Εχω εκστασιαστει

Τα χω παιξει μ αυτο το βιντεο. Οι ηχοι μοτοσυκλετων μ αρεσουν ολοι. Μα ολοι. Μονοκυλινδρα, δικυλινδρα, μονοκοτυληδονα, δικοτυλήδονα, ολα. Αλλα τιποτα, ουτε ξεροκαμπανα ουτε ξεροτηγανα, ουτε διχρονα μου ακουγονται πιο evil, απο το ουρλιαχτο του 4κυλινδρου, ειδικα του retro απο κανενα devil χωνακι ή καμια kerker του κερατα σε κανενα Kawa.

Τι-πο-τα.

Κι αυτο το βιντεο ειναι οργασμος. Ειναι αυτο που θα βαζω καθε πρωι να ξυπναω τις επομενες μερες. Ειναι CBX 1050 6κυλινδρο με 4 διαφορετικες εξατμισεις που κανει περασματα.

1) Pipemaster 6 σε 6
2) Kerker 6 σε 1
3) Μαμά μπουριά του '82
4) Bassani 6 σε 1, που περναει 1η και 2α.

Ακουστε το μια....

ακουστε το οσες θελετε και μετα καντε αυτο που εκανα κι εγω.

Ξαναγυριστε το στην αρχη και ακουστε τους ηχους που κανει πριν να φυγει. Τη μιζια, την ταχυτητα που καρφωνει, τα μπασα, τις ξερογκαζιες - κι αν δε σας θυμισει σκυλι που ετοιμαζεται να δαγκωσει....

Τι να το κανεις το φρενα και τη γρηγορη κορωνα και τα σταμπιλιζατερ, εκει να κατσεις βραδυ πανω στο γκοτζιλα και να του τις καρφωσεις ολες να του @#% και δε γραφω αλλα γιατι θα χτυπησω κοφτες

Οχι θα γραψω. Εντιτ. Τι καφριλα ρπμ. Τι σκυλος μαυρος. Δεν εχει ABS δεν εχει TC δεν εχει τιποτα. Οχι να σου βαζουν 150 αλογα και μετα να πεφτουν ολοι πανω του με 400 συστηματα για να τα παλεψει. Αυτο δεν τα παλευει, το πλαισιο δεν την παλευει, οι αναρτησεις δεν την παλευουν, τιποτα δεν την παλευει.

Οριακες καταστασεις, θες δε θες. Γιατι δεν ανεβαινεις πανω σ' αυτο να πας νορμαλ.

Αυτο δε γραφει χρονους. Αυτο σε παει στο χρονο βολτα. Με συνοδεια τις Βαλκυριες απ τα μπουρια. Evil was never so hardcore.

Εντη μπαλεβω

πως λεμε εντη βαναλεν;

Οχι εγω φταιω? Εγω;

AΓΓΕΛΙΑ

και ασε την αγγελια. Νταξ.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ. ΘΕ ΜΟΥ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟΟΟΟΟ!!!!

H φωτογραφια που δεν βγηκε

Πριν απο πολυ καιρο, σ' ενα φόρουμ ειχε τεθει το θεμα αν θελουμε το παιδι μας να οδηγει μοτοσυκλετα, για οσους ειμαστε γονεις.

Ειχα πει καθετα οχι. Θα προτιμουσα οχι.

Αφου ξερω. Αφου βλεπω. Και ειδικα Κρητη ε; Ηρακλειο ε; Δε θελω να γραψω ποσοι απο την αρχη του χρονου. Και καθε χρονο.

Εμπιστοσυνη του εχω, ξερω ομως οτι δε φτανει το τι θα κανει αυτος. Εννοειται βεβαια οτι ειχα πει οτι αν το ζητησει ποτε, αν θελει, θα του μαθω οτι ξερω. Σε ΚΑΜΙΑ περιπτωση συνεπιβατης σε αλλον που δεν ξερει να οδηγαει. Χιλιες φορες να μαθει αυτος σωστα, με ασφαλεια, με κρανος, και τα συναφη.

Αλλα εκανα το κορόιδο. Με το 1300 τι να πει; Που να το παει; Με το μπομπο... λιγος. Με το 185 ομως τωρα... ολο μου πετουσε σποντες. Και κουκλα, και ευκολο φαινεται, και να παμε σε καμια αλανα...

Εκανα το κορόιδο. Μεχρι πριν 4-5 μερες. Εχουμε βγει βραδυ με το XLακι, εχω σταματησει σ' ενα περιπτερο, ο Κιμων με περιμενει διπλα στο μηχανακι. Γυρναω και τρωγω την τρελη φλασια.

Εχει κατσει πανω, και γουσταρει. Γουσταρει. Εχει πιασει μανετες, παιζει τις αναρτησεις, οτι ξερει κι οτι μπορει κι εχει ενα υφος ευτυχιας. Ηθελα να τον παρω φωτογραφια αλλα χαζεψα και δεν...


Και ξαφνικα ήξερα οτι θα παμε στην αλανα, οτι θα τον μαθω, οτι δε γινεται αλλιως. Οτι οση εμπιστοσυνη κι αν του χω δε φτανει και πρεπει να χω κι αλλη τοση κι αλλη τοση και δε γινεται αλλιως. Ενα κοσμο που με μεγαλωσε, που γραφω γι' αυτον, που οσο επικινδυνος ειναι αλλο τοσο πανεμορφος ειναι - πως να του πω οχι;

Εκατσα για λιγα δευτερολεπτα και τον κοιταζα. Ουτε μ εβλεπε, καθοταν πανω κι ονειρευοταν. 17 χρονων, 3 χρόνια μικρότερος από το XLάκι.

Πηγα κοντα.

'Αυτο ειναι ο συμπλεκτης. Εδω ειναι οι ταχυτητες... πατας κατω μια... αν εχεις νεκρο πριν βαζεις πρωτη... να ξεκινησεις....Εδω... αυτο ειναι παλιο κι εχει μανιβελα, ανοιξε την λιγο. Ωραια τωρα πατα μια γερη να βαλεις μπροστα. Γερη ειπαμε. Πιο δυνατα, απ' το πανω σημειο να παει μεχρι κατω με μια κινηση, μην πειραζεις γκαζι θα μπουκωσει.'

Πήρε.

Καθοταν πανω με το μηχανακι να δουλευει κι ειχε εκστασιαστει.

'Ενταξει για τωρα, γιατι ειμαστε σε πολη. Τα υπολοιπα στην αλανα. Σβησε τωρα, απο δω δεξια το διακοπτακι... με τον αντιχειρα συνηθισε να το κανεις... ετσι.'

'Να το ξαναβαλω μια μπροστα να δω αν μπορω;'

'Ναι, ξερεις τωρα, ανοιξε διακοπτη, τσεκαρε για νεκρα.... ελα...'

Και η φωτογραφια δεν βγηκε, αλλα δε χρειαζεται. Ολες οι εικονες στο μυαλο μου ανεξιτηλες. 

Καλά ταξίδια μικρέ.

Γιατι θελω να χασουμε

απ τη Γερμανια.

Οχι γιατι δε μ αρεσει το ποδοσφαιρο. Που δε μ αρεσει. Οχι γιατι σαν αθλημα ειναι αλλη μια απολυτη εκφανση της ξεφτιλας που βιωνουμε σα χωρα, με οπαδους βαμμενους, προβατοειδεις, με μιζες, με πουλημενα, με Μακαρους, με πουρα.

Οχι. Θα φτανανε αυτα ισως αλλα οχι.

Στο φιναλε εθνικη ομαδα ειναι.

Δε θελω να κερδισουμε γιατι δε θελω να δω παλι αυτο το θεατρο της fake ομοψυχιας οπαδων που γκαριζουνε και τα χουνε ξεχασει ολα και @#σανε ολη την Ευρωπη και δε χρωστανε τωρα τιποτα και παρτα Μερκελ για να μαθεις. Τους ιδιους τυπους που αγκαλιαζονται και τραγουδανε τον εθνικο υμνο και την αλλη μερα ο ενας θα φωναζει τον αλλο μειοδοτη και προδοτη και πουλημενο.

Τον τυπο που θα την κανει με καθε τροπο.

Δε θελω να ξαναδω την ισοπεδωση των παντων που θα ειναι χωρις νοημα γιατι την αλλη μερα θα ξυπνησουμε στην ιδια κωλοχωρα που την καναμε εμεις κωλοχωρα κι οχι οι Γερμανοι.

Αλλα αμα βαλουμε γκολ εξαγνιζομαστε. Ειναι σαν μια θεια αποδειξη οτι ο θεος μας θελει. Μπορει να ψηφιζουμε μαλακες, μπορει να μας !@$νε και να μη μιλαμε, μπορει οι μισοι απο μας να κλεβουνε, αλλα φιλε βαλαμε γκολ.

Παρτα κωλογερμαναρα. Που στο φιναλε δεν ειστε και ΚΑΘΑΡΟΙ γερμανοι ετσι; Εχετε αλλες εθνικοτητες μεσα. Που το θυμαμαι αυτο;

Ναι θελω να χασουμε. Θελω να συγκεντρωθουμε για μια φορα στα προβληματα μας και να καταλαβουμε οτι φταιμε εμεις μ ενα τροπο που ουτε το 10-0 δεν το αθωωνει. Δεν θελω αλλη μια δικαιολογια να βγουμε ολοι με σημαιακια και να γκαριζουμε - αφου δεν το καναμε στα κομματα ας το κανουμε στο ποδοσφαιρο.

Το καταλαβαινω το συναισθημα της καταπιεσης και του να θελεις να #$ησεις. Το καταλαβαινω. Αλλα αυτο ειναι πηδημα ανευ ουσιας σε φτηνη #τάνα.

Και θα ξυπνησουμε στην ιδια χωρα το πρωι. Ή θα συνεχίσουμε στην ίδια να κοιμομαστε.

Καλό αγώνα, οπου διαλέγει να τον κανει ο καθένας.

ΛΥΚΟΣ

ΥΓ. Και να, αν ηταν αθλημα να πω να κερδισουμε. Οταν βλεπω φωτο τον Καραγκουνη να πηδαει τη Μερκελ μου θυμιζει σε τι φιλαθλη Ελλαδα ζω. ΑΥΤΟ με χαλαει. 

Και χαιρομαι που η καλη νεράιδα που μπαίνει στο κεφάλι μου βάζει πότε πότε κι ένα γερό φοκο στις τεσσερις γωνιες και τα παίρνω...

Κλικ - Κλακ

Οχι σαν ενας ηχος, σα δυο χωριστοι.

Το κλακ το θυμαμαι οπως χτυπαγε το ξυλο του ποδιου της καρεκλας στην ασφαλτο. Κλακ. Εβγαζε η γιαγια μου την καρεκλα εξω απ το σπιτι, σερνοντας την, τη σηκωνε να περασει το πετρινο κατωφλι και μετα την εβαζε να πατησει καλα στην ακρη του δρομου.

Παλια καρεκλα, ψαθινη, με ενα καλυμματακι με μεγαλα κοκκινα λουλουδια πανω σε μπεζ φοντο. Βεβαιωνοταν οτι στεκει καλα και μετα καθοταν με τις γειτονισσες που εβγαιναν μια μια απ τα καβουκια τους. Κλακ, κλακ, γεμιζε καθε βραδυ.

Εμεις παιζαμε μπαλα στην αλανα διπλα, ή στο δρομο πιο κατω, καμια φορα μας εφευγε προς αυτες. Κουτσομπολιο ατελειωτο, βασανα και προβληματα, εννοιες και στεναχωριες, καθε βραδυ στα κλακ της καρεκλας.

'Και η κορη του...' 'Ναι καημενη... κι εμενα τα ποδια μου...δεν...' 'Εμαθες τι...'

Μεχρι αργα.

Σημερα... κλικ.

Κλεινουμε τους υπολογιστες, το fb, τα φωτα. Και κλικ. Στην κλειδαρια. Κλειδωνε καλυτερα. Δεν ξερεις τι γίνεται εκει εξω. Κλειδωνε. Τοσα διαβαζουμε καθε μερα. Οσο μπορεις κλειδωνε, την πορτα σου, ολα. Κακο πραγμα να ζεις κλειδωμενος ε; Αλλα... κλικ. Αναποφευκτα. Δεν ειδες και τι εγινε διπλα; Και παραδίπλα; Ε;

Καλυτερα δεν ειναι να προσεχουμε; Τι ειναι να κλειδωσεις; Τιποτα δεν ειναι. Ε;

Ενα κλικ ειναι.

Κλικ.

Κι ο ήχος με βασάνιζε. Αυτό το κλικ καπου με πηγαινε πισω, δεν το ειχα βρει. Η καλη μου νεράιδα μου ξανάδωσε το σκουντηματάκι, έλα γράψε κάτι, δε θυμάσαι;

Κοκκινα λουλουδια σε μπεζ φοντο, γαλάζιες ή πρασινες λεκανίτσες με φασολάκια μέσα, με ότι θέλεις. Κλακ οι καρέκλες, ξεκλείδωτοι άνθρωποι, ξεκλείδωτες ζωες.

'Μετά το σχολείο πήγαινε σπίτι, θα χω αφήσει ξεκλείδωτα, σπρώξε να μπεις.'

Σημερα οχι. Σημερα κλικ.

'Και το νου σου να κλειδώσεις καλα.'

'Εμεις εχουμε βαλει ασφαλειας.'

'Σκεφτομαστε να βαλουμε συναγερμό'.

'Δε βλέπεις τι γίνεται παραέξω;'

Κλειδωθείτε.

Και όσοι με διαβάζετε και ξέρετε κι ότι είμαι αφελής, την πρόοδο την μετρώ με κάτι τέτοιες γραμμούλες. Που δεν φαινονται καλα, που μου παιρνει ωρα να τις βρω, αλλα ειναι εκει, σχεδον αορατες μες στο χρονο. Που πάνε από το κλακ στο κλικ. Και πολλά απ' όσα διαβάζω τ' ακούω βερεσέ. Η ποιότητα της ζωης σιγουρα εχει ανεβει. Εχουμε κλιματιστικα, φλατ τηλεορασεις, ιντερνετ.

Αλλα; Κλικ ε;

Κλικ.

Βαρύ τίμημα αυτό το κλικ. Και όποτε το ακούω με κάνει να νοσταλγώ πιο πολύ τον ήχο των ξύλινων ποδιών της παλιάς καρεκλας να χτυπάει στην άσφαλτο.

ΚΛΑΚ ρε.

Μην κλειδώνεστε....

Γινεται;

να μην την αγαπησεις; 

Δε γινεται. Καβαλας ε; Οχι σαν τα αυτοκινητα που μπαινεις μεσα. Πφφ ξεφτιλα. Οχι, καβαλας. Ανοιγεις και τα ποδια, πιανεις το τιμονι. Υπαρχει σε μηχανοκινητο αλλη σταση που να φτανει το πως νιωθεις; Ασε τα ποδηλατα. Σκελετωμενα. 

Σ' αυτη νιωθεις ομορφα. Πρωτη βολτα, ποιος την ξεχασε; Και ειδικα να ειναι και μ αυτη που θελεις ε; Να ξεροσταλιαζεις στη βιτρινα. Να εχεις διαβασει γι αυτην 100 φορες. 1000. Οτι εχει γραφτει. Να εχεις μαθει τα τεστ απεξω. Να μπαινεις μεσα, να την ψαχουλευεις, να ρωτας. 

Θυματα ειμαστε ρε. Και το ξερουνε. Δεν πα να το παιζουμε δυσκολοι. Απ τη μυτη μας σερνουνε με το που θα κοιταξουμε τη βιτρινα. Δεν πα να μην κανει δοσεις, δε πα να καιει; Και ακριβη θα την πληρωσουμε, και αμα μας κανει και καμια λαδια κανενας δε θα το μαθει.

Να την πουνε στην κουκλα μας; Ποτε. Και στη βροχη να σπρωξουμε, και για να παρει. Βαθια το χερι στην τσεπη κι ας πιανει φραγκοδιφραγκα. 

Και μετα την τσουλας εξω, δε συγκρινεται αυτο. Ερωτας. Ξερα, στεγνα, ατοφια. Ερωτας. Οχι 'σαν' και οχι 'παρομοιωστάν'. Χαδακια. Η καρδια σου παει να σπασει. Κι ειναι κι επικινδυνη ε; Ολες δεν ειναι; Κι οσο πιο επικινδυνη τοσο σ' εξιταρει. 

Μανετες, φρενακια. Καθεσαι πανω κι ακομα δεν το χεις πιστεψει. Την εχεις ρε φιλε. Την εχεις. Τι να λεμε. Και τσουλας τα πρωτα μετρα μαζι της. Κι αν πεσεις; 

Με το ΜΒ ειχα πεσει σε μια δεξια στο λιμανι απο λαδια. Ειχα παρει τουμπες ξεκρανωτος ανεβηκα ολη την ανηφορα πανω. Στις δυο ειχα προλαβει να βαλω χερι στην τριτη εσκασα με το σαγονι. Σηκωθηκα, με τη μιση μαπα μπλε, κραταγα το χερι κι ετρεχα να τη δω! Μην εχει παθει τιποτα! Τι επαθε το μηχανακι;

Εμεις καλα θα γινουμε. Κρεας, κοκκαλα. Δενουν αυτα. Αυτη δεν κανει να την πληγωνεις. 

Και οι πρωτες βολτες. Να τη μαθεις ε; Τι της αρεσει τι δεν της αρεσει;

Ερωτας.

Ε-Ρ-Ω-Τ-Α-Σ.

Κι οχι δεν ειναι σιδερα. Αν επενδυεις την ψυχη σου, τιποτα δεν ειναι σιδερα, και ξυλα και χαρτια. Ολα ειναι κατι. Μονο οσοι δεν βαζουν ψυχη δεν βλεπουν κατι. 

Μια γρατζουνια να χει σε καιει. Κι ας μην την βλεπουν οι αλλοι. Εσυ τη βλεπεις. Μακαρι να μπορουσες να το φτιαξεις. Πανακια, τριψιμο. 

Ν' ακους το θορυβο και να πεταγεσαι! Καποιος την πειραζει!

Και να καθεσαι το καλοκαιρι και να θες να τη βλεπεις. Εκει που καθεσαι, απεναντι να τη βλεπεις.

Κλασσικη ατακα, χρονια τωρα 'Βαλ' τις εκει να τις βλεπουμε ρε'

Και μετα οταν περπατας να την παρεις να φυγετε παρεακι, οσο και να χει περασει παντα την κοιτας και τη γουσταρεις. Δεν περνανε αυτα. 

Καλοκαιρι. Λιγα λεφτα για βετζινα θελουμε. Αυτο. Δικαιωμα στο ονειρο. Οπου κι οσο μπορουμε. Κλεφτα. Μια βολτα στην εθνικη βραδυ, ενα επαρχιακο, μια αλητικη στην πολη. 

Η πραγματικοτητα ειναι για τους ξενερωτους.

Δικαιωμα στο ονειρο....

Tαλεντο

Αμα εχεις ταλεντο κανεις αριστουργηματα με το τιποτα.

Στο σουπερμαρκετ παιρνω συνηθως καροτσι. Με πωρωνει το καροτσι. Με φτιαχνει. Μι τριλενι.

Θελω να του κανω ΓΚΑΑΑΑΑΝ και μετα να το στριψω με αναποδα, το κανω σβουρα και πεταω μεσα γαλατα οσο σβουριζει. Ειναι τοσο fun που θα πρεπε να ειναι παρανομο.

Φυσικα κανοντας το συχνα εχω σακατεψει παιδακια, εχω ξεκληρισει οικογενειες, εχω κατεδαφισει ντοματοπελτέδες, εχω στουκαρει χυμους ανανα με τη μονη δικαιολογια που εχω παντα να ειναι ενα ελεεινο 'γλιστρησα και μου φυγε' (κατι που γινεται και με τα μηχανακια).

Πριν λιγες μερες ομως ήταν το απαύγασμα. Ηταν μια λαμπρη σελιδα. Μετα απ αυτο θα μου στησουν χρυσελεφαντινο αγαλμα στο Βασιλοπουλο.

'Ο Μαλάκας'

Κατεβαινω ενα ευθειακι με το καροτσι διπλα στα τσαγια. Περναω τα παξιμαδια, εχω ντουμπλαρει εναν αργο που διαλεγει κριτσινια κι ειμαι στη στροφη για τα γιαουρτια. Ζυγιζω το καροτσι, υπολογιζω το καμπερ με μια αετίσια ματιά και του χώνω μια στο πλαι θελοντας να φυγει ευθεια και φαλτσα λιγο και να στηθει ετοιμο με τη μουρη να εχει μπει ηδη στο απεξ για τα γιαουρτια και να χει καλη εξοδο.

Τι διαολο, με το FZ1 ειχε πιασει αυτο.

Το κακο ειναι κατ αρχην οτι το εκανα την ωρα που πηγαινε ο γιος μου να βαλει τα αυγα στο καροτσι κι αυτο χαθηκε απο μπροστα του πραγμα που τον οδηγησε σε airball. Επισης μια γρια εβγαινε απο τη δικη μου λωριδα στα γιαουρτια με τον κωλο, τραβωντας το δικο της καροτσακι με κοπο. Ο μαλακας με τα κριτσινια ειχε παει αναποδα το μονοδρομο με τις μπυρες και βγηκε στο πλαι του δικου μου την ωρα που εφευγε.

Σπασανε τ' αυγα, μαγκωσα τη γρια στη γωνια, της επεσε ενα γιαουρτι, ο αλλος απ τα κριτσινια τι φρενα να προλαβει, κοπανησε το δικο μου απο πισω και καπου μαγκωσε τα δαχτυλα του κι εκανε ενα ωωωωωω, ηρθανε τρεις υπαλληλοι και κοιταζανε για καποιο λογο ολοι ΕΜΕΝΑ ενω Η ΓΡΙΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΝΑΠΟΔΑ.

Οταν πηγα να εξηγησω ο μικρος μου σφυριξε 'μην πεις παλι εγω φταιω'. Εβαλα το καροτσι στα πιτς εξω και πηρα καλαθακι. Δεν ψωνιζω ποτε με καλαθακι. Μαλακια ειναι. Αμα το σβουριξεις 360 φευγουν τα μισα πραγματα απο μεσα. Πρωτα τα ελαφριά, (κανέλες, τρίμα φρυγανιά)  και μετά και το έρμα (αλεύρι, ζάχαρες). Τουλαχιστον δεν πετυχα παλι τη γρια.

Θ αλλαξω σουπερμαρκετ. Αυτο δεν ειναι γουρικο και με μισουνε.


ΥΓ. Ξαφνικη ιδέα:  Σκας μυτη με φουλ δερματινα, κρανος, κι ενα καροτσακι δικο σου τιγκα στους σπονσορες πανω. Δινεις ενα χρονομετρο στον πρωτο υπαλληλο και του λες φιλε μια το warm up και μετα φυγαμε μολις περασω τις τονοσαλατες. Ειπε κανεις Candid Camera;

1η Ιουλίου

Το βάζω εδώ και θα το αναρτήσω ξανά σε μερικές μέρες.

Την 1η Ιουλίου θα είμαι Αθήνα για να δω Black Sabbath live (αντε... Ozzy and friends)

Θα είμαι πανω με τον πιτσιρικά μαζί και θα παει ολονυχτία. Πριν τη συναυλια εχω κανονισει ενα δυο πραγματα, μετα τη συναυλια ομως και μεχρι την πρωτη πρωινη πτηση που θα παρω ειμαι ανοικτος σε ανηθικες προτασεις (οσο περισσοτερο τοσο το καλυτερο) μιας και θα παει σερι ξενυχτι.

Οποιος γουσταρει παρεα/μπυρα/κατι ειτε αφηνει σχολιο ειτε στελνει μνμ. Η συναυλια ειναι στη Μαλακασα και μια και ειναι μια μερα θα ανεβω πεζος.

Μια παραμετρος μονο - σας αγαπω σας εκτιμω και ειστε ολοι Ντε Πουνιε αλλα δε θελω ο μικρος να κατσει συνεπιβατης σε R1/999/V-Max/V-Rod κτλ

Thanks

Little shop of horrors

Πρώτη καλή βόλτα στον επαρχιακό.

Καλή καλή όμως. 

Παράμετροι:

-Το παω μεχρι 6-7,000 σαλ max μεχρι να ξαναρυθμισω βαλβιδες

- Φρενα χαχα

- Τα λαστιχα αν τα πιασω με το χερι κοβω κομματι. Ανετα. Αν και φευγει και μονο του. Κειμηλια.

Ειχα φουλαρει και βενζινα. Αμε.

Το επαιξα και κιμπάρης στο βετζινά.

Οχι τιποτα αλλο αλλα ο κερατας οποτε παω με το 1300 και του βαλω κανα 20ρικο κοιταει το βαραθρο μεσα απ την ταπα και κανει ενα 'μπα.... πφφφφ... τι να καταλαβει.' 

Τωρα του την ειχα στησει:

'Βάλε ενα τάληρο'

'Δεν το παιρνει. Τέσσερα πηρε.'

'Δε μπειράζει παίρνω τα ρέστα καραμέλεςςςςς'

Την αλλη φορα του την εχω στημενη. Πενηνταρικο. Στεγνα.'Βαλε ΟΣΟ παρει.'

Παω λοιπον επαρχιακο νταλα ηλιο. Στο πηγαινε ειναι ψιλοανηφορα και οσο να ναι αμα εχεις συνηθισει τα αλογα του γκοτζιλα.... Ομως μ αρεσε, γκαζι δεν κλεινεις πουθενα προφανως κτλ κτλ. Κι αρχιζει η κατηφορα στο γυρισμο.

Ω ρε μανα.

H κατηφόρα.

Τα σημάδια για τα φρένα τα θυμόμουνα. Οτι δεν είχα φρένα δε θυμόμουνα. 

Βρηκα μια σειρα αυτοκινητα και πρεπει να περασα το πρωτο αριστερα, το δευτερο απο κατω, το τριτο απ τ' αμπελια, το τεταρτο πηδώντας απο ενα δεντρο και γκελαροντας σε κατι σαμαρακια. Και μετα ειχε στροφη. Ω ναι. 

 Eβγαλα ποδια, γονατα, αγκωνες, αυτια. Επειδη εχω συνηθισει οτι για να 'βγω' απο το 1300 πρεπει να ανέβω στον ημιωροφο, να περασω τριτη πορτα, μετα αριστερα και βγαινεις. Στο 185 με το που κανεις την κινηση εισαι αλλου κι αλλου. Kαι με το που θα κανεις πως βγαινεις μπαινουν στο παιχνιδι και οι αναρτησεις. Ω ναι. Οι αναρτήσεις.

Στο τελος το παιρνεις αποφαση. Με τελειωμενες αναρτησεις λαστιχα φρενα , τα παντα ολα, σταθερο γκαζι 70-80 και πετας ποδια σαν τη σαρανταποδαρουσα σε καθε στροφη. Απο τοτε που μου χε φυγει το τιμονι απ το ποδηλατο ειχα να περασω ετσι! ΠΩΡΩΘΗΚΑ. ΤΕΛΕΙΩΣ. ΠΕΡΑΣΑ ΟΤΙ ΒΡΗΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ, ΑΠΟ ΣΚΟΥΤΕΡ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΑ!!! 

Αλλα ενταξει ειπαμε, θα το χω για μες στην πολη. Το πολυ πολυ να του βαλω ενα κυλινδροπιστονο. Και λαστιχα καινουρια. Κι ενα δισκοφρενακι μπροστα. Κι αν βαλω πιστονι απο GPz900 πάει στα 220 κυβικα. Κι ενα καρμπ 27-30, αυτο που εχει πρεπει να ναι 23αρι οπως το κοβω. Και αλλο γραναζωμα. Και μια αλυσιδα καινουρια. Και γαζες και Μπεταντιν.

The empire strikes back

Kοντα στη λυση

που ταλανιζει την ομαδα φαινεται να βρισκεται η Ντουκατι με την πρωτη θεση του Βαλεντινο στις κατατακτηριες του Silverstone στο βρεγμενο.

Αφου απολύθηκαν οι ινδιάνοι που είχαν προσληφθει για το χορο της βροχης μια και αυτο δεν θα επιανε σε ολες τις πιστες, αποφασιστηκε η τεχνολογικα απειρως πιο προηγμενη λυση της αντικαταστασης του μπροστινου συστηματος με σφουγγαριστρα. Θα δοκιμαστει πιλοτικα με το πειραματικο μοντελο Vileda-Ducati-Vincere και αν πιασει θα δοκιμαστει και με παρκετινη. Για τα τελευταια παντα νεα θα σας κραταμε ανημερους.

Poetry.

Αποφάσισα, αφού εκανα μια ιντερνετικη βολτα, να αλλαξω υφος στο μπλογκ. Θα γραφω ποιηση. Γιατι, τοσοι που γραφουν καλυτεροι είναι δηλαδής; Η καλυτερο εχουνε συντακτικο μενα από;

Είναι η πρωτη μου δουλεια.

Την ονομαζω Μενεξεδιές Βερβελίθρες

--

Ήταν εκείνη; Ήταν αλήθεια Εκείνη; Ή ίσως η μυωπια του τον ξεγελουσε παλι όπως τοτε που αγκάλιασε τον αγροφύλακα....;

Όμως όχι.

Ηταν εκεινη.

Μεθυσε από παθος, από έρωτα, από μπακάρντι μπόμπα.

Δαγκωσε την αχνισμενη πεταλιδα της και στάλες βροχης σα βυσσιναδα πεταχτηκαν ολουθε στα καλογυαλισμενα του ματογυαλια και τον τυφλωσαν με ηδονη, ποθο και πιασε και μια τζατζικι.

Δες

Δες

Δες πως φτερουγίζουν οι πετούγιες της ανέμελες δίπλα στους υάκινθους και τις τουλούμπες.

Κοιτα…

κοιτα…

οι νεροβουβαλοι αεροπεταχτοί στροβιλίζονται πανω απο τις μαβιες νερομολοχες

Κι εγω… Μονος… βραδυ Σαββάτου κι η πιτσαρία δεν απαντά…

Πώς να μπορεσω, πως

εκεινη εφυγε όταν μαγκωσα τα δακτυλα της στο συρταρι

όταν το κουρτινοξυλο εριξα πανω της με στομφο

όταν μου ανατιναχτηκε η ομελετα

Τωρα μενει μονο θλιψη και λιγα γεμιστα από χθες.

Kλειστά

η πιτσαρία

κλειστά.

Εξω έβρεχε μαρίδες. Μέρα Μαγιού. Τουλαχιστον, είχα πληρώσει τα κοινόχρηστα.

 --

ΥΓ. Σας το λεω, αν πληγωθω και δε βρω ανταποκριση δεν ξαναγραφω. Αγνωμονες του κερατα. Οριστε μας. 

ΥΓ2. Kαι αν αντεχετε ρεμαλια.... πατατε το λινκ...... εεεεδω....

http://stoma-tou-lykou.blogspot.gr/2007/09/blog-post_3685.html

Pacotinia

Πρωί, ερχόμενος στο δουλειά με το 1300. Περνάω αριστερά από σειρά κουτάκια, και βλέπω έναν ο οποίος δε μου φαίνεται να πηγαίνει στα καλά του.

Σιξθ σένς.

Μια φορά μ’ έχει γλυτώσει;

Κόβω, και όντως ο τριμάλαξ κάνει μια άκυρη κίνηση αριστερά, μπαίνει πάλι δεξιά, φρενάρει. Φορτηγάκι και δε μπορώ να δω μέσα, πάντα κοιτάω. Λέω μιλάει στο κινητό ο παπάρας, standarD.

Ξανά αριστερά, όπως περνάω δίπλα του κοιτάω και κάνω αυτό το double take που γυρίζεις δυο φορές το κεφάλι γιατί δεν κατάλαβες τι είδες την πρώτη. Δε μπορώ καν να σας περιγράψω τι νόμιζα ότι είδα την πρώτη. Το άλιεν;

Τύπος ψηλός χοντρός αξύριστος. Ο γιακάς κυματιστός. Καπελάκι που του πήγαινε όλο το κούτελο κάτω κι έγραφε πάνω κάτι για ΥΔΡΑΥΛΙΚΑ. Και τα πακοτίνια.

Ω ναι.

Τα Πακοτίνια. Δεν πιστευα ότι στόμα ανθρώπου μπορούσε να χωρέσει τόσα πακοτίνια. Και δεν είναι ότι ηταν πολλα. Ηταν σαν να είχε σφηνώσει στο στόμα του ένα Jenga πατάτας. Πρέπει να χρειαζόταν άπειρο κόπο ώστε να μην αφήσει την παραμικρή χαραμάδα ώστε να παίρνει αέρα. Η μύτη του είχε συμπιεστεί σε ένα μικρό μελιτζανοειδές κατασκεύασμα επειδή είχε σφηνώσει μεταξύ καπέλου και ανοίγματος της γνάθου και προσπαθούσε απεγνωσμένα να πάρει αέρα για να διατηρήσει τις όποιες ικανότητες του εγκεφάλου σε λειτουργία – συγκεκριμένα αυτές που σχετίζονταν με τη λήψη τροφής.

Όταν τον πρωτοείδα νόμιζα ότι βγάζει αφρούς απ’ το στόμα ή ότι έχει καταπιεί αρμαντίλο ή κάτι τέτοιο. Και τώρα έρχεται το χειρότερο. Έχω δει πολλά και δεν έχω πέσει, πάντα έχω την αίσθηση του να μην αφαιρεθώ πάνω από δέκατα αλλά αυτό ήτανε του ματς.

Στο χέρι του υπήρχε άλλη μια χαχαλιά πακοτίνια, μιλάμε του κιλού τώρα, μιλάμε για φτυάρι, η οποία εκινείτο αμείλικτα προς το στομα. Το οποιο ηταν μπλοκαρισμενο από την πατατοκατολίσθηση. Δεν εχω ΙΔΕΑ τι θα γινοταν.

Μπορει η δεύτερη φουρνιά να έζμπρωχνε την πρώτη κάτω. Αυτό που ξερω είναι ότι παραλιγο να σκοτωθω γιατι ειχε μια λακουβα-μπανιερα ΓΑΜΩΤΟ ΚΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΕΓΙΝΕ. Ξαναγύρισα αμεσως και ειχαν εξαφανιστει ΟΛΑ τα πακοτινια.

ΟΧΙ ΡΕ ΠΣΤ. ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΡΙΑ ΘΑ ΜΕ ΤΡΩΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ. ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΕΚΑΝΕ;

Καλημερα λεμε.

Αυτό θα το γράψω κείμενο στο Μοτο, στανταρ. Γκουρμέ οδήγηση.

Sister Morphine – Reprise

Το πρώτο κείμενο ήταν εδώ.

 Sister Morphine - One

Το δεύτερο, γράφω γιατί το ακούω ξανά, μετά από πολύ καιρό, από Marianne Faithful αυτή τη φορά. Ένα απόλυτα υπνωτικό κομμάτι.

Είναι από τα τραγούδια που δε γίνεται να ξεκολλήσουν οι εικόνες από πάνω τους. Κι επειδή γράφω συνέχεια τον τελευταίο καιρό – αυτοθεραπεία – κι επειδή γράφω και για κάποιους που διαβάζουν και πίσω από τις γραμμές, θα πάω ένα κείμενο όπως το θέλω εγώ, με τις εικόνες που είναι ραμμένες σαν κουρελάκια στο μπητάκι του Sister Morphine απάνω. Με φόντο μια βόλτα με το XL185 που επίσης θυμήθηκα πρόσφατα – και που όλοι οι 'σύντροφοι' θυμούνται και μια ανάλογη…Και που όπως λέει μια ψυχή είναι σα να είχα μια κάμερα πάνω απ' το κεφάλι μου κι έγραφε.

Μισό να βάλουμε μουσικούλα πρώτα…

Here I lie in my hospital bed
Tell me, Sister Morphine, when are you coming round again?

‘Μπορείς να οδηγήσεις ρε; Καλά είσαι;’ ‘Ναι ρε.’ Κι επειδή με τα μηχανάκια μου είχα πάντα σχέσεις στοργής θυμάμαι που καθόμουν πάνω - σε τέτοια κατάσταση συνήθως - και μουρμούριζα ‘πήγαινε με σπίτι τώρα’.

Oh, I don't think I can wait that long
Oh, you see that I'm not that strong

Επιστροφή από Κοκκίνη Χάνι κι από Κακό Όρος - το τελευταίο κομμάτι που έπαιζε βγαίνοντας απ’ το Dream ακόμα το άκουγα. Τράβαγα τους στίχους ένα ένα απ’ το μπάχαλο που είχα στο κεφάλι μου και αυτοσχεδίαζα άγρια όπου ξεχνούσα. Η θάλασσα δεξιά μου, αεράκι, ψυχή να μην κυκλοφορεί. Το μοτεράκι του XL να γουργουρίζει και παρά τα – καλά, τι είχα πιει – να το χω δαγκώσει με το τζιν μπουφάν.

The scream of the ambulance is sounding in my ears
Tell me, Sister Morphine, how long have I been lying here?

‘Σίγουρα ρε μπορείς να οδηγήσεις;’ Μάλλον όχι έπρεπε να χω πει. Θέλω να σταματήσω δεξιά για τσιγάρο, μήπως και συνέλθω, αλλά δεν με εμπιστεύομαι στο 1 μέτρο απ’ τα βράχια. Έλα, μικρό είναι το Κακό Όρος, μέχρι να το σκεφτείς τέλειωσε, οδήγα και σκάσε.

What am I doing in this place?
Why does the doctor have no face?

Σιγοσφυράω τους στίχους, κρύο γαμώτο, κρύο. Το γέλιο του μπάρμαν σε ένα αστείο που δεν άκουσα, ο τύπος με τις μπότες και το καστόρι δερμάτινο που σηκώθηκε να χορέψει στο La Grange. Το βλέμμα της τύπισσας απέναντι όταν έπιασε τα μαλλιά της πίσω. Το παγωμένο ποτήρι που άφηνε μια υγρή διαδρομή στο ξύλο του μπαρ. Δεξιά μου, μια  μελαχρινή με στενό, ξεθωριασμένο μπλουζάκι Thin Lizzy  γέρνει αργά το λαιμό και γελάει δυνατά. Κάνει ότι δεν κοιτάει το Γιάννη που έχει καρφωθεί.

Oh, I can't crawl across the floor
Ah, can't you see, Sister Morphine, I'm trying to score

Τι μέρα είναι; Δε γαμιέται, τι σημασία έχει. Ο Μάνος να σηκώνεται να πηγαίνει ‘λίγο κάπου και ξανάρχομαι.’ Ο ήχος απ’ τα δυο Χάρλευ που σκάσανε μύτη και οι δήθεν γαμάω και δέρνω που μπήκαν με τα ride to live live to ride... Οι φωνές απ’ τους τύπους στη γωνία όταν έβαλε Dr. Feelgood.
Στην άλλη γωνία του μπαρ ο 'Marley'. 'Ερχεται κάθε βράδυ για ν' ακούσει τα ίδια τραγούδια.


Well it just goes to show
Things are not what they seem

Κρατάω την παγωμένη μου μπύρα και πηγαίνω προς τον τύπο στο πικάπ ‘Who, 5.15 ή I’m Free επειδή θα την κάνω σε λίγο, γίνεται;’ Ένα αδύνατο κοριτσάκι στη γωνία με μπλουζάκι Skynyrd κλείνει τα μάτια την ώρα που μπαίνει το Dream On. Μουρμουρίζει τους πρώτους στίχους και χαμογελάει άψυχα σ’ ένα τύπο που μπαίνει. To χέρι της τρέμει λίγο, χτυπάει νευρικά τη στάχτη που πέφτει σε μια λιμνούλα μπύρας. Αυτός δεν την βλέπει καν, προχωράει προς το μπαρ και ανάβει τσιγάρο, ανέκφραστος.

Please, Sister Morphine, turn my nightmares into dreams
Oh, can't you see I'm fading fast?

H φωνή του Μιχάλη κοροϊδευτική ‘Μαλάκα κοίτα τον πάνκη στη γωνία τι φοράει, λες και τον ξεράσανε.’ Άλλη μια μπύρα κι έφυγα. Μου τελειώνουν και τα τσιγάρα και τα φράγκα και η βενζίνη. Όχι ρε μαλάκα Styx. Έλεος, Styx. Σε λίγο θα βάλει και ΑΒΒΑ. Boat on the river χέσε μας βραδιάτικα.

And that this shot will be my last

Άλλη μια καλή γουλιά μπύρα κι είναι με το που ανοιγοκλείνεις τα μάτια λες και κάποιος ανέβασε ξαφνικά την ένταση σε όλα, το μπάσο χτυπάει πιο δυνατά, τα χρώματα έχουν γίνει πιο έντονα, το κόκκινο μπλουζάκι της ξανθιάς απέναντι, το χρυσό χρώμα της τεκίλας που λες και ξεχειλίζει απ’ το ποτήρι, τα σαξόφωνα – ‘Ω μαλάκα, Supertramp, School, γαμώ.’

Sweet Cousin Cocaine, lay your cool cool hand on my head
Ah, come on, Sister Morphine, you better make up my bed

Το μπάσο του Entwistle ξυρίζει τις πρώτες νότες του I'm Free. Τα χρώματα έχουν αρχίσει και φεύγουν απ' το περίγραμμα τους. Ο Μάνος γυρίζει με κόκκινα μάτια, 'έλα ρε τι έγινε;'. Σηκώνω τη μπύρα προς το μέρος του τυπάκου στο πικάπ, στριφογυρίζει το εξώφυλλο του Stage Struck και το βινύλιο γυαλίζει όπως γλιστράει απ' τη θήκη. Μια μεθυσμένη αγγλίδα με κονκάρδα Imagine στο γιλεκάκι χαμογελάει στο πουθενά, σε λίγο θα διπλώσει έξω απ' το μπαρ.

‘Ρε συ μπορείς να οδηγήσεις;’ Απάντηση τίγκα στο τζάμπα αντριλίκι. ‘Ναι ρε σιγά.’ Κάνει τόσο κρύο που δε νιώθω τα χέρια μου. Έλα, πέντε στροφές πρέπει να ναι ακόμα. Να τελειώσει αυτό το μπουρδέλο τουλάχιστον και μετά είν’ εύκολο.

Cause you know and I know in the morning I'll be dead

Αριστερή, δεξιά κι αριστερή, το τελευταίο εύκολο εσάκι. Τώρα ναι, σταμάτημα και τσιγάρο. Το XLακι στην άκρη, κάθομαι στο πέτρινο τοιχάκι του Τομπρούκ και κοιτάω τη θάλασσα. Σε πόσο θα ξημερώσει; Σκέφτομαι αφηρημένα τα κοριτσάκι με τα κλειστά μάτια στο Dream On και τα χέρια της που έτρεμαν. 'Μετά τις 12 κάνει heavy πρόγραμμα, γαμώ'. Τα ντραμς του Bonham ξεσκίζονται στην εισαγωγή του Rock’n’Roll, ο Γιάννης  χτυπάει τη μπύρα δυνατά στο μπαρ  ‘Έτσι ρε! Δύναμη! Βάλε τώρα κι ένα The Song Remains The Same να τρελαθούμε! Η μελαχρινή Thin Lizzy του χαμογελάει.

Yeah, and you can sit around, yeah and you can watch all the
Clean white sheets stained red.

Σβήνω το τσιγάρο και το XLάκι γουργουρίζει στην ανηφόρα έξω απ’ το στρατόπεδο, προς Αλικαρνασσό.

Κλείνω τα μάτια όσο χρειάζεται για να ξαναπατήσω νοητά το play. Απ’ την αρχή. Άλλη μια και θα χω φτάσει σπίτι.

Here I lie in my hospital bed
Tell me, Sister Morphine, when are you coming round again?

Αxe (μεταφραθμένο από Ιθπανικα)

Προθοχή. Ακολουθεί Διαφήμιθη.

(σα μπλογκ και γω πρέπει να βγάλω κανα φραγκο).

Eυχαριστουμε τις απανταχου θαυμαστριες του για το υλικο.

--

Nαι. Θε καθε αγώνα ΜotoGP τα δίνω όλα. Θέλω να είμαι θτο 100% τηθ απόδοθηθ μου. Ευτυχώθ υπάρχει το Ακθ. Το Ακθ μου δίνει τη θιγουριά που χρειάδομαι. Όταν προθπερνάω τον Παντόφλα, όταν πλαγιολιθθαίνω, όταν προθπαθώ να πετύχω το απεκθ της θτροφήθ. Όταν καρφώνω τη θημαία μου θτα βάτα.

Είναι γνωθτό πόθο απαιτητικόθ είναι έναθ αγώναθ. Μετά από μερικουθ γύρουθ, όθο καλα και να είθε προπονημένοθ, αρχίδει και κουράδει. Ναι, αρχίδει και κουράδει. Η κακοδμία θτιθ κάλτθεθ, θτιθ μαθχάλεθ, και θε άλλα θημεία του θώματοθ δεν θε άφηνε να τοποθετηθείθ θωθτά.

Το Ακθ με βοηθάει κάθε φορά να ανέβω θτο βάθρο. Το Ακθ με βοηθάει θτην πορεία μου θτο πρωτάθλημα. Βάλτε κι εθείθ Ακθ. Με την πρώτη δοκιμή όχι μόνο θα κθεκουλαθείτε, αλλά θα χαρίθει και μετακθένια γέφθη θτιθ μαθχάλεθ θαθ.

Jorge Lorenzo.

Λοιπόν....

θέλω να θυμάστε ότι το ακούσατε πρώτη φορά εδώ.... 

straight from the wulf's mouth, γιατι δεν κυκλοφορει και πολυ. 

Η Yamaha πάντα ειχε ΤΗΝ παράδοση στα δίχρονα, σε αντιθεση με τη Χονδα που...δεν. Γι' αυτο και στην γκάμα της είχε πάντα δίχρονα που πουλούσαν σαν τρελά. Και ηταν θεμα χρόνου να μην την σταματησει το Euro 3...

Λοιπον για σκεφτειτε πως θα σας φαινοταν να αγοραζατε αρχές του 2013 ενα διχρονακι, για την πολη και για μικρες εκδρομες - δε μιλαμε για σκουτερ, προς θεου... Μιλαμε για ενα ον-οφφάκι, με δισκοφρενο, με 200cc, με 32 αλογάκια (και ζωηρά γιατί ειναι και δίχρονα...), υγροψυκτο φυσικα, που θα μπορει να κανει μικρες εκδρομουλες, που θα γαζωνει στον επαρχιακο και που σε χωμα θα περναει απο πανω απ το πλαι κι απ οπου θελει ολες τις συγχρονες μπαλοτσες..... Bαρος; Ποιο βαρος; Μιλαμε για κατω απο 100 κιλα.....

Στην πολη φυσικα θα ειναι τζετ, δεν το συζηταμε. Τωρα να σας πω και τιμη να γουσταρετε γιατι τα ψαχνω ολα; 

2,500 χιλιαρικα περιπου. 

Not bad eh?

Κι επειδη ειμαι και πολυ γάτα λύκος έχω και spy shots.... 

Ψηθείτε... 

Yamaha 2-stroke

Nα θυμαστε οτι τα specs ειναι οτι σας ειπα... Δεν κλεβω....

FΑK

και ναι, σκεφτηκα πολυ πριν βάλω τον τίτλο. Δεν ξερω αν θα περασει η @#$νομοθεσια τους αυτη τη φορα. Μαλλον οχι. Με ενοχλει μονο και σα προθεση. 

Θαυμάστε. Εψαξα αρκετα για να το βρω γιατι δεν εχει κυκλοφορησει πολυ.

Tampering-petition

To Μotorcycle Action Group (MAG) κάνει προσπάθειες για να το σταματήσει κι απ οτι διαβαζω οι ελπιδες του ειναι οτι επειδη ο Καμερον αντιδρα σε οτιδηποτε ευρωπαικο θα το σταματησει στην Αγγλια. Rest of Europe?

Και για οσους δεν καταλαβαν εξηγω συνοπτικα.

Δεν θα μπορειτε να βαζετε 'custom' εξαρτηματα στις μοτοσυκλετες ή να τις τροποποιείτε με οποιοδήποτε τρόπο ακομα και με ανταλλακτικα που ειναι 'safe and approved'. 

Φυσικά η παράνοια δε σταματάει εδώ. Έχει κι άλλα - που δεν ξέρω κατά πόσο θα προσπαθήσουν να περάσουν όπως το να απαγορεύεται η διήθηση στην κυκλοφορία ή να μην επιτρέπεται σε μοτοσυκλέτες πάνω από 7 ετών να μπαίνουν σε 'urban areas'. 

Σχόλια που διάβασα σε φόρουμ, γιατί μπήκα και σε αυτοκινητιστικά φορουμ και σε διάφορα να δω τι παιζει. 

Βαζω ενα που μ αρεσε.

'If I could have my way I would ban bikes altogether'.

Υπογράψτε petition ή μην υπογράψετε petition. Κρατήστε εύκαιρο ένα πριονάκι όμως κι ένα καλό σετ εργαλεία. Πότε αφήσαμε να περάσει το δικό τους για να περάσει και τώρα;

Bike Porn

Τίτλος του φίλου μου του Μιχαήλου. Αν μου λέγανε θα χεις ένα μηχανάκι. Ένα. Για πάντα. Αυτό θα ναι. Ε, τότε θέλω αυτό. Τέλος. 

Τις φωτό και τα specs τα βουτάω από το BikeEXIF. Πάρτε τα ανήλικα μακριά από τις οθόνες. Οι φωτογραφίες είναι σκληρό μοτοσυκλετιστικό πορνό. 

Το μηχανάκι φτιάχτηκε από την Racefit, εταιρία που φτιάχνει εκπληκτικές εξατμίσεις titanium και carbon στο Derbyshire, μια απο τις περιοχες με τους περισσοτερους μπατσους ανα τετραγωνικο...

Το μηχανάκι όπως καταλαβαίνετε γδύθηκε τελείως.... και ξαναφτιάχτηκε...

Το πλαίσιο είναι διπλό αλουμινένιο Το πιρούνι είναι πληρως ρυθμιζόμενο Marzocchi RAC 50, και τα πίσω είναι WP Stereo Spin Fusions. Οι τροχοι ειναι Βρετανικοί  Dymag H. 16″αρη τροχό μπροστά και 17″άρη πίσω, με μπροστινούς δίσκους 320mm Spondon. Οι δαγκάνες είναι AP Lockheed radial και το master cylinder είναι Brembo προδιαγραφών MotoGP από μια ομάδα που έχει αποσυρθεί.

Κωλοφάναρο GSX-R1000, σέλα Steve Adams, όργανα Stack. Τα πάντα μπήκαν με σκοπό να μην αλλάξουν το χαρακτήρα του Ζ, γι' αυτό και το βάψιμο είναι μια deluxe έκδοση του αρχικού root beer στυλ. Χρησιμοποιήθηκαν βαφές House of Kolor.

Το μοτερ.... Το μοτέρ ξαναφτιάχτηκε με πιστόνια Wiseco, εκκεντροφόρους Kent και πολύ δουλειά...  Τα καρμπυρατέρ είναι 32mm Mikuni TMRs, ενώ η εξάτμιση είναι τιτανίου με τελικό Racefit Legend.

Η Racefit πουλάει τελικά γύρω στις  £400, ενώ μπορεί να βρεθεί εξάτμιση και με £150. Μια full Ti Legend, κατά παραγγελία πάει στις £1500,  ενώ ένα κομπλέ Ζ με πλαίσιο Spondon στοιχίζει γύρω στις £15-20,000, αναλόγως τα specs. Aν το κάνεις με κάτι σαν GSX1100 ET ή  EFE και κρατήσεις τον αρχικό σκελετό με ενισχύσεις η τιμή πέφτει στις  £10,000.

Αναλυτικά τα specs και άλλα στοιχεία τα βρίσκετε εδώ BikeEXIF Z1 όπου θα βρείτε και άλλα λινκς για τις εξατμίσεις και τα ρέστα... 

Και ναι, αυτό, ΑΥΤΟ είναι η ονείρωξη. Δεν θέλω πιστάδικες πολυεστερικές υστερικές, δε θέλω 500 κιλά πλαστικά ον-οφφ 1600 κυβικά, δε θέλω τουριστικές μπαλότσες, δε θέλω drive-by-wire, δέ θελω σκούτερ-πολυθρόνες, δε θέλω τίποτα. 

Αυτό το Ζ θέλω.

ΤΣΟΝΤΑ.

Ηot Babes

εφηβικές ονειρώξεις. Σαν τίτλος τσόντας ακούγεται και καλά κάνει. Προχθες το φτιαξα το βιντεάκι, σε κλασσικές στιγμες αυπνιας. Πρωταγωνιστουν οι ακολαστες:

RG500Γ, CR500, RD500, DT200, Z1000, IT175, PE400, XT550, TENERE, BOL'D'OR, FZR 1000 GENESIS, TT600R, TDR250.... ποια να πω και ποια ν' αφησω... Aπο Cagiva Elephant μέχρι Freccia, από MB5 μέχρι AR50.

Ολοκληρωμενη συλλογη; Φφφφφφφ σιγά.... Δεν ολοκληρώνονται ποτέ οι ονειρώξεις...

Αλλά... κάτι γίνεται....

Wulftube strikes again που θα λεγε κι ο φίλος μου ο Ζαγουρας ; )

Καλημέρα

ΥΓ. Κάτι τελευταίο. Η μουσική είναι από βινύλιο μου, ένα αρκετά σπάνιο art punk κομματάκι των Defoliants που δεν κυκλοφορεί σε ελευθέρα βοσκή. 

Περιγραφη MotoGP

που μας περιμενει. Βρειτε και κερδιστε. Δεν κανω σχολια και σχολιανα επιτηδες και μπαινω στο ψητο.

'Ναι...ε...βλεπουμε εδώ και τον Κεισι Στοουνερ να ...ε... βγαινει τωρα.... οι...ε... πληροφοριες απο τα...α.... πιτς μας λενε οτι περιμενε να ρευτει το μωρο.... Μάθαμε βέβαια από τους ανθρώπους της ομάδας του Στόουνερ οτι το προβλημα λυθηκε με καποια νεα ηλεκτρονικα που μπηκανε εε...στο καρότσι του μωρου και ε..... να και μια ωραια κοπελλα.... γεια σου ωραια κοπελλα, γεια σου... ε

λοιπον.... α, εφυγαν, ναι εκκινηση, καλα εφυγαν, καλα εφυγαν. Να η πρωτη στροφη... ο Ντε Πουνιε ΑΚΟΜΑ ορθιος, να η δευτερη στροφη, α επεσε, να η τριτη στροφη και λογικα τωρα μετα την πρωτη τη δευτερη και την τριτη στροφη θα πανε στην τεταρτη

Ννννναι οπως ειπαμε πανε στην τεταρτη.... λεγαμε λοιπον για το μωρο του Κεισι Στοουνερ - α να, μια προσπεραση - οτι είχε ενα προβλημα και - ΝΑ ΚΙ Ο ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ ΡΟΣΣΙ!!!! Να δουμε τι θα καταφέρει κι ο πολυπρωταθλητης

σ αυτη την πιστα λοιπον που εχει ωραιο κλιμα και καλη γεωγραφικη θεση, να κι αλλη προσπεραση, ο καιρος ειναι καλος, εεε... το μωρο του Στοουνερ λοιπον παει καλα και δε χρειαζεται κανεις να - ωπ ειχαμε μια πτωση; Νομιζω ειχαμε πτωση, τελος παντων θα το δουμε μετα, θερμοκρασια ασφαλτου 30 βαθμοι, γι αυτο και μεις δινουμε δωρο ενα κρανος

να τους παλι εδω στη στροφη, πω πω τι γινεται. Συναρπαστικο αθλημα. Συναρπαστικο αθλημα. Συναρπαστικο αθλημα. Που αυτο και που να βλεπεις τον Μπαοκ - α, επεσε κι αλλος . Ε βεβαια δεν ειναι ευκολο, παιδια επεσε κι αλλος.

Και βλεπουμε οτι ακομα κι αυτοι οι ημιθεοι πεφτουνε, οπως πεφτουνε και οι δικοι μας αγωνιζομενοι εδω, κι οπως μπορειτε να πεσετε κι εσεις με το δικο σας μηχανακι, γι αυτο σας κανουμε δωρο ενα κρανος, θερμοκρασια ασφαλτου λοιπον...ε....'

Δεν την παλευω να γραψω αλλο. Εσεις την παλευετε να το ακουτε;

Strawberry 500

Σε ένα αλμπουμάκι που έφτιαξα στο φβ με τίτλο Old Skool, και που θα το βαλω κι εδώ καποια στιγμη για κατεβασμα, εχω βαλει 100 μηχανακια +, από τις κουκλες που οδηγουσαμε τοτε.

Σε ποιο λυσσαξανε ολοι στα σχολια; Στα CR500. Το τερας. 

Ποσοι το πηραν; Ποσοι θα το επαιρναν; Λιγοι. Που να το παλεψεις και που να το πας; Ευκολο είναι; Μπορει ολοι να αγοραζουν μηχανες καθημερινες, που βολευουν, που δεν καινε, που που… ναι αλλα το ματι κολλαει εκει. Στο 500.

Χωρις παθος όλα είναι λαθος

Μια ατακα που μ αρεσει είναι everything I like is either illegal, immoral or fattening.

Το 500 είναι 2 στα 3. Not bad. Το οδηγας και ξεχνας τ’ ονομα σου, είναι ‘don’t forget to breathe’. Eτσι δεν πρεπει να είναι τα πραγματα; Όλα; Όχι μονο τα μηχανακια;

Και ξαναλεω, αν και τα χω ξαναπει. Το να οδηγας μηχανακια, ‘τοτε’, τετοια μηχανακια ειδικα, ηταν ο ορισμος της αλητειας και των ακρων. Το να οδηγας καν μηχανη τοτε ηταν αλητεια. Κι αυτό ηταν ένα κτηνος που εκανε θορυβο, δεν ειχε φωτα, δεν ειχε πινακιδες, ειχε σπασει 100 νομους στα 50 μετρα….. με σουζα παντα……

Τωρα προσπαθουμε να το κανουμε αυτό… αλλιως. Δε μιλαω για το 500 συγκεκριμενα, ξερετε γιατι μιλαω αν διαβαζετε πισω απ τις λεξεις λιγο…. Να το κανουμε πιο ησυχο, πιο καθαρο, πιο αντι-σπιν, πιο κοινωνικο, πιο….

Ελα… σου κουνανε και το κερασακι… πιο γρηγορο είναι… γραφει χρονους…. Δεν κανει φασαρια να σου παιρνει τ’ αυτια… δεν μυριζει λαδιλα…κι είναι κι ευκολη… ευκολη…

Απλα δε θα είναι κατι ακραιο…. Μα το ακραιο μ αρεσε ρε φιλαρακι……… και που ηταν δυσκολη… αυτό μ αρεσε… το δυσκολη……

Παμε αλλου το παθος…. και τα δυσκολα….

Εισαι πιτσιρικι… Γουσταρεις τη δασκαλα της 6^ης. Ουτε να σκεφτεις τη λεξη ‘γουσταρω’ δεν ξερεις. Τιποτα. Περιστερά. Και μια μερα, μια αγία ημέρα, - το χει κάνει ο Γουντυ Αλλεν στο Radio Days – την βλεπεις από ένα παραθυρο να τα πεταει. Συγκρινεται με τιποτα αυτό; Tην απαγορευμενη τρελα;

Ότι σου προσφερεται απλοχερα και χωρις κανενα φραγμο αργά ή γρήγορα ευτελιζεται και χανει τη σημασια του. Αργα η γρηγορα θα το βαρεθεις. Κανονας παθους; Δεν ξερω.

Πρεπει ποτε να μη μπορεις να το χεις ολο για να το ζητας συνεχεια.

Παμε αλλου. Εισαι σπορος. Πιτσιφριγκος. Σου χουν κρυψει τη μαρμελαδα φραουλα. Γαμωτο. Στην χουν κρυψει και δεν ξερεις που. Αστο, δεν κανει να φας. Δε θα φας μετα. Γαμωτο. Κι είναι ολοι απασχολημενοι και τη βρισκεις. Κοκκινη ε… ξερεις… της κολασεως… να γυαλιζει…. Ω ρε φιλε. 5 μερες το ψαχνεις και νατο. Αλλα δε μπορεις να φας πολύ θα σε παρουν γραμμη και θα της αλλαξουν θεση. Μια κουταλια, μια καλη. Ελα…… ωωω ρε φιλε…..

Ξερεις, εκει που κλεινεις τα ματια, αυτό το……πωωω…… Πως νιωθεις μ αυτή την κουταλιά ε;

Το ιδιο θα ηταν να στο βαζανε μπροστα σου και να σου λεγανε φαε οσο θες είναι λαιτ, φατο ολο, μετα εχει αλλα 4 βαζα; Το ιδιο;  Ξενερα….

Είναι ωραιο να εισαι σωστος, να εισαι μετρημενος, να να να… Αλλα καπου, σε καποιες φασεις της ζωης σου, πρεπει να ΛΥΣΣΑΣ. Να χεις παθος. Να τα @#% όλα. Να τα ξεφτιλιζεις. Να κανεις λαθη. Δε γινεται χωρις λαθη.

Παντα το παθος κανει λαθος (τιγκα στην ατακα ειμαι σημερα). Και το ξερεις και παλι το κανεις. Καμια φορα ασχημα λαθη, χοντρα λαθη. Στο παιχνιδι ειν’ αυτό απ την αρχη. Γι αυτό δεν κρινω ποτε τα ψωνια και την τρελα του αλλου. ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙ, ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΒΑΡΕΤΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ.

Ποτε δε βριζω όταν δω παπια να σουζαρουν. Ποτε δεν ηθικολογω όταν πιασουνε κανενα να κανει οργια. Μ αρεσει να παιζουν παιδια μπαλα και να γκαριζουν. Μ αρεσει ο τυπος που περναει με το ξεταπωτο χιλιαρι στις 3 κι ας με ξυπναει. Μ΄αρεσουν οι τυποι που κλεβουν το γλυκο, μ αρεσουν οι τυποι που θ ανεβαιναν στο 500, μ αρεσει που πηρα το Χασκυ το 250 και κυκλοφορουσα και στην πολη μ αυτό και ειχα πιστεψει κι ότι βολευε, μ αρεσει να κανω λαθη από μαλακια μου γιατι ΖΩ.

Το λαθος που γινεται σημερα είναι το χειροτερο. Η εννοια του politically correct επρεπε να χει καει στην πυρα μαζι με 10 άλλες μαλακιες. Δε μιλαω για ασυδοσια. Κάθε άλλο. Μιλαω να εισαι παντα, παντου σωστος και να σεβεσαι τον άλλο, αν δεν εχεις όμως εστω ΜΙΑ… ας πουμε ‘σκοτεινη’ πλευρα, τοτε… βουλιάξαμε αδερφέ.

Κι αν κανεις λαθη και πονανε – γιατι καποια στιγμη θα γινει κι αυτό – σκεψου ότι θα μπορουσε να είναι χειροτερα. Θα μπορουσε να μη νιωθεις τιποτα. Τωρα τι θα γινει;

Θα κλεψεις τη φραουλα να καβαλησεις και το 500 με 90% πιθανοτητα να φας στουκο ή θα κατσεις να τα κοιτας σαν το ζομπι; Αν σε παρει ο διαολος σε πηρε. Όλα μεσα στο παιχνιδι δεν είναι;