Είμαι αντίθετος σε οτιδήποτε μειώνει τη συμμετοχή του αναβάτη στην οδήγηση και κατ' επέκτασην την προσοχή του.
Όσο η τεχνολογία επιτρέπει σε κάποιον να κάνει λάθη και να γυρίζει σπίτι του τόσο αθέλητα θα τον προτρέπει να τα κάνει. Να το πω κι αλλιώς. Η δουλειά μου αφορά την εκπαίδευση, κι έχω φάει αρκετά χρόνια και ως εκπαιδευτικός ψυχολόγος και ως καθηγητής να μελετάω μεθόδους. Όσο πιο μασημένο φαγητό δώσεις στα παιδιά τόσο πιο εύκολο το κάνεις να ξεχάσουν να μασάνε. Δώσε σε ένα παιδί ένα κομπιουτεράκι στο χέρι και δε θα μάθει ποτέ διαίρεση. Και γιατί να τη μάθει; Εδώ είναι η διαφορά με την οδήγηση. Γιατί τη μια φορά που θα τύχει να θες να κάνεις διαίρεση και δεν έχεις κομπιουτεράκι δεν θα σκοτωθείς.
Αλλά ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη και ας πάμε στο δια ταύτα.
Διαβάζω λοιπόν ότι ''βλέπουμε τεχνολογίες που είχαν καταξιωθεί στα αυτοκίνητα να συναντούν σκεπτικισμό από τους μοτοσυκλετιστές (μιλώντας για το 60). Δισκόφρενα; Φτου σιξ-σιξ-σιξ, γιατί τι έχουν τα ταμπούρα; Υδρόψυξη; Άχρηστη πολυπλοκότητα.... Εδώ φτάνουμε σε ένα άλλο ψυχολογικό θέμα: Μερικοί θεωρούν πως οποιαδήποτε τεχνολογία που αφαιρεί κομμάτι δουλειάς ή συμμετοχής από τον αναβάτη μειώνει τον ανδρισμό του.''
Προσωπικά νιώθω το ίδιο άντρας είτε χυμάρω με ABS είτε χωρίς. Για τα δισκόφρενα του '60 θα ήμουν με τους σιξ-σιξ-σιξ για αρκετό καιρό και μέχρι να δουλέψουν όπως πρέπει, γιατί ναι, δισκόφρενα είχαμε το 60 αλλά για να δουλέψουν καλύτερα από τα ταμπούρα δούλεψε του κασίδη το κεφάλι διπλοβάρδια. Όσο για την υδρόψυξη είμαι με το Σοιχίρο. Πάρα πολλές φορές, ανάλογα με τη χρήση και το είδος της μοτοσυκλέτας είναι άχρηστη πολυπλοκότητα κι ας έχω υδρόψυκτον Αργοπόδη.
Πάμε παρακάτω.
''Μια εύκολη και άνετη θεραπεία θα ήταν να τους πάρεις την καινούρια τους μοτοσυκλέτα και να τους βάλεις να οδηγήσουν στον ίδιο ρυθμό μια προπολεμική εγγλέζικη. Με τις ταχύτητες δεξιά κι ανάποδα, λεβιεδάκι για το αβάνς, ανύπαρκτα φρένα, γκάζι κι αναρτήσεις. Κι όταν θα τον ξεσφηνώσουμε απ' τα πουρνάρια ή κάτω απ' το φορτηγό, να ρωτήσουμε τη γνώμη του για την τεχνολογική πρόοδο.''
Εδώ δεν θα απαντήσω καν θεωρητικά. Ο φίλος μου ο Γιάννης με τον οποίο κάναμε το τεστ με τα μπέργκερ πούλησε ένα φουλ εξοπλισμένο BMW 1200GS και αγόρασε μια δεξιοτάχυτη Enfield με ανύπαρκτα φρένα και αναρτήσεις. Κινείται στις βόλτες μας με τον ίδιο ρυθμό που κινείτο με το 1200 γιατί οι βόλτες μας είναι αργές και ράθυμες στον επαρχιακό της Κρήτης. Επίσης οδηγικά του αρέσει απείρως περισσότερο το Enfield ακριβώς γιατί νιώθει να συμμετέχει περισσότερο στην οδήγηση, να θέλει περισσότερη προσπάθεια για να πάει σβέλτα και μέχρι στιγμής δεν τον έχουμε ξεσφηνώσει από κάπου. Τώρα ψάχνει Four του '70 αφήνοντας πίσω του για τα καλά τον ηλεκτρονικό κόσμο.
Διαβάζω άλλα δυο επιχειρήματα υπέρ των ηλεκτρονικών.
''Όταν γνωρίζεις πως από τους αγωνιζόμενους στην ΜΧ1 του παγκόσμιου motocross είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού αυτοί που μπορούν να πάνε τέρμα γκάζι τα 450 για όλο το σκέλος καταλαβαίνεις ότι κάθε βοήθεια δεκτή, και launch control για να μη σε αφήσουν όλοι πίσω στην εκκίνηση, και traction control για να μεταφράζεται η δύναμη του κινητήρα σε επιτάχυνση και όχι σε άχρηστο και κουραστικό σπινάρισμα.''
και το δεύτερο
"Οι μεγάλες πρόοδοι στα ηλεκτρονικά έχουν έρθει από τους αγώνες ταχύτητας. Ακόμα κι αυτοί οι ίδιοι οι aliens των MotoGP, γνωρίζουν πολύ καλά πως χωρίς τα ηλεκτρονικά θα πήγαιναν πιο αργά, ή θα πήγαιναν πιο γρήγορα στο νοσοκομείο."
Οι άνθρωποι που πάνε με τέρμα γκάζι το 450 όπως και ο Vinales π.χ. είναι άλλο ζωικό είδος από εμένα. Τυχαίνει να είμαστε στον ίδιο πλανήτη, να είμαστε και οι δύο πολυκύτταροι οργανισμοί με βάση τον άνθρακα αλλά οι ομοιότητες σταματάνε κάπου εκεί. Θα μπορούσα να είμαι τριλοβίτης και ο Vinales να ήταν κοιλάκανθος χωρίς να έχουμε μεγαλύτερη διαφορά απ' αυτήν που έχουμε τώρα.
Όσο παράξενο κι αν ακούγεται δεν μου είναι τόσο πολύτιμο το να κόψω δεκατάκια απ' τους χρόνους μου ούτε να τους αφήνω όλους πίσω στην εκκίνηση. Οι ανάγκες μου ως τριλοβίτης είναι πολύ διαφορετικές από τις ανάγκες του κοιλάκανθου. Καταλαβαίνω ότι το επιχείρημα είναι ''αν το χρειάζεται ο Vinales δεν το χρειάζεσαι εσύ;'' όπου θα απαντήσω απλά, έχετε δει εμένα και τον Vinales να οδηγάμε δίπλα δίπλα; Θα ήταν ενδιαφέρον να το βλέπαμε σε μια γραφική παράσταση αλλά θα έπρεπε το zoom out να είναι 675% για να βρεθούμε στο ίδιο πλάνο.
Ο μόνος λόγος να πειστώ ότι χρειάζομαι τα ηλεκτρονικά που εξελίχθηκαν για την οδήγηση ενός SS όπως θα το οδηγούσε ο Stoner είναι να έχω πειστεί πρώτα ότι μπορώ να οδηγήσω σαν τον Stoner. Και έστω στην περίοδο που έτρωγε τις τούμπες να το δεχτώ. Εκεί που έπαιρνε το πρωτάθλημα όχι.
Και φυσικά μιλάω προσωπικά. Οι ανάγκες μου, που αφορούν την οδήγηση μου, δεν θα επωφελούνταν ούτε στο ελάχιστο από τα ηλεκτρονικά. Πηγαίνω πλέον σε ρυθμό που τον ξέρω, που μου είναι άνετος και που ελαχιστοποιώ τον κίνδυνο. Αν μου πεις ''τι θα λεγες, να σου πάρουμε λίγο τον έλεγχο για να σαι πιο ασφαλής;'' τότε, όσο έχω την επιλογή θα λέω όχι.
Τα καλύτερα 'ηλεκτρονικά' είναι να φας μισή ώρα σ' ένα πάρκινγκ να μαθαίνεις πάνικ φρενάρισμα. Είναι να ασχοληθείς με τη μοτοσυκλέτα σου. Είναι να χεις τα μάτια σου δεκατέσσερα. Είναι να είσαι όσο γίνεται συμμετοχικός στην οδήγηση και να προβλέπεις. Και θα τελειώσω για άλλη μια φορά με το αγαπημένο μου απόφθεγμα του Θανάση Λέφα:
"Μοτοσυκλέτα είναι να θέσεις τον εαυτό σου στον
κίνδυνο, με κάπως συνοπτικά στοιχεία (ότι τον ελέγχεις). Τη στιγμή που θα
δοθούν τα πλήρη στοιχεία ως προς την ασφάλεια του αναβάτη, η
"μοτοσυκλέτα" θα πάψει να υπάρχει."
My two cents.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου