The Pulsar Project

ή αλλιώς Χρήστος Κωφίτης. Τον βρίσκετε εδώ:

http://www.pulsar-project.com/el/about-el

οπου μπορείτε να διαβάσετε και για τα βραβεία που έχει αποσπάσει διεθνώς, αλλά και για τις εκθέσεις του. Εγώ τον έμαθα μέσω του Ηλία του Νικολάου που τη δουλειά του στις αερογραφίες είχαμε δει μερικές μέρες πριν.

Oι δουλειές του είναι σίγουρα μια άσκηση στην υπερβολή, αλλά μάλλον δείτε και αποφασίστε. 

Τι να πρωτογράψω; Θα σας δείξω απλά δουλειές του. Κι εσείς, αξίζει να τον ψάξετε πολύ παραπάνω. Πάμε;

Vespa Springer Sting

Mastiga

Iron Horse

Chimera

Guardian

Mπορείτε να τον βρείτε και στο facebook

https://www.facebook.com/PulsarProject

Το δώρο

'Αυτό το CB το κάνω δώρο στο Λύκο'.

Κι έχω μείνει μαλάκας να κοιτάω την οθόνη. Στην αρχή σκέφτηκα ότι είναι πλάκα, δε μπορεί.

Ο Μπάμπης ο Μουρατίδης είναι ο ένοχος, μάστορας με νοοτροπία παλαιάς κοπής. 35 μηχανάκια έχει κάτω απ' τη σκεπή του από ταχυδρομικά ΜΕΒΕΑ μέχρι Μontesa. Και μεγάλη τρέλα.

Εκτιμητής σε 'παλιά'. Τι θα χρειαστεί για ανακατασκευή, τι ζημιές έχει, τι σπανιότητα έχει, τα πάντα. Το inbox μου έχει γεμίσει μ' ένα κατεβατό σελίδας. Μιλάμε για τρέλα, μόνο με την τρέλα κάνεις τέτοιες δουλειές.

'Για να κοιμηθώ λύνω στο μυαλό μου μοτέρ και το ξαναδένω'

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αποσπασματικά.

'Εγώ με σας μεγάλωσα, του ΜΟΤΟ, χρόνια τώρα. Σε διαβάζω και σένα και όλους. Κι αυτό το μηχανάκι είναι το δώρο μου.'

Κι εγω εξακολουθώ να κοιτάω τα ασημι καπάκια του μικρού. Και δεν του λείπει τίποτα. Κι επειδή δεν του λείπει τίποτα, όπως και στο μπόμπο μου, δεν του πειράζω και τίποτα. Έχει μέχρι και τα καθρεφτάκια του, μέχρι και την εργαλειοθήκη.

Κι αυτή τη σκόνη τη λεπτή την κίτρινη. Αυτά που τα παρατάνε λες κι έχουν άλλο είδος σκόνη πάνω. Τίποτα δεν του πειράζω. Μα τίποτα. Αυτό είναι το δώρο του Μπάμπη.

Ένα πλυσιματάκι θα του κάνω, λαδάκια, ένα μάζεμα στη σέλα, ένα καθάρισμα στο ντεποζιτάκι... τα βασικά. Και μετά θ' αράξω πίσω να το βλέπω να γυαλίζει σαν το ασημένιο φτεράκι που ήρθε από ένα τύπο που άνοιξε ξαφνικά την ψυχή του και μοιράστηκε.

Δεν ξέρω αν χαρίζονται πολλά CB και σ' αυτήν την κατάσταση.

Εσείς ξέρετε πολλούς Μπάμπηδες;

Thanks man. Έχουμε δρόμο.

Θα μας πάει;

Υπάρχουνε ρετρό αισθήσεις; Που δεν τις νιώθουμε πια;

Έχουνε ημερομηνία λήξεως;

Δεν ξέρω, ρωτάω μόνο.

Η αίσθηση της μανιβελιάς - και της ανάποδης. Με σαγιονάρα ε; Η αίσθηση του να πλησιάζεις το χέρι στον κύλινδρο να δεις αν ζεστάθηκε. Η αίσθηση....

αυτή του χαμού. Βράδυ. Χωρίς κινητό. Στη μέση του πουθενά. Και να μην ξέρεις αν έχεις βενζίνα. Και να κρέμεσαι πάνω της. Και φώτα καντηλάκια. Άμα σ' αφήσει σ' άφησε. Κι όταν σταμάταγες καμιά φορά για τσιγάρο και μετά έβλεπες σκοτεινή τη σιλουέτα της κόντρα στο λιγοστό φως την είχες τη σκέψη τη ρημάδα.

Κι άμα δεν πάρει;

Και να ταν και κανένα ΧΤ500 ή άλλο τέτοιο τέρας; Κι άμα δεν πάρει;

Άμα δεν πάρει δεν την αφήνω εδώ ρε. Θα μου την κλέψουνε. Ξέρω και ξέρετε άτομα που έχουν σπρώξει χιλιόμετρα κι έχουν στήσει καραούλια. Χωρίς κινητά. Με τα ρετρουδάκια το χεις αυτό.

Ακόμα.

Κι αν μ' αφήσει; Κι αν οι πλατίνες; Κι αν υπερχείλιση; Κι αν ντίζα;

Με κατσαβίδι στην κωλότσεπη. Τη ντίζα θηλιά στο δαχτυλάκι και τραβάμε και πάμε. Συμπλέκτης; Κατηφόρα δευτέρα και καρφωτές. Λάστιχο; Με τη ζάντα. Βενζίνα; Δυο μπουκαλάκια καθαρή απ' το περίπτερο να πάμε μέχρι το βενζινάδικο.

Πριν τα κινητά αυτά. Τώρα στη μνήμη. 'Έλα ρε, έπαθα ζημιά.' 'Έρχομαι'.

Ε δεν είναι...

Κι αν δεν είναι ζημιά κι είναι πτώση; Μόνος καταμεσήμερο να προσπαθείς να καταλάβεις που πήγε το μηχανάκι. Να οδηγάς με το τιμόνι στραβό και τον τροχό κώλο χιλιόμετρα πίσω.

Θυμάστε την ατάκα;

'Θα μας πάει;'
'Θα μας πάει'.

Οι φίλοι μας βγάζανε στ' ανοιχτά τότε.

Θα μες πας παταράκι;
Θα σε πάω.

Κι οταν καιγονταν τα φωτα;

Πήγαινε μπροστά θα σου δείχνω εγώ.

Απο χθες ανεβαινουν στο γκρουπάκι φαναράκια.

Απο Citroen DS. Αυτό με το βυζί μπροστά.

Κι άμα πάει καμιά βόλτα το 750 στα σκοτεινά μ' αυτό θα φέγγει, όπως έφεγγαν τότε και στην εποχή χωρίς τα κινητά. Που είχες τους φίλους και το φαναράκι και τη μπαταριούλα τη Yuasa. Και καμια φορά τρεμόπαιζε, και καμιά φορά σου μπούκωνε και σε πήγαινε τρεις και μια.

Με μια ευχή πηγαίνανε τότε. Και δε θέλω να ναι led, θέλω αυτό το ωχρό της λάμπας. Που δεν ξέρεις αν θα σου φτάσει. Που κυνηγάς το φως γύρω γύρω στον επαρχιακό κι όσο σουρουπώνει τόσο το χάνεις

Θα μας πάει ρε;

Θα μας παει.

Με μια ευχή.

Φεγγαράκι μου λαμπρό ρε.

Για όσους κατάλαβαν.

Hλίας Νικολάου

Mε το γκρουπάκι του customizing που έχει πάρει φόκο για τα καλά, παίρνω καθημερινά μηνύματα με τρομερές δουλειές και από ιδιώτες και από επαγγελματίες. Σήμερα μου έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα με τη δουλειά του Ηλία Νικολάου. Γιατί μιλάμε πλέον όχι για δουλειές που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές του εξωτερικού, αλλά κάποιες που πολλοί 'έξω' θα ήθελαν να τις κάνουν. Φυσικά θα γίνει αναλυτική παρουσίαση, και αλμπουμάκι στο instagram από τον Panos Matz αλλά για την ώρα πάρτε μια μικρή γεύση από τη δουλειά του, και μη βιαστείτε να σκρολάρετε. Είναι κάπου 100 φωτογραφίες με πολύ αυστηρή επιλογή. Take a deep breath...

Μoto Parts

Moto Sets

Helmets

Had enough?