Ο μάστορας

Mεσα απο την ομαδα, εχω γνωρισει εκπληκτικους μαστορες, δε χρειαζεται να πω ονοματα και να κανω διαφημιση. 

Μαστορες που κανουν παπαδες, στην κυριολεξια. Που κανουν οχι αυτο που περιμενεις, κανουν κατι ακομα καλυτερο απ αυτο που περιμενεις. Κι αυτοι οι μαστορες παρα πολλες φορες δεν εχουν δουλεια ή εστω οχι οση θα επρεπε. Και ξερετε γιατι; Γιατι ο παραπερα που εμαθε στου κασιδη το κεφαλι, κανει τιμες ξεφτιλα, και κανει τιμες ξεφτιλα γιατι κανει και δουλεια ξεφτιλα.

Και πολλοι που λειτουργουν με το ελα μωρε σιγα, ενα βαψιμο ειναι, ενα πλαισιο ειναι, ενα σερβις ειναι, ενα μαζεμα ειναι ασχετα οτι το βαψιμο θα φυγει φλουδες, θα πεταξει σκουρια, το πλαισιο θα στραβωσει και το μαζεματακι θα πρεπει να γινεται καθε μηνα. Και στο τελος θα πληρωσεις 5 φορες πανω τη φτηνια, απλα πραγματα και γνωστα λεω. Και δεν εχει να κανει με την κριση, και πριν τα ιδια ητανε. Οταν λοιπον πας στο μαστορα τον γκαγκαν και το γαματο δε μπορει να λες οτι σε γδερνει οταν τρωει 15 ωρες για να κανει κατι που ο αλλος βαζει τον παραγιο να τον κανει σε 5.

Γι αυτο και ΠΟΤΕ δε συστηνω μαστορα. Γιατι ή θα ναι ακριβος ή θα ναι μετριος. Κι αυτα δεν αρεσουν σε κανενα. Φτηνους και καλους δεν ξερω. Ο τελευταιος φτηνος και καλος πηγε δημοσια δαπανη. Κι αυτο παει και παραπερα. Οταν ο αλλος πουλαει ενα μηχανακι 3 χιλιαρικα και εσυ δεν τα βλεπεις για Χ λογους δε σημαινει οτι ειναι κλεφτης. Σημαινει οτι και τα σκασε χοντρα και εχει φαει και 500 ωρες δουλεια πανω. Και στο φιναλε τοσο γουσταρει να το δωσει, δε σ' αρεσει μην το παιρνεις, απλα ειναι τα πραγματα.

Γιατι καποτε σ' αυτη τη χωρα, πρεπει ν' αρχισουμε να σεβομαστε ΚΑΤΙ ρε παιδι μου, ετσι για το γαμωτο, και να μην τα κανουμε ολα ισωμα. Που ξερεις, ενας καλος μαστορας ειναι μια αρχή.

Η κλεψιά

       Το 90 κάτι έφερε ο πατέρας μου το πρώτο honda Cub 90 στο σπίτι 15 χρονών τότε ,

τρέλα εγώ , κόκκινο πέρλα απίστευτη η ομορφιά του στα μάτια μου και αμέσως

εμφανίστηκε  το όνειρο ότι κάποτε θα γίνει δικό μου. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερε  να

κλείσει χρόνος και του το κλέψανε… στεναχωρήθηκε έψαξε να το βρει αλλά τπτ , τότε μετά

από κανένα μήνα πήρε άλλη μηχανή ένα 250 τσοπερακι Suzuki , όμορφο και αυτό αλλά σαν

το ονειρεμένο cub δεν ηταν…..

      Τα χρόνια πέρασαν και εγώ έφτασα τα 17 , μου βάζει στόχο ο γέρος και μου λέει «άμα

πετύχεις στις εξετάσεις θα σου πάρω ότι θες!!!» «ένα παπί ρε πατέρα σαν το παλιό το δικό

σου , αυτό που έφαγα τα μούτρα μου στο χωριό» (άλλη ιστορία και αυτή) «εντάξει αλλά με

17 και πάνω». Το πέτυχα και εγώ και αυτός κράτησε το λόγο του  και κάπως έτσι ξεκίνησε η

ιστορία με το customizing , να πάει ποιο γρήγορα , να είναι ποιο άγριο να κάνει βρουχο και

να με ξανοίγουν ουλοι χαχαχαχα τι ωραία και ανέμελα χρόνια .

       Πέρασαν 10 ολόκληρα χρόνια να το έχω δίπλα μου αλλά…. ωστόσο μεγάλωσε και ο

μικρός αδελφός μου και έφτασε τα 18 και το θελε και αυτός  «να πάρε τα κλειδιά, να το

έχεις σαν τα μάτια σου και να το κλειδώνεις οκ?»  και έτσι το παρέδωσα στον αδελφό μου

αφού εγώ πλέων είχα αμάξι και βολευόμουν …

    Ένα απόγευμα κτυπάει το τηλέφωνο «Αδελφέ καλησπέρα πήρες το μηχανάκι από το

σπίτι?» «όχι ρε γιατί?» «έλα κόψε την πλακά..» « δεν σου κάνω πλάκα ρε » « όχι ρε αδελφέ

μου κλέψαμε το παπί!!!!!» χάθηκε η γη κάτω από τα ποδιά μου δεύτερη φορά και αυτήν

την φορά δεν κλέψαμε το παπί του γέρο αλλά το όνειρο μου….. η οργή για εκδίκηση

ξεχείλισε …. Πλακώνομαι στα τηλέφωνα και δίνω σύρμα σ’όλα τα παράνομα συνεργία με τα

γνωστά μαστόρια παίρνω τηλέφωνο και 1-2 φίλους αστυνομικούς και επί ένα μήνα όλοι

στην  πιάτσα έψαχναν το μοτόρι, η περιοχή  μικρή όλο κάποιος θα άκουγε κάτι,   μυστικό

χαρακτηριστικό  μια κόλληση αλουμινίου στο ψαλίδι που όμοια του υπήρχαν τότε 2 ή 3

στην πιάτσα…..

    Ένα απόγευμα πέφτει τηλέφωνο από το φίλο αστυνομικό «Έλα ρε Γ. τι γίνετε?» «Φίλε

μετά από έρευνα πιστεύουμε ότι είναι το γειτονάκι σου ο….. αυτός πρέπει να την έκανε

διότι όλο πουλάει φτιάχνει κλπ χωρίς να έχει λεφτά, ούτε αυτός αλλά  ούτε ο γέρος του άσε

δε που ο γέρος είναι γνωστός πελάτης…. Όλα δείχνουν αυτόν αλλά δεν έχουμε παραπάνω

στοιχεία, δεν αξίζει να ασχοληθείς κακή μπλεξα  παράταττα…» «Ευχαριστώ απαντώ και

κλείνω το τηλέφωνο» ήξερα που έμενε τον ήξερα φατσικα ΘΑ ΤΟΝ…….

     Η οργή  ξεχείλιζε θολώνω , αρπάζω ένα χειροποίητο μίνι μπαστούνι του μπέιζμπολ , 50

πόντους,  που δεν είχε δει ποτέ του μπαλάκι….. πάω το βράδυ και στήνω καραούλι στην

άκρη του στενού που μένει , το ήξερα το σπίτι του,  περιμένω να φανεί….. και ξαφνικά

ακούω φωνές

 « Είσαι άχρηστος ανάθεμα την ώρα που σ’ έκανα» και βλέπω τον πατέρα του με κόκκινα

μάτια, όχι από την οργή αλλά από τα διάφορα, να τον πεταει στην μέση του δρόμου σαν

σκουπίδι « εκεί θα κοιμηθείς  ρε μαλακισμένοω οξω» και κλείνει την πόρτα με οργή , εγώ

πάγωσα, ο δικός μου θυμός έφυγε και αντικαταστήθηκε με λύπη , αυτός σκούπιζε τα μάτια

του και με αναφιλητά καβάλησε το παπάκι του και έφυγε, τι πάω να κάνω σκέπτομαι …..

αρκετά προβλήματα έχει…. Γυρίζω πλάτη και ωστόσο περνάει δίπλα μου, σηκώνω το

κεφάλι μου και τον κοιτάζω , δεν με είδε αλλά εγώ είδα δυο μώλωπες στο λαιμό του και μια

κάτω από το πηγούνι…..

     Τα χρόνια πέρασαν πήρα μηχανές πολλές έκανα οικογένεια και όλα δόξα το θεό πάνε

καλά … Έχθες πάω σ’ένα μαγαζί να πάρω κάτι και τσουπ ποιον βλέπω μπροστά μου τον

πιτσιρίκα   που πλέων ήταν μαντράχαλος,  χαρούμενος και ευδιάθετος  στέκετε  στην άκρη

και μου λέει « Ρε φιλέ εσύ δεν είσαι ο αδελφός του…..» «Ναι εγώ είμαι του απαντώ και του

ρίχνω το γνωστό χαμόγελο ευγενείας» «Πωωωω ρε φίλε….. θυμάμαι την 90αρα που

είχατε με την ψαλιδάρα!!!, σας το κλέψαμε αυτό ε;»

Γυρίζω τον κοιτάζω παγώνω για μερικά δεύτερα και περνάνε όλα από μπροστά μου σαν να ήταν

χθες……

     «Δεν βαριέσαι  αυτός που το πήρε θα είχε τους λόγους του....... τα λέμε …φίλε»  του

χαμογελώ ….  γυρίζω και φεύγω …..

Νίκελα

Γενικά παρόλο που έχω όπως όλοι τα δικά μου γούστα όσο αφορά το restoring / customizing είμαι γενικά φοβερά ανεκτικός στο τι κάνει ο άλλος. Μαγκιά του. Αυτός το καβαλάει, άμα περνάει καλά εμένα μου περισσεύει, κι ας είναι και δρεπανηφόρο τσόπερ (εντάξει αρκεί να μην πάει κανείς να κόψει Vincent...). Πριν καιρό όμως είχα μια συζήτηση με κάποιον που πήγα να σαλτάρω.

Μου λεει οτι είχε ένα WR200, 250, κάτι τέτοιο. Αλεξιπτωτιστής στα μηχανάκια, δεν έδινα ιδιαίτερη σημασια. Τον ρωταω βαριεστημενα αν πηγαινε χωμα και με κοιταει γουρλωμενος, οχι μου λεει τρελος εισαι; Κατσε να δεις φωτο τα νικελα και τα 'χυτήρια'. Βουτηγμένο το μοτέρ στα 'νικελα'. Ζαντες, ολα. Από το πάρκο στη μυροβόλο το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο.

Εντάξει. Μαγκιά του. Μπορεί να χει καιρό να πηδήξει, δεν ξέρεις τι μπορεί να τραβάει ο καθένας. Το σέβομαι. Μου λεγε λοιπον για το WR οτι δεν εχει πατησει ποτε νερο, δεν εχει φαει ποτε βροχη, στ' αφεγγα τη χτενιζει, στ' αστρα και στον αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της.

Και κάποια φάση μου λέει για ένα παλιό DT175 ή 400 γιατί δε θυμάται καλά που το χει ενας παππους στο χωριο κι οτι θα το παρει κι αυτο και θα το κανει χυτήρια και νίκελα και θα το βάψει όλο πέρλα άσπρη γιατί τώρα είναι το μαμά χρώμα, και θα του βάλει και φυσσούνες κόκκινες και θα του αλλα δεν προλαβε να πει τα επομενα θα του γιατι του ειπα εγω τι θα του αυτουνου αν αυτος θα του του DT, η αγαμία και η καφετέρια έχουν και τα όρια τους. 'Νικελα' σε χωματερά και μάλιστα 70-80 είναι το κουμπί μου, χτυπάω τιλτ με τη μια.

Τhe Bultaco Chronicles part I - The Spanish Inquisition

Καλά αρχίσαμε. Θα μου πεις δεν το περίμενες; Σπάνια θα μου τύχει κάτι και να ναι νορμάλ. Τώρα θα με μάθω; Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Ξεκίνησα όπως έχω γράψει να φτιάχνω σιγά σιγά την Ισπανίδα. Bultaco 370 Frontera δώρο του Nικόλα.

Χρειαζόμουνα μοτέρ όπως ίσως θα πρόσεξε κάποιος ψείρας στην παραπάνω φωτογραφία.

Μοτέρ από 370 δεν βρήκα, βρήκα όμως από 250 Frontera απ' τον Αγγελο. Το πακετάρισε λοιπόν και μου το στειλε.

και για πολύ πολύ καιρό το Bultaco παρέμεινε στη φωλιά του μια και είχε προτεραιότητα η ανακατασκευή του CB750k.

Αλλά το 750 σχεδόν τέλειωσε, ζήτημα να θέλει 500 ώρες δουλειά ακόμα, χειμωνιάζει κιόλας, είπα να κάνω τις προετοιμασίες.

Το πρώτο που έκανα ήταν να διαβάσω τα πάντα που βρήκα. Βρήκα επίσης τα club που είχαν σχέση με Bultaco και άρχισα να μιλάω με μέλη και διαχειριστές και να κατεβάζω ότι πηγές μου έδιναν. Μέχρι που έφτασα και στους γκουρού. Βρήκα και τον Gilles Escuyer που είναι απίστευτος στα Bultaco. Καθηγητής πανεπιστημίου στη Γαλλία με ένα σωρό Bultaco κι άλλα τόσα ανταλλακτικά. Έχοντας βοήθεια από αυτόν και από τον Tim Weaver  (αμερικάνος αυτός και τρελός γνώστης επίσης) έπιασα δουλειά. To πρόβλημα μου ποιό ήταν;

Αρχικά έγραψα τους αριθμούς πλαισίου και μοτέρ. Το reference για τον κωδικό πλαισίου το βρήκα σε χρόνο dt.

Bultaco chassis number

HE-18101442

Reference table:  FRONTERA MK10 370 - 1976-1978 - 181.000.001 (1977 model)

Όπως ήξερα, είναι πλαίσιο 370 Mark 10, αυτό μου είχε πει κι ο Νικόλας. Όλα μια χαρά. 

Το θέμα ήταν στο μοτέρ. Κωδικό PM-202000175 δεν είχα δει πουθενά. Ρωτάω και τον Tim και αρχίζει και ψάχνει μαζί μου. Τζίφος. Αυτός ο αριθμός μοτέρ δεν υπήρχε σε Frontera, Pursang, ή άλλες δημοκρατικές δυνάμεις. 

Έχω ανοίξει 5 καρτέλες με όλους τους κωδικούς μοτέρ και ψάχνω όταν μου στέλνει μήνυμα ο Tim.

'Ιt's a 202 motor!!!'

Δεν ξέρω τι είναι το 202 motor και δεν έχω δει τέτοιο κωδικό. 

Μου στέλνει λοιπόν - εκστασιασμένος - το παρακάτω 

202         GO KART 250  1977  202.000.001 

Πρόκειται για ένα σπάνιο μοτέρ που η Bultaco έβαζε στα καρτ! Ναι έτρεχε σε καρτ, το βρίσκεις αν ψάξεις για Bultaco Europa Kart γιατί δεν τα έκανε εξαγωγή στην Αμερική ή οπουδήποτε αλλού. Ήταν δε μοτέρ υψηλής απόδοσης, αντίστοιχης των αγωνιστικών Pursang και αν ψάξετε θα δείτε να γράφουν 'tuned by Frank Sheene'.

Ψάχνω και βρίσκω ότι ο κύριος Frank Sheene o πατέρας του Barry ήταν στην Bultaco γι' αυτό και οι πρώτες νίκες του γιού ήταν με Bultaco...

Όμως κάτι δεν πάει καλά. Ρωτάω τον Άγγελο απ' τον οποίο το αγόρασα που βρέθηκε το μοτέρ και μου λέει ότι το κατέβασαν από ένα Frontera 250. Τον ρωτάω αν είναι πιθανόν να μπήκε εκεί μετά και να μην είναι το μαμά. Μου λέει ότι απ' όσο ξέρει ο φίλος του το έχει πάνω από καινούριο.

Δε μπορεί, τα νούμερα δεν κάνουν λάθος. Πως; Του λέω να ρωτήσει το φίλο του αν αυτό ήταν σίγουρα το μαμά μοτέρ ή θυμάται να το άλλαξαν. Περιμένω εναγωνίως και μου στέλνει μήνυμα σε λίγα λεπτά. Δεν ήταν το μαμά μοτέρ, είχε αλλαχτεί, το μόνο που ξέρει είναι ότι είχε τρελαθεί στις σούζες. 

Άρα είναι 202! Ρωτάω τον Tim για τα specs του 250, και μου απαντάει ότι το συνηθισμένο γι' αυτά τα μοτέρ είναι περίπου 38 άλογα στις 9,500. Με λίγα λόγια το μοτέρ είναι δυναμίτης, το μόνο Bultaco που ξέρω να βγάζει παραπάνω σ' αυτά τα κυβικά είναι το Astro με 42 άλογα. Και μάλιστα το 202 είναι το τελευταίο που έφτιαξε η Bultaco γι' αυτή τη χρήση.

Kαι πάμε παρακάτω. Αρχίζω να ξεσκονίζω τις ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν στο δίκτυο, και βρίσκω τον Tim Norwood που έχει τα παρακάτω vintage Bultaco karts.

Διαβάζω λοιπόν

Bultaco made a series of kart engines from the early sixties through to 1977. In the late 60s to mid 70s the 250 engines dominated the Class IV gearbox class along with Montesa and a few Ossa’s. Most engines had the factory porting modified and Motoplat internal rotor ignition fitted by such tuners as Bert Hesketh and Frank Sheene who visited the Barcelona factory on a number of occasions. Twin Tillotson diaphragm carbs were commonly fitted to raise fuel from tank and to overcome surge in the float chambers of Amals etc. The photos are of my UK manufactured Zip Silverstone, which was the most successful chassis between 68 and 73, and a Blow Hustler . Both karts are still raced regularly in historic kart events, along with a number of other Bultaco engine karts still racing with the British Historic Kart Club and will be next out at the Donington Historic Festival weekend in May.

Το ότι έχω εκστασιαστεί δεν το συζητάμε, έτσι;

Μιλάω αμέσως και με τον Gilles και του λέω για το 202 μοτέρ και μου στέλνει ''A Kart motor is a very rare Bultaco part ! You are a lucky guy !  Very powerful !!!"

Συζητάμε για το τι ξέρει γι' αυτά και μου λέει ότι πρέπει να χει στον υπολογιστή του παραπάνω πληροφορίες. Οπότε άλλη μια πηγή από κει. Περιμένω λοιπόν.

Το θέμα είναι όμως τώρα αφού το μοτέρ δεν είναι Frontera, θα πιάνει στο πλαίσιο; Ρωτάω τον Tim που μου απαντάει αμέσως

"The frame measurements are as follows 13 3/4 inches across top mount holes front to back, 10 7/8 inches across bottom holes front to back, 4 inches top to bottom on back holes, 5 5/8 inches top to bottom on front mount holes. This will be your frame measurements. I would just check your engine mount holes to see if they come up to be the same."

Οπότε τώρα πρέπει να μετρηθεί το μοτέρ αλλά λογικά θα μπαίνει χωρίς πολλά πολλά. Γενικά ήταν αυτής της φιλοσοφίας η Bultaco.

Άρα έχουμε να κάνουμε με ένα μοτέρ με λίγο πολύ τα παρακάτω χαρακτηριστικά

Οπότε έχουμε ένα πλαίσιο Frontera 370Mk10, έχουμε ένα μοτέρ type 202 του '77 με 38 αλογάκια στις 9,500 και το πράγμα ζυγίζει περίπου 100 κιλά. Μπροστινό έχω βρει το μαμά, με τις μπότες κομπλέ και ο Tim με τον Gilles θα με βοηθήσουν σε ότι άλλο χρειαστώ από φτηνά ανταλλακτικά μέχρι γνώσεις. Ήδη βρήκα τα μαμά πλαινά του καπάκια με περίπου 60 δολλάρια.

Σκέφτομαι το ένα καπάκι να γράφει hijo del puta και το άλλο y tu madre tambien. Με αυτή τη γραμματοσειρά.

Εννοείται δεν του πειράζω τρίχα πλέον. Εννοείται δεν υπάρχει περίπτωση - ούτε υπήρχε ποτέ - για νίκελα και αηδίες, το μηχανάκι θα βγεί όσο ατόφιο γίνεται. Απλά καθαρίζουμε τα parts και μπαίνουν πάνω.

Και το καλύτερο;

Ο Gilles 4 χρόνια τώρα έρχεται Κρήτη...

Γι' αυτό έχει και την ελληνική σημαία πρώτη φάτσα...

Έχουμε μακρύ δρόμο, αλλά η αρχή ήταν δυναμίτης. 

Τι περιμένεις άμα μπλέξεις Λύκους με ισπανίδες....;

------

ΥΓ. Και το καλύτερο; Το μοτέρ είχε χαθεί στη μεταφορική. Δεν είχε χαθεί απλά. Είχε χαθεί σε ΜΙΑ μεταφορική από τις τρεις που άλλαξε, δεν ξέραμε σε ποια, και είχε μείνει σε κούτες χωρίς στοιχεία πάνω σε κάποια αποθήκη, μη ρωτάτε πως. Το τι αγώνας έγινε για να βρεθεί, ο Aggelos Antzas κι εγώ το ξέρουμε, μια βδομάδα στα τηλέφωνα με τρεις μεταφορικές να ψάχνουμε 'κάτι κούτες' που περιείχαν το μοτέρ, τις μπότες, τα καλάμια κτλ Οταν ο Αγγελος εν τέλει το βρήκε, είπε στην κοπέλα ότι γράφει πάνω Bultaco, κι αυτή του απάντησε ότι 2 βδομάδες τώρα ψάχνει τον κύριο Μπουλτάκο να παραδώσει.

Enduro

Πρώτη φορά εντούρο. Η παρθενική μου. Λα πρίμα βόλτα. Με το φιλο μου το Μιχαλη, παποβιο. Ειμαστε στο εξοχικο τους και μου λεει θες να κανουμε εντουρο; Ναι, που να το βρουμε το εντουρο; Ελα, εχει ο πατερας μου.

Παω και βλεπω αυτο της φωτογραφιας. Του λεω αυτο ειναι εντουρο; Μου λεει θα παθεις λαλα, δεν ξερεις πως παει. Τρια τεταρτα αργοτερα το χαμε βαλει μπροστα κι εκανε πιφα-κιαφα-τουφα-πιφα-κιαφα, μου λεει κατσε πανω. Με του που καθομαι κανει ενα ΚΡΑΚΑΚΑΚΑΠΑΦ-ΠΑΤ κι εχουμε παρει κατω το λιοφυτο, μου φωναζει ο Μιχαλης ΣΚΥΒΕ του φωναζω ΓΙΑΤΙ τρωγω το πρωτο κλαδι μες στη μαπα, στο δευτερο καταπια μια ελια, ΣΚΥΒΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ σκυβω κι αρχιζει το ξυλο απ τις ελιες, ειναι κατηφορικο το χωραφι, το εντουρο γαμει σου λεω τωρα, τανκ, δε σταματαει πουθενα, καποια στιγμη μου λεει ο Μιχαλης ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ του λεω ΓΙΑΤΙ, μου φωναζει ΓΙΑΤΙ ΣΚΥΒΕΙΣ ΔΕ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΗ ΓΑΜΗΣΑΜΕ και βλεπω το ρεμα μπροστα και το αναχωμα απ την αλλη δυο μετρα πανω, πέσαμε στο ρέμα, το τανκ βγηκε απο την αλλη, ανεβηκε το αναχωμα, δεν ψοφαγε το ρημαδι, θυμαμαι να μαι ανασκελα και να βλεπω τον ουρανο αναμεσα απ τις ελιες, και κανει ενα τελευταιο ΠΑΦ το κερατο, σου λεω τωρα για καπακι οχι μαλακιες, τι να μας πουν και τα ΙΤ, καπακι και σου ρχεται ολο παπλωμα.

Μας γαμησε ο πατερας του. Για μηνες σκεφτομουν οτι θα παρω μια τετοια και θα την κανω μαυρη ματ με νικελ φαναρακια μπροστα και ελευθερας και θα τρομοκρατω μικρα χωριά τα Σαββατοκύριακα.
Το κακό είναι ότι το σκέφτομαι ακόμα.

1o MRCG custom bike test

Και λιγα λεω.

Αφορά αυτό εδώ το μηχανάκι το οποίο έχει φτιαχτεί στην Κρήτη παρακαλώ

https://www.pinterest.com/customizinggree/dk-customs-crete/

Eνα μηχανακι που ξεκίνησε έτσι

και κατέληξε.... έτσι

Και για οποιον ξερει να βλεπει οι αλλαγες ειναι ουσιας. Το μηχανακι ηδη κερδισε στον πρωτο φιλικο του αγωνα και τωρα που μιλαμε βελτιώνονται ακομα περισσοτερο τα φρενα με καινουρια μονομπλοκ, ενω υπαρχει και δευτερο προτζεκτ στα σκαρια.

Το θεωρω λοιπον προσωπικα για μενα τεραστια ντροπη ξεφτιλα και ονειδος να υπαρχει τετοιο μηχανακι στην Κρητη διπλα μου και να μην παρουσιαζεται. Με τιποτα.

Βρεθηκαν λοιπον τα παντα για να γινει ενα πληρες test στο μηχανακι. Το τεστ δε θα το κανω φυσικα 'εγω που ξερω'. Κανουμε κατι σωστα και οχι μπακαλικα. Επαγγελματιας φωτογραφος, πιστα motard, χρονομετρημένα, και ο αγωνιζόμενος Μιχάλης Μαυράκης (Aprilia Mavrakis) που θα το σκίσει ανελέητα.

Μαζί με συνέντευξη του Δημήτρη Κοτσώνα, δημιουργού, που θα μας μιλήσει και για το επόμενο του project (είναι ένα raptor στο οποίο εχει ηδη πεσει τροχος). Τοπος και χρονος θα γινουν γνωστα απο δω μεσα και.... προχωράμε δυνατα!!!

Kαι οχι μονο αυτο. Οταν ολοκληρωθει το τεστ και η συνεντευξη, το μεταφράζω, το κανω ενα φακελλο μαζι με καλες φωτο και το στελνω και σε Αγγλικα περιοδικα. Διαβαζω χρονια bike, performance bikes και τα ρεστα, πιστευω οτι αξιζει με χιλια να παρουσιαστει.

ΠΑΜΕ!

Horex

Φρέσκο, πριν μισή ώρα. Έχω βγάλει το χορεξ πειρατικη βόλτα. Ξέρετε, ούτε χαρτιά ούτε πινακίδα, κανονικά ότι προβλέπει ο Γερμανός κατασκευαστης του '50. Είμαι με τον φίλο τον Γιώργο, ξεκινάμε από το σπίτι μου για το δικό του, να πάρει κάτι και φύγαμε, βάζω μπροστά την γριά, πακα πακα κανονικά στο ρελαντί σαν μετρονόμος, η ψαροκαϊκο , όπως βολευεστε. Φτάνουμε κάτω από το σπίτι του Γιώργου, σβήνω, ανεβαίνει, κατεβαίνει, πάω να βάλω μπροστά, δεν προλαβαίνω να κατεβάσω μια μανιβελια, ακούγεται ένα πολύ δυνατό ΠΑΤ! σαν καρμπυρασιον, σαν ανάποδη, δεν κατάλαβα. Κοιτάω μια κάτω, ποτάμι τρέχει η βενζίνα. Κοιτάω καλύτερα, βλέπω το καρμπυρατερ να κρέμεται επάνω στο λεβιέ ταχυτήτων, δεξιά. Το θηρίο της συμπίεσης πέταξε το καρμπυρατερ. Κοιτώ τον Γιώργο με απορία. Δεν έχει καταλάβει τίποτα. Του λέω έλα να δεις. Τριλεπτη παύση γέλιου, κλείνω ρουμπινετα, πατάω το καρμπυρατερ στη θέση του, πατάω μανιβέλα, μια δυο τρεις, πακα πακα πακα η τρατα, βάζω πρώτη πατιναριστος, και φύγαμε. ΠΑΛΙΑ ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ. ΚΑΘΕ ΒΟΛΤΑ ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ.

(Κείμενο του Παναγιώτη Phatt)

Never give up

Συμβουλές αποφεύγω να δίνω γιατί δεν ξέρω πολλά πολλά, αυτήν αν θέλετε την ακούτε οι πιτσιρικάδες. Αν έχετε την τρέλα που χουμε όλοι δω μέσα με τα μηχανάκια, μην την παρατήσετε. Μη σας πιασει καμια μαλακια και 'μεγαλώσετε'΄. Εχω δει τοσες φορες αυτο το υφος στο 'ειχα κι εγω ενα και το δωσα', που δε θελω να το δω αλλες. Για κανενα δεν παιζουν φραγκα, κοφτε το τσιγαρο, καντε οτι καταλαβαινετε. Δικη σας η επιλογη.

Παω την αλλη φορα βολτα με το σκραμπλερακι, βλεπω ενα τυπο που εχω να τον δω χρονια. Ας πουμε γνωστό. Ειχε ενα GPz τοτε, κι ήταν και κωλόχερο, τον βλεπω την ωρα που κοβω σε διασταυρωση να περασω απεναντι, πιανουμε ο ενας το βλεμμα του αλλου και ειναι η στιγμη εκεινη η παραξενη που αναγνωριζεις τον αλλο αλλα το αφηνεις να περασει, ντουκου. Αφου δεν εχεις τι να πεις, θα παιζεις την κομμώτρια; Τ' αφηνεις και περνανε αυτα. Κλάσματα δευτερολεπτου. Αυτος μ ενα σπασμενο σκουτερ διπλα του, παιζει τα κλειδια στο χερι, κι οπως κοιταει το 750 και με τον τροπο που το κοιταει, ξερω οτι το χει παρατησει το θεμα. Μη ρωτατε πως, απλα το ξερω. Με τον καιρό τα βγάζεις αυτά.

Κι επειδη ειμαι μεγαλο παιδακι, με πολλους φιλους, εχω μερικους που εχουν R1 κι ας μην εχουν να του βαλουν βενζινα και περιμενουν ποτε να το ξαναβγαλουν, εχω κι αλλους που πουλησαν καποτε ενα RD, ένα Blade, ένα XT και... και τιποτα. Κι εχω δει το πως κοιτανε και οι μεν και οι δε. Μην το παρατήσετε. Βασικα μην παρατάτε ποτέ τους παλιούς εαυτούς σας. Θα το μετανιώσετε και δε θα χει δρόμο πίσω.

Πολλά είπα, κι είναι και βράδυ. Ουτως ή αλλως οποιος καταλαβαινει απ' αυτα, καταλαβαινει και μονος του, δε χρειαζεται εμένα ή κανέναν άλλον.

Τι κάνεις

όταν δεν χορταίνεις κάτι;