Έπαιρνα ότι δρόμο πήγαινε προς τη θάλασσα, έχω βρει ένα ωραίο δρομάκι και το ακολουθώ, το KLR (aka Σκληρό Κουλούρι aka Καβρουμάς) γουργουρίζει, την έχω καταβρεί, και βρίσκω ένα σημείο στην παραλία που πηγαίναμε τα παλαιά τα χρόνια κι ακούγαμε Ντάιαρ Στρέιτς και λέω τι ρομαντικά και κείνη την ώρα βλέπω δεξιά μου ΚΑΤΙ να με κοιτάει και αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένα διώροφο βρωμόσκυλο διασταύρωση Πιτ Μπουλ με Husqvarna που κάποιος μλκς το βαλε να φυλάει μην του πάρουν τα καλάμια.
Με το που βλέπει το KLR λυσσάει το μπάσταρδο, Χοντάκιας στάνταρ, τον έβγαλα απ' το μούτρο, είναι ευτυχώς πίσω από ένα συρμάτινο φράχτη πέντε μέτρα, κι έχει ξεσκιστεί να τρέχει παράλληλα, εγώ πάω κουλ μέχρι που αντιλαμβάνομαι ότι ο φράχτης σταματάει. Και μετά έχει κενό. Και ο σκύλος το χει φτάσει. Και θα με καταπιεί κι εμένα και το Kawasaki και θα φτύσει και το στρόφαλο στο χώνεμα.
Τραβάω ένα γκαζίδι ΝΤΑΝ. Με τα Πιρέλια. Σε ψιλόβροχο. Σε άμμο. Εντάξει οχτάρια έχω κάνει με πολλές μηχανές. Αυτό δεν ήταν οχτάρια. Ήταν στην αρχή 8αρια, μετά 16, μετά 32, μετά 64, και μετά πιάσαμε λογάριθμους.
Αλλά... παρά τη βροχή και παρά το βρωμόσκυλο... εκεί που ήθελα, έφτασα.
Δείτε και θα καταλάβετε.
Mama I'm home.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου