C50

Και το γδάρσιμο στο καπάκι. Το χε δει με το που την τσούλησε μέσα ο πιτσιρικάς. Μια βαθιά χαρακιά και κάτι πιο ψιλές από κάτω.

Του μίλαγε ο πιτσιρικάς κι αυτός το μάτι εκεί. Που ήταν του πατέρα του. Που το χαν παρατήσει στην αυλή. Που το χαν σκεπάσει αλλά τα πήρε ο αέρας κι ο διάολος. Κι οι βίδες σκουριασμένες. Λάδια άλλαξε του μάστορα, άστα τα υπόλοιπα, και κάνα ρυθμισματάκι. Για κάθε μέρα, ξέρεις. Του στραπάτσου. Θα μου το φτιάξεις μάστορα;

Ακούμπαγε το δάχτυλο στην χαρακιά και το τράβαγε μέχρι μπροστά και δεν τον άκουγε. Φλυαρία. Πότε θα μου το χεις έτοιμο; Δεν πρέπει να θέλει πολλά πολλά, αυτά είναι σκυλιά, ε μάστορα;

Σκυλιά αδέσποτα και τα κλωτσάνε φίλε.

Μια η ώρα το βράδυ τα φώτα χαμηλά και το παπί στο ρελαντί να κόβει το χρόνο πιστονιές. Όντως δεν ήθελε πολλά πολλά. Σηκώθηκε, το έσβησε. Πήγε μέχρι την πόρτα του συνεργείου, αλλά το χέρι δεν έκλεισε τα φώτα 'αρνούμενο να συμμορφωθεί'.

Που να πας τώρα εκεί έξω; Με το ένα και το άλλο. Εδώ κάτι κάνεις, έξω δεν έχεις εργαλεία για να βγεις. Ξεβίδωσε το καπάκι του C50 και το έβαλε στον πάγκο. Θερμοπίστολο σιγά σιγά. Θα παιρνε χρόνο αυτό. Αλλά την έκανε τη δουλειά του το καπάκι. Όσο το έφερνε, όσο το έτριβε και το μάζευε, όσο το ξανάνιωνε, τα ξέχασε όλα.

Και κείνη την κουβέντα, και τη γκρίνια, και το χέρι που δεν έπιανε τίποτα στην τσέπη, και τον καυγά και που νύχτωνε νωρίς. Και το βαριεστημένο βλέμμα, και τα πόδια που καμιά φορά σέρνονταν και τον πόνο στην πλάτη. Όλα τα ξέχασε, κι όλα τα βγαλε πάνω στο καπάκι, κι όταν τέλειωσε καινούριο ήταν.

4 το βράδυ κι ήταν καινούριο, και τώρα ήταν τόση η κούραση πια που θα σβηνε τα φώτα και θα έπεφτε ξερός. Γύρισε μια και είδε το καπάκι να γυαλίζει στο μισοσκόταδο πριν να φύγει. Μια κι άλλη μια που θα το βλεπε φευγαλέα αύριο όταν ερχόταν ο πιτσιρικάς να πάρει 'το σκυλί'.

Όμορφο ήταν, έτσι στο μισοσκόταδο τώρα ήταν όμορφο, μια ομορφιά που δεν θα πρόσεχε κανείς. Θα πάρουμε που θα πάρουμε τ' @@ μας, ας αφήσουμε ένα πιο όμορφο κόσμο φίλε. Κι έκλεισε την πόρτα.

Ο πιτσιρικάς ήρθε την άλλη μέρα 'γιατί το κυκλοφορώ και δε γίνεται να το αφήσω'. Τι σου χρωστάω μάστορα; Τα λάδια και τι άλλο;

Άλλη μια φευγαλέα στο καπάκι. Εσύ κι εγώ μυστικό. Τι να πεις; Άσε ρε μάστορα, γιατί δεν πήγες να πάρεις ένα καινούριο; Ήθελε να του πει να του το αφήσει, να του φτιάξει και το στραβό μπροστινό φτεράκι.

Τόσο μου χρωστάς. Τα λάδια.

Ευχαριστώ μάστορα, καλημέρα.

Σήμερα μετά τις 1 θα πρεπε να βρει καμιά άλλη πληγή να κλείσει.

Δε βαριέσαι.

Ανοίγουν τόσες που όλο κάτι θα υπάρχει.

Καλημέρα, καλό δρόμο.

Flake it baby

Συνέχεια με το ντεποζιτάκι του CL, το πολύπαθο. Θέλαμε λοιπόν να κάνουμε μια flake βαφή. Το flake είναι ένα υλικό σαν αυτό.

το οποιο βγαινει σε παμπολλα χρωματα και σχεδια (εξαγωνα flake, ψιλο flake, glitter κτλ) και χρησιμοποιείται για να φτιάχνεις βαφές όπως αυτή.

Να πω εξαρχής ότι τέτοιες βαφές μου φαίνονται τις περισσότερες φορές εξεζητημένες και μοιάζουν με ντισκομπάλα. Θέλαμε να κάνουμε ένα πιο διακριτικό flake, και κυριως να μαθουμε την τεχνικη. Πχ μπορει να το κανει καποιος σε ενα φιλετακι μονο στο ντεποζιτο ή σε μια φαρδιά ρίγα.

Να εξηγήσω πρώτα συνοπτικά τη διαδικασία και να πω μετά τι κάναμε εμείς.

Η διαδικασία για να κάνεις flake είναι η παρακάτω:

Χρειαζόμαστε

Ένα πιστόλι με μπεκ 1,8 και πάνω.

Χρώμα ακρυλικό διπλης για βάση που θα είναι το ίδιο με το flake. (1/4 kg)

Flake

Βερνίκι

Ρίχνουμε πρώτα σα βάση το χρώμα. Περιμενουμε να στεγνωσει.

Μετά που θα στεγνώσει βάζουμε σε ένα πλαστικό ποτηράκι βερνίκι μέχρι πάνω και ένα – ενάμιση κουταλάκι flake. Το βάζουμε στο πιστόλι. Πριν βάψουμε ανακατεύουμε πολύ καλα το flake με το βερνικι. Το δοκιμάζουμε βουτώντας μια σπάτουλα μέσα και κοιτάμε το flake να φαίνεται ομοιογενές πάνω στη σπάτουλα. ΚΑΛΟ ανακάτεμα.

Είναι καλύτερα να βαφτεί σε θάλαμο, μονωμένο, γιατί το flake πηγαίνει στην κυριολεξία παντού. Αν βάψετε σε γκαράζ το γκαράζ θα αστράφτει με flake για πολύ καιρό. Ρίχνουμε 4-5 χέρια βερνίκι ‘αχνιστά’ χρησιμοποιώντας το βερνίκι σα κόλλα.

Κάθε φορά ρίχνουμε από διαφορετική γωνία.

Ανάμεσα στα χέρια το βερνίκι αφήνουμε να περάσει τουλάχιστον ένα τέταρτο. Και να τρέξει λίγο δεν πειράζει.

Το κοιτάμε στο φως.

Αν έχουμε αρκετό flake και είμαστε οκ περιμένουμε να στεγνώσει και μετά τρίβουμε με ντουκόχαρτο νερού 400άρι, μετά 600άρι και μετά 800άρι μέχρι να θαμπώσει λίγο.

Μετά το τρίψιμο ρίχνουμε άλλα δυο χέρια βερνίκι καθαρό για να γυαλίσει καλά.

Εφόσον θέλουμε  μπορούμε ΠΑΝΩ από το flake πλέον να προσθέσουμε ένα candy χρώμα που είναι διαφανές. Θα φαίνεται το flake κάτω από το candy ενώ ότι σχέδια υπάρχουν στο υπόστρωμα θα διακρίνονται, και μέσα από το flake και μέσα από το candy.

Αυτό λοιπόν είναι το πως και τι. Εμείς το κάναμε λίγο διαφορετικά γιατί δεν θέλαμε πολύ flake, και το πήγαμε και σε στυλ 'βλέποντας και κάνοντας'.

Στο προηγουμενο ποστ, εγραψα τα βασικα, οτι ασταρώσαμε κτλ κτλ, και καναμε τη βαφή με ένα φλατ μπορντώ χρώμα γιατί αυτό ταίριαζε στο flake που είχα βρει. Αφήσαμε να στεγνώσει καλά και μετά ρίξαμε βερνίκι με flake μέσα όπως περιγράφω παραπάνω. Χρησιμοποίησα glitter σε σκόνη σχεδόν και όχι flake ακριβως (μεγαλυτερη νιφαδα) για δυο λογους

1 Να βγει πιο διακριτικο

2 Να γλυτωσουμε τριψιμο γιατι δεν ηξερα ποσο τραχυ θα βγει μετα και ηταν η πρωτη φορα που το καναμε.

Μετα λοιπον που βαφτηκε ριξαμε ενα καλο στρώμα flake κουνωντας συνεχώς το πιστόλι για να ανακατεύεται με τη μπογιά και να πέφτει ομοιόμορφα. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό.

 

 Καμία φωτογραφία δεν έχει ρετουσαριστεί και μπορείτε να δείτε ποσο αλλαζει το χρωμα αναλογα το φως που πέφτει πάνω του. 

 Φυσικά ήταν σαγρέ στην υφή με τόσο flake μέσα, οπότε τρίψιμο τώρα με γυαλόχαρτο 1000άρι νερού να θαμπώσει.

Δεν ήθελα όπως είπα πριν όλο το ντεπόζιτο flake, ήθελα κάτι πιο διακριτικό ,οπότε μια κλασσική διχρωμία. Μασκάρισμα και βάψιμο με ένα αρκετά κρεμ λευκό.

Και σιγά σιγά τα αποκαλυπτήρια.

Βγάζοντας και την τελευταία ταινία (μασκάρισμα 3 χιλιοστά ίσα ίσα) βλέπουμε πως αλλάζει το χρώμα του flake στο φως. Ξαναλέω ότι η βάση ήταν ένα πολύ μουντό, φλατ μπορντό όπως στα παλιά GN ή μερικά CM. Με πιο φωτεινά χρώματα και διαφορετικά flake φτιάχνετε ότι γουστάρετε. Εδώ λοιπόν το δικό μας σε διαφορετικούς φωτισμούς.

Και φυσικά δεν είναι τελειωμένο. Τώρα αρχίζει το καλό. Αλλά αυτά σε επόμενο ποστ. ;)

ΥΓ. Για να έχετε ένα πρόχειρο υπολογισμό, το ντεποζιτάκι χρειάστηκε χαλαρά ένα 10ωρο δουλειά μέχρι τώρα.

Μπομπ ο Κάστομας.

Ηταν μη μου μπει η ιδεα. Λεω τωρα με ολο το καστομάιζινγκ που γινεται γιατι να μην καστομάρω και το μπόμπο μου;

Ξεκίνησα λοιπόν να τον κάνω ταξιδιάρη. Ον ον ον οφφ. Απ αυτα τα καινούρια.

Πρώτα έπρεπε να του προσθέσω βάρος. Έβαλα δυο κουβάδες με βρεμένα ρούχα αριστερά δεξιά για βαλιτσες, για να υπολογίσω το σαγκ με γεμάτες. Μετά έβγαλα τους διακόπτες που έχει για τα φλας και τα σύνδεσα όλα σε ένα ηλεκτροπληξιακο. Με το θερμοσίφωνα αναβε το αριστερο φλας, με το γενικο πεφτανε ολα, κτλ κτλ, βεβαιωθηκα παντως οτι τα εβαλα ολα ετσι ωστε να μην καταλαβαινει κανεις πως δουλευει.

Α ναι, αμα πατας την ασφάλεια μεσα παιζει κορνα, αλλα παιζει συνέχεια, πρεπει να κλεισεις το θερμοσιφωνα για να σταματησει.

Εφτιαξα επισης απο ενα στεφανάκι μικρο ένα μινι μαγκάλι και το παλευω να δινει στα γκριπ για να ειναι θερμαινομενα. Του αλλαξα τα στοπ στο τιμονι και δεν κανει αναστροφη πλεον με τιποτα, αυτο ηταν δυσκολο, αλλα ο μπομπος ουτως ή αλλως δεν κανει αναστροφη κανει μεταβολή.

Αυτο το πετυχα βαζοντας ενα παλιο ντεποζιτο απ το πρωτο Τενερέ, οποτε μπλοκάρει το τιμονι και παει μονο ευθεια, με το σωμα στριβεις και αν. Του βαλα και διπλοστεκο, κωλοφαναρο μεγαλο για να με βλεπουνε τοσο πισω που θα τους αφηνω, GPS, ενδοδαπέδια θέρμανση, σιάτσου, ρύθμισα το φενγκ σουι να μου δινει στις μεσαιες και τώρα σκέφτομαι να τα πουλάω γύρω στα 22 χιλιάρικα παρακαλώ μόνο σοβαρές προτάσεις ευχαριστώ.

Οι περιπέτειες του CL στη χώρα του Flake - part 1

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα ντεποζιτάκι CL που μου έστειλε ο φίλος πλέον Elias Dairis.

Το οποίο άρχισα ευθύς αμέσως να περιποιούμαι με το που το πήρα. Με διαβρωτικό...

Κούκλα. Και καθάρισμα με σβουράκι.

Μετά που έφτασε σ' αυτό το στάδιο άρχισα να το χρησιμοποιώ για καμβά στην συνεχιζόμενη προσπάθεια μου να μάθω pinstriping.

Κι αυτό θα συνεχιζόταν επ' άπειρον αν δεν μου έμπαινε το μαμούνι με τις flake βαφές. Μετά από 500 ερωτήσεις στον DCB Lowbrow, διάβασμα μιας 150αριάς pdf, και παρακολούθησης 10 ωρών από βίντεα που εξηγούσαν πως και τι, έψαξα τα υλικά και χθες μπήκαμε στο μπογιανζίδικο.

Μιλάμε για ένα flake διακριτικό και όχι ντισκομπάλα που θα γίνει διχρωμία, δεν θα πιάνει όλο το ντεπόζιτο.

Οπότε χτες ξεκινήσαμε δοκιμές. Τρίψιμο στοκάρισμα, σβήσιμο των αριστουργημάτων μου.

Βαψιματάκι με το χρώμα βάσης (μετά από πιστολόστοκο, αστάρωμα κτλ κτλ).

Και... flake.

Αυτό είναι το part 1, έχουμε ακόμα δρόμο. Αποχάρτισμα, βερνίκια, διχρωμία με λευκό κρεμ κτλ κτλ. Αναλυτικά το τι και πως όταν το τελειώσουμε (καθένας ακολουθεί λίγο δική του διαδικασία σ' αυτό).

Δυο τρεις μερούλες τις θέλουμε στο νερό. Ή μάλλον στο βερνίκι. Συνεχίζουμε ακάθεΧτοι.

Μotorcycle

Αύριο ή μεθαύριο θα δοκιμάσω μια διαφορετική βαφή στο πολύπαθο ντεποζιτάκι του CL. Τα όποια τραγικά αποτελέσματα θα τα βάλω εδώ. Θα πάρει χρόνο γιατί είναι μια βαφή που γίνεται σε τέσσερα στάδια, χωρίς να υπολογίσω το στάδιο που τα χεις κάνει όλα κώλο και ξανατρίβεις με το γυαλόχαρτο.

Πήγα στο χρωματοπωλείο να πάρω χρώμα και έπεσα στο γνωστό κυκεώνα των χρωματολογίων με τα επτάκις τρισεκατομμύρια χρώματα. Ήθελα ένα μπορντώ (bordeaux) (τςςςς) και είχε πάρα πολλά οπότε άρχισα να ξεσκαρτάρω και να προσεγγίζω ακριβώς την απόχρωση που ήθελα.

Τη βρίσκω, λέω στην βαφού (vafoux = τύπισσα που δουλεύει σε χρωματοπωλείο) να μου το ετοιμάσει και μου δίνει το ντενεκάκι με τον κωδικό του χρώματος πάνω.

Kοιτάω πάνω το motorcycles... δεν είχα πει τι θέλω να κάνω με το χρώμα, ρωτάω γιατί το γραψε. Μου λεει ο συγκεκριμένος κωδικός σ' αυτά τα χρώματα είναι παλιός και μάλλον βάφανε παλιά κάποια μηχανή έτσι, πολύ παλιά όμως. Τη ρωτάω αν ένα νούμερο πιο σκούρο ή πιο ανοιχτό έχουν επίσης τον κωδικό motorcycles.

Όχι, δεν τον έχουν.

Είχα ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά και βάλε. Ποιος joker. Τώρα ξέρω ότι τουλάχιστον θα τα κάνω κώλο με το σωστό χρώμα. 

Tα αποδημητικά της τροχαίας στο Ηράκλειο Κρήτης

έκθεση του Λ. A., μαθητή ΣΤ' τάξης 1ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου.

Έφυγαν οι γιορτές και το χαρμόσυνο μήνυμα της αναστάσεως και μαζί τους έφυγε και η τροχαία. Η πόλη μας, η πλημμυρισμένη από τις μπλε και φωσφοριζέ στολές που έδιναν ένα γιορτινό χρώμα έμεινε ξανά άδεια και γκρίζα.

Λίγες μέρες πριν, οι πολύβουοι δρόμοι της πόλης μας, οι γεμάτοι με χαρούμενους ζαβλακωμένους 'οδηγούς' που χαμήλωναν τη μουσική για να μιλήσουν στο κινητό κινούμενοι με 7 χιλιόμετρα την ώρα και με πεζούς ζαλωμένους λαμπάδες να κινούνται σαν μεθυσμένοι ρινόκεροι σε stampede έδιναν το δικό τους χρώμα. Η τροχαία, συμμετέχοντας στους εορτασμούς, σταματούσε διακριτικά πέφτοντας στις ρόδες του τον μέσο άτυχο κακομοίρη που του κλήρωσε το ένα από τα τρία ετήσια εορταστικά μπλόκα και απαντούσε σε λογής λογής ερωτήσεις.

'Πρώτη ερώτηση για 350 ευρώ. Γιατί δεν φοράτε κράνος;'

Πανέμορφοι και γυαλιστεροί οι τροχαίοι, με τα φλούο αντιανεμικά μοίραζαν αυγά και κλήσεις σε όλη την οικουμένη αντηχώντας έτσι το δικό τους χαρμόσυνο μήνυμα του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Όμως οι γιορτές πέρασαν. Πάει η τροχαία, έφυγε, αφήνοντας την πικρή γεύση του αποχωρισμού. Θα τους ξαναδούμε με τα πρώτα πλοία με τουρίστες, και μετά ξανά τα Χριστούγεννα. Μόνο όσοι είναι τυχεροί μπορεί να πετύχουν σποραδικά και ενδιάμεσα ένα μικρό σμήνος να τριγυρνάει την πόλη σαν χαμένο. Γι αυτό και πολλοί συμπολίτες μας στράφηκαν από την παρατήρηση σπάνιων πτηνών στην παρατήρηση τροχαίας και αστυνόμευσης. Μάλιστα πλήθος κόσμου αναμένεται να προσελκύσει και η σχετική έκθεση φωτογραφίας στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου με σπανιότερο έκθεμα τροχαίο να σταματάει πατέρα που παίρνει τρία παιδιά από το σχολείο ξεκράνωτος πάνω σε μηχανάκι χωρίς λάστιχα.  Το ίδιο μάλιστα θα εκτεθεί και σε ακρυλικό έργο με λάδι και θα αποκτηθεί από κάποιον τυχερό συλλέκτη.

Τώρα η πόλη μας φαντάζει άδεια. Μισοκοιμισμένοι οδηγοί με χοληστερίνη πέρα και μακριά από κάθε όριο, με τριγλυκερίδια σε έξαρση και με πίεση 3 η μικρή και 45 η μεγάλη κινούνται καθημερινά στους δρόμους προσπαθώντας μάταια να μην πατάνε τρια τρια τα πλήκτρα στο κινητό για να ρωτήσουν 'Μαρία τι έψησες;'.

Ζήσαμε πάλι για λίγες μέρες το όνειρο. Τώρα επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα. Καληνύχτα σας.

Biology

Μόλις πριν λίγο γύρισα από μικροβόλτα (microvolt) με το CB1300 που είχα και καιρό να το βγάλω και αντιλήφθηκα κάτι που δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει ποτέ σε σχετική βιβλιογραφία.

Για κάποιο λόγο όσο ανεβαίνουν τα κυβικά, τόσο πιο επιθετικά και βίαια γίνονται τα έντομα. Ενώ με το 185 οι σχέσεις μας είναι αγαστές, και το πολύ να με χτυπήσει πχ κανένα κουνουπάκι με 80, με το 1300 γίνεται της τρελής.

Εκεί που στην προηγούμενη με το XL185 έβλεπα μέχρι και πασχαλίτσες να ζουζουνίζουν με 40-50 στον επαρχιακό, στην τωρινή έφαγα κάτι γαμωμπάμπουρες στη μάπα που πηγαίνανε τουλάστιχον 220. Ειδικά στην ευθεία με το βενζινάδικο προς Άγιο Νικόλαο ξεσκιστήκανε.

Κάτι πρέπει να χουν ορμονικό ή δεν ξέρω τι, και όπου δουν κυβικά λυσσάνε. Καρατσεκαρισμένο. Με το BMW το K75 που είχα ήταν μια μέση κατάσταση. Σφύριζε το BMW, σφυρίζανε και τα έντομα, εντάξει, ψιλοκουλ.

Μόλις δε πήρα FZ1 και το είχα για ένα μήνα, ότι έντομο υπάρχει στην Κρήτη έπεφτε πάνω μου. Αυτοκτονικές πασχαλίτσες με 130, σφήκες καμικάζι με 160άρες σκαστές, μπάμπουρες με σκασμένη τετάρτη και να μου σκάνε στο κράνος στην αλλαγή πέμπτη, τσπτάνας!

Θα ενημερώσω σχετικά τα τμήματα βιολογίας των πανεπιστημίων και μόλις έχω απάντηση θα ενημερώσω.

Κολοκυθόπιτα.

Λίγο πριν βάλω μπροστά να γράφω το ζαλιστήρι για το customizing που προορίζεται για το ΜΟΤΟ, ξανακοιτάω τι έχει ανέβει αυτές τις μέρες στο γκρουπάκι. Από τσόπερ με φλόγες στο ντεπόζιτο μέχρι γυμνές και flat painted Indians. Από κούκλες με custom fiberglass κουστουμάκια μέχρι τετρακύλινδρες γυμνές κι από καλοντυμένες Harley μέχρι 1000άρια scrambler με λάστιχο μπακλαβά.

Και φυσικά η παρέλαση πολλές φορές όλης της ορολογίας brat, bobber, street-tracker, cafe racer (ugh) κτλ κτλ. Μπαίνει πότε πότε και κανένα hot-rod και σπάει τη δίτροχη λαίλαπα.

Άλλα μ' αρέσουν, άλλα δε μ' αρέσουν. Χρειάστηκε πολύ καιρός για να μάθω να σταματήσω να αφορίζω. Ο τύπος θέλει XR1200 Harley με fiberglass body και πράσινες φλόγες. Μαγκιά του. Μπορεί να μην καθόμουν πάνω ούτε νεκρός, αλλά αυτό γούσταρε κι αυτό έφτιαξε. Και πέρα απ' το να μάθει κάποιος να 'μαστορεύει' δυο πράγματα στο μηχανάκι του, μπορεί να μάθει και να ανέχεται δυο πράγματα στα μηχανάκια των άλλων.

Φυσικά πάντα θα μου φαίνεται μια μλκια το να βλέπω κάτι που είναι καθαρά εκθεσιακό και δεν οδηγείται. Αλλά πέρα απ' το αν μου αρέσει, ο γνώμονας είναι πάντα ο ίδιος. Ο τύπος που το καβαλάει τη βρίσκει; Ε, κάπου εκεί δεν τελειώνει το πράγμα;

Κακό πράγμα οι κακές πεθερές. Σας το λέει μια πρώην. Λιβ εντ λετ λιβ.

Και για του λόγου το αληθές - κι είναι κάτι απ' αυτά που μου αλλάξανε γνώμη - όσοι με διαβάζουν ξέρουν πόσο απεχθάνομαι τα σκούτερ, τα οποία δεν θεωρώ καν μηχανάκια αλλά κάτι αδιαβάθμητο, κάτι μεταξύ ΚΤΕΛ και Segway (εκτός τις Vespa, μην τρελαθούμε τώρα - οι Vespa είναι απίστευτες).

Κι όμως πριν μερικές μέρες γύριζα σπίτι, ψιλόβροχο, και βλέπω έξω από μια αντιπροσωπεία με σκούτερ, πλαστικά, άσχημα, μίζερα, ένα πιτσιρικά να ξεροσταλιάζει. Να χει κολλήσει μάπα στη βιτρίνα όπως είχατε κολλήσει κι εσείς κι εγώ και όλοι - όχι ότι το κόψαμε το σπόρ.

Κι είναι εκεί με τη μύτη στο γυαλί και σκέφτεται ότι έρχεται καλοκαίρι, και τις βόλτες με το κοριτσάκι, και τα όργια με την παρέα, και το να μην ψάχνει ψιλά για το λεωφορείο, και το να το γυαλίζει την Κυριακη και... τι να του λεω τωρα εγω που τα ξερω Ολα;


ΥΓ. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι αν δω σκούτερ δεν θέλω να του πετάξω γκαζάκι. Είναι επειδή μετά την έκρηξη πιθανόν να βελτιωθεί και μόνον.

Power it up

Μήνυμα που πήρα από το μικρό μας φίλο Βασίλη και δημοσιεύω αυτούσιο. Ξανά, οτιδήποτε τεχνικό θα μπαίνει με tag 'how to' ωστε να βρισκετε ευκολα οτι εχει γραφτει.

Here goes.

Mπαταρία ιόντων λιθίου

We’re trying out a new range of Lithium Ion batteries. An adaption from remote control vehicles batteries these are super small weighing in at 300 odd grams and measure in at a mere 106 x 28x 72mm. This particular 4 cell has just enough juice to turn over the GB400 on electric start, but opens up heaps of room to store other electrics etc.
Previously I have been running the bike with no battery, however tends to get voltage drop in the headlights etc when on the throttle. This seems to be a great solution. I’ll test it out for a few weeks and report back shortly!


Tech specs:
Nominal Capacity: 2300mAh
Nominal Voltage: 13.2V
Element/Cell: A123 26650 cells
Configurations: 4S1P
Dimensions (mm): 106*28*72mm
Fully-charged pack voltage: 14.6V (3.65V per cell)
Recommended cut-off voltage: 10V (2.5V per cell)
Minimum voltage: 8V (2V per cell)
Continuous Discharge (C): 30C
Burst Discharge (C): 60C
Maximum Charge Rate (C): 4.3C
Discharge Plug Type: Anderson Type Connector
Power Cord Gauge: 8 or 10AWG
Weight: 389g
Package: Shrinkable PVC
Chemistry: LiFePO4 Nano-phosphate
Applications: Motorcycle start battery, starter battery
Cable Length with red quick disconnector 50A: 8cm 10awg silicone cables out of battery including the connector.

Δηλαδή από αυτό

Πάμε σε αυτό.

Γέφυρα από κουρελάκια

Δεν ξέρω ούτε από restoring ούτε από customizing, κι ούτε πρόκειται να μάθω ποτέ. Τι να πρωτομάθεις και πόσα; Μαζεύω από δω κι από κει τα ψιλά μου για να δω αν μου βγαίνουν ν' αγοράσω ακόμα ένα κομμάτι γνώσης.

Κι ευτυχώς έχω βρει ανθρώπους - λίγους - που δεν ξέρουν κι αυτοί και ψάχνουν. Βάζει ο καθένας το λίγο του και προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη. Πως να βάψεις το μοτέρ, πως να φτιάξεις πολυεστέρα, πως θα σηκώσεις υποπλαίσιο, πως να ξεκιτρινήσεις τα πλαστικά. Αυτά, τα ψιλά.

Η γιαγιά μου η μακαρίτισσα, είχε πάντα στις τσέπες της τις άδειες ότι χρειαζόταν κι ότι ήταν πολύτιμο. Ένα δίφραγκο που σου λειπε για να πάρεις γαριδάκια. Μια χαρτοπετσέτα όταν ήσουν κρυωμένος. Λίγη βελόνα και κλωστή όταν σου λειπε το κουμπί. Ένα κουρελάκι να σκουπίσεις το μόνιμα λερωμένο παπούτσι σου.

Έτσι και σ' αυτή τη σελίδα. Κανείς δεν έχει τις τρελές γνώσεις ούτε τα ειδικά εργαλεία. Κανείς δεν έχει τα φράγκα τα πολλά, ούτε καινούργια παπούτσια. Όρεξη για να μάθει έχει. Βάζει ο καθένας βελόνα, κλωστή, ένα δίφραγκο, ένα χαρισμένο καπάκι πλαινό, μια βοήθεια στη βαφή για να μην πετάμε χρώματα και βγάζουμε άκρη. Είναι μια αλάνα για να ανταλλάζουμε τα χαρτάκια μας με τα Υπερ-Ατού. Όποιος έχει διπλά δίνει και στον άλλο και προχωράμε.  Σα μια γέφυρα με κουρελάκια. Κι έχω μάθει ότι αυτά τα λίγα είναι ότι πιο πολύτιμο υπάρχει. Γιατί είναι ακριβώς ότι χρειάζεσαι και τίποτα παραπάνω.


Tα πιο σημαντικα πράγματα στη ζωη μου τα χω βρει σε μισοάδειες τσέπες, σε B sides απο βινυλια και σε σκουριασμενα μηχανακια. Παντα το σημαντικο ειναι εκει που δεν ψαχνουν οι πολλοι. Αστειο σχεδον αλλά έτσι είναι. 

Κλείνω μ' ένα πολύ αγαπημένο άγνωστο B-side του Gerry Rafferty. Aφιερωμένο σ' όσους ποτέ δεν έμαθαν και ποτέ δε θα μάθουν. Τουλάχιστον δεν γίναμε γνώστες - πάλι καλά.

Customize it

Το γκρουπάκι έκλεισε μια βδομάδα μόλις, με 700+ μέλη.

Motorcycle Restoring & Customizing Greece

To τι έχει ανέβει από φωτογραφίες και μόντες απλά δε λέγεται. Βρέθηκε άκρη για κάποιους που ήθελαν βαψίματα, άλλοι βρήκαν τρόπο να ξεκιτρινήσουν τα πλαστικά, όψιμος κάγκουρας βρήκε λύση για μάσκα στο XJR του, ενώ τρία παιδάκια που τα είχαν απαγάγει με πράσινο Audi ξαναβρήκαν την οικογένεια τους.

755 σκυλάκια υιοθετήθηκαν ενώ για κάθε κοκοβιό που ανέβαινε το facebook έδινε 1,5 ευρώ στα φτωχά χόμπιτ της Middle Earth.

Πέρα απ' αυτό όμως αναδείχθηκε (λίγο έστω) και η δουλειά μερικών Ελλήνων με αποτελέσματα να σου πέφτει το σαγόνι πολλές φορές - π.χ. τα βαλιτσάκια του Τρύφωνα.

Εκτός αυτού όμως μετά από συννενόηση με το ΜΟΤΟ, πέρα από τη σελίδα που γράφω μέχρι τώρα, θα έχω και αρκετές σελίδες (5-7) το μήνα προκειμένου να μπουν θέματα σχετικά με το restoring & το customizing που θα δείχνει ότι καλύτερο έχουμε στην Ελλάδα, μαζί με how-to αναλυτικά και ότι ήθελε προκύψει.

Αντίδοτο στην κρίση. Και ευκαιρία να γραφτούν 2 πράγματα όχι μόνο για πλαστικά και γυαλόχαρτα αλλά και για ανθρώπους. Και ότι γραφτεί στο περιοδικό θα γραφτεί με την οπτική του - κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον - σωστού customizing.

Που δεν είναι 'αγόρασα ένα γαμώ τους cafe κοκοβιούς απ' το ebay και πήγα στο μάστορα και τον έβαλε'. Ούτε είναι 'είδα ένα CB400 στο δίκτυο κι αγόρασα τα πράγματα και έκανα το δικό μου ακριβώς έτσι'.

Αυτό που θέλω είναι όσο γίνεται μεγαλύτερο ποσοστό όσων το διαβάζουν να κοιμούνται με μουτζούρα κάτω απ' τα νύχια που δεν πειράζει που δε βγηκε όλη γιατι το πρωι έχει πάλι τα ίδια.

Καλημέρα dudes.

Φακ

Ηonda Vultus.

Πραγματικά λυπάμαι που σας το κάνω αυτό πρωί πρωί. Οι πληροφορίες μου λένε ότι σχεδιάστηκε εξ ολοκλήρου σε υπολογιστή προσομοιώνοντας Ninja που έφαγε κλωτσιά στ' @@ από B-King.

Μερικές ερωτήσεις απλά:

- Αν το έβγαζαν αυτό κινέζοι, ποια θα ήταν η κριτική;

- Αν το βλέπατε στο δρόμο και σας έλεγε κάποιος τύπος ότι είναι δική του ιδέα custom πως θα τον χαρακτηρίζατε;

- Ποση απελπισια αταλαντου αυτοκινητόβιου σχεδιαστή κρύβει αυτό το εμετικό έκτρωμα;

Το μόνο πλεονέκτημα είναι - κι εκεί παραδέχομαι τη Χόντα πραγματικά - ότι έτσι και πέσουν 10 τέτοια και ξαναγοράσουν οι ιδιοκτήτες τα πλαστικά θα χρηματοδοτήσουν το σχεδιασμό καινούριου RVF από λευκό χαρτί.

Πολυ θελω να δω και κοστος ανταλλακτικων σε μια μετωπικη με 50 χλμ. Μα πολυ ομως. Και διαθεσιμότητα, έτσι; Σαρακακη σου ρχομαι.

Και τώρα με συγχωρείτε, πάω ν' αγοράσω γκαζάκια. Δεν ξέρεις πότε θα παρκάρει κανένα τέτοιο κάτω απ' το σπίτι σου.

Aνοιγει ενα κεφαλαιο;

Μερικές σκέψεις χύμα. Από χθες που άνοιξε το γκρουπ με το customizing στο facebook έχει γινει, για να το πω ευγενικα, της καραπτάνας. Ο λογος που ασχολουμαι πλεον τοσο, ειναι γιατι εχω ξαναβρει τη χαρά που είχα πάντα με τα μηχανάκια που είχε αρχίσει όχι να ατονεί αλλά να λοξοδρομεί λίγο.

Βρήκα πράγματα που τα χα ξεχάσει. Ατομα που μαζευονται και μοιραζονται γνωσεις χωρις να τσακωνονται ποιος εχει τον καλυτερο χρονο, το φαρδυτερο λαστιχο, και τα πιο πολλα αλογα. Ατομα που ενω εχουν φοβερες γνωσεις δεν το παιζουν γκρανπαπας. Ατομα που εχουν κοινη λογικη και δε θελουν σωνει και καλα να βγαινουν απο πανω σε καθε συζήτηση. Ατομα που ακουνε κι οχι μονο μιλανε.

Που ο καθενας εχει τα χιλια δυο του προβλήματα, που μονο αυτος τα ξερει, και που παρολα αυτα εχει την υπομονη και το μερακι και τη φευγατρέλα να κάτσει να εξηγει μια ωρα πως θα βγάλουμε καλώδιο που να μη φαίνεται και πως να κρυψουμε τη μπαταρια και... και..

Ειναι αλάνα.

Αυτό ειναι το κολπο. Αλανα για μεγαλα παιδια χωρις ακριβα παιχνιδια. Τα ακριβα παιχνιδια το πανε αλλου το σπορ κι αυτο με χαλαει λιγο να πω την αμαρτια μου. Βλεπεις κι ειναι ολοι με μια πανινη μπαλα και με παπουτσι ελβιελα της οκας. Βλεπεις Rebel 250, XJ παλια, XRακια, και βλεπεις τόση αγάπη και τοση γνωση να χει πεσει πανω τους που δεν μπορεις παρα να υποκλιθεις.

Αλλα αυτο το ζαλιστηρι δεν το γραφω μονο για τα καστομ. Συντομα ανοιγει καινουριο site του ΜΟΤΟ όπου θα έχω δικό μου χώρο απ' ότι έμαθα στον οποιο μπορω να λεω 'χυμα' οτι θελω οπως κι εδω. Το χω αγαπησει το blog, και δε θελω να το αντικαταστησω - οπως εχω αγαπησει και το γκρουπακι παρα το σύντομο βιο του. Δεν ξερω ακομα τι ρολο θα παιξει το Στομα του Λυκου στο σαιτ του περιοδικου - που οπως και να χει θα εχει αρκετες δυνατοτητες, λογικα πιο καλη αναρτηση, υπερτετράγωνες διαστασεις κτλ - αλλα σιγουρα ενα πραγμα που θελω να προβαλλω ειναι αυτο, αυτη η παρεα, αυτη η φιλοσοφια. Τα φτηνα παιχνιδια με καλη παρεα. Και αντι να μιλαω εγω θα προτιμουσα ν' ακουω και γω και να φιλοξενω και αποψεις και να γινεται ετσι ενας διαλογος. Για μοντες, για μοντελα που βγηκαν για τα χιλια δυο. Αλλα ενας διαλογος χυμα, ανάμεσα σε μια καλη παρεα.

Το πιο δυσκολο πραγμα να πετυχεις ομως ειναι το αυτονοητο. Αλλα πιστευω στην παρεα που εχει 'χτιστει' κι ελπιζω στο καλυτερο.

Επίσης είναι πολλοι που δεν εχουν facebook και δε θελουν (α ρε Μπιλ...) και σ' ενα σαιτ θα τους ειναι ισως πιο ευκολα τα πραγματα. We'll see how it goes. Καλό βράδυ guys, οταν ανεβει το σαιτ (απ οτι λενε οι κομπιουτεραδες σε μια βδομαδα, το πολυ μηνα, Αυγουστο το αργοτερο Χριστουγεννα θα χει ανεβει) θα το γραψω κι εδω.

Βάψιμο μοτέρ ΙΙ - Η επιστροφή

Πριν από λίγο καιρό είχα γράψει τα παρακάτω:

Εχω ψάξει και διαβάσει αρκετά σχετικά με το βάψιμο του μοτέρ.

Το να βαφτει ομορφα ενα ωραιο μοτερακι ανεβαζει πολυ την αισθητικη του πχ

Οι λυσεις ειναι

1. ηλεκτροστατικη
2. σπρευ ανθεκτικο (εχει και μεχρι 600+ βαθμους κι ενα μοτερ ανεβαζει λογικα γυρω στους 120 τοπ)
3. Κανονικη βαφη με βερνίκι - σκληρυντή κτλ κτλ
4. Αλλα σπρέυ που βάφονται φούρνοι / ξυλόσομπες / μαντέμια κτλ και αντέχουν σε τρελες θερμοκρασιες.

Ομως όσα έχω ακουσει κι εχω δει είτε ξεφλουδιζουν και φευγουν κομματια μετά απο καιρο, είτε ξεθωριάζουν και το μαύρο καταλήγει ένα βαθύ καφετί στην καλύτερη. Η λυση που λενε οι περισσοτεροι ειναι 'ε, αν ξεθωριάσει πάρε άλλο ένα motip (σπρευ) και περνα το απο πανω και ξαναβαφτο.

Μέχρι τώρα δεν έχω βρει μια λύση που και να μην ξεφλουδίζει (ηλεκτροστατική) και να κρατάει το αρχικό της λούστρο μετά από πολλά χλμ. Κι επειδή το μοτέρ του 750Κ δεν είναι ακριβώς push-pull στο ανέβα κατέβα ψάχνω για κάτι που να έχει δοκιμάσει κάποιος με καλά αποτελέσματα.

Ήξερα ότι υπάρχει και η λύση της απλής υαλοβολής χωρίς κανένα βάψιμο - του να γυαλίσεις δηλαδή απλά το μοτέρ. Δεν ήξερα όμως πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτό και ότι μπορεί να φτιάξεις το μοτέρ σου και να το καθαρίσεις από φθορές φτηνά και εύκολα.

Υαλοβολή υπάρχει πολλών ειδών και με διαφορετικά υλικά. Για να μην σας το παίζω ειδήμων αυτά τα έμαθα απ' το φίλο μου το Χρήστο που τα έχει κάνει στο μοτέρ του. Στην υαλοβολή λοιπόν (που δεν είναι παρά μια αμμοβολή με υαλοσφαιρίδια) μπορείς να βάλεις διαφορετικά υλικά και να βγάλεις διαφορετικό αποτέλεσμα και αποχρώσεις. ΧΩΡΙΣ βάψιμο, ΧΩΡΙΣ επινικέλωση, χωρίς τίποτα.

Υαλοβολή είχα κάνει παλιότερα στο καρμπ του XLS μου (εδώ έχει πέσει και μπανάκι υπέρηχων).

Δείτε τώρα μια συνταγή υαλοβολής που έμαθα απ' το Χρήστο. Μπορούμε να βάλουμε εκτός από υαλοσφαιρίδια στην υαλοβολή και οξείδια αλουμινίου.

Το έχουμε στην πράξη.

Εδώ είναι το μοτέρ του Χρήστου στην αρχική του κατάσταση που δειχνει οτι ο προηγουμενος ιδιοκτητης μαλλον ήταν φυλαρχος στον Αμαζονιο και το παρκαρε μεσα στο ποταμι, τρίτο κορκόδειλο δεξιά.

Εδω ειναι χτυπημένο στο πανω μερος με υαλοσφαιριδια νουμερο 150-250 και κατω με οξειδια νουμερο 80-120.

Κι εδώ είναι 'το καλό'. Χτυπημένο όλο σε μια αναλογία τρία μέρη οξείδια κι ένα μέρος υαλοσφαιρίδια, συνταγή που πήρε ο Χρήστος από τον Μανιατάκο.

Τι θέλει μετά; Ούτε βερνίκι. Μένει σ' αυτή την κατάσταση με ελάχιστη προσοχή - αρκεί να μην πέσουν πάνω χημικά καθαριστικά γιατί θα τα τραβήξει μέσα το μέταλλο και θα γίνει κατάμαυρο. You have been warned.

Αυτός είναι λοιπόν φτηνός και γαμάτος κατά τη γνώμη μου εναλλακτικός τρόπος που σας γλυτώνει από βαψίματα, κι αν ξέρετε και κάποιον να χει αμμοβολή κλειστή / υαλοβολή πάτε και χτυπάτε και μόνος σας κανένα κομματάκι και γουστάρετε. Αν ρωτήσετε όλο και κάποιον θα βρείτε και κάνετε το μοτεράκι σας μπόμπα.

Καλό Σ/Κ παίδες.

Greek Modders & Custom Builders

Ετοιμάζοντας το αφιέρωμα στο ΜΟΤΟ και μαζεύοντας υλικό και από το group

Greek Customs & Restoring

Έτσι ενδεικτικά μερικά  δειγματα από όσα παιδιά μαζεύτηκαν στις 2 μερες λειτουργιας του group. Περισσότερα οσον αφορα πατεντες, συνεντευξεις κτλ  στο ΜΟΤΟ όταν γραφτεί το άρθρο. Πάμε.

Αdrenaline Junkies

Chris Mototransformer

Elias 'Louie' Dairis

 Rebel 250

 Dax

 DR

 DCB Lowbrow

Dinostyle Garage

 GN250

 XLR600

 CB400

George's Garage

Giannis Sourmelidis Transalp 600

Ilias Monsteraoua - TDR80 μετατροπή σε 230cc

Christos SV9CVK Kostakis

Giannis Kriaras

Petsagas Apostolis

Costas Tsabunaris

Charalambos Krystalogiannis

Vasilis Alifragkis

Βάψιμο όχι αυτοκόλλητα

Apostolos Vrondoulakis Rebel 250

Θέλετε και ποδήλατα;

Βασίλης Ναλμπάντης

Κωνσταντίνος Κουντούρης

Εαν εχω κανει κατι λαθος με ονοματα ή φωτο μου λετε και το διορθώνουμε. Καλο Σ/Κ guys.