Εχω σβησει προφανως ονοματα απο τα ποστ για να μην προσβληθει κανεις αν και σκοπος ειναι το χιουμορ και τιποτα αλλο - αν παρολα αυτα προσβληθει καποιος απο κατι μου το λεει και το σβηνω.
Παμε;
Το βραβείο 'Μοιράζω Γνώση' κερδίζει ο Haris Tsompanos
Βραβείο καλύτερης μηχανολογικής ανάλυσης στον Τάσο Ανανιάδη
Βραβείο καλύτερης περιγραφής μοτοσυκλέτας στον Μανώλη Χατζικιρλή. Αφήνω το όνομα μήπως και μάθουμε ποτέ τι ήταν. Έπεσαν κορμιά στα σχόλια και άκρη δεν βγήκε. Καλα το 8 Μπουση. Το οκταπους πες εξατμιση. Το ΠΟΛ;
Ολοι έχουμε μοτοσυκλετες στα σαλονια, κατω απ τα γραφεια, στο κρεβατι, κτλ. Ομως η φωτο ελληνικου πιο καλτ συνεργειου εβερ παιρνει ξεκουραστα η παρακάτω.
Και παμε σε μια καυτη κατηγορια. Καλοπροαιρετα σχολια. Το βραβείο καλοπροαίρετου σχολίου είχε τρελές υποψηφιότητες, ο Γιάννης Λεωνταρίδης όμως έκανε κίνηση ματ και πηρε ευκολα τη νικη.
Βραβείο 'Άμεσης λύσης στα προβλήματα σας', Spyros Eledin
Βραβείο 'είμαστε άρρωστοι με τα μηχανάκια' στους παρακάτω κυρίους
Βραβείο 'προβλεπω το μέλλον χωρίς προκατάληψη στο Χρήστο.
Αναφερόμενος προφανώς στο H2R
Βραβείο 'έχω το καλύτερο username για να δίνω συμβουλές - εμπιστευτείτε με'
Βραβείο ''οι γερμανοί το χουν χοντρό''
Βραβείο καλύτερης κατ' ιδίαν συζήτησης που είχα με μέλος μεσω π.μ. μπροστά με διαφορά Χρήστος Κωστάκης
Έχω συναντήσει αρκετούς από την ομάδα από κοντά. Έχω δει ΤΤR600 να έρχεται σούζα και τη σαγιονάρα να βαράει φλαπ-φλαπ πιο δυνατα απ το μπουρι, μεχρι μουσατο με τατου μεχρι και μεσα στο ρουθουνι. Ομως την Καλύτερη Εντύπωση Μέλους και δικαιως αυτος που θα διαλεγα να αντιπροσωπευει την ομαδα παντου, Σωτηρης Καρατζας.
ΥΓ - το πουρο ειναι σβηστο, ειναι για να πουλαει μουρη στους μπατσους να μην τον γραφουνε.
Βραβείο Γιάννη, τιμής ένεκεν στα παρακάτω ανώνυμα σχόλια:
''Το αν βάλεις δίπλα δίπλα ένα
γιαπωνέζικο και ένα ιταλικό και τα δουλέψεις στατικά στο κόφτη περιμένωντας να
δείς ποιό θα σπάσει πρώτο, οκ πρώτο πιθανότατα θα σπάσει το ιταλικό, αλλά γι
αυτή την δουλειά νομίζεις ότι ο κόσμος αγοράζει μηχανάκια?''
''αδιαφορώ αν ο ντούκος μου είναι
μηχανολογικό σκουπίδι.''
''ειναι γνωστό ότι τα Ι4 είναι μηχανολογικά κατώτερα''
Βραβείο καλύτερης ιστορίας που έχει δημοσιευτεί, Tasos Pap & Reinmeister.
H ιστορία του Τάσου είναι εδώ
Και παραθέτω και την ιστορία του Reinmeister που έχω κρατήσει φυσικά:
"δεν εχει να κανει με φτιαξιματα,αλογα,μοστρες ριστορινγκ κλπ,...ειναι μια καθημερινη προσωπικη ιστορια με εναν γιαπωνεζο...
στην μοτοσυκλετιστικη μου καριερα εχω αλλαξει καμια 50αρια περιπου μηχανακια...αλλα καλα,αλλα μετρια...καποια απ αυτα με εντυπωσιασαν,καποια μου περασαν αδιαφορα,καποια με εκνευρισαν,καποια τα χαρηκα...
περαν ομως αυτων των συνηθων κι εκλογικευμενων συναισθηματων που ειναι εκ των ων ουκ ανευ οταν κατεχεις και χρησιμοποιεις κατι, "δεσιμο" δεν υπηρξε ποτε με κανενα απο αυτα...
ανεκαθεν ημουν και ειμαι της αποψης οτι τα συναισθηματα αγαπης και στοργης ειναι για τους ανθρωπους και ειδικα τα ζωα μια και ελαχιστοι πλεον ανθρωποι,κατ εμε, αξιζουν οποιοδηποτε ανιδιοτελες δωσιμο μερους ψυχης...
καποια στιγμη,πριν καμια 10ετια περιπου οι συνθηκες με "αναγκασαν" να παρω ενα cb-1...ειχα στην κατοχη μου ενα nsr 250 gull arm το οποιο το ειχα αγορασει γυρω στις 900.000(δραχμες για τους νεους) με το σκεπτικο να το μεταπωλησω γυρω στο 1.200.000...κανει ενα φουντο η αγορα και για να προλαβω την χασουρα το κανω ανταλλαγη κακην κακως με το cb-1 και μετρητα...
σε καλη εξωτερικη κατασταση με 150.000 χλμ...παντελως αδιαφορη αισθηση μια και αγοραστηκε αναγκαστικα...
το σκεπτικο ηταν να κρατηθει για λιγο καιρο μεχρι να παρω ξανα "αληθινο" μηχανακι (supersport στα τοτε ματια μου) οποτε και να παρει την αγουσα...
κατεληξε να γινει το μουλαρι μου,το γαιδουρι μου,το κυριλε μου,το φουρκονι μου,η γκομενοπαγιδα μου...
ολα σε ενα σαν τα σαμπουαν που παιρνουν τα θηλυκα και παραμυθιαζονται οτι θα κανουν το μαλλι της σιντυ κροφορντ...
αγοραστηκαν παραλληλα αλλες μηχανες (gsxr 750,fazer 600,cbr 600)...o σιμπικουλας ομως εκει...
εξακολουθουσε να κρατιεται με νυχια και με δοντια στην ζωη παρα τις ακαρπες προσπαθειες ,δικες μου και τριτων, να αφησει τον ματαιο τουτο κοσμο...
δεν ζεσταινα ποτε,δεν αλλαζα λαδια ποτε,δεν λαδωνα αλυσιδα ποτε...το πηγαινα τερμα γκαζι παντου,μονοκαβαλος,δικαβαλος,τρικαβαλος...το πηγαινα λιμανακια και το εστιβα,το πηγαινα σουνιο,το ελιωνα στην σουζα...με τρακαραν δυο τρεις φορες,μου το εριξαν απο το σταντ αλλες τοσες...γδαρθηκε,ραγισε καπακια,τρυπισε τεποζιτα αλλα εκει..."δακρυζε" απο παντου αλλα το μπουρδελο δεν ελεγε να πεθανει...το πλακωνα στους στοκους, του ριχνα λιγο σπρευ και αυτο εκει...υπηρετουσε καλυτερα και απο το πιο πιστο σκυλι
καποια στιγμη πριν δυο περιπου χρονια,εφτασε τα 340.000 χλμ και το πεταξα σε μιαν ακρη...μην στραβωνετε οι ευαισθητοι...τα παμε και πιο πανω...σιδερα αψυχα ειναι κι εγω ο ιπποτης που υπεραμυνεται της λογικης αυτης...
για λιγο καιρο,πεταμενο ως ηταν,εβγαλε απο μεσα του τα εναπομειναντα ζουμια ζωης κι αρχισε να σκουριαζει και γεμιζει σκονες...
η ζωη συνεχιζεται ομως και καποιες φορες ο παραπανω ιπποτης του φορτιζε την μπαταρια και το εκανε μουλαρι για να μην στεναχωρησει τα "καλα" του μηχανακια...
ενα βραδυ περισυ τον σεπτεμβρη,εχοντας σε τευχη το hayabusa και οντας μες το γρασο και τα λαδια,ερχεται ο τερας και μου λεει "ρε μαστρογιε...αυτο το ρημαδι το cb δουλευει?"
"πρεπει" λεει ο μαστρογιος..."γιατι?"
"να φορτωσω την μανα σου και να παμε για κατι ψωνια στο κεντρο που θελει"
παει ο ιπποτης,σκαβει στα σκουπιδια και βρισκει τα κλειδια του ημιθανους υπηρετη του...
παταει την μιζα,ακουγονται κατι κλαματα απο το ολο μηχανολογικο αχταρμα και παιρνει μπρος το ερειπιο...
οπως ειναι κρυο του χωνει μια καλη γκαζια στις 10.000 μπας και κρατησει ρελαντι και λεει "παρτο" συνεχιζοντας να περιποιειται το λατρεμενο του μωρο (hayabusa)...
φευγουν οι δικοι και δεν περνανε 5 λεπτα οταν χτυπαει το τηλεφωνο του ιπποτη...
ακουει ο ιπποτης την φωνη του πατερα του ,οπως δεν την εχει ξανακουσει ποτε να του λεει "ελα σε παρακαλω στο .... μας τρακαρε ενας και η μητερα σου δεν ειναι καλα...
καβαλαει ο ιπποτης το fmx του και παει χωρις αυριο στο σημειο του συμβαν...
βλεπει κοσμο ,λαδια ,βενζινες, τον πατερα του στα γονατα κρατωντας τα πλευρα του και την μανα του ανασκελα στην ασφαλτο με ενα προσωπο που δεν φαινοταν απο τα αιματα...
ευτυχως η εικονα ηταν παραπλανητικη και η ζημια στους γονεις δεν ηταν τοσο τραγικη οσο φαινοταν...φευγει το νοσοκομειακο,φευγει και ο ιπποτης μετα την καταθεση στους αστυνομικους τρεχοντας σαν παλαβος για το νοσοκομειο...
μετα απο 7-8 ωρες γυρναει ολη η οικογενεια στο σπιτι κανοντας τον σταυρο της που απεφευχθησαν τα χειροτερα και την γλιτωσε...
κατα τις 3 το πρωι ηρεμος ο ιπποτης κανοντας το τσιγαρο του και χαλαρωνοντας,θυμαται ξαφνικα οτι σε ολο το σκηνικο ειχα παρει μερος και το ρημαδι το cb...
σηκωνεται ,αναβει δευτερο τσιγαρο και παει με τα ποδια στο σημειο του συμβαντος ...
αναμεσα στα λαδια ,τις βενζινες ,τα καγκελα του πεζοδρομιου που στραβωσαν ,το πριονιδι που ειχε πεσει απο καποιους χριστιανους,βλεπει τον υπηρετη του πεταμενο σε μια γωνια...
πεσμενο στο αριστερο πλαι,με το δεξι μερος του καρτερ διαλυμενο,τα πηνια μισα εξω μισα μεσα,τα οργανα σπασμενα 20 ποντους πιο κει και συνδεδεμενα με το υπολοιπο μηχανακι μονο με την πλεξουδα,το τεποζιτο βουλιαγμενο ,το ψυγειο μπασμενο μεσα,τα μαρσπιε διαλυμενα η μανετα του φρενου κομματια,το τιμονι στραβο και ολα του τα λαδια χυμενα...ενα ρημαδι....
ο ιπποτης της αδιαφοριας για τα σιδερα, μετα μεγαλης του εκπληξης πιανει τον εαυτο του να εχει συγκινηθει και να κοιταει τα σιδερα στα "ματια" και να εχει αρχισει να τους μιλαει μεσα στο κεφαλι του...
"α ρε μπουρδελο...πεθανες τελικα...εφαγες ολο το μπαμ εσυ,γλιτωνοντας τους δικους μου...ακομη και στο κυκνειο ασμα σου υπηρετης εμεινες...
ταραγμενος ο ιπποτης παει και σηκωνει το ρημαδι αποφασισμενος να το παει σπιτι του ακομη κι αν χρειαστει να το κουβαλησει στην πλατη...
το στηνει στο σταντ ,του βαζει τα οργανα στην θεση τους και καθεται πανω του για τελευταια φορα πριν το κουβαλησει στο νεκροταφειο...η ματια του πεφτει πανω στον διακοπτη και βλεπει τα κλειδια...
χωρις να σκεφτει καθολου πιανει το κλειδι και το γυριζει στο ον...τρεμοντας παταει το κουμπι της μιζας...
ακουει εναν ανατριχιαστικο θορυβο και ο υπηρετης για ακομη μια φορα παιρνει μπροστα...βουρκωμενος ο ιπποτης βλεπει τα σπασμενα πηνια να γυρνανε κοπανωντας στα σπασμενα καρτερ και παταει πρωτη στο σασμαν...
και ο υπηρετης ,χωρις σταλα υγρων μεσα του,βογκωντας και τριζοντας τον παει για μια ακομη φορα στο σπιτι του...
ο ιπποτης μετα απο αυτο το συμβαν ,αποφασισε να κρατησει τον γερο υπηρετη του, να τον κανει κυριολεκτικα οπως βγηκε απο το εργοστασιο ,οσο χρημα η χρονο και να χρειαστει κατι τετοιο και να τον κρατησει για ολη του την υπολοιπη ζωη,σε τελεια κατασταση,βγαζοντας τον που και που για μια ηρεμη βολτουλα να θυμαται τα νιατα του..."
στην μοτοσυκλετιστικη μου καριερα εχω αλλαξει καμια 50αρια περιπου μηχανακια...αλλα καλα,αλλα μετρια...καποια απ αυτα με εντυπωσιασαν,καποια μου περασαν αδιαφορα,καποια με εκνευρισαν,καποια τα χαρηκα...
περαν ομως αυτων των συνηθων κι εκλογικευμενων συναισθηματων που ειναι εκ των ων ουκ ανευ οταν κατεχεις και χρησιμοποιεις κατι, "δεσιμο" δεν υπηρξε ποτε με κανενα απο αυτα...
ανεκαθεν ημουν και ειμαι της αποψης οτι τα συναισθηματα αγαπης και στοργης ειναι για τους ανθρωπους και ειδικα τα ζωα μια και ελαχιστοι πλεον ανθρωποι,κατ εμε, αξιζουν οποιοδηποτε ανιδιοτελες δωσιμο μερους ψυχης...
καποια στιγμη,πριν καμια 10ετια περιπου οι συνθηκες με "αναγκασαν" να παρω ενα cb-1...ειχα στην κατοχη μου ενα nsr 250 gull arm το οποιο το ειχα αγορασει γυρω στις 900.000(δραχμες για τους νεους) με το σκεπτικο να το μεταπωλησω γυρω στο 1.200.000...κανει ενα φουντο η αγορα και για να προλαβω την χασουρα το κανω ανταλλαγη κακην κακως με το cb-1 και μετρητα...
σε καλη εξωτερικη κατασταση με 150.000 χλμ...παντελως αδιαφορη αισθηση μια και αγοραστηκε αναγκαστικα...
το σκεπτικο ηταν να κρατηθει για λιγο καιρο μεχρι να παρω ξανα "αληθινο" μηχανακι (supersport στα τοτε ματια μου) οποτε και να παρει την αγουσα...
κατεληξε να γινει το μουλαρι μου,το γαιδουρι μου,το κυριλε μου,το φουρκονι μου,η γκομενοπαγιδα μου...
ολα σε ενα σαν τα σαμπουαν που παιρνουν τα θηλυκα και παραμυθιαζονται οτι θα κανουν το μαλλι της σιντυ κροφορντ...
αγοραστηκαν παραλληλα αλλες μηχανες (gsxr 750,fazer 600,cbr 600)...o σιμπικουλας ομως εκει...
εξακολουθουσε να κρατιεται με νυχια και με δοντια στην ζωη παρα τις ακαρπες προσπαθειες ,δικες μου και τριτων, να αφησει τον ματαιο τουτο κοσμο...
δεν ζεσταινα ποτε,δεν αλλαζα λαδια ποτε,δεν λαδωνα αλυσιδα ποτε...το πηγαινα τερμα γκαζι παντου,μονοκαβαλος,δικαβαλος,τρικαβαλος...το πηγαινα λιμανακια και το εστιβα,το πηγαινα σουνιο,το ελιωνα στην σουζα...με τρακαραν δυο τρεις φορες,μου το εριξαν απο το σταντ αλλες τοσες...γδαρθηκε,ραγισε καπακια,τρυπισε τεποζιτα αλλα εκει..."δακρυζε" απο παντου αλλα το μπουρδελο δεν ελεγε να πεθανει...το πλακωνα στους στοκους, του ριχνα λιγο σπρευ και αυτο εκει...υπηρετουσε καλυτερα και απο το πιο πιστο σκυλι
καποια στιγμη πριν δυο περιπου χρονια,εφτασε τα 340.000 χλμ και το πεταξα σε μιαν ακρη...μην στραβωνετε οι ευαισθητοι...τα παμε και πιο πανω...σιδερα αψυχα ειναι κι εγω ο ιπποτης που υπεραμυνεται της λογικης αυτης...
για λιγο καιρο,πεταμενο ως ηταν,εβγαλε απο μεσα του τα εναπομειναντα ζουμια ζωης κι αρχισε να σκουριαζει και γεμιζει σκονες...
η ζωη συνεχιζεται ομως και καποιες φορες ο παραπανω ιπποτης του φορτιζε την μπαταρια και το εκανε μουλαρι για να μην στεναχωρησει τα "καλα" του μηχανακια...
ενα βραδυ περισυ τον σεπτεμβρη,εχοντας σε τευχη το hayabusa και οντας μες το γρασο και τα λαδια,ερχεται ο τερας και μου λεει "ρε μαστρογιε...αυτο το ρημαδι το cb δουλευει?"
"πρεπει" λεει ο μαστρογιος..."γιατι?"
"να φορτωσω την μανα σου και να παμε για κατι ψωνια στο κεντρο που θελει"
παει ο ιπποτης,σκαβει στα σκουπιδια και βρισκει τα κλειδια του ημιθανους υπηρετη του...
παταει την μιζα,ακουγονται κατι κλαματα απο το ολο μηχανολογικο αχταρμα και παιρνει μπρος το ερειπιο...
οπως ειναι κρυο του χωνει μια καλη γκαζια στις 10.000 μπας και κρατησει ρελαντι και λεει "παρτο" συνεχιζοντας να περιποιειται το λατρεμενο του μωρο (hayabusa)...
φευγουν οι δικοι και δεν περνανε 5 λεπτα οταν χτυπαει το τηλεφωνο του ιπποτη...
ακουει ο ιπποτης την φωνη του πατερα του ,οπως δεν την εχει ξανακουσει ποτε να του λεει "ελα σε παρακαλω στο .... μας τρακαρε ενας και η μητερα σου δεν ειναι καλα...
καβαλαει ο ιπποτης το fmx του και παει χωρις αυριο στο σημειο του συμβαν...
βλεπει κοσμο ,λαδια ,βενζινες, τον πατερα του στα γονατα κρατωντας τα πλευρα του και την μανα του ανασκελα στην ασφαλτο με ενα προσωπο που δεν φαινοταν απο τα αιματα...
ευτυχως η εικονα ηταν παραπλανητικη και η ζημια στους γονεις δεν ηταν τοσο τραγικη οσο φαινοταν...φευγει το νοσοκομειακο,φευγει και ο ιπποτης μετα την καταθεση στους αστυνομικους τρεχοντας σαν παλαβος για το νοσοκομειο...
μετα απο 7-8 ωρες γυρναει ολη η οικογενεια στο σπιτι κανοντας τον σταυρο της που απεφευχθησαν τα χειροτερα και την γλιτωσε...
κατα τις 3 το πρωι ηρεμος ο ιπποτης κανοντας το τσιγαρο του και χαλαρωνοντας,θυμαται ξαφνικα οτι σε ολο το σκηνικο ειχα παρει μερος και το ρημαδι το cb...
σηκωνεται ,αναβει δευτερο τσιγαρο και παει με τα ποδια στο σημειο του συμβαντος ...
αναμεσα στα λαδια ,τις βενζινες ,τα καγκελα του πεζοδρομιου που στραβωσαν ,το πριονιδι που ειχε πεσει απο καποιους χριστιανους,βλεπει τον υπηρετη του πεταμενο σε μια γωνια...
πεσμενο στο αριστερο πλαι,με το δεξι μερος του καρτερ διαλυμενο,τα πηνια μισα εξω μισα μεσα,τα οργανα σπασμενα 20 ποντους πιο κει και συνδεδεμενα με το υπολοιπο μηχανακι μονο με την πλεξουδα,το τεποζιτο βουλιαγμενο ,το ψυγειο μπασμενο μεσα,τα μαρσπιε διαλυμενα η μανετα του φρενου κομματια,το τιμονι στραβο και ολα του τα λαδια χυμενα...ενα ρημαδι....
ο ιπποτης της αδιαφοριας για τα σιδερα, μετα μεγαλης του εκπληξης πιανει τον εαυτο του να εχει συγκινηθει και να κοιταει τα σιδερα στα "ματια" και να εχει αρχισει να τους μιλαει μεσα στο κεφαλι του...
"α ρε μπουρδελο...πεθανες τελικα...εφαγες ολο το μπαμ εσυ,γλιτωνοντας τους δικους μου...ακομη και στο κυκνειο ασμα σου υπηρετης εμεινες...
ταραγμενος ο ιπποτης παει και σηκωνει το ρημαδι αποφασισμενος να το παει σπιτι του ακομη κι αν χρειαστει να το κουβαλησει στην πλατη...
το στηνει στο σταντ ,του βαζει τα οργανα στην θεση τους και καθεται πανω του για τελευταια φορα πριν το κουβαλησει στο νεκροταφειο...η ματια του πεφτει πανω στον διακοπτη και βλεπει τα κλειδια...
χωρις να σκεφτει καθολου πιανει το κλειδι και το γυριζει στο ον...τρεμοντας παταει το κουμπι της μιζας...
ακουει εναν ανατριχιαστικο θορυβο και ο υπηρετης για ακομη μια φορα παιρνει μπροστα...βουρκωμενος ο ιπποτης βλεπει τα σπασμενα πηνια να γυρνανε κοπανωντας στα σπασμενα καρτερ και παταει πρωτη στο σασμαν...
και ο υπηρετης ,χωρις σταλα υγρων μεσα του,βογκωντας και τριζοντας τον παει για μια ακομη φορα στο σπιτι του...
ο ιπποτης μετα απο αυτο το συμβαν ,αποφασισε να κρατησει τον γερο υπηρετη του, να τον κανει κυριολεκτικα οπως βγηκε απο το εργοστασιο ,οσο χρημα η χρονο και να χρειαστει κατι τετοιο και να τον κρατησει για ολη του την υπολοιπη ζωη,σε τελεια κατασταση,βγαζοντας τον που και που για μια ηρεμη βολτουλα να θυμαται τα νιατα του..."
Και για να κλείσουμε πάμε στο πιο δύσκολο. Βραβείο καλύτερης φωτό. Εδώ πέσανε κορμιά. Από deus & CRD μέχρι γκαραζάκια και custom δουλειές, από Αναγνωστοπούλου και Τσαμπουνάρη μέχρι Λίτσα και Adrenaline.
Διάλεξα αυτήν εδώ.
Δεν εχει φιλτρα, intagram, custom σέλα και σκουφους. Δεν τα χρειάζεται. Ειναι δυο ανθρωποι που φροντιζουν αυτο που εχουν. Ο ενας τον αλλο, τη μοτοσυκλετα τους, οτι εχουν το φροντιζουν και το προσεχουν, κι αυτο κατα τη γνωμη μου αξιζει σεβασμο.
Και του χρόνου να στε καλά όλοι να δώσουμε τα επόμενα.
Α ναι. Και τι κερδισαν; Ε τι αλλο; Δωρεαν μπυρες πληρωμενες απο το γκρουπ στην επομενη μαζωξη στου Νικόλα! Καλη χρονιά!
