Καλά κοπέλια ΙΙΙ

Ετοιμαζόμαστε γι' αυτή τη βδομάδα. Φέτος πιο οργανωμένοι, έχουμε και playlist. Αμε. Για όσους δεν ξέρουν τα Καλά Κοπέλια ξεκίνησαν από μια γαμάτη ιδέα που είχε κατ' εξαίρεσην ο φίλος μου ο Μενέλαος και ειναι μια τελειως ΧΥΜΑ εκδήλωση μοτο-αρρωστων κάθε Αυγουστο. Οποιος θελει ρωταει πληροφοριες. Φέτος είναι Ιεράπετρα....

Φέτος αποφάσισα να πω ΟΧΙ στην ξενομανία. Αυτό θα είναι το σύνθημα. Τέρμα τα χαβανέζικα πουκάμισα. Τέρμα τα εσπρεσάκια. Ακόμα και το playlist που βγάζουμε, αποφάσισα να το προσαρμόσω στα Ελληνικά δεδομένα. Κόψτε λίστα και βγάλτε συμπέρασμα.

Κοφτερά Ντυμένος Άνδρας
Περήφανη Μαρία
Έχεις δει ποτέ τη βροχή;
Πυροβόλησα τον Αγροφύλακα
Λα Γράντζα
Τα μπλουζ του σπιτιού δίπλα στο δρόμο
Κοκαίνη
Κάτω στη γραμμή του νερού
Νύχτα πάνω απ' τις στέγες
Ουίσκυ στη Γκανάτα
Δικο μου δικο μου χέι χέι
Ολοκαίνουρια Κάντιλακ
Λιακάδα του έρωτα σου
Ροκεντρόλ στο κρεβάτι
Κωλαράκι

Στα υπόψιν
Παιχνίδι με τις Σκιες
Κακός μεχρι το κόκκαλο
Παραδεισούπολη
Παρανοικός
Κάτω από κάτω
Τσικαμπούμ
Απλός Άνθρωπος
Πάει η Τρίτη
Γιάννη να σαι καλός

Συνεχίζεται.

We're open

Αυτοί που κινούνται, κι αυτοί που σταματάνε. Απλοικές οι δυο κατηγορίες, αλλα η απλοική σκέψη είναι σαν το ασπρόμαυρο φιλμ.  Σε βοηθάει να δεις την κατάσταση των πραγμάτων. Δεν το πα εγώ, ο Βεντερς το ειπε. 

Απ τη μια αυτοι που ψαχνουνε καπου ν’ αράξουνε.  Κανένα ίσκιο να κοιμηθούν από κάτω.  Μην τον κλαις αυτόν, αυτος τη βρηκε την ακρη. Να τρυπωξω. Αυτος εδεσε το γαιδαρο του. Αυτή ειχε μαζεψει κατι λεφτα και… Αυτος ειχε δυο σπιτια και….  Αυτός παντρεύτηκε μια και…. Γωνίτσα. Τσακ. Αμα είσαι λίγο σαν την πλαστελίνη, χωράς παντού. Πιέζεις και λίγο με το δαχτυλάκι, μια χαρά κολλάς. Ανάσα δε χωράει. Γωνιτσα; Γωνίτσα. Λακούβα; Λακουβα. Χιλιοι καλοι χωράνε. Και το βράδυ ύπνο βαθύ και ανελέητο και άνευ ονείρου παρακαλώ γιατι θα ιδρώσουμε και θα πεταχτούμε και θα τσαλακώσουμε και τα σεντόνια. Είπαμε, ηρεμία υπερ πάντων. 

Κι είναι κι οι άλλοι που ψάχνουν τρόπο να μη σταματήσουν να τρέχουνε. Στο μυαλό, στο μηχανάκι, στο χαρτί, στο φιλμ, παντού.

Που το μυαλό τους κάνει τούμπες. Που δεν ησυχάζει, που τρώγεται σαν το σκυλί. Που ξυπνάει νύχτα και τους τραβάει απ’ το μανίκι. Έλα ρε μαλάκα ξύπνα. Ζήσε ρε. Σήκω γομάρι. Και σε σέρνει από δω κι από κει. Σε καταστρώματα καράβια βράδυ. Σε δρόμους άδειους ξημερώματα από βράδια κίτρινα και ν’ αλυχτάει το μοτόρι. Σε φώτα νέον που τρέχουνε δεξιά κι αριστερά. Σε κάτι πρωινά σαν να τα ξέρασε η νύχτα. Σε μάτια κόκκινα. Από θυμό ή από κλάμα ή ηδονή, δεν έχει να κάνει. Το κόκκινο έχει σημασία. 

Born to run που έλεγε και το αφεντικό. Και τα δοκιμάζεις όλα. Ξινά, πικρά. Φτηνές κολώνιες και μπόμπες δηλητήριο. Περπάτημα σε πλακόστρωτο στη βροχή, τακ-τακ και να νιώθεις την κάθε σταγόνα ν’ ακουμπάει το δρόμο λες κι έχεις γίνει ένα με το πεζοδρόμιο – πολύ θέλεις;

Γιατί όταν τρέχεις νιώθεις, όλα τα νιώθεις. Λες  και ότι γίνεται γύρω σου σου χτυπάει στις φλέβες. Και ψάχνεις κι άλλους άρρωστους σαν κι εσένα. Σοφούς έχει, δε θέλουμε , λογικούς, δε θέλουμε, προσγειωμένους, δε θέλουμε, μετρημένους, δε θέλουμε. Αμέτρητους θέλουμε. Αμέτρητους και να πετάνε. 

 

Κι η μαλακία πάει σύννεφο. Λάθη απανωτά- και τα πληρώνεις κιόλας. Αλλά το ξέρεις απ’ την αρχή. Και;  Στ’ αρχίδια σου. Θα ζήσεις. Δεν θα ζήσεις; Γι αυτό δεν γίνεται όλο το πανηγύρι;  Κι εισαι στη μέση σαν τη σβούρα, κι όπως γυρνάς μαζεύεις ένα γαιτανάκι, ανθρώπους, μυρωδιες, χρώματα, ήχους, ένα μπουρδέλο ανευ ποίησης και τίγκα στο συναίσθημα μέχρι που δεν καταλαβαίνεις αν σε ανεβάζει στον έβδομο ή απλά μαζεύει φόρα για να σε γαμήσει μια κι έξω. 

Και δεν τους καταλαβαίνεις όλους αυτούς που κοιμούνται γύρω γυρω, στα δροσερα κρεβατακια τυλιγμένοι την ησυχια τους σα κουβέρτα, κι ο ύπνος να μυρίζει μουχλιασμένο τριαντάφυλλο. Γκρίζοι όλοι,  από μακριά όρκο θα παιρνες πως δεν κοιμάται άνθρωπος εκεί, μα σα να βλέπεις μια κουρελού εφημερίδα. 

Πως γυαλίζει το μάτι όμως όταν βλέπουν αυτούς που τρέχουνε ε; Τέτοιο ρε πούστη μίσος δεν το χει δει ανθρώπου μάτι. Βγάλε νόμους, κλείστον μέσα, όχι θόρυβο, όχι ο καθένας ότι θέλει, παρτους τα όλα, τι γελάνε ρε, εδώ δεν τους έχουμε αφήσει τίποτα και γελάνε τα καθίκια; Κι όλη μερα πανω κατω με τα μηχανάκια; Τα ίδια κωλόπαιδα δεν είναι που παίζανε μπάλα και δε μας αφήνανε να κοιμηθουμε; Αυτοι που μας πατάνε τα κουδουνια και τρέχουνε; Αυτοι δεν είναι με τις μηχανες που περάσανε τρεις ξημερωματα απ το σπιτι; Αυτοι δεν τραγουδούσαν μεθυσμένοι το πρωι;  Παρτους τα όλα ρε, βαλτους μεσα. Δε μας αφηνουνε να κοιμηθουμε τα τσογλανια.

Να κοιμηθουμε ρε. Ιερο δικαιωμα ο υπνος. Κωλόπαιδο. Κι αυτό που μου τον χαλάει είναι ότι όσο εγώ κοιμάμαι ξέρω εσύ τρέχεις. Κι αυτό που μου τον χαλάει είναι που είσαι απρόβλεπτος. Που ότι και να σου κάνω από καπου βρισκεις να πιαστεις.

…

Γι’ αυτους που τρέχουν όμως οι σταματημένοι δεν υπάρχουν. Φόντο είναι όλα. Φοντο. Σημασία έχει η κίνηση και μόνο. Κι οι κοιμισμενοι, στο μυαλο, στο γκαζι, στην ψυχή,  οι ονείρων ανάπηροι, οι φαντασίας λεπροί,  και οι ονείρωξης τυφλοί δεν είναι παρά κουρελούδες εφημερίδες, που πετάγονται ξαφνιασμένες άτσαλα στον αέρα πάνω στο άνοιγμα του γκαζιού. 

We’re wide fuckin’ open.

Facebook Recap

Θελω καποια μερα να κατσω να γραψω τις εντυπωσεις μου απ' οσο καιρο το χρησιμοποιω κι ολο βλεπω και κατι καινουριο και λεω κατσε να το προσθεσω κι αυτο - κι ολο δεν γραφεται το κειμενακι.

Το κουμπι με το λάικ ειναι απο μονο του μαγεια.

Γραφει ο αλλος 'ω ρε γαμωτο κωλομερα δεν την παλευω καθολου, ειμαι σκατα'. Εφτα λάικ απο κατω.

Χαιρεκακος ρπμ.

Ασε τις φωτογραφιες. Αν λες ψεμματα μια με τα λογια με τις φωτογραφιες οργιαζεις. Εχει κατι τυπους που παιρνουν φωτο το ποδι τους και την παραλια. Εχει κατι τυπισσες και βγαζουν φωτο το ματι με τη βλεφαριδα και αλλες 13 φωτο ενα μονοκερο και 2 τακουνια.

Εχει αλλους που δε βαζουν καμια φωτογραφια. Τιποτα. Ουτε ταυτοτητας να ξερεις ποιος ειναι.

'Αν δεν εισαι φιλος με την Τουγκα-Καραχισαρίδη Καραμπαρνιά δεν μπορείς να δεις το προφιλ της.'

Στο μεταξυ ολοι σου οι φιλοι, μα ΟΛΟΙ εχουν απο 15 γνωστες που ανετα θα εβγαιναν μις Βραζιλια. Και λες που διαολο την ξερει αυτη ο Παντελης; Αυτος ολη μερα στο προποτζιδικο ειναι. Μπαινεις σε κατι διαδικασιες γμσε τα.

Φυσικα εχει και τις αλλες. Κατι φωτογραφιες με 16χρονα, ξωφαλτσες με κατι ντουζιερες απο πανω, τρια βρακια μωβ το ενα πανω στ' αλλο, μια μαντηλα στο κεφαλι, το μπουτι εξω, κι απο κατω 1475 σχολια. Eisai thea pw pw, wraia fwto κτλ κτλ

Εχει κι αλλους της παλιας σχολης, 'φτου σου κοπελαρα μου', οποτε το δω τραγουδαω βλαχικα 'ε ρι τι μου κανς πωπωπωωωω'

Οι καλυτεροι μου παντως ειναι οι γκραντ. Οι λαρτζ. Βλεπεις φωτο κι εχει: Φερραρι, πιστα Ιμολα, Μοντεκάρλα, παραλιες εγκζότικ. Ο τυπος εχει χαλαρα φιατ Τιπο που λειπει ο προφυλακτηρας κι αμα τον πιασουνε θα τον γμσουνε για ΚΤΕΟ κι αν δεις το προφιλ νομιζεις οτι δουλευει σχεδιαστης freelancer για τη Λαμποργκινι και την Pagani-Zonda.

Αλλο που μ αρεσει ειναι τα συναισθηματικα. 'Βαρανε τα σκυλια. Γιατι βαρανε τα σκυλια; Αμα θες να μη βαρανε τα σκυλια βαλτο στο προφιλ σου'.

Γιατι, αμα το βαλω θα σηκωθει το πρωι ο πέτσακας στο Ζαρο και θα πει κατσε μην κλωτσησω το σκυλο σημερα γιατι εβαλε ο Αλεξακης στο προφιλ κοπυ-παιηστ το τσιτάτο;

Υπαρχουν και καλυτερα. 'Ο καρκινος σκοτωνει. Βαλτο στο προφιλ σου για τα θυματα κτλ.'

Καλε ρε φιλε, πες ο πετσακας εχει μια στο 1,000,000 πιθανοτητα να με διαβασει. Η ασθενεια ποσες εχει;

--

Μ’ αρέσουν βέβαια πάντα και οι Ποιητικοί-Αλλοπρόσαλλοι.

Που έχουν 17 άλμπουμ φωτογραφίες με τίτλους ‘6-17-2008’ ‘Ραφήνα’ ‘Διάφρα’ ‘Χωριό’ ‘Άλμπουν’ κτλ

Και βλέπεις:

πρώτη φωτό – κάτι γλάροι από πάνω από μια παραλία

δεύτερη φωτό – δεν ελπίζω τίποτα δε φοβάμαι τίποτα είμαι λεύτερος

τρίτη φωτό – ένα πιατίδι μουσσακά με τη μελιτζάνα να περισσεύει και λεζάντα ‘ΣΤΗ ΝΤΑΒΕΡΝΑ ΤΗΣ ΓΗΩΡΓΙΑΣ, ΝΑΦΠΛΙΟ’

τέταρτη φωτό – ένας φάρος (και βρέχει)

πέμπτη φωτό – ένας καουμπόυ στο ηλιοβασίλεμα

έκτη φωτό – τρεις τύποι με καρό πουκάμισα να ψήνουν κοκορέτσα κι ένας από πίσω με ακορντεόν που γελάει σα καθυστερημένος ρινόκερος με κοκκίτη, αίσθηση που ενισχύεται απ’ το ότι κρατάει το ακορντεόν ανάποδα.

Αυτά για τους άντρες.

Υπάρχει και το αντίστοιχο σε γυναίκες. Το 80% των γυναικών που περνάνε τα 140 κιλά έχουνε φωτογραφία προφίλ ένα ελφ που χορεύει τη λίμνη των κύκνων πάνω από κάτι νούφαρα. Ακολουθούν τρείς φωτογραφίες με τριαντάφυλλα, δυο με μπαλέτο, και μια που βλέπεις μια πιτσιρίκα ενός έτους να τρώει παγωτό. Εκεί τώρα σ’ έχει φέρει εκεί που θέλει. Με το που λες κοίτα καλό που είναι πατάς την επόμενη και βλέπεις ένα φραπέ. Αυτή δεν την βλέπεις. Μόνο το φραπέ. Τότε καταλαβαίνεις ότι το φόντο γύρω από τον καφέ, σε ανάλυση 2400*2400 δεν είναι η καφετέρια, είναι αυτή.

Εχεις κανει στην προηγουμενη ζουμ στο πιτσιρικι με το παγωτο κι εχεις μπλοκαρει την περιφερειακη οραση, εκει πονταρει. Τσααααακ.

M αρεσει και η αλλη αλληλουχια φωτο. Παραλια-ταβερνα-λιθρινια-κουκόφαβα-γουνινες χειροπεδες με σατεν σεντονι και τριανταφυλλο.

Λογικο.

Πως θα χωνεψεις την κουκοφαβα χωρις τις χειροπεδες (πασα ατάκα δεσποινις στελαφοξ)

Υπάρχουν και οι ρετρό. Βλεπεις τον Τσακ Νορις ή την Τσακ Νοραινα σε γαμω τις φωτο και καποια στιγμη αντιλαμβανεσαι ότι ναι μεν δειχνει γαμω αλλα είναι μπροστα σ’ ένα τροχονομο που είναι μεσα στη βαρελα και αυτό που βλεπεις είναι η Πανεπιστημιου τοτε που ηταν χωματόδρομος.

Αλλα πιο πολύ μ αρεσουν οι σειρες φωτογραφιων Κατρακυλα. Δικος μου ορος.

Βλεπεις την πρωτη φωτο κι είναι με κουστουμι. Ομιλητης. Σταυρωτο κιολας. Στη δευτερη πινει κατι ποτα με κατι αλλους και γελανε ευγενικα χαχαχα. 15 φωτογραφιες αργοτερα είναι τυφλα στη μεθια, φοραει στο κεφαλι ένα σωβρακο και κυνηγαει καποιον να τον μπουγελωσει.

--

Το πρωτο χομπυ που ξεκινησα οταν εκανα λογαριασμο φατσαμπουκ - και αφου μπλοκαρα ολα τα Shitville, Eatmahdikville κτλ - ήταν να κλεινω απ το Χ ολες τις διαφημισεις. Ο λογος που εβαζα παντα ήταν οτι εβρισκα τη διαφημιση sexually explicit.

Μαρουλια διαφημιζε? Sexually explicit. Διακοπές στο Πήλιο; Sexually explicit.

Περασε μια περιοδος αμηχανιας που δεν μου εβαζε καθολου διαφημισεις.

Μετα εκανε μια δοκιμη και τσουπ μου πεταει ενα πρωι Ακουστικά Βαρηκοίας.

Τααακ sexually explicit με τη μια.

Απο κει και μετα δε μου ξαναμιλησε.

Αλλα μου προτεινει φιλους οτι να ναι.

Faye Avlogiari.

Καθε πρωι λεω καλημερα με τη Faye Avlogiari.

Ουτε ξερω ποια ειναι. Ξερω οτι εχει 2,121 subscribers. Δεν καταλαβαινω γιατι. Τους στελνει 'the avlogiari news'?

Αφου ειδε κι αποειδε οτι δεν κανω φιλη την Avlogiari μου εβγαλε αλλη.

Panagiwta Marouli

Ουτε ενα κοινο φιλο. Aλλα επεμενε. Εκει, καθε πρωι, Παναγιωτα Μαρουλή. Δεν την ξερω ρε φιλε!

Ειδε κι αποειδε.

Ξαναπεταξε μια διαφημιση κοτοπουλα.

Sexually explicit, παρτα.

Αμηχανια.

Τρεις μερες δεν πεταξε τιποτα.

Τωρα μου πεταει μια Τουρκαλα κάτι παμουκ πουλμουκ δεν θυμαμαι. Την απεσυρε γρηγορα.

Τωρα το ψαχνει με μια Elena Papa που εχει αβαταρ με κατι φλογες της κολασεως απο πισω.

Σε λιγο θα λαλησει τελειως και θα μου βγαζει τον Παγκαλο, οπου θα φαει sexually explicit με τη μια.

Σκεφτειτε το.

Καθε που το κανετε οδηγειτε σε νευρικη κριση ενα μαρκετίστα.

--

To τελευταίο που μου χει κολλήσει είναι αυτό με τα death like

Πέθανε ο Θανάσης ο Βέγγος, πέθανε ο Βασίλης ο Τσιβιλίκας κτλ.

Δεν έγραψα και πολλά στο blog γιατι απλα θεωρω ότι ειμαι ο κάθε παπαρας που θα βγει να πει την παπαρια του. Και ειδικα γι’ αυτους δε θελω. Ειμαι μικρός, πως το λενε.

Στον Βασίλη έπαιξα ένα μπλουζ δικο μου κι εκει τελειωνει.

Τωρα μπαινω και βλεπω το Θανασάκη κι από κατω καποιον να ωρύεται:

ΠΟΣΑ LIKE ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΑΘΡΩΠΟ;

ΑΝ ΤΟΝ ΘΥΜΑΣΤΕ ΚΑΝΤΕ ΛΑΙΚ!!!!

Ρε κοράκι του Λούκυ Λουκ. Ρε πλερέζα της κακιάς ώρας. Ρε ερασιτέχνη κολυβοφτιάχτη! Ούτε να πεθάνει ρε;

Κι αν πιάσει 2,000 λαικ δηλαδη τι θα γινει; Θα το φχαριστηθει;

Ασε το άλλο. ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΑΖΕΥΤΗΚΑΝ 5,000 ΜΑΛΑΚΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΧΕΡΑΚΙΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΜΕ 6,000 ΜΑΛΑΚΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ;

Αγόρι μου, μαλάκες να θες. Δεν ειδες και τις εκλογες; Εδώ μαζευτηκανε τοσοι να δωσουνε το δίευρο. Εσυ δε θα βρεις να σου κανουν λαικ;

Συνεχίζεται……….  

Stoner 101 (The Χαλαρό Side)

Για όσους δεν το ξέρουν τουλάστιχον. 

Βάζουμε στη μαρμίτα λίγο από μπάσο. Κι άλλο. Λίγο ακόμα. Βάλε. Ρίξτο όλο. Και λίιιιιγο απο ψυχεδέλεια του 60-70. Βάλε και λίγο blues. Βάλε κι άλλο. Έλα το blues δεν είναι ποτέ αρκετό. 

Ρίχτο όλο και ανακάτεψε καλά με το μπάσο να μη σβολιάσει. Προσθέτουμε fuzz κατά βούληση. Τα riff να είναι απλά, αλλά.... θα ακούσετε. Ν' αρχίσουμε με Kyuss που ειναι και οι πιο γνωστοί. 

Ακούστε.... με ανοιχτα τ' αυτάκια...

Πάμε άλλο ένα... ακουστικό άταστο μπάσο παρακαλώ...

Οι Kyuss ήταν από τις πρώτες αμερικάνες stoner rock μπάντες, που ξεκινησε το 1988 και διαλύθηκε 7 χρονια αργότερα.

Ο ντράμερ τους, Brant Bjork μας έδωσε αργότερα αυτά εδώ...

Παρτα τώρα...

Τους κλείνουμε μ' άλλο ένα των Kyuss

 

Και πάμε στους μετέπειτα Orange Goblin... Άλλη θρυλική μπάντα του είδους, που φτιάχτηκε το '95.

Ακούμε;

Τhe Land of Secret Dreams... ακούστε όταν μπαίνει το βασικό riff...

Kαι κλείνουμε με Colour Haze και Gold & Silver. Αυτό το ποστ είναι πιο πολυ γραμμενο για οποιον δεν τους ξέρει είτε σαν γκρουπ είτε σαν είδος και αφορμή να ψάξει λίγο παραπάνω... Κι όποιος θέλει να ψάξει και παραπέρα δε χανόμαστε...

I don't want to live on this planet anymore

G O O M E N A

Πρώτα πατάτε το λινκ από πάνω. Εκεί, το G O O M E N A, ντε. Διαβάζετε λιγο. Ξεσκονίζετε και τ' αγγλικά σας.

Σκέφτηκα να το σχολιάσω. Μετά το σκέφτηκα καλύτερα και λέω κάτσε να μεταφράσω επιλεκτικά μερικά κομμάτια για όσους δεν έμαθαν ποτέ Αγγλικά γιατί παίζανε το πουλάκι τους την ώρα της Γραμματικής.

Every date has a cost of money - for bus fare, cab fare, information - and a cost in time that again means money spent. So an unsuccessful date = lost money from your side.

Κάθε ραντεβού κοστίζει χρήματα - από τον κορσέ, το πλύσιμο της βράκας, το ελεωφορείο -  και κόστος σε χρόνο μέχρι να ξυρίσεις τον Αμαζόνιο. Έτσι ένα ανεπιτυχές ραντεβου σου τρώει τα λεφτά σου!

 So, if the date takes place in your city a  sum of €10 to €80 should be enough, but if you have to travel by airplane to meet someone you should receive more money.  

Αν το ραντεβου είναι στην πόλη τότε θα πρέπει να καλυφθεί το κόστους του γαιδάρου που θα σε κατεβάσει από την Άνω Τραχανομαγούλα μέχρι την Πόλη. Εαν χρειάζεται να σε πάει κι ο Θανάσης που έχει τα ταξά το κόστος ανεβαίνει, κι αν σταματήσετε και για πατσά κι ένα στα γρήγορα το κόστος ανεβαίνει ακόμα περισσότερο.

That way you would increase the chances of finding your perfect match; someone with whom you could spend a happy life together!

 Αν τα κάνεις αυτά, δηλαδή ζητήσεις να σου πληρώσει το λεωφορείο, τους πάτους για τα παπούτσα, το γύρο, το να νοικιάσετε το Ράμπο Τα Πρώτα Άντερα που το θελει ο αδερφος σου, και τη χαλάουα που χαλάουασες αυξάνεις τις πιθανοτητες σου να βρεις έναν τύπο δεκτικο στην παντόφλα και να περάσεις μια υπεροχη ζωη.


--

Τι καθομαι και γραφω αναρωθιέμαι και δεν γραφω σε κανενα τετοιο σαιτ / περιοδικο / λαδόκολλα. Σκεφτομαι Μοτοπολιταν 3, καιρο εχω να γραψω κανα τετοιο! 

Evening over rooftops

Αυτή η ανάρτηση περιμένει υπομονετικά από τότε που ξεκίνησε το blog. Υπάρχει και λόγος που μπαίνει τώρα. 

Στην πανσπερμία συγκροτημάτων με ψυχεδελικά ακούσματα, όπου έπρεπε να 'σκάψεις' σε 500 βινύλια για να βρεις κάτι να σ' αρέσει, ένα από τα συγκροτήματα που μ' άρεσαν ήταν πάντα οι Edgar Broughton Band.

 Evening Over Rooftops

The air was thick like honey
Looking from a room
The room had open windows
To let this springtime through

Evening stood by watchin'
At the side of summer's promise
The flowers in her garden
Were the envy of her friends

How far are we from dying
Is it nearly at an end?
How far are we from dying
Is it nearly at an end? 

Πως συμβαίνει με μερικά κομμάτια και κολλάς άσχημα; Που είναι λες και το κουβαλούσες μέσα σου και ξαφνικά το ακούς; Έτσι κόλλησα με το Evening over rooftops. Δεν ειναι γνωστο, δεν εχει εκρηκτικες κιθαρες, αλλά εχει κατι που με κολλαει πολυ ασχημα. Ειναι φοβερα μελωδικο, κι ας ειναι ολο 4 ακόρντα. 

Τα μικρα σολο του Edgar τα σπανε, η κιθαρα ποτε γκρινιαζει και ποτε κελαηδάει. Οι στίχοι ειναι το κάτι αλλο......

The smoke hung on the skyline
The city fell in silence
The sunset, ripe and mellow
Was the light to write some thoughts by

Her children watched for father
From a window in the wall
Said a prayer for grandpapa
And maybe many more

Somewhere in the distance
On the road so far away
I heard the sound of life
Though the people left for home  

Μ' έχει στοιχειώσει χρόνια τώρα. Το χω τραγουδήσει άπειρες φορές, ειδικά τώρα με τη Μπίλυ που μου θυμίζει πράγματα που τα είχα ξεχάσει. 

Three birds flew off a building
Standing proud against the sky
Many more flew with them
Spiralled up like laughter

Faster, harder
They rose up in a column
Hundreds upon hundreds
And twice that many wingspeed

Four miles across
Stretched a million miles high
The living pulsing column
In the lady of the sky

Ακούστε το.

Σ' αυτη την εκτελεση μ αρεσει, χωρις τα χαζα background vocals του studio. Δεν το χω παιξει ποτε στην κιθαρα, υποθετω οτι παντα μου εβγαινα 'λιγος' αν και δεν ειναι δυσκολο, καθε αλλο. Απλα, δεν το πειραζα. Ουτε στο blog το εβαζα, σαν κατι προσωπικο.

Feathers thrashed together
Locked in that huge swarm
I knew no-one could see it
And now that it was gone

I rubbed my eyes and tried to find
A reason for the flight
Exodus, escape
Or was it just for me to see?

Like the mating of the earth and air
Like water is to flowers
The envy of her friends
How far are we from dying, is it nearly at an end?

How far are we from dying
Is it nearly at an end?
How far are we from dying
Is it nearly at an end?...

Φέτος θέλω να το παίξω στα Καλά Κοπέλια, αν μας κάτσει, αν έχουμε ήχο, αν το έχει βγάλει η Zazie, αν... Αλλά το περιμένει χρόνια και του το χρωστάω. Tο εχω δοκιμασει τωρα αρκετες φορες, καθε φορα με διαφορετικο σολο, με διαφορετικο 'χρωμα', με με....

Ειναι παραξενο πως περιμενουν καποια πραγματα μεχρι να ρθει η ωρα τους.

Φωτογραφία του Edgar Broughton τοτε και τωρα.

How far are we from dying
Is it nearly at an end?
How far are we from dying
Is it nearly at an end?...

Ειχα κι αλλα να πω γι' αυτο το κομματι. Σελιδες επι σελιδων. Αλλα δεν εχει νοημα, οποιος 'ακουει' καταλαβαινει. Τις δικες μου σκεψεις, και το να το μουρμουριζω τα ακουει η Billy στις βολτες μας...

Απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα.

Γιατί οι αναβάτες Χαρλευ δε χαιρετανε

-         Φοβουνται ότι θα ακυρωθει η εγγυηση

-         Το δερμα και τα καρφια είναι πολύ βαρια για να σηκωσουν το χερι

-         Δεν χαιρετανε μοτοσυκλετες που τις εχουν ξεπληρωσει οι αναβατες τους

-         Ο αερας μπορει να τους χαλασει το τατουαζ
-     Είναι μια μορφή άσκησης

-         Δεν μπορουν να καταλαβουν αν χαιρετας ή πας να κλεισεις τ’ αυτια σου όπως ολοι

-         Θυμαται την τελευταια φορα που χαιρετησε και καρφωσε το χερι του στο κερατο που εχει βαλει στο κρανος

-         Είναι πολύ κουρασμενοι απ τις ωρες που περασαν να γυαλιζουν τα χρωμια για να σηκωσουν το χερι

Γιατι οι αναβάτες ρετρό μοτοσυκλετών δε χαιρετανε

-         Δε σε βλεπουν λογω ορασης

-         Πιο πολύ ακουνε παρα βλεπουνε

-         Το μανικι του τζακετ εχει σκαλωσει στο τσοκ

-         Είναι πολύ απασχολημενοι να θυμηθουν αν είναι μια κατω και τεσσερις πάνω ή τεσσερις κατω και μια πάνω

-         Κοιταζουνε μια καυτη 60αρα να βγαινει απ το μαναβικο

-         Τα γυαλια τους είναι τιγκα στο λαδι

-         Το ξεχνανε

-         Η αρθριτιδα δεν επιτρεπει μη προγραμματισμενες κινησεις

Γιατι οι αναβάτες μπεμβε δε χαιρετανε

-         Το μανιουαλ λεει να μην αφηνεις το τιμονι

-         Το μηχανακι σου δεν είναι αρκετα παραξενο

-         Πολύ απασχολημενος να ρυθμιζει το gps, radar, sat nav, ipod, ή να μιλαει στο κινητο.

-         Τα καλωδια στα χερια του είναι πολύ κοντα.

-         Δεν οδηγεις τη σωστη μπεμβε

-         Φοβαται ότι μπορει να παρεξηγηθει σαν φιλικη χειρονομια

-         Δεν ξερει αν τον χαιρετησες ή του εκανες κωλοδαχτυλο

-         Φοβαται μην παθει κρυοπαγηματα αν αφησει το θερμαινομενο γκριπ

-         Κοιμοταν όταν χαιρετησες

-         Εκανε conference με τον χρηματιστη του και έναν εμπορο aftermarket katouratech

-         Εψαχνε το κουμπι auto wave back.

Γιατι οι αναβάτες supersport δε χαιρετανε

-         Δεν οδηγανε αρκετο καιρο για να ξερουν ότι πρεπει

-         Πηγαινουν πολύ γρηγορα για να καταχωρησουν την κινηση στον εγκεφαλο τους και να προλαβουν ν ανταποκριθουν

-         Δεν φορας αρκετα γυαλιστερα ρουχα

-         Αν βγαλουν χερι σ’ αυτή την ταχυτητα θα τους το ξηλωσει ο αερας απ τον ωμο

-         Είναι απασχολημενοι να φανε ολο το λαστιχο για να μην τους την λενε

-         Η στολη που είναι φτιαγμενη από καγκουρο-κεβλαρ-σφιχτονάιλον-κατεργασμένο πουτσοδερμα δεν επιτρεπει άλλη σταση εκτος την εμβρυακή

-         Αν σηκωσουν χερι χανουν την ισορροπια τους

-         Θα τους μπει μυγακι στο αεριζομενο μερος στη μασχαλη και θα είναι παλι κολαση.

Με φτιάχνει

να έχω γκαγκάν αναγνώστες. Με φτιάχνει να μου στέλνουν αναγνώστες λινκ
'κοίτα αυτό που σου γράψανε στο...'

http://www.freebikers.gr/viewtopic.php?p=104189

http://www.mototrail.net/t317-topic

και με φτιάχνει να διαβάζω τα σχόλια  - ειδικά στο πρώτο thread.

Προσπαθω να χωνεψω την ιδεα οτι καποιος έκατσε και δακτυλογράφησε (;) όλο το κείμενο από τη σελίδα του περιοδικού για να το βάλει στο φόρουμ. 

Μ' αρέσει επίσης που πολλοί δεν γραφουν σχόλια στο blog ή στο fb αλλά μου στέλνουν μηνυματα, σε στυλ μυστική οργάνωση. 

Αλλά αυτό που με φτιάχνει πολύ, είναι να παίρνω μηνύματα από ακόμα πιο νέους κι από μένα, όπως το παρακάτω:

"Καλημέρα!!! Ακούω τα "απλά" τραγούδια στο blog σας και μου φτιάχνεται η διάθεση..μ' άρεσαν πολύ τα κειμενά σας στην τελευταία σελίδα του μοτό και χαίρομαι που εδω και καιρό ανακάλυψα τυχαία οτι έχετε και μπλογκ! Απλά ήθελα να πω ένα γεια κι εγώ.. Αγαπάμε μπλουζ και δύο ρόδες!!!!!! Το blog το έχω ερευνήσει αρκετά κι έχω μάθει αρκετές μπάντες. Σας παρακολουθώ πάνω από ένα χρόνο και δε σκέφτηκα ποτέ να στείλω ένα μήνυμα!Οσο για παλιές μοτό έχει ο πατέρας μου ένα cb400n του '81 και τον έχω πρήξει να το φτιάξουμε λίγο να πηγαίνουμε βόλτα! μ'αρέσουν και μένα τα παλιά!"

ή το....

"πραγματικα στεναχωριεμαι γιατι ουτε εγω,ουτε ο ανηψιος μου θα'χουν ενα σινε ρομαντικα,ενα κατι τετοιο...ενα βραδυ στα κρυφα να συμπλεκταρουμε μια δευτερα και να εκστασιαστουμε,πιο πολυ απ ο'τι με το ποδηλατο που πασχιζουμε...οτι δε θα μαθε σ'ενα κοσμο που'χει καποιες Χ αξιες που'ταν λιγο αληθινος..και ειναι κριμα για τη μειοψηφια της γενιας μου και των μικροτερων...και ξερω,καταλαβαινεις πολυ καλα...Ακομα κ'οσοι μεγαλωνουμε με καποιες αξιες,συνειδητα ή υποσυνειδητα,απο τυχαιες επιλογες ή μεσα απ την οικογενεια...κανουμε πιο πολυ ουτοπικα ονειρα...γιατι ημαστε λιγοι για ν'αλλαξουμε τον κοσμο...οχι για να γινει καλυτερος,μα αληθινος..ενας κοσμος αισθησεων απ το φαγητο μεχρι τη μουσικη κ'απ τις μηχανες μεχρι τη δουλεια μας και το κυρηγμα απο γονεις"

Κάτι τέτοια, παρόλο που είμαι σκληροτράχηλος μοτοσυκλετιστής, χτυπάνε μια ευαίσθητη νότα. Σαλτάρω όταν τα διαβάζω. Πραγματικά σαλτάρω. Γιατί δεν είναι ο πρεσβύωψ ο Κώστας που με διαβάζει (τωρα που αλλαξα blog layout) αλλα ειναι πιτσιρικάδες. Πιτσιρικάδες που τους αρέσει το John Barleycorn και οι Traffic. Πιτσιρικάδες που καταλαβαίνουν τι γράφω όταν γράφω για το σινέ Ρομάντικα. Πιτσιρικάδες που ΝΙΩΘΟΥΝ. Και αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Μιλάς όταν ξέρεις ότι κάποιος ακούει. Κι όταν φτάνει η φωνή τόσο μακριά.... ε, τόσο θες να γράφεις.

Την προηγούμενη φορά που είχα πάει στην Αθήνα συνάντησα τον Παναγιώτη τον Sleeper. Από τοτε σου χρωστάω να γράψω κάτι δεν το ξέχασα... Πιο νέος ακόμα κι απο μενα και μιλάει με ένα πάθος, μα με ένα πάθος για παλιά μηχανάκια, παλιά μέταλλα, για μηχανάκια που ξέθαψαν απ' το χώμα για να τα αναστήσουν κι έχω χαζέψει. Έχω χαζέψει. Στην κυριολεξία.

Μερικες φορες χαζευω και γιατι με ξαφνιαζει μια ερώτηση που δεν ειχα σκεφτει ποτε να απαντησω γιατι τη θεωρούσα αυτονόητη. 'Στο πικαπ πως βρισκεις που ειναι το καθε κομματι;' 'Γιατι να κλεισεις βενζινα; Απο που κλείνατε βενζίνα;' 'Φτύνατε στο μοτέρ για να δείτε θερμοκρασία;' 'Τι εινα το ζιγκλάρισμα;' Και θέλω να τα περάσω όλα αυτά, όχι για το να μάθει κάποιος τι είναι υπερχείλιση αλλα γιατί κουβαλάνε ένα πάθος και οι λέξεις δεν είναι παρά τα δοχεία που θα μεταφέρουν αυτό το πάθος.

Γιατί αν έγραφα για να τα διαβάζουμε εμείς που τα ζήσαμε και τα ξέρουμε, να το χέσω. Ειλικρινέστατα. Να γράψω για το RD350 για να το διαβάσει ο Ωασσιλης; Να το κάνει τι; Δεν ξέρει; Να θυμίσω σε κάποιους ναι... αλλά γι' αυτό μόνο δεν θα έγραφα ποτέ. Δεν θα έβρισκα τόσο νόημα.

Και προσπαθώ τα κείμενα που γράφω κι εδώ και στο περιοδικό να τα γράφει ο πιτσιρικάς που καβαλούσε τα μηχανάκια και τότε, με την ίδια τρέλα που είχε τότε. Αυτός που έκανε τις μαλακίες... Kι αυτός είναι που απαντάει, αυτός που γράφει στην τελευταία σελίδα.

Αυτος εδω.

Αυτή την ανηφορα μια και έβαλα τη φωτο,  την εχω μετρησει ποντο-ποντο. Με Ζ50, ΜΒ50, με XL185S με Husky 250 με δανεικα RM125, XR350, MT5, WR250, και μια γερή που είχα πάρει όλη την ανηφόρα από κάτω προς τα πάνω με KTM250.

Ευτυχώς ούτε μεγάλωσα ούτε σοβάρεψα.

Υπάρχει τώρα και η φωνούλα στο κεφάλι μου που με λέει 15χρονο - κι έχει και δίκιο! Αλλά αυτή η φωνούλα φταίει και γράφω... 

Και μια και το είπες φίλε μου Δημητρη ότι σου άρεσαν τα κομμάτια, για πάρτη σου μερικά ακόμα που δεν θα βρεις στο mainstream youtube και που σαν βινυλια μου ειχε φυγει ο @# να τα βρω. Δικά σου.

Mr. Limpet - Thin White Rope

Sex Beat - Gun Club (ιδανικό για οδήγηση)

κι ένα γνωστό παλιότερο

Cockney Rebel - Hideaway

Καλημέρα

1 ευρώ βενζίνα

Σαν το ανεκδοτο. Που δεν ειναι κι αστειο.

 Ζορικα ειναι τα πραγματα για ολους. 

Σημερα στη βολτα με την αναντικατάστατη πλεον Μπιλυ μου και τις δυο ντιβες καταλαβα για αλλη μια φορα ποση λυσσα μαυρη με πιανει με τα μηχανακια.

Εγραψα το πρωι για το CL το 350 κι ηθελα καπακι να γραψω για την Vincent, το GB500, το RC30, το Genesis, το 750Κ, ποιο να πεις και ποιο ν' αφησεις.

Και το αδερφακι μου που εχει το ΧΤ600 '89 μεσα εχει φαγωθει να το βγαλει...
Θα το βγαλει την Τριτη τελικα κι εχει σαλταρει.

Και τι ΧΤ.... ο τελευταιος των Μοικανών..

Σαλταρισμενοι δεν ειμαστε ολοι;

Καλα τα γραφουνε οι εφημεριδες. Πρεζα. Ναι ρε, πειραζουμε κανενα; 

Κι οτι μου περισσευει, εκει θα πηγαινει. Βλεπω τυπους κι εχουν τεσσερα μηχανακια, εφτα μηχανακια, οχι δεν τους τρεχουν απ τα μπατζακια, απλως οτι εχουν εκει θα παει. 

Αφου ξερεις με το που θα χτυπησεις βολτα και θα ανοιξεις τα πρωτα 100 μετρα θα τα χεις ξεχασει ολα. Και τι εχεις στην τσεπη, και ποσα πρεπει να βαλεις σε ποιανου την τσεπη, και δεν πα να @#$θουνε οι τσεπες και να και μια ωραια στροφουλα....

Η Μπιλυ μου ήταν το τριτο μηχανακι τωρα, μαζι με το 13 και τον Αστεριξάκο κι αν ειχα φραγκα θα παιρνα και τεταρτο. 

Κοιταζα σημερα το 900 του Γιαννη και το 750 του Χρηστου και λεω στο Γιαννη φαντασου τωρα να σου πουν διαλεξε τη μια και φευγα. Ω ρε πουστη εφιαλτης ε; 

Στην καρδια ειναι μια... παντα ειναι μια. Μερικες φορες ειναι μια που δεν την εχουμε πια ή μια που δεν την αποκτησαμε ποτε. Πονος ε; Και πραγματικα οταν βλεπω καποιον να δινει το μηχανακι του γιατι ζοριζεται ειναι.... μην πω τι ειναι.

Οσο μπορουμε, να τους τα χωνουμε και να μας γιατρευουνε. Τι αλλο εχουμε για τις πληγες; Απ' αυτες περιμενουμε κι εμεις κι αυτες απο μας.

Ενα ευρω που θα μεινει, βενζινα. 

Ετσι ν' ανασανουμε λιγο. Μην μασατε ρε. Κι αυτο το ευρω να μην μεινει, θα την κοιταμε και θα πηγαινουμε στο μυαλο μας χιλιες βολτες κι αλλες τοσες.

Μην το βαζετε κατω. Θα το φτιάξουμε.... 

Honda CL 350 Scrambler

Φετιχ. Το γραφω αυτο, και θα γραψω και για μερικες ακομα κουκλες, πρωτον για να τις γνωρισουν και οι ακομα πιο νεοι απο μενα αλλα και μερικοι γεροξουρες με πρεσβυωπια που δεν βλεπουν τη γραμματοσειρα και με βαζουν ν αλλαξω ολο το μπλογκ και πραγματικα δεν θα ηθελα να τους εκθεσω Κωστα.

Το μηχανακι ειναι.... αυτο εδω...

Επίσης το γράφω αυτό για να μου κάνω μια χάρη και όποτε μιλάω για μοτοσυκλέτες όπως το GB500 ή το CL να μην ακούω ''σιέλ; μόνο σε σιέλ το βγαζε; άλλα χρώματα όχι;''

Δείτε... Είναι μικρό, αλλά τα μικρά έχουν όλη τη χάρη ; )

Είναι ένα κλασσικό on/off scrambler μοντέλο '68 με το οποίο η Honda αντικατέστησε το προηγούμενο best-seller της CL 305

Το ξανάφτιαξε από την αρχή στην ουσία. Παρόλο που το 305 ήταν τρομερά επιτυχημένο, η Honda έβαλε 5άρι κιβώτιο αντί για 4άρι και ξανάφτιαξε το μοτέρ σχεδόν από το μηδέν. Το θεωρώ ως μια απ' τις πιο όμορφες μοτοσυκλέτες που έχουν φτιαχτεί ποτέ.

Kαι πάμε και στο ζουμί. Θυμίζω μιλάμε για το '68... Τα φρένα ήταν από τα μεγαλύτερα μοντέλα, το πηρούνι ήταν ξανασχεδιασμένο και το σαζμάν όπως έγραφαν οι τέστερ της εποχής ήταν 'σαν να περνάς ζεστό μαχαίρι μέσα από βούτυρο. Έγραφαν επίσης το πως μπορούσες να βρεις εύκολα νεκρά ακόμα και σταματημένος κάτι που για την εποχή δεν ήταν καθόλου αυτονόητο.

Το CL350 έβγαζε 33 άλογα στις 9,500 στροφές, η τελική του ήταν 160 χλμ περίπου. To βάρος ήταν 158 κιλά. Για τη συμπεριφορά του, αντιγράφω από τεστ του '68:

Το handling του θυμίζει πιο πολύ road racer παρά scrambler. 

Road racer είπα; Κάτσε να βάλω και καμιά φωτό από μόντες...

Πολύ προσεγμένη η μικρή (δεν της αξίζει;) από το όρθιο σταντ μέχρι το μικρό κλιπάκι που είχε πάνω από το αριστερό φλας για να κρατάει το κράνος. Και φυσικά μνεία γίνεται σε όλα τα τεστ για το πόσο φυσικά πέφτουν τα χειριστήρια στα χέρια σου και πόσο καλή είναι η θέση οδήγησης... 

Αν σας άρεσε το CLάκι και υπάρχει ενδιαφέρον θα ακολουθήσουν κι άλλα. Όπως και να χει όμως ένα δυο ακόμα θα μπουν.... 

Αμαρτία να ξεχνιώνται τέτοιες κούκλες...

Οτι μηχανάκι και να χετε... Ποιος δεν θα γούσταρε ένα τέτοιο στην πένα να τον περιμένει για μια Κυριακάτικη βόλτα; Ρετρολάγνος ή μη;

Και για να μην ξεχνιομαστε, μετα ηρθε κι αυτο...

Δειτε ενα μαμίσιο CL450 του 71.....

Φυσικα σημερα μπορει να αγορασει καποιος ενα τωρινο, συγχρονο scrambler οπως πχ της Triumph, 865 κυβικα, 59 αλογα και 230 κιλα ( ω ναι) και να παει στο χωμα να διασκεδασει.

9990 κανει. Ουτε 10 χιλιαρικα, οποτε ειναι φτιαγμενο για ατελειωτο παιχνιδι στο χωμα και εκτος, χωρις να φοβασαι μην του ρημαξεις καμια μανετα ή κανένα καπάκι. Οπως τοτε, το ιδιο.

Kαι δυο βιντεο του CL... 

YΓ. Μην ακουσω οτι σημερινο ον/οφφ ειναι το Tiger... Ναι ειναι... Αλλα αν το καλυτερο που μπορουσε να κανει καποιος για να δωσει την αισθηση του ρετροσκράμπλ σήμερα ειναι αυτο.... κατι παει λιγο στραβα.... 

NC700X, κομπλεξ, γκαζια και λογοκρισιες.

Πολλα θεματα μαζι. Ειχα και καιρο να γραψω, και ειχα και κατι που το χω σπανια, να μην ξερω απο που να πιασω το συγκεκριμενο θεμα. Ας ξεκινησω απ το ΝC700X. Ξεφυλλιζοντας διαβάζω στο e-bike (και συμφωνω με τον γράφοντα): 'ο ολοκαίνουριος δικύλινδρος σε σειρά της Honda δε φτιάχτηκε για κιλά ανά ίππο αλλά ευρώ ανα χιλιόμετρο'.

Με το ΚΤΕΛ παιδιά. Ευρώ ανα χιλιομετρο με το ΚΤΕΛ. Μετροπόντικα. Πατίνια. Το NC700 και τη νοοτροπια που κουβαλαει το θεωρω το θανατο της μοτοσυκλετας. Αχρωμο, άοσμο, αγευστο. Aν πιασω να συγκρινω το σχεδιαστικο παρελθον με το παρον θα κλαιμε με μαυρο δακρυ, ειδικα οσοι ειμαστε λιγο παλαιας κοπης. Είναι αυτό το politically-correct-να-μαζέψουμε-κόσμο-στη-μοτοσυκλέτα κουτσοί στραβοί στον αγιο Παντελεημονα και βαλε και anti-spin μην τυχον και του σηκωθει στην αλλαγη τριτη (οχι η μοτοσυκλετα, αυτο ούτως ή αλλως δεν παιζει, τωρα δεν παιζει και το αλλο).

Που είναι οι σχεδιαστές της RC30, RVF400, NSR400, VTR, RC45 για να πιάσω μονο τη Χοντα μια και δικο της ειναι το NC.

Give the people what they want που λενε και οι Κινκς. Οτι θελει ο κοσμος. Γι αυτο θα εχουμε σκυλαδικα, NC700, ευρω ανα χιλιομετρο, και συστηματα για να αλλαζω ταχυτητες χωρις να πεφτω ή ακομα καλυτερα ας μην αλλαζω ταχυτητες.

Διαβαζα προσφατα οτι στο isle of man τρεξανε ηλεκτρικες μοτο και κανανε γαμω τους χρονους. ΚΑΙ; Ο χρονος και τα δεκατακια ειναι το θεμα; Αν ειναι πιο γρηγορες σημαινει οτι ειναι και πιο καυλωτικες; Ποιος σας τα ειπε ρε γκαζιαρηδες; Κατεβαστε κανενα κλασσικο μηχανακι μια στριφτερη διαδρομη κι ας κανετε τρεις ωρες, κι αν δεν εχετε χαμογελο μεχρι τ' αυτια οτι θελετε. Αν δε στουκαρετε. Γιατι ολα παιζουν.

Και να σας πω το τεστ του NC πως το βλεπω. Κατεβαινεις με γουρλωμενα ματια, γυρνας γυρω γυρω λες 'πω ρε φιλε και γαμω και πως παει ετσι' και θες να ξανακαβαλλησεις, ή λες απλα 'Καλα ηρθαμε ε;'

Ναι ειναι και η κριση. Να μην εχω μηχανακι. Να βαλω το 1300 στην κουτα, να μην εχω λεφτα για βενζινα, να το βλεπω στο ημιφως και να την παιζω, κι ας μην εχω λεφτα να καβαλησω. Με το ΚΤΕΛ. Δεν πειραζει.

Παμε παρακατω τωρα. Στο δευτερο θεμα. Οπως καταλαβατε απ' τα παραπανω, και θα ξερετε κι οσοι με παρακολουθειτε (ξερω, ψωναρα, μην το πεις) ξερω τη μοτοσυκλετα σα μια σχεση παθους. Και λογικο ειναι οτι παθιαζομαστε μια ζωη στην παρεα, ριχνουμε μπινελικι κτλ. Το χιουμορ που κανω και εδω και στο περιοδικό και στο fb ειναι πολλες φορες βασισμενο σ' αυτο το μπινελικι.

Το χιουμορ παρεπιπτοντως το βρισκω αρκετα δυσκολη υποθεση. Μου φαινεται απειρως πιο δυσκολο να κανεις καποιον να γελασει απ το να κλαψει. Αν θες να κλαψει του ριχνεις και μια κλωτσια στο καλαμι. Θα μου πεις για να γελασει τον γαργαλας αλλα παιζει να φας μπουκετο. Αρα; Πιο δυσκολο. (φυλαξτε το τσιτάτο για τις επομενες γενεες - ελα παλι εσυ με το ψωναρα...)

Λοιπον. Ηλπιζα να μην χρειαζεται ποτε να τα γραψω αυτα σε ποστ γιατι τα θεωρουσα αυτονοητα αλλα δεν ειναι μαλλον. ΧΕΣΤΗΚΑ για ολες τις εταιριες. Το ιδιο μου κανει. Αν καταλαβετε οτι ολες ειναι ΕΤΑΙΡΙΕΣ εχουμε κανει ενα βηματακι. Ολα τα μηχανακια μ αρεσουν. ΟΛΑ. Οταν ειχα το FZ1 τα Γιαμαχα ηταν τα καλυτερα. Οταν ειχα DR ειχα σπασει τ' @@ ολωνων οτι δεν υπαρχει σαν τη Σουζουκι. Οταν ειχα το Κ75 τα ειχα κανει μενιρ σε ολους με την Βαυαρικη κυριαρχια. Οταν ειχα Husky το ιδιο. Τωρα που εχω Χοντα (τρια Χοντα, ω ρπμ) τα Χοντα ειναι τα καλυτερα μηχανακια.

Που ειναι το κολπο; Το κολπο ειναι, αν εχετε δει και αλλου στο blog οτι ενα πραγμα που δε χωνευω ειναι σωβρακα και φανελλες. Με το φιλο μου τον Αορατο που ειναι Ντουκατιστας μεχρι κοκκαλο κανουμε τον απειρο χαβαλε με τη μαλακια που πηγε και πηρε και γεμιζει λαδια τον κοσμο. Το ιδιο με την Αναστασια με το Τραιομφ που ειναι ενα ελεεινο εγγλεζικο τριμπούρδελο, το ιδιο και με το φιλο μου τον ΝicksBMW που προσπαθει να φερει βολτα τη μπαλοτσα που εχει. Με ολους αυτους κανουμε ΠΛΑΚΑ. Κανεις δεν ειναι τοσο κολλημενος ωστε να τα πιστευει αυτα που λεμε. Και η ουσια ολη δεν ειναι αν εχει καλη φλαντζα το Ντουκατι, ειναι να γινεται ΧΑΒΑΛΕΣ. Ποσο δυσκολο ειναι ρπμ να το καταλαβει αυτο καποιος;

Ενταξει του Nicks το μηχανακι ειναι οντως μπουρδελο. Μουχαχα.

Δεν υπαρχει τιποτα που να με κουραζει τοσο, οσο το κομπλεξικο, μικροψυχο σχολιο ή χιουμορ. Λογοκρισια δεν κανω ποτε, δεν θελω να σβηνω ποτε σχολια ουτε εδω ουτε στο fb, αλλα το λεω εδω - και ειμαι σιγουρος οτι οσοι το κανουν θα νομιζουν οτι μιλαω για αλλους - δεν εχω χειροτερο.

Βαζω πχ μια φωτο του Πεντροζα ή του Λορενθο και γραφω μια μλκια απο κατω. Και μ αρεσει να γινει ο σχετικος τζερτζελες. Αλλα ενα σχολιο του τυπου 'ελα μωρε το μλκ δεν ξερει να οδηγαει ο αχρηστος' απο ενα τυπο που εχει πεσει γιατι πατησε φρενα σε 10 μοιρες κλιση οσο να ναι κατι μου κανει. Ο Λορενθο μπορει να ειναι αχωνευτος αλλα ειναι και λιγο παγκοσμιος ε; Δε μπορω να βλεπω τυπο που εχει CB400 και το χει κανει ρελιέφ απ το στουκο να βλεπει καποιον να τρωει highsiding με 240 και να λεει 'ωω το μαλακα ρε.... εκει θελει μαλακα το γκαζι...'.

Και ναι εχω γραψει κι εγω για τον Λορενθο. Εδω

Α Χ Ε

Το ιδιο μου κανει κι ενα σχολιο 'ΟΛΑ τα ταδε ειναι μαλακια μηχανακια'. Εχει σημασια το πως και το που λεγεται κατι. Θα μου πειτε και που το λες εδω θ' αλλαξει κατι; Οχι.

Απλα δε θ' απανταω σε σχολια τετοια. Και οχι δεν ειμαι ο γκρανπάπας του τι ειναι καλο χιουμορ, απλα λεω οτι δεν μπορω το μικροψυχο χιουμορ. Το να πεις σε καποιου σε μια φωτογραφια που ξυνει γονατα 'εδω ειναι που προσπαθεις να περασεις το μαζντα που σου εριξε στ' αυτια' ειναι αλλου στυλ σχολιο απο το 'μας επεισες ρε αχρηστε' και αλλου στυλ απο το 'φιλε το σωμα πρεπει να βγαινει κι αλλο.... δες το λιγο...' ειδικα αν λεγεται απο ατομο με παπια τριάρα σε άτομο με 1098 που εχει κανει 400 track days.

Και ξαναλεω μαλλον εγω τα γραφω, εγω τ' ακουω αλλα ετσι για το γαμωτο. Τα λεω εδω μεχρι να μου την κανει βιδα και να σβησω και το fb (πως ελεγε ο Falco που με ξερει ''να δουμε ποσο θ' αντεξεις αυτη τη φορα'' )

Μπορει να ειμαι εγω λαθος και αναποδος. Ειλικρινα; Χεστηκα. Ναι μπορει, αλλα για δικα μου ποστ μιλαω και για μενα γραφω πως τα βλεπω. Παθιασμενα αλλα οχι κολλημενα κι οχι κομπλεξικα. Στο φιναλε δεν μπαινω σε φορουμ για πλεξιμο και να λεω οτι ειναι μαλακας ο ταδε και δεν ξερει σταυροβελονια. Σ οτι δεν ξερω κανω μοκο. Χρυση συμβουλη.

Παω τωρα μια βολτα με τη μηχαναρα μου τη Χοντα που ειναι η καλυτερη του κοσμου και σας χεζω ολα τα ψοφια δικύλινδρα, τα βρωμοδιχρονα οσα εχουν μεινει, και τις γερμανικες κουρουτες. Πολυ το κουρασαμε και τετοιο ποστ δεν ξαναχει. Οποιος καταλαβε καταλαβε...