Sweet dreams are made of this

Καθε ένας έχει τα μοτοσυκλετιστικά του φετίχ. Πολλά από τα δικά μου δεν είναι ακριβά ή exotic είναι όμως εξαιρετικά δυσεύρετα. Μ' αρέσει πχ το DT400, ή ένα CL250, που όμως είναι δύσκολο ως αδύνατο να βρεις σε καλή κατάσταση.

Ένα λοιπόν από αυτά μου τα φετίχ είναι το XL250 της δεκαετίας του 70, πριν τα XLS και τα XLR (γνωστή η τρέλα μου με τα εξελάκια)

Το ΧL αυτό δεν ήταν 'άλλο ένα μηχανάκι' για τη Χόντα. Ηταν ενα τετραχρονο οταν ολοι ειχαν διχρονα, ειδικα στο χωμα. Η Χοντα παντα μισουσε τα διχρονα, και προσπαθουσε παντα να επιβαλλει το δικο της. Προικισε λοιπον το Χοντα της με ενα εξαιρετικό και δυνατό μοτερ (για τετράχρονο παντα) με ροπή τρακτερ, με αλουμινένιο μοτέρ παρακαλώ και με καπάκια από μαγνήσιο. Και μιλάμε για το 76.

''The 250cc 4-stroke motor produces 24 horsepower at the wheel. The bike weighs 288 lbs with oil, grease, and petrol. Fuel capacity is 2.4 gallons (9.5 litres). Demand for this model has remained high among collectors and enthusiasts. An interesting observation with the XL250s models was their narrow streamlining, being only 12 inches at their widest point excluding the handlebars."

Το έκανε τόσο στενό όσο κανένα άλλο της συνομοταξίας. Το μηχανακι ειναι φοβερο χαμηλο, στενο και μακρυ. Και ειναι πανεμορφο. Πολλες φορες το χω ανεβάσει κι άλλες τοσες το χω χαζεψει.

Μέχρι χτες που μου στέλνει ένας άγνωστος μεν, αλλα μελος του MRCG και αναγνώστης χρονια μια φωτογραφια του γκαραζ του, κι ακολουθει λιγο πολυ ο διαλογος:

- Αυτο ειναι το γκαραζάκι μου
- Αμαν αδερφέ με σκότωσες με το XL250, το χω απωθημένο.
- Σ' αρέσει; Στο κάνω δώρο.

Πέρασαν κάπου 3 λεπτα που δε μιλουσα.

Θα το αναστήσω όπως δεν ανάστησα ποτέ μηχανάκι. Δεν θα του πειραξω και δεν θα του αλλαξω τιποτα. Εχω βρει ηδη το φτεράκι του.

Περιττο να πω ειμαι στον εβδομο ουρανο.

YΓ. Για το SR250 που μου έδωσαν θα κάνω χωριστό ποστ.