουνα. Για να πάω από το Κ75 στο 750Κ και να περάσει αυτό το 'Κ' απ' τη σωστή μεριά ήταν μεγάλο το ταξίδι. Το είπα και στο κείμενο για το XL στο ΜΟΤΟ και το ξαναλέω. ΚΑΝΤΕ ΤΟ.

Και δεν είναι ανάγκη να βρείτε καμιά Velocette ή καμιά Vincent. Όρεξη να υπάρχει... κι όλα μαθαίνονται κι όλα γίνονται. Θα χαρώ όποιος θέλει κάτι να βοηθήσω με ότι ξέρω, και ξέρω πλέον και τουλάχιστον 10 ακόμα τρελούς να ρωτήσω... 

Καλησπέρα με γράσο.

Foxy ladies

Ανεβαίνεις πάνω και δεν ξέρεις αν είναι στενό το τεπόζιτο ή είναι τόσο θηριώδες το μοτέρ που ξεχειλίζει κι απ’ τις δυο μεριές και χτυπάει ανάμεσα στα πόδια σου και μυρίζει βενζίνα. Με 4 σε 4 μαύρα ματ μπουριά ή με ένα γυαλισμένο χωνάκι 4 σε 1 με το μεταλλικό ταμπελάκι πάνω.

Devil

Kerker

Yoshimura

Οι Χραπάκοβιτς ήταν μεταγενέστερες, δεν τις είχαμε τότε. Devil, μπατζάνι, πριόνι και μπουρί. Μαύρες ματ και ‘νίκελα’. Με λάστιχο 110 πίσω και ψαλίδι παπιού, με πηρουνάκι μπροστά που τέζαρε σε κάθε σαμαράκι, που χτύπαγε σε κάθε ανωμαλία, που έπαιρνε στις στροφές, που τράβαγε στο φρενάρισμα, που… που σ’ έκανε να έχεις ανεβάσει σφυγμούς, αδρεναλίνες, τεστοστερόνες και τα ρέστα. Το 110 λαστιχάκι έγραφε κάτι οχτάρια που αν το ζύγιζες πριν και μετά το μπαντιλίκι θα χε χάσει μισό κιλό.

Όταν είχα κατέβει απ’ το 1300SF μου και ανέβηκα σε ένα 900F του 82 στο πρώτο σαμαράκι με 140 έχασε τον κόσμο. Και άργησε και πολύ να τον ξαναβρεί παρά τη γέφυρα που προσπαθούσε μάταια να κρατήσει τα καλαμάκια σε μια σειρά. 90 άλογα σε σκάρτο 110 λάστιχο και να τα νιώθεις λες και είναι 200.

Το 1300SF έχει 125 μετρημένα και για να σε τρομάξει πρέπει να το στίψεις. Όπως όλα τα σύγχρονα έχει εκείνη την – αυξανόμενα -, την – αποκρουστική – την –αδιάφορη – κοιμισμένη, ομοιογενή συμπεριφορά. Ευτυχώς με το ‘γαργαλητό’ πήρε τα πάνω του γιατί όπως ήταν ‘μαμά’….

Κι αυτή η αίσθηση δεν μοιάζει με τίποτα. Για να έχεις την ίδια αίσθηση με BMW1200GS πχ πρέπει να το γυρίσεις ανάποδα, να κάτσεις στα αναμένα κύλινδρα και να πάρεις κάτω τσουρλώντας την πλαγιά και φωνάζοντας Jeronimo αφού έχεις πετάξει από πάνω όλα τα ηλεκτρικά μην πιάσει κανένα ABS κατά λάθος.

Άσε την πχοιότητα. Τη βλέπω στο XL μου, τη βλέπω στο 750Κ, τη βλέπω στο 1300. Που να χτυπιέστε κάτω μέχρι να γίνετε μπλε, την ποιότητα που είχαν τότε δεν την έχουν σήμερα ούτε με σφαίρες. Τι απ’ αυτά που κυκλοφοράει σήμερα θα έχει πηρούνι ζάντες και τιμονόπλακες χωρίς σαπίλα σε 40 χρονάκια; Τι ηλεκτρικά και τι εγκέφαλοι θα κρατήσουν τόσο;  

Και μην ακούσω χαλάγανε. Όταν χαλάγανε ήξερες και να τα φτιάξεις, και στο φινάλε η δικαιολογία τους ήταν η τεχνολογία του ’70. Σήμερα ποια είναι η δικαιολογία πέρα απ’ τη φτήνεια; Ότι δε μπορούν να φτιάξουν ένα ανορθωτή να μην καίγεται ή μια τρόμπα βενζίνας; Και ποιος μπορεί σήμερα να βάλει χέρι στο μηχανάκι του χωρίς να τα σκάσει;

Αλλά ας μην μακρυγορούμε που λέει κι ο άλλος… Τα γκάζια είναι γκάζια όταν τα νιώθεις. Όχι όταν βλέπεις το νούμερο στο κοντέρ. Τα νούμερα έχουν σημασία μόνο για τους κολλημένους που παίζουν ακόμα κάρτες υπερατού. Έχω 200 άλογα κερδίζω. Kid stuff.

Η αίσθηση είναι όλα τα λεφτά. Κι ένα 900F το νιώθεις πιο μηχανή στα 140 απ’ ότι ένα Μπούσα στα 200 που κοιμάσαι πίσω απ’ τη φούσκα του φέρινγκ. Κι αν πρέπει να πας 300 για να νιώσεις κάτι, τότε κάτι δεν πάει καλά…

Να του πίνεις το αίμα και να σου πίνει το δικό σου. Και να κατεβαίνεις και να παίζουνε τα χέρια σου απ’ τους κραδασμούς, να έχουν μαυρίσει απ’ τα γκριπάκια, να ανοίγεις το ντεπόζιτο και να την κουνάς να δεις αν έχεις βενζίνα και να φτύνεις το μοτέρ να δεις αν έχει ζεσταθεί.

Έτσι. Αισθήσεις. Όμορφα κι απλά.

Γιατί αλεπού 100 κι αλεπουδάκι 101 δε γίνεται. Κι ότι άλογα και να χει το αλεπουδάκι, αλεπουδάκι θα ναι. Όχι ορίτζιναλ αλεπού. Comprende?

The Γουρούνα Project

Με την πολύτιμη βοήθεια του Χρήστου του Κωστάκη λύθηκε χτες το 750Κ στα εξ ων συνετέθη. Φουλ δουλειά μας πήρε γύρω στις 3,5 ώρες.

Όσο το λύναμε τόσο και το θαυμάζαμε από 10 γωνίες. Όμως είχε τόσα πράγματα πάνω του 'ότι να'ναι' που όχι απλά χρειαζόταν restoring... αλλά ήταν ένα βήμα πριν την αυτανάφλεξη για να σωθεί.

Οι βίδες ήταν τρελά τεζαρισμένες, τουλάστιχον οι περισσότερες. Δεν ξέρω που πέτυχαν το Χαλκ σε berserker rage και τις έσφιξε, αλλά έκανε καλή δουλειά. Κάθε μια έβγαινε με 3-4 δυνατά κρακ, ευτυχώς χωρίς να κόψει τίποτα. Οι βίδες του τιμονιού, κάτι 13άρες ήταν τόσο σφιγμένες που είχε σκάσει το τιμόνι εκεί που πίεζαν, είχε ανοίξει.


Όχι ότι πείραζε ιδιαίτερα μια και ήταν ολόστραβο.

Το μπροστινό φτερό ήταν από 900 F2 και είχε περτσινωθεί πάνω σε μια μικρή γέφυρα. Δεν κρατούσε πουθενά αλλού, μόνο εκεί, και ήταν σφηνωμένο στο πηρούνι. Τα ηλεκτρικά είτε ήταν σάπια καλώδια είτε κατέληγαν στο πουθενά (η αυτανάφλεξη που λέγαμε).

Βρήκαμε κάποια άσχετα σε ένα κουβάρι σφηνωμένα κάτω απ' τα καρμπ.

Η σέλα ήταν σαν τον τάφο του Τουταγχαμών. Το αφρολέξ είχε γίνει ένας κόκκινος σαπισμένος πολτός που θα είχε κάνει θραύση αν έκαναν remake του The Blob.

Σε ένα δυο σημεία που δεν βίδωνε κάτι σωστά είχαν ανοίξει πάσα με τρυπανάκι και είχαν βιδώσει μια άλλη παραδίπλα.

Τέλος η εξάτμιση ήταν από Suzuki Address.

Ποιος βάζει εξάτμιση από αυτό

σε αυτό

Να γιατί δεν έπρεπε να έχει καταργηθεί ποτέ ως ποινή το παλούκωμα.

Και μια και έβαλα την τελευταία φωτό, σκεφτόμαστε σοβαρά τις 4-σε-4 εξατμίσεις μαμά, απλά γιατί είναι too cool to ignore. Χώρια που φεύγουν οι τάπες τους για πλάκα, και χώρια που δε θα μας δημιουργήσουν κανένα πρόβλημα με πέρασμα από τα παταράκια πίσω, ταίριασμα σε λαιμούς κτλ.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αργότερα δεν μπορεί να παίξει και μια Kerker / Yoshi 4-σε-1.

Οπότε αν γίνει αυτό μένουμε με μαμά τεπόζιτο, καπάκια, εξατμίσεις και... βλέπουμε... Για την ώρα θαυμάζουμε το τέρας που ελευθερώσαμε. Και ναι, είναι 40 σχεδόν χρονών μοτέρ με τη λέξη συντήρηση να είναι άγνωστη. That's Honda, in your face που λέει κι ένας Άγγλος tester.

Άλλο ένα τρομερό GP

χτες, με μάχες προσπεράσεις, κι ένα τραυματία Μάρκεζ να παλεύει να πάρει ξανά νίκη στην πρώτη του χρονιά στη μεγάλη κατηγορία. Ο μικρός είναι απλά ασύλληπτος.

Και η ερώτηση που μεταφέρω από το φίλο μου το Νικ είναι, αν έτρεχαν σε ένα ενιαίο, όλοι με την ίδια μοτοσυκλέτα πχ. Χόντα ή με κάτι καλύτερο πχ. Ντουκάτι ποια θα ήταν η κατάταξη τους; Σε τι σειρά θα έβγαιναν οι Marquez, Jorge, Pedrosa, Bautista, Dovi, Cal, Rossi κτλ;