Beans and Gas

Ride free.

Θέλαμε κάτι να μας εκφράζει. Κάτι που να μιλάει στη μπζυχή μας. Soul customs.

Θέλαμε να πιάσουμε το άψυχο μέταλλο και να το μετουσιώσουμε σε κάτι που θα αναπνέει, που θα έχει χαρακτήρα και υπόσταση. Που θα μπορεί να σταθεί όχι στο φανάρι με τα μπασκλάς μηχανάκια, αλλά σε μια γκαλερί τέχνης. Θέλαμε κάτι που θα ένιωθε στο σπίτι του και στο Hockenheim και στο Guggenheim.

Έτσι γεννήθηκε η ιδέα της Beans & Gas και του πρώτου μας Schaub Lorenz project.

Ξαναγυρίσαμε στα βασικά υλικά. Στα χνάρια του Χρήστου όταν είχαμε φτιάξει από το μηδέν βελόνα κοντέρ για το 185 κολλώντας δεματικά μεταξύ τους έτσι και τώρα. Θέλαμε να φτιάξουμε μια ουρά, ένα κοκοβιό για cafe racer. Απορρίψαμε τα έτοιμα.


Δεν είμαστε φλώροι να κοιτάμε 'κιτάκια' και να γυρνάμε σα ντου παπά το σκύλο με τη μπιστωτική. Θέλαμε την ελευθερία, την απόλυτη ελευθερία. Θέλαμε να αγγίξουμε το αδύνατο.

Ξεκινήσαμε λοιπόν από υλικά vintage. Από μια οθόνη Schaub-Lorenz 27''. Παλιά, παραδοσιακή οθόνη, τω μπατεράδων μας.

Πρώτα ξεκοιλιάζουμε την οθόνη. Ναι, πολλοί μπορούν να ρυθμίσουν μια οθόνη αλλά μόνο ένας Πραγματικός Άντρας μπορεί να την ξεκοιλιάσει.

Αφού καθαρίστηκαν όλα τα εντόσθια όπως καλώδια και πλακέτες (κρατήσαμε το πλέξιγκλας για γαρνιτούρα αργότερα) βγάλαμε το ατόφιο φύλλο αλουμινίου που έκρυβε στοργικά στα σπλάχνα της.

Μετά ο master Σωτήρης, χρησιμοποιώντας ένα vintage καμπυλόγραμμο Linex του 1981 από τις ηρωικές ναυπηγικές του ημέρες πριν το Autocad χάραξε με προσοχή το περίγραμμα.

Για τη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε η πανάρχαια, τιμημένη τεχνική "στο γόνατο" για να δώσει στον κοκοβιό το σχήμα που θα ήταν έτοιμο για σφυρηλάτηση με την ματσόλα (άλλο vintage εργαλείο).

 Η συνέχεια δόθηκε στο μικρό εργαστήρι λοιπόν με την ματσόλα και ένα σακούλι φασούλια ως 'υπόστρωμα'. Το δίλημμα ήταν αν θα έπρεπε το κόψιμο να κολληθεί  με ηλεκτροσυγκόλληση αλουμινίου και τρόχισμα ή με την παλιά αεροναυπηγική μέθοδο με εσωτερική φάσα και πριτσίνια τυφλά; 



Φυσικά επικράτησε η δεύτερη ως πιο vintage. Τα πριτσίνια που βρέθηκαν ήταν του 1992, από τη θητεία του master Sotiris στα πυροσβεστικά, και ελέγχθηκαν όχι μόνο για την βιντατζότητα τους αλλά και για το κατά πόσον είναι environmental friendly από ειδικό.

Το όργανον που χρησιμοποιήθηκε για τη φάσα της ένωσης ήταν τύμπανο από παλιό, πατροπαράδοτο εκτυπωτή laser. 

Μετά τοποθετήθηκαν τα πριτσίνια και εσωτερικά brackets ενώ στα κενά θα μπει το πλέξιγκλας που περίσσεψε από την οθόνη. 

Γιατί μέρος του mission statement που έχουμε στο Beans & Gas είναι ότι δεν πετάμε τίποτα. Σεβόμαστε το περιβάλλον και ανακυκλώνουμε ατόφια, πρωτόλεια υλικά που τα πουλάμε μετά σε εξαιρετικές τιμές αναλόγως φυσικά την Τέχνη που έχουν πάνω. Φυσικό είναι πολλές φορές τα κόστη να ανεβαίνουν από αστάθμητους παράγοντες, όπως πχ. να σου σκίζεται το παντελόνι την ώρα που βαράς το κερατένιο αλουμίνιο. 

Aς δούμε τι έχουμε λοιπόν μέχρι τώρα...

Στα αριστερά θα μπει παράκεντρα τοποθετημένο φαναράκι κόκκινο τύπου bullet από ποδήλατο.  

Αγοράζοντας beans & gas αγοράζετε κάτι μοναδικό. Δίνετε στη μοτοσυκλέτα σας ταυτότητα και μοναδικότητα και όχι ανούσια πράγματα όπως γκάζα και άλογα και αναρτήσεις. 

Και όπως λέμε κι εμείς εδώ στο μικρό παραδοσιακό εργαστήρι μας

Be Yourself - Beans Yourself.

Θα συνεχίσω με το δεύτερο μέρος της δουλειάς μας σε νέο πόστ. Παρακαλώ όπως σεβαστείτε την Τέχνη και το Χώρο και δεν κάνετε μπασκλάς σχόλια. Ευχαριστώ.

'Lykos'
Web production manager specialist and communication chimmichangas for Beans & Air

200

Διακόσα ρε φίλε. Να ένα νούμερο στο κοντέρ.

Άκου διακόσα.

Που να πας με το ποδήλατο διακόσα;

Αν και στην κατηφόρα έτρεχε. Δεν ήξερε πόσα, αλλά έτρεχε. Άμα είχε τεντώσει κι αλυσίδα πήγαινε γαμώ.

Πόσο να κάνει τώρα αυτή εδώ με το 200 στο κοντερ και το Σουζούκι στα καπάκια;

Δεν ήξερε αν είναι καλά τα Σουζούκι, κι ούτε τον ένοιαζε.

Δεν ήξερε πόσο κάνει το Σουζούκι κι ούτε τον ένοιαζε.

Ήθελε ν’ ανέβει πάνω και να το πιάσει απ’ τα κέρατα και να πάει διακόσα.

Τον έβλεπε τον τύπο όποτε το βαζε μπροστά, ΝΑ ένα χαμόγελο. Κάθε φορά. Μα τσατισμένος μα στις μαύρες, με το που ανέβαινε στο Σουζούκι έσκαγε με τη μια το χαμόγελο.

Κι εγώ άμα ήταν να πάω διακόσα όποτε γούσταρα έτσι θα χαμογελούσα.

Ξανακοίταξε το ποδήλατο. Τι να κλάσει;

Ωχ… αυτή τη γρατζουνιά δεν την είχε. Μπήκε μέσα στη μικρή αυλή, άρπαξε την αλοιφή, έκατσε κατάχαμα στο δρόμο.

Κι η αλυσίδα ήθελε τέντωμα.

Ε βέβαια, τόσα χιλιόμετρα.

Σε λίγο είχαν γεμίσει γράσσα τα χέρια του. Γυάλισε και τις ακτίνες, έσφιξε το φρένο και διόρθωσε το τιμόνι που απ’ τα χτυπήματα είχε γίνει σαν εκείνους τους κεραυνούς που ζωγραφίζουνε στα μίκυ μάους.

Λες;

Έτρεξε μέσα στην αυλή και κοίταξε το μικρό τραπεζάκι δίπλα στο βασιλικό. Τσακ, νάτο. Καινούριο πακέτο ΚΑΡΕΛΙΑ. Τι λες ρε φίλε;

Έκοψε προσεκτικά το χαρτάκι και πήρε και το κόκκινο μανταλάκι απ’ την απλώστρα. Αφού κόκκινο ήταν το ποδήλατο.

Το έπιασε μαλακά λες και θα έγδερνε τις ακτίνες. Έσφιξε λίγο ακόμα το κόντρα φρένο πίσω και φύλαξε αλοιφές και στουπί στο ντενεκάκι πίσω απ’ την πόρτα.

Κομπλέ.

Ανέβηκε πάνω και στην πρώτη πεταλιά άκουσε το ξερό κροτάλισμα του Καρέλια. Πω ρε φίλε. Αυτά είναι. Και το Σαντέ καλό ήταν, αλλά το Καρέλια τα ‘σπαγε.

Κράτησε την ανάσα και πήρε κάτω την κατηφόρα. Το γόνατο τον πονούσε ακόμα απ’ την προηγούμενη, την καλή, έξω απ’ το σχολείο.

Τσίτα φίλε. Τσίτα. Μισόκλεισε τα μάτια, σουρούπωνε, τέλος Μαγιού, λίγο φως ανάμικτο με πηχτό σκοτάδι κύλισε στα μάτια, καθρέφτισε λίγο ουρανό, το κόκκινο του ποδηλάτου, κοφτή ανάσα και φρένα κόντρα για τη στροφή

θα πέσει

όχι

κρατώντας την αστραπή που ζωγραφίζουν στα μίκυ μάους άφησε μαλακά το φρένο και πατώντας δυνατά βγήκε στην ευθεία του πάρκου.

Κομμένη ανάσα και το χαρτάκι να ακούγεται μέχρι τον ουρανό.

Καρέλια ρε φίλε.

Ο ιδρώτας του έκαιγε το μάτια και μαζί έκαιγε το φως και το σκοτάδι και το κόκκινο και τον ουρανό που καθρεφτίζονταν πάνω και τα κανε όλα ένα, όλα ένα, όλα

ένα

Πώς να είναι τα διακόσα;

Hipster Tales from the Crypt

αφιερωμένο στο φίλο μου τoν Chris Saddler Sam ;)

Όσο άρχισα να εντρυφώ στην φρικτή αυτή πανώλη που λέγεται χιψτερίλα, τόσο άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια νέα ευρήματα από αξιόπιστες πηγές όπως το instagram. Όχι, δεν μιλάω για τραπεζομάντηλα που πωλούνται $2,800 ή για σέλες από δέρμα πέους γαλάζιας φάλαινας.

Μιλάω για ιστορίες τρόμου που οι φωτογραφίες των θυμάτων αφηγούνται μόνες τους. Επειδή μας διαβάζουν και παιδιά με 500άρια σκούτερ θα παραθέσω μόνο τις πιο soft από αυτές. Είναι όλες φυσικά απ' αυτές που κυκλοφορούν πλέον σωρηδόν on teh internets.

Αυτή είναι φωτογραφία χιψτερά που βρέθηκε στην έρημο της Κατεχάκη μετά από ομαδική επίθεση φονικού τάγματος Kawasaki Z. Το εύρημα είναι γνωστό ως 'Φανούρης' και εικάζεται ότι ήταν κάτοχος CX500 '78 με ντεπόζιτο Zundapp, πηρούνι Dax και τιμόνι Velamos. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο-χιψτερολόγο κ. Κασσίτερο Μανέτα επιχείρησε να κάνει αναστροφή στη μοτοσυκλέτα του όταν έγινε αντιληπτός από κάγκουρες ελευθέρας βοσκής. Αφού τον απήγαγαν, τον έβαλαν δικάβαλο πάνω σε GSX1400. Τρεις ώρες μετά τον άφησαν ανάποδα πάνω στο CX όπου και έμεινε μέχρι που ήρθε το τέλος προσπαθώντας να βρει το τιμόνι και βγάζοντας vintage kits με γερμανικά και άλεν.

Η δεύτερη φωτογραφία για σήμερα είναι πραγματικά αποκρουστική. Παρακαλώ όπως απομακρύνετε τα παιδιά από τα μόνιτορ ή το ανάποδο.

Μαζί με τον τροχό και το μαρτύριο της σταγόνας, αυτό το τιμόνι αποτελεί μια μαύρη σελίδα της ανθρωπότητας. Oμάδες κάγκουρων, οργανωμένες, με GSXR1000 πιάνουν τα θύματα τους και τα δένουν πάνω σε Χάρλευ FXLSHTC 1340 Χέριτατζ Φατ Σώσατζ και τους δένουν τα χέρια σ' αυτό το τιμόνι. Μετά με κολλημένο το γκάζι τους αμολάνε στον επαρχιακό με το ΚΤΕΛ πίσω τους. Εικάζεται ότι εκατοντάδες χιψτεράδες έχουν βρει φρικτό θάνατο προσπαθώντας να στρίψουν σφηνώνοντας τους αγκώνες ανάμεσα στη μανέτα και το γκριπάκι.

Τρίτη και τελευταία φωτογραφία (και πραγματικά, η επιλογή ήταν από 100άδες) είναι αυτή εδώ.

 

 Το συγκεκριμένο BSA (που ναι, είναι φανταστικό ;) )χρησιμοποιήθηκε στη νότια Βραζιλία ως εναλλακτική της θανατικής ποινής που είναι ανασκολοπισμός μέσα σε λάκκο με φίδια ενώ συμπληρώνεις Ε9 της εφορίας. Θυμίζουμε ότι ο Χιψτερισμός στην Βραζιλία θεωρείται έγκλημα και τιμωρείται ανάλογα. Ο ιδιοκτήτης λοιπόν του συγκεκριμένου BSA, Ροζάριο Μπέμπες Φασιοβίκτιμο, αφαίρεσε το φανάρι και έβαλε number plate 'για να τρέχει σε αγώνες'. Η τιμωρία του ήταν ιδιαίτερα σκληρή και προκάλεσε κινητοποίηση της οργάνωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η οποία όμως συμφώνησε να τον σκίσουν αλύπητα όταν είδαν τη μουζούκα ποδηλάτου που έχει βάλει για 'κόρνα' στο τιμόνι. Ο Μπέμπες αναγκάστηκε να 'τρέχει' με το συγκεκριμένο BSA σε αγώνες σκούτερ 125 κυβικών 'μέχρι να κερδίσει'. Άντεξε τρεις γύρους πριν πεθάνει από εξάντληση και από τις αναθυμιάσεις των δίχρονων σκούτερ. 

Δεν θα ήθελα να προσθέσω άλλες φωτογραφίες φρίκης στον ήδη μακρύ αυτό κατάλογο. Ας κρυφτούμε όλοι ευλαβικά στα γκαράζ μέχρι να περάσει η μπόρα. 

Good morning λαδιές and gentlemen.

Ιt was the best of bikes, it was the worst of bikes

για να παραφράσω το Σεξπήρο.

Αυτό είναι το καλύτερο και το χειρότερο μηχανάκι που έχω δει. Ανάλογα αν θα το φτιάξεις εσύ ή όχι...

Λέγεται Chupito, είναι ένα Ντουκάτι 350 μονοκύλινδρο, γι' αυτό και οι περισσότερες φωτό είναι με το κάρτερ πάνω απο απορροφητικά στάχυα.

Μ αρέσει αρκετά το στήσιμο του, όπως το έχει φτιάξει ο Εl Solitario και όλο το προτζεκτ το βλέπετε σ' αυτό το λινκ.


http://thebikeshed.cc/2012/12/30/esmc-chupito/

Έχει πράγματα που μ' αρέσουν πάνω, και κάποια πολύ εξεζητημένα που δε μ' αρέσουν τόσο αλλά δεν είναι εκει το θέμα.

Για να το φτιάξει κάποιος κάτι τέτοιο έχει δυο δρόμους. Ο ένας είναι να πάρει κανένα παλιό DR / XT / XL / TTR για ένα κομμάτι ψωμί (δε χρειάζεται να ναι Ντουκάτι 350) να πάει και σε μια μάντρα, να μαζέψει ότι μπορεί από φτεράκια κτλ. να δει κανένα βιντεο στο youtube και να ξεστραβωθεί για το πως να μαζέψει ότι θέλει μαζέματα, να ψάξει τεχνικά και μάνιουαλ και μόντες, να φιλήσει λαδωμένες ποδιές για να μάθει πως και τι και στο τέλος να φτιάξει ένα μηχανάκι ακριβώς όπως το γουστάρει.

Ο άλλος είναι να ξημεροβραδιάζεται στο σάιτ του Ελ Ψολιτάριο και να αγοράζει αβέρτα από κιτάκια μέχρι κουβέρτες. Δεν το λέω τυχαία αυτό με τις κουβέρτες...

Οπότε για να απαντήσω στον ανώνυμο φίλο που πολυ σωστα λεει δεν προτιμας να βλέπεις στο δρόμο τέτοια μηχανάκια; Ναι! Χίλιες φορές το προτιμώ και θα βγάλω το imaginary καπέλο μου με βαθιά υπόκλιση στον τύπο που δούλεψε γι' αυτό και που έδειξε έτσι και την αγάπη του και την κ@$λα του.

Για τον τύπο που γυρνάει το ebay με την πιστωτική και παραγγέλνει vintage λαδοστουπί 30ευρώ, λυπάμαι αλλά προσωπικά.... ε... ξες...

Και ΕΚΕΙ είναι όλη η διαφορά. 

Παράδειγμα τρανό αυτό εδώ πχ.

http://www.bikeexif.com/cafe-racer-kits-metisse

Ο τυπος πουλάει κιτάκια καφέ ρέισερ... ή μάλλον ας τα πει ο ίδιος.

''The CR900 cafe racer kit fits any 2001-on model from the Triumph ‘modern classics’ range, and prices start from $3,700 including tax. The base kit includes an upholstered aluminum seat unit and a polished aluminum fuel tank, with a mount for the original fuel pump
 and a lockable filler cap. You also get an
 LED taillight,
 a number plate bracket with indicator mounts, 
a lowering kit for the instruments 
and a decal set''

ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ από 3,700 για σέλα, ντεπόζιτο, βάση τρόμπας, τάπα, κωλοφάναρο κι αυτοκόλλητα; Τι λες ρε φίλε, δε βάζω άλλα 50 χιλιάρικα να πάρω μια Άστον Μάρτιν; Και έστω οτι το φτιαχνεις ετσι απο που κι ως που ειναι αυτο το ΔΙΚΟ σου κάστομ; Από πότε έγινε κάστομ το έτοιμο κιτάκι;

Πάω να ψάξω για Aston Martin... 

ΜΚ & Ε

Αυτό λέγεται κατάντια. Δειτε το, ενα λεπτό είναι, το υπόλοιπο είναι credits.

http://vimeo.com/67693215

Είναι βίντεο του 'Iron and Air'. Αυτό είναι κάτι ανάμεσα σε αρτίστικ γκαλερί, γκαράζ, διαφήμιση βότκας, γυράδικου, λαικής με μπλουζάκια και ξεσκονόπανα, και στη μέση μουσική καφετέριας με ηχεία που έχουν φάει ένα σκασμό βροχή.

Η είσοδος απ' ότι βλέπουμε και στο βίντεο κοστίζει ένα στουπί κι ένα ipad. Κανείς δεν καβαλάει τίποτα. Εννοείται. Τα λάστιχα έχουν πάνω όλα τους τα μπιμπίκια. Αυτά τα μηχανάκια πάνε σηκωτά μόνο.

Τα φανάρια φέγγουν είτε ακριβώς εκεί που τελειώνει η κάστερ είτε στη Μεγάλη Άρκτο. Οι σέλες είναι φτιαγμένες από μαλακό ξύλο μπουρνελιάς για ατέλειωτη απόλαυση. Σάμπως θα κάτσεις;

Προσέξτε επίσης πόσο προσοχή έχει δοθεί στην εργονομία της μανέτας.

Έχει κάτι ομολογουμένως φανταστικά σκίτσα από μηχανές, κανονικές, απ' αυτές που οδηγάει ο κόσμος έξω απ' τη γκαλερί αλλά ποιος βγαίνει τέτοια ώρα. Στο τέλος ο τίτλος γράφει

Soul Custom

Soul Custom ρε μλκ. Ούτε οι King Crimson. Και το τυπάκι που γράφει το σχόλιο από κάτω

'Wow, will have to make it to the next one' έχει username GoodCleanFunLife.

Είναι κι ένα καημένο κόκκινο Triumph που το χει πάρει τόσα πλάνα λες και είναι η άνοιξη του Μποτιτσέλι.

Κατόπιν αυτού είναι προφανές ότι σκέφτομαι να ανοίξω γκαλερί. Έχει στη γειτονιά μου ένα γυράδικο, θα τα πετάξουμε όλα από μέσα. Θα πάρουμε το σουβλατζή και θα του χτυπήσουμε 2 μανίκια τατού και θα τον βάλουμε στη μέση μέση με το γύρο. Τις λαδιές θα τις αφήσουμε, είναι vintage. Θα βάλω μέσα το παπί του φίλου μου του Αποστόλη που χει ρίξει το στούκο της αρκούδας, το ΧΤ του Circuit Blues που στάζει ότι υγρό μπορεί να στάξει μοτοσυκλέτα, και το Thruxton της Αναστασίας, στατικό το θέλουμε. Θα βάλουμε σε όλα τιμόνια ποδηλάτου, μουζούκα, και πίσω ένα κωλοφάναρο από βέλαμος ενώ δε θα ξεχάσουμε το χαρτάκι απ' τα Καρέλια στις ακτίνες.

Ρέστα τα χιπστεράκια. Αν δεν πουλάω ειδικό χαρτί για τις ακτίνες υπογεγραμμένο απ' τον Καρέλια 50 ευρώ το χαρτάκι ότι θες. Και δώρο στουπί. Θα βρω και καμιά λεμονάδα σπόνσορα, μπόμπα βότκα σε διάφανα μπουκάλια κι ένα σφουγγάρισμα κι είσαι τζετ; Οχι φίλε.

Το βασικό είναι free wifi. Αλλιώς δεν πιάνει το κόλπο. Τόσες φωτό πως θα τις ανεβάσουν;

Θα βάλω κι ένα λογότυπο MK & E και έχουμε πάρει την αγορά φαλάγγι. Θα πούμε ότι σημαίνει Motorcycle Kickers & Engines. Εμείς θα ξέρουμε ότι σημαίνει Maggia Klania & Exatmisi.

Αλλά δεν το λέμε. Σσσσςςς.....

ΥΓ. Θέλω να πάω βόλτα με τον τύπο που έφτιαξε αυτό με την ξύλινη σέλα και την ανάποδη μανέτα, να τον κόψω με το 1300 και να φρενάρω. Εκεί να δεις βίντεο. Τι iron and air? Ηχος και φως αγόρι μου.

Hipster Paradise

Σε λίγο θα πρέπει να κάνω διαγωνισμό για τη χιπστεριά της εβδομάδος. Εντάξει πάντα υπήρχαν οι γνωστοί ύποπτοι τύπου Diesel

με το μπουφανάκι που σε κάνει badass biker dude με μολις 980 γιούρα, τώρα βλέπω και σάιτ που σε κάνουν cool vintage biker dude πουλώντας σου ένα διαλυμένο καθίκι για κράνος προς μόλις 200 γιούρα

και δε βάζω λινκ επιτηδες γιατι θα πατε να μου το παρετε και θα ξεμείνω εγώ από coolness.

Τώρα εκτός απ' αυτά δεν ξέρω και πιο βίντεο να πρωτοδιαλέξω κάθε βδομάδα. Επειδή ψάχνω και για CB750K και τα ρέστα λόγω φετιχισμού, όλο και πέφτω πάνω στα τελευταία χιπστεράκια και τις 'δημιουργίες' τους που εκφράζουν τον εσωτερικό τους κόζμο - ειδικά το βιδάκι του 'καρπυλατέρ' (sick).

Πάρε ρε μπάμια το μηχανάκι να πας καμιά βόλτα κι άσε το να σε εκφράζει το μονόσελο. Εχω βαρεθεί να βλέπω μηχανάκια με κλιπον δυο χιλιοστά πάνω απ το ντεπόζιτο και λάστιχα-φούσκα τα οποία είναι μόνο στατικά γιατί αυτό το πράγμα ούτε στρίβει, ούτε καν ευθεία πηγαίνει. Και γι' αυτό θα βαλω και στο 750Κ ΤΙΜΟΝΑ, για να ευχαριστιέμαι οδήγηση, όχι λουμπάγκο. Τεσπα. Πάμε στο χιπστεράκι της εβδομάδας.

Βιντεάρα

Web Production κι ετς. Βλέποντας το βίντεο βλέπω την τρομερή προσπάθεια του τύπου να βγάλει το φανάρι, το τιμόνι και το κωλοφάναρο του 70 για να βάλει ένα φανάρι ένα τιμόνι κι ένα κωλοφάναρο του 70. Φυσικά ξέχασε να βιδώσει τη βάση με αποτέλεσμα το φανάρι να δείχνει σε άλλη γωνία κυριολεκτικά σε κάθε πλανο.

ΔΕ ΜΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΑΛΛΟ.

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ.

Παστίτσιο με λιβάνι

Σκέφτηκα αρκετά πριν γράψω το συγκεκριμένο ποστ γιατί προτιμώ να ασχολούμαι με σοβαρότερα πράγματα όπως οι ανοδιώσεις μετάλλων.

Τι έγινε με τον Παστίτσιο είναι γνωστό, και οι αντιδράσεις απ' όσο δει μέχρι τώρα κυμαίνονται από 'Λευτεριά στον Παστίτσιο' έως 'Ε, εντάξει η σάτιρα μα κι αυτός...'. Φυσικά υπάρχουν και οι Χριστιανοί που θέλουν να τον σταυρώσουν.

Γιατί έγινε θέμα ο Παστίτσιος; Επειδή έκανε κριτική σε κάποιον 'άγιο' και εν γένει στη θρησκεία και την πίστη; Μα τόσοι και τόσοι κάνουν, και μάλιστα όχι απλά κριτική, αλλά επιθέσεις και δεν παραθέτουν φωτογραφίες με παστίτσιο αλλά γεγονότα και αναφορές.

Ο Χριστιανισμός έχει τόσα κενά όσο και κάθε άλλη θρησκεία, έχει οδηγήσει σε σκοταδισμό, φανατισμό και μισαλλοδοξία όσο κάθε άλλη θρησκεία (ιερά εξέταση, σταυροφορίες κτλ), έχει φιλοσοφικές, λογικές και μεταφυσικές ανακολουθίες που έχουν αναλυθεί πολλάκις, και όσον αφορά το εφαρμοσμένο του σκέλος, την εκκλησία, βρίθει από σκάνδαλα παιδεραστίας, φιλαργυρίας και χρηματισμού γιατί 'έ, άνθρωποι είναι κάνουνε λάθη'.

Δεν είδα να γίνεται ποτέ ντόρος για τίποτα από αυτά, ούτε είδα θρησκευόμενους να πνέουν μένεα κατά κάποιου Ρώσσου φιλόσοφου πχ. Γιατί για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα να διαβάσουν τους συγκεκριμένους και να αποκτήσουν κριτική σκέψη, κι αυτό απέχει παρασάγγας απ' το να δεις μια φωτογραφία ενός παστίτσιου και να τσατιστείς. Πέραν αυτού δεν είναι και τόσο εύκολο να αρχίσεις να βάλλεις κατά κάποιου που μιλάει για σκάνδαλα πχ. χωρίς να τα βγάλεις ακόμα περισσότερο στη φόρα.

Για κατέβασε τα όλα αυτά στο γήπεδο της γειτονιάς όμως κι έχεις τον Παστίτσιο. Μια κωμικοτραγική κριτική που προσβάλει τα χρηστά ήθη. Και μια φιλοσοφική συζήτηση κατεβαίνει στην αλάνα της γειτονιάς με όλα τα επακόλουθα. Από τη μια πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε μια κακεντρεχή κριτική κακώς κειμένων κι απ' την άλλη με το μίσος και τη μισαλλοδοξία.

Και φυσικά ο Παστίτσιος είναι εύκολη λεία. Κι αυτό που ενόχλησε δεν είναι το τι έλεγε, όσο τα δεκάδες χιλιάδες like που έπαιρνε γι' αυτά που έλεγε. Γιατί έστω και μέσα απ' αυτή τη 'φτηνή κριτική' πολλοί βρήκαν παράθυρο.

Και φτάσαμε στο σημείο που έπρεπε να διαλέξεις πλευρές. 

Αν δεν ταχθείς με τον Παστίτσιο είσαι συντηρητικός και στενοκέφαλος κατά τους μεν, αν δεν ταχτείς με την εκκλησία είσαι έτοιμος για την πυρά κατά τους δε. Σ' αυτή τη χώρα έχετε προσέξει ότι πάντα έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε τι μίσος σου ταιριάζει;

Προσωπικά δεν διαλέγω τίποτα από τα δυο. Ούτε να ζω στο Ιράν, ούτε η κριτική μου απέναντι στην αμορφωσιά να είναι ένα παστίτσιο. 

Restoring level up

Καταραμένη σκουριά την έχω άχτι. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ύπουλο. Σου πετάει ένα κόκκο εδώ κι εκεί και πριν το καταλάβεις σου τα χει φάει όλα. Γι αυτό και δε θέλω να πετάξω το παλιό και να πάρω άλλο, δεν είναι νίκη αυτό. Παραδέχεσαι την ήττα σου και τελειώνουμε. Πάρε το καινούριο και μόλις σκουριάσει το σουτάρεις. Τσκ. Δε μ' αρέσει.

Σήμερα το πρωί λοιπόν ξεκινήσαμε με μεγαλεπήβολα σχέδια. Φωσφορικά οξέα, υδροχλωρικά, γαλβάνι ψευδαργύρου και επιμετάλλωση.

Ξεκινήσαμε λοιπόν πρωί πρωί με μια ομίχλη φανταστική στον Κρητικό επαρχιακό πηγαίνοντας για του Χρήστου στο Ρέθυμνο όπου θα κάναμε τα ανίερα πειράματα.

Στο σπίτι του Χρήστου ως συνήθως δεν υπήρχε τίποτα που να μας αποσπάσει από τη δουλειά που θέλαμε να κάνουμε...

Τέλος πάντων, το προσπερνάμε αυτό, όπως θα το προσπεράσω κι όταν φτιάξω το δικό μου 750 το γρήγορο αντί γι αυτή την μπακατέλα, και πάμε να δούμε τα μαστορέματα.

Είχαμε πλέον στη διάθεση μας τα παρακάτω μέσα:

1. Υαλοβολή που την έχω αναφέρει πολλές φορές.
2. Βούτηγμα σκουριασμένων μετάλλων σε φωσφορικό οξύ 80%+
3. Γαλβάνισμα / επιμετάλλωση χρησιμοποιώντας γαλβάνι ψευδάργυρου.

Για να κάνετε γαλβάνισμα χρειάζεστε:
1) Λεκάνη με 3 λίτρα απιόνισμένο νερό 
2) Υδροχλωρικό Hcl 30% 
3) Γαλβάνι ψευδάργυρου
4) Τροφοδοτικό (χρησιμοποιήσαμε ένα ρυθμιζόμενο 0-30V 5A αλλά και ένας φορτιστής μπαταρίας κάνει δουλειά).
5) Δυό μπαταρίες μεγάλες 1,5 βολτ απλές όχι αλκαλικές.
  
Υδροχλωρικό μπορείτε να βρείτε σε εξοπλισμό χημικών εργαστηρίων ή να ζητήσετε από χημικό, και γαλβάνι μπορείτε να βρείτε σε μαγαζιά που πουλάνε εξοπλισμό για σκάφη / ψάρεμα. Βγαίνει σε διάφορους τύπους, το σχήμα δεν σαν ενδιαφέρει. Αυτό που πήρα εγώ ήταν αυτό εδώ.

Τη 'συνταγή' την πήραμε από τον Καρατζά τον Σωτήρη που προσπαθεί μ' αυτόν τον τρόπο να εξιλεωθεί για τις ιταλικές φλάντζες που μου είχε στείλει. Η συνταγή του έλεγε να βρούμε ανόδιο από μπαταρίες αλλά προτιμήσαμε το ανόδιο ψευδάργυρου γιατί το ανόδιο από τις μπαταρίες δεν είναι πάντα καλό.

Η 'συνταγή' που μας έστειλε είναι η εξής:

''...Ανοίγουμε με προσοχή τις μπαταρίες και κρατάμε τα εξωτερικά τους για ανόδιο. Με προσοχή βγάζουμε τήν άνοδο του άνθρακα ,και μαζεύουμε τήν πάστα σε ένα μικρό δοχείο με 50ml HCL 30%(το απλό ακουαφόρτε από το σουπερμάρκετ δέν κάνει είναι πολύ αδύνατο).
Αφού ανακατέψουμε καλά το διάλυμα το αδειάζουμε στο δοχείο με τα ακριβώς τρία λίτρα απιονισμένο νερό. Βάζουμε στή άνοδο τα εξωτερικά από τις μπαταρίες (είναι καθαρός ψευδάργυρος και στή κάθοδο τις βίδες και τα σφήνουμε περίπου 15 λεπτά). Οταν θα βγούνε θα είναι γκρί ματ και τα γυαλίζουμε με μαλακή συρματόβουρτσα και προαιρετικά πασπάλιζουμε με άχν....μπαρδό τα περνάμε με βερνίκι μετάλων.....''


Κάναμε λοιπόν το ίδιο με τη διαφορά ότι αντί για να κάνουμε την ιστορία με τις μπαταρίες χρησιμοποιήσαμε το ανόδιο ψευδάργυρου. Την πάστα από τις μπαταρίες προφανώς τη χρησιμοποιήσαμε. 

Είναι ΠΟΛΥ πιο απλό απ΄ότι ίσως ακούγεται. Πάμε;

Βάζουμε μπροστά μας τον απαραίτητο εξοπλισμό (οι μπαταρίες είπαμε δεν χρειάστηκαν, τα κουλουράκια ναι):

Ετοιμάζουμε το απιονισμένο με το υδροχλωρικό και την πάστα από τις μπαταρίες.

Παίρνουμε λοιπόν μια βάση μοτέρ από το 750Κ το δικό μου το γρήγορο, όχι την παλιατζούρα του Χρήστου.

Πρώτα την κάνουμε μια υαλοβολή.

Έχουμε πετάξει από πάνω της τη σκουριά αφήνοντας το γυμνό μέταλλο. Βουτάμε στο μίγμα από το απιονισμένο νερό και την πάστα από τις μπαταρίες.

Αν δεν καλύπτει το μέταλλο πάμε σε μεγαλύτερο δοχείο.

Περιμένουμε 20 λεπτά, βγάζουμε (με γάντια πάντα και πολύ προσοχή), τρίβουμε λίγο με συρματόβουρτσα και...

Νot bad eh? Κοιτάξτε πως ήταν μερικές φωτό πιο πάνω...

Επόμενη δοκιμή σε μια βίδα, αλλά θέλαμε κάτι σε πολύ κακή κατάσταση για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. 

Το θύμα πριν.

Και μετά

Επόμενη δοκιμή με ένα κολλάρο. Ψάχναμε ότι μπορούμε να βρούμε στη χειρότερη δυνατή κατάσταση.

Υαλοβολή και μετά γαλβάνισμα για 20-30 λεπτά στα 4Α.

Πάμε και στο φωσφορικό που δεν το χρησιμοποιήσαμε ακόμα και που είναι δυναμίτης. Παίρνουμε ένα σωρό σκουριασμένα και τα πετάμε μέσα στο φωσφορικό για 20 λεπτά. Χωρίς τρίψιμο χωρίς τίποτα.

Πριν (διακρίνεται και η συνταγή του Καρατζά)

Μετά 

Προφανώς αυτό μας γλύτωσε πολύ ώρα στην υαλοβολή. Ώρα για γαλβάνισμα. Τις κάνουμε τσαμπιά

και γαλβάνισμα

Και για το τέλος άλλη μια δοκιμή. Πήραμε μια σαπιόβιδα...

κι ένα veritable παπαράκι 

και τα γνωστά πλέον, υαλοβολή / γαλβάνισμα

Πιστεύω μετά το σημερινό, και ο Χρήστος και ο Μιχαήλος και εγώ ανεβήκαμε λέβελ. Άσχετος είμαι ακόμα αλλά είναι πάντα ωραίο να ανεβαίνεις λέβελ, ειδικά σε κάτι που το χεις άχτι όπως τη σκουριά.

Εδώ μου καθόταν πάντα ο τίτλος του Young, Rust Never Sleeps.

Τι λες ρε.

Τhe king is gone but not forgotten! ΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΓΑΛΒΑΝΙΣΩ!

ΥΓ. Θα κάνουμε μια προσπάθεια με μια πιο απλή διαδικασία που δεν χρησιμοποιείς καν οξύ, αν πετύχει θα βάλω εδώ τα αποτελέσματα.

Round the bend

Σήμερα πέρασα με το 185 από μια στροφή 'γνωστή', απ' αυτές που έχουμε όλοι. Που τις έχουμε 'μάθει' και καλά, αλλά δεν είναι και για πολλά πολλά γιατί με το που θα πάρεις θάρρος σ' έχει ξαπλώσει. 

Το ξέρω γιατί είχα πάρει θάρρος κι είχα ένα σαγόνι σαν του Ποπάυ ένα μήνα. 

Σήμερα σκέφτηκα ποιος θα ήταν ο εφιάλτης σ' αυτή τη στροφή. 

Ο Απόλυτος Εφιάλτης όμως.

Να κάθομαι πίσω σε κανένα 250 δίχρονο ή 500άρι μονοκύλινδρο ον-οφφ και να οδηγεί 

ο εαυτός μου των 16 χρονών. 

τα νταχ

Ω μαλάκα.

Ούτε στο χειρότερο εχθρό.

Φαντάζομαι οι περισσότεροι που το διαβάζετε, ΞΕΡΕΤΕ τι εννοώ, ακριβώς.

Και η μόνη τιμωρία που θα άξιζε ίσως στο 16χρονο εαυτό μου αν μου το έκανε αυτό θα ήταν να τον κάνει ο τωρινός μου εαυτός μια βόλτα με το 1300. 

Για να βλέπω χεράκια όσοι κατάλαβαν.

Εσείς θα καθόσαστε για βόλτα; Στο δικό σας κάγκουρα εννοώ...

The Big Bang Theory

Καμιά φορά με ρωτάνε 'που τα βρίσκω' και τα γράφω στα κείμενα του ΜΟΤΟ και πλέον έχω την στάνταρ απάντηση. Αυτά που φαίνονται εξωπραγματικά είναι αυτά που δεν έχουν ΙΧΝΟΣ υπερβολής. Ναι, έχω φίλο που έχει κουρέψει δέντρο με Fazer, έχω φίλο με βέσπα που μπήκε στο σπίτι γριας και να μην αρχίσω γιατί δε θα χει τελειωμό.

Έτσι μεταφέρω και αυτούσιο τον χτεσινό διάλογο σχετικά με το DIY καθάρισμα σκουριάς με οξύ που έγραφα στην προηγούμενη ανάρτηση, διάλογο που είχα με τον Χρήστο 'Συγκρατημένο' Κωστάκη.

Χ.Κ. - 'Έλα βρήκα υδροχλωρικό'
Εγώ - 'Τι να το κάνουμε, αφού σου είπα έχω'
Χ.Κ.- 'Ναι αλλά βρήκα 30 λίτρα.'
Εγώ - 'ΤΡΙΑΝΤΑ; Τι να τα κάνουμε 30 λίτρα;'
Χ.Κ.- 'Ναι αλλά αν χρειαστεί να ανακατασκευάσουμε μια 10αριά CB; Να μην έχουμε ποσότητα;'

(Παύση)

Χ.Κ. - 'Έβαλες καμιά βίδα στο φωσφορικό;'
Εγώ - 'Τρελός είσαι; Σπίτι ΣΟΥ θα το κάνουμε αυτό.'
Χ.Κ. 'Από αντιεκρηκτικά υλικά τι έχουμε;'

(Παύση)

Χ.Κ / Εγώ - 'Ω ρε τι θα γίνει το Σ/Κ'

Πλέον δε νομίζω ότι χρειάζεται να ενημερώνω το μπλογκ. Λογικά με καθαρό ουρανό θα δείτε το μανιτάρι κι από Αττική και θα το δείξει και στις ειδήσεις για όσους το χάσουν.

Blow up - DIY

Ο τίτλος δανεισμένος από την ταινία, όχι τυχαία.

Πριν από λίγο καιρό είχα βάλει ένα ποστ σχετικά με το καθάρισμα σκουριάς με ξύδι και μαγειρική σόδα, το οποίο είχε πολύ καλό αποτέλεσμα. Σύντομα όμως κατάλαβα ότι αυτά είναι ημίμετρα κύριοι.

Για να κάνεις πραγματικά καλή δουλειά, για να πετάξεις από πάνω το μέταλλο φλούδες, για να παίξεις με τα μεγάλα παιδιά χρειάζεσαι άλλες ουσίες.

Με τη συμβολή πάντα του φίλου μου του Χρήστου αποφασίσαμε ότι ο καλύτερος τρόπος να γίνει δουλειά είναι είτε με γαλβάνισμα για το οποίο θέλουμε υδροχλωρικό οξύ 30% είτε με φωσφορικό οξύ.

Τα οποία δεν είναι υλικά που βρίσκονται εύκολα γιατί είναι χημικά. Το ακουαφόρτε είναι μεν υδροχλωρικό αλλά όχι με τη σωστή περιεκτικότητα. Μπορείς να παραγγείλεις να σου φτιάξουν σε χημείο αλλά παίρνει κανένα μήνα.

Έτσι λοιπόν, για να συνοψίσουμε, τρία απόλυτα λογικά άτομα, ο Κωστάκης, ο Μιχαήλος και εγώ αποφασίσαμε ότι είναι πολύ καλύτερα αντί να αγοράσουμε καινούριες βίδες (αε ρε απο κεί, ξενέρα, άκου καινούριες βίδες, ντροπή του ρηστόρινγκ) να χρησιμοποιήσουμε επικίνδυνα χημικά που αποκτήσαμε με πλάγιους τρόπους. Βάζουμε δηλαδή μαζί αυτά τα δυο στοιχεία:

O ξάδερφος μου που μου τα έδωσε με κοίταζε έντονα και με ρωτούσε συνεχώς και επίμονα αν έχω δει εκείνες τις ταινίες που βάζουν μια σταγόνα από κάτι σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα με κάτι άλλο και κάνουν και τα δυο μαζί μπουμ.

Επίσης δεν μου έδινε το μπουκάλι αν δεν του έλεγα τρεις φορές ότι ναι, το κατάλαβα ότι είναι οξύ, όχι ότι έχει απλώς όνομα οξύ, αλλά ΕΙΝΑΙ ΟΞΥ (εκεί με κοίταζε έντονα). Eπίσης να του γυρίσω τα μπουκάλια.

Επίσης να μην πέσει μέσα νερό, να ΜΗΝ πέσει μέσα νερό, ΝΑ ΜΗΝ πέσει μέσα ΝΕΡΟ, γιατί κάνει μπουμ. Μετά με έβαλε να επαναλαμβάνω το μάντρα της αραίωσης.

'Δεν ρίχνουμε νερό στο οξύ, ρίχνουμε οξύ στο νερό.'

'Δεν ρίχνουμε νερό στο οξύ, ρίχνουμε οξύ στο νερό.'

'Δεν ρίχνουμε νερό στο οξύ, ρίχνουμε οξύ στο νερό.'

 Πιστεύω ότι τα χουμε όλα που χρειαζόμαστε. Ένα απ' αυτά τα Σαββατοκύριακα θα μαζευτούμε να κάνουμε τη δουλειά. Το αποτέλεσμα όπως το περιμένω είναι αυτό:

Πριν

Μετά

Εάν περάσει πολύ καιρός και δεν γράφω στο μπλογκ, για την ιστορία όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του Καρατζά και του Κωστάκη.

Γιούργιααααααααααα