Κατόπιν του ντόρου που έγινε και επειδή είμαστε κι έτσι του κάστομ, αποφάσισα να βγάλω κάποιες ειδικές εκδόσεις του βιβλίου για συγκεκριμένα μηχανάκια και αναβάτες.
*Στόμα του Λύκου Bmw Edition
Aπ΄ όπου και ν ανοίξεις τις σελίδες το βιβλίο γέρνει δεξιά, ενώ υπάρχουν αφτερμάρκετ σελιδοδείκτες, γυαλιά ανάγνωσης και θερμαινόμενο εξώφυλλο. Του χρόνου θα βγει καινούριο βιβλίο 30 κιλά ελαφρύτερο.
*Στόμα του Λύκου Ducati Edition
+15 ευρώ από την αρχική τιμή και κάθε 30 σελίδες θέλει το μεγάλο σέρβις μόνο από εξειδικευμένο μηχανικό αλλιώς γίνεται φύλλο φτερό. Γλιστερό στην υφή, αλλά αν καταφέρεις να διαβάσεις ιστορία είναι γαμώ τα όλα. Αν, έτσι;
*Στόμα του Λύκου Sarakakis Edition
Το παραγγέλνετε τώρα και το παίρνετε το αστρικό έτος YT32 με +438% της αρχικής τιμής.
*Στόμα του Λύκου Aprilia Edition
Κανονικό βιβλίο, σε κανονική τιμή αλλά με το που πάτε να διαβάσετε την πρώτη σελίδα καίγονται όλες οι λάμπες στο σπίτι και δεν βλέπετε την τύφλα σας.
*Στόμα του Λύκου Εnfield Edition
Το βιβλίο διαβάζεται απελπιστικά αργά, ενώ ρετάρει αν γυρίσετε απότομα τη σελίδα.
* Στόμα του Λύκου Harley Edition
Για να ανοίξεις στην πρώτη σελίδα θέλει μανιβελιά. Κανείς δεν ξέρει τι γράφει ακόμα.
*Στόμα του Λύκου Two stroke edition
Οι ιστορίες αρχίζουν μετά τις μεσαίες σελίδες και στις τελευταίες είναι τυπωμένες τρεις τρεις.
*Στόμα του Λύκου Guzzi edition
Το μελάνι ξεβάφει, η φλάντζα της ράχης δακρύζει και σου παίρνει 3,5 λεπτά να διαβάσεις τη σελίδα αλλά είναι απόλαυση το ρημάδι.
*Στόμα του Λύκου Honda Edition
Εντάξει, το διαβάζεις, δεν παθαίνει τίποτα, αλλά και που το διαβάζεις τι έγινε;
(Συνεχίζεται)
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016
Στο Στόμα του Λύκου
Ένα post που να αφορά τα πάντα για το βιβλίο συγκεντρωμένα,
που θα το βρείτε, πως κτλ.
Το βιβλίο το αγοράζετε από τις εκδόσεις Mamaya με τρεις
τρόπους.
2. Τηλεφωνικά στο 215 215 1878 ,από τις 9 το πρωί μέχρι τις
9 το βράδυ
3. Στέλνοντας σε αυτό το email
eshop@mamaya.gr, με ονοματεπώνυμο , οδό , πόλη ,
ταχυδρομικό κώδικα, τηλέφωνο, email και νούμερο αντιτύπων που θέλετε. Το βιβλίο
θα σας αποσταλεί με αντικαταβολή
Τα πρώτα 1.000 αντίτυπα που θα κυκλοφορήσουν θα είναι
αριθμημένα και υπογεγραμμένα από μένα με δώρο αυτοκόλλητα όπως τα παρακάτω.
Μερικοί είχατε δηλώσει για υπογεγραμμένα αντίτυπα στην πρώτη
λίστα που είχα κάνει όταν σκεφτόμουν την αυτοέκδοση.
Επειδή με ρωτάτε, όσοι είχατε δηλώσει σ' αυτή την αρχική
δική μου λίστα και δεν προλάβετε κάποιο υπογεγραμμένο, θα σας το υπογράψω όπως
και να χει μια και έχω κρατήσει τα ονόματα, για τα αυτοκόλλητα όμως και τα
λοιπά δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Εξαίρεση στα παραπάνω αποτελούν:
- Κουλοί ρεθεμνιώτες με 3 CB
- Λυσσασμένοι κάγκουρες με ΤΤ
- Μουσάτοι XRτημένοι χαλβαδοποιοί
- Ντεμέκ λάτρεις των Vincent αλλά κάτοχοι GN
- Όσοι κάνουν σούζες.
Έχω κι άλλα, αλλά εν καιρώ.
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016
Πόσα χρειάζονται;
Όταν γνώρισα το Χρήστο και μου είπε ότι έχει 3 CB750k σκέφτηκα ''μα τρία μηχανάκια τα ίδια τι να τα κάνει;''
Τώρα έχω μάθει να μην κάνω ηλίθιες ερωτήσεις.
Για να καλυφτώ, θέλω εκτός το δικό μου τουλάχιστον άλλα 5.
Δε θέλεις ένα μαμά; Ένα σκράμπλερ; Ένα καφεδάκι; Ένα φλατ; Το μηχανάκι είναι χαμαιλέων και το μοτέρ του είναι πραγματικό διαμάντι.
Αλλά για του λόγου το αληθές.
Βάζω απλά 4 builds μαζί με το δικό μου κι ενα μαμα έτσι...
Τώρα έχω μάθει να μην κάνω ηλίθιες ερωτήσεις.
Για να καλυφτώ, θέλω εκτός το δικό μου τουλάχιστον άλλα 5.
Δε θέλεις ένα μαμά; Ένα σκράμπλερ; Ένα καφεδάκι; Ένα φλατ; Το μηχανάκι είναι χαμαιλέων και το μοτέρ του είναι πραγματικό διαμάντι.
Αλλά για του λόγου το αληθές.
Βάζω απλά 4 builds μαζί με το δικό μου κι ενα μαμα έτσι...
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016
Tο βιβλίο των ηρώων του δρόμου
ή κάπως έτσι.
Ξεκίνησε από μια ιδέα του Νικόλα του Εξελάρ, συνεχίστηκε με μένα και τον Ηλία τον Νταίρη που το έφτιαξε βάζοντας την τρελή του τέχνη με τα δέρματα.
Τι είναι αυτό το βιβλίο; Είναι ένα ταξίδι.
Και τι γράφει μέσα;
Ακόμα τίποτα.
Από το Νικόλα θα έρθει σε μένα. Θα ταξιδέψει μαζί μου για μερικές βδομάδες, με το 750, με τη Χρυσόφτερη, με ότι τύχει. Θα γραφτεί μέσα κάτι, ότι έρθει εκείνη την ώρα. Όχι μεγάλα λόγια, όχι μεγάλες σοφίες. Βαρετές και χορτάσαμε. Απλά πράγματα και καθημερινά. Μια σκέψη, ένα σκιτσάκι,
ένα λαδωμένο αποτύπωμα. Κάτι.
Mπορεί και τίποτα. Είναι φορές που απλά δε θες να πεις τίποτα. Το αφήνεις για το επόμενο πέρασμά του.
Μετά θα φύγει, θα πάει στο Νικόλα, θα πάει στο Σκούρκο στο Τέξας, θα πάει στον Παναγιώτη τον Sleeper, θα πάει στον Eledin, θα γυρίσει μια καλή παρέα. Ο καθένας τα δικά του. Και το βιβλίο θα ταξιδεύει. Θα γράψει χιλιόμετρα κάτω από σέλες, μέσα σε μπουφάν, το εξώφυλλο του θα βραχεί, θα τριφτεί.
Από καιρού εις καιρόν θα ξαναγυρίζει σε μένα, θα σταχυολογώ όσα έχουν γραφτεί, θα κρατάω τις σελίδες του και θα προσθέτω καινούριες. Και το ταξίδι θα συνεχίζεται. Είναι ένα βιβλίο χωρίς συγγραφέα., μόνο με δημιουργούς, είναι ένα βιβλίο που δεν τελειώνει, είναι ένα βιβλίο που φτιάχτηκε - όπως και μεις - για το δρόμο.
Καλό του ταξίδι.
Ξεκίνησε από μια ιδέα του Νικόλα του Εξελάρ, συνεχίστηκε με μένα και τον Ηλία τον Νταίρη που το έφτιαξε βάζοντας την τρελή του τέχνη με τα δέρματα.
Τι είναι αυτό το βιβλίο; Είναι ένα ταξίδι.
Και τι γράφει μέσα;
Ακόμα τίποτα.
Από το Νικόλα θα έρθει σε μένα. Θα ταξιδέψει μαζί μου για μερικές βδομάδες, με το 750, με τη Χρυσόφτερη, με ότι τύχει. Θα γραφτεί μέσα κάτι, ότι έρθει εκείνη την ώρα. Όχι μεγάλα λόγια, όχι μεγάλες σοφίες. Βαρετές και χορτάσαμε. Απλά πράγματα και καθημερινά. Μια σκέψη, ένα σκιτσάκι,
ένα λαδωμένο αποτύπωμα. Κάτι.
Mπορεί και τίποτα. Είναι φορές που απλά δε θες να πεις τίποτα. Το αφήνεις για το επόμενο πέρασμά του.
Μετά θα φύγει, θα πάει στο Νικόλα, θα πάει στο Σκούρκο στο Τέξας, θα πάει στον Παναγιώτη τον Sleeper, θα πάει στον Eledin, θα γυρίσει μια καλή παρέα. Ο καθένας τα δικά του. Και το βιβλίο θα ταξιδεύει. Θα γράψει χιλιόμετρα κάτω από σέλες, μέσα σε μπουφάν, το εξώφυλλο του θα βραχεί, θα τριφτεί.
Από καιρού εις καιρόν θα ξαναγυρίζει σε μένα, θα σταχυολογώ όσα έχουν γραφτεί, θα κρατάω τις σελίδες του και θα προσθέτω καινούριες. Και το ταξίδι θα συνεχίζεται. Είναι ένα βιβλίο χωρίς συγγραφέα., μόνο με δημιουργούς, είναι ένα βιβλίο που δεν τελειώνει, είναι ένα βιβλίο που φτιάχτηκε - όπως και μεις - για το δρόμο.
Καλό του ταξίδι.
Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016
Οn any Saturday
ή αλλιώς it's not over until the fat lady sings.
Όλη τη βδομάδα περίμενε, δεν κρατιότανε.
Βγαίνουμε Εθνική με τρομακτικά δυνατό αέρα, έχω πάρει την χοντρούλα και μας χτυπάει κατά ριπάς.
Η αίσθηση της Χρυσόφτερης είναι το κάτι άλλο. Έχω οδηγήσει αρκετά μεγάλα, και αρκετά πούπουλα σε αίσθηση, αυτό είναι κάτι που δεν το χω ξανανιώσει σε μηχανάκι. Είσαι απλά Βασιλιάς. Το μηχανάκι γουργουρίζει και πάει, τα τεράστια ρολόγια του καθρεφτίζουν τα μαύρα σύννεφα κι αυτό απλά σε έχει περάσει σε άλλη διάσταση. Δεν είσαι πάνω σε 'κάτι', είσαι πάνω σε μια Goldwing.
Έχω συγκινηθεί πραγματικά, έχει ότι μισεί ο κόσμος σ' ένα Honda. Μια απίστευτη ομοιογένεια, είμαι πάνω εδώ και 2km και νιώθω λες και το καβαλάω χρόνια, όλα έρχονται στα χέρια μου εύκολα... Δε γίνεται να ειναι του '77 αυτό το μηχανάκι ρε φίλε, μας δουλεύεις; Του '77; 40 χρόνια πριν αυτό;
Κάποια στιγμή βλέπω ένα στρόβιλο από σκόνη να σηκώνεται στα αριστερά μου, ο αέρας ουρλιάζει σαν κάτι εξωπραγματικό και μου ρίχνει δυο καλές ριπές που ταρακουνάνε για λίγο τη χοντρούλα, έχω όσο χαλαρά χέρια γίνεται, πόδια σφιχτά στο ντεπόζιτο και παρόλα αυτά κουνάει άγρια αλλά ξαναβρίσκει την ηρεμία της.
Ώρα για επαρχιακό και καβαλάω το 750k.
Με το που ανεβαίνω στην πράσινη με πιάνει λύσσα. Είναι πούπουλο μπροστά στην Gold, η τιμονάρα της σου δίνει λεβιέ, τα τρακτεράκια της δαγκώνουν και το μπουρί ουρλιάζει στις ανηφορικές.
Πηγαίνω χωρίς φρένα (θα τα φτιάξουμε λέμε) και το τετρακύλινδρο ξεσκίζεται. Παίρνουμε χωμάτινα δρομάκια ξεχασμένα και σταματάμε να ακούσουμε τα μοτέρια να κρυώνουν...
Έχει αρχίσει και ψιλοβρέχει, ξαναβγαίνουμε σε άσφαλτο. Οδηγική νιρβάνα. Δεν ξέρω ποιο θέλω να οδηγήσω.
Πραγματικά.
Βλέπω ανοιχτές συνεχείς στροφές και θέλω να κάθομαι στην Χρυσόφτερη και να γουργουρίζει, βλέπω κλειστό στροφιλίκι και χωματάκι και θέλω να πιάσω το 750 απ' τα κέρατα και να του δώσω ν' ακουστεί το μπουρί στο θεό.
Επιστροφή και παίρνω τον Αργοπόδη.
Πωπω πλαστικούρα ρε φίλε. Αίσθηση χέσε. Τι να πει μετά από τις θεές... Βρίσκομαι να πηγαίνω πόλη με 140 για να νιώσω κάτι αλλά μπα. Μια χαρά είναι ο Αργοπόδης αλλά για άλλη δουλειά...
Ποιά μ' άρεσε πιο πολύ;
Η Goldwing. Ή μάλλον το 750. Αλλά παίζει και η Goldwing. Μπα, το 750.
Μάλλον θα χρειαστεί καμιά 300αριά βόλτες να κατασταλάξω. Τι να κάνω;
Όλη τη βδομάδα περίμενε, δεν κρατιότανε.
Βγαίνουμε Εθνική με τρομακτικά δυνατό αέρα, έχω πάρει την χοντρούλα και μας χτυπάει κατά ριπάς.
Η αίσθηση της Χρυσόφτερης είναι το κάτι άλλο. Έχω οδηγήσει αρκετά μεγάλα, και αρκετά πούπουλα σε αίσθηση, αυτό είναι κάτι που δεν το χω ξανανιώσει σε μηχανάκι. Είσαι απλά Βασιλιάς. Το μηχανάκι γουργουρίζει και πάει, τα τεράστια ρολόγια του καθρεφτίζουν τα μαύρα σύννεφα κι αυτό απλά σε έχει περάσει σε άλλη διάσταση. Δεν είσαι πάνω σε 'κάτι', είσαι πάνω σε μια Goldwing.
Έχω συγκινηθεί πραγματικά, έχει ότι μισεί ο κόσμος σ' ένα Honda. Μια απίστευτη ομοιογένεια, είμαι πάνω εδώ και 2km και νιώθω λες και το καβαλάω χρόνια, όλα έρχονται στα χέρια μου εύκολα... Δε γίνεται να ειναι του '77 αυτό το μηχανάκι ρε φίλε, μας δουλεύεις; Του '77; 40 χρόνια πριν αυτό;
Κάποια στιγμή βλέπω ένα στρόβιλο από σκόνη να σηκώνεται στα αριστερά μου, ο αέρας ουρλιάζει σαν κάτι εξωπραγματικό και μου ρίχνει δυο καλές ριπές που ταρακουνάνε για λίγο τη χοντρούλα, έχω όσο χαλαρά χέρια γίνεται, πόδια σφιχτά στο ντεπόζιτο και παρόλα αυτά κουνάει άγρια αλλά ξαναβρίσκει την ηρεμία της.
Ώρα για επαρχιακό και καβαλάω το 750k.
Με το που ανεβαίνω στην πράσινη με πιάνει λύσσα. Είναι πούπουλο μπροστά στην Gold, η τιμονάρα της σου δίνει λεβιέ, τα τρακτεράκια της δαγκώνουν και το μπουρί ουρλιάζει στις ανηφορικές.
Πηγαίνω χωρίς φρένα (θα τα φτιάξουμε λέμε) και το τετρακύλινδρο ξεσκίζεται. Παίρνουμε χωμάτινα δρομάκια ξεχασμένα και σταματάμε να ακούσουμε τα μοτέρια να κρυώνουν...
Έχει αρχίσει και ψιλοβρέχει, ξαναβγαίνουμε σε άσφαλτο. Οδηγική νιρβάνα. Δεν ξέρω ποιο θέλω να οδηγήσω.
Πραγματικά.
Βλέπω ανοιχτές συνεχείς στροφές και θέλω να κάθομαι στην Χρυσόφτερη και να γουργουρίζει, βλέπω κλειστό στροφιλίκι και χωματάκι και θέλω να πιάσω το 750 απ' τα κέρατα και να του δώσω ν' ακουστεί το μπουρί στο θεό.
Επιστροφή και παίρνω τον Αργοπόδη.
Πωπω πλαστικούρα ρε φίλε. Αίσθηση χέσε. Τι να πει μετά από τις θεές... Βρίσκομαι να πηγαίνω πόλη με 140 για να νιώσω κάτι αλλά μπα. Μια χαρά είναι ο Αργοπόδης αλλά για άλλη δουλειά...
Ποιά μ' άρεσε πιο πολύ;
Η Goldwing. Ή μάλλον το 750. Αλλά παίζει και η Goldwing. Μπα, το 750.
Μάλλον θα χρειαστεί καμιά 300αριά βόλτες να κατασταλάξω. Τι να κάνω;
Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016
Goldwing rules
Αυτό που φαίνεται είναι το πόσο όμορφη είναι. Αυτό που δε φαίνεται είναι το πόσο άνετη και πόσο βελούδινη είναι σε όλα της. Δεν νιώθεις κραδασμούς ούτε καν στα παταράκια, ούτε στο τιμόνι, πουθενά, επιταχύνει όμορφα και μπορεί να σε πάει μέχρι το τέλος του κόσμου.
Η Βολιώτισσα Goldwing βολτάρει.
Η Βολιώτισσα Goldwing βολτάρει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)