Μόλις επιστρέψαμε από την αναγνωριστική για το καινούριο κομμάτι που θα προστεθεί στην υπάρχουσα διαδρομή.
Με τους φίλους Κώστα Παπαδάκη, Πίτσο, και Χρήστο Παπαδάκη. Τα μηχανάκια ήταν ένα XT550, ένα KLR650, ένα BMW HP2 κι ένα TTR250.
Δε θα σας πω για τη διαδρομη ομως. Η διαδρομη.... θα τη δειτε οταν ερθετε...χο χο χο...
Ξεκινήσαμε με αρκετή ζέστη απ το Ηρακλειο που ειχε πιασει ηδη απ τις 8 το πρωι. Οσο κατεβαιναμε τοσο γινοταν χειροτερη. Σταματησαμε σε χωριουδακι για καφε και νερο και συνεχισαμε για το βουνο. Με το που φτασαμε κοντα στη Μεσσαρα η ζέστη άρχισε να γίνεται σχεδόν εξωπραγματικη. Με κλειστο κρανος ελιωνες στον ιδρωτα, το ανοιχτο το ξεχναγες γιατι με τη μια σου εκαιγε ο αερας στομα. ματια, μυτη, τα παντα.
Ανεβαινουμε στην κροκαλα κι αρχιζουμε να καταχτυπιομαστε. Τα μοτερ εχουν παρει φωτια αλλα δε διαμαρτυρονται. Ο ιδρωτας μου πεφτει στα ματια και δε βλεπω, τσουζουν παρα πολυ. Ο αερας φερνει καυτα κυματα σκονης απανωτα. Ανοιγω τη ζελατινα για λιγο, μεγαλο λαθος. Την ξανακλεινω σχεδον αμεσως, αλλα βλεπω ελαχιστα απ τον ιδρωτα. Ανεβαινουμε ανηφορικες φουρκετες με μεγαλη υψομετρικη και κροκαλα.
Σταματάμε στο πάνω μέρος του βουνου και ξανα πίσω. Στο γυρισμο, δεν το χω ξανανιωσει αυτο στη ζωη μου. Δυο απο μας, ο Χρηστος κι ο Κωστας φορανε κορντουρα, εγω με τον Πιτσο ειμαστε φουλ ολντ σκουλ, κοντομανικο, βερμουδα, φορμα κτλ. Γυριζοντας απ το βουνο εχω καει, εχει στεγνωσει ο λαιμος μου, τα παντα. Βλεπω την ανηφορα τιγκα στην πετρα και κατεβαζω δυο στον Αργοποδη και παρτα, αρχιζει να πηδαει σαν το κατσικι, κοιταω κοντερ μεσα απ τον ιδρωτα 90-100 στην κροκαλα, αερα πατερα.
Συνεχιζουμε να κατεβαινουμε σε αφορητη, αποπνικτικη ζεστη, ανασαινω οσο λιγοτερο μπορω και με δυσκολια. Ο συμπλεκτης καιει, δε μπορει κανεις να πιασει μανετα, κι εγω κι ο Πιτσος παμε με μια ταχυτητα. Ακουμπαω συμπλεκτη κι αρχιζει και ξεβαφει στο χερι μου, τον τσιμπαω ν αλλαξω ταχυτητα και νιωθω να κανω φουσκαλα στα δαχτυλα απ το καψιμο. Το γκριπ του γκαζιου εχει λαστιχώσει τελειως και στριβει το μισο μαζι με το χερι οπως ανοιγω γκαζι.
Σταματαμε Μεσσαρα, εχουμε κατεβει το βουνο επιτελους. Ρωταμε θερμοκρασια στο χωριο.
47.7
Στο βουνο ηταν παραπανω, σιγουρα.
Σταματαω σ ενα μαναβικο, πεταω φρουτα σε μια τσαντα, νεκταρινια, αχλαδια, της λεω γεμισε μου την τσαντα νερο. Τη γεμιζει, παιρνω κι ενα λαστιχο και ριχνουμε στα κεφαλια μας. Ο Πιτσος σταματησε το 550 κι οταν πηγε να πατησει ελιωνε η ασφαλτος και δεν εβρισκε το παπουτσι προσφυση.
Η γυναικα με ρωταει απο που ερχομαστε. Της λεω ανεβηκαμε το βουνο πανω και με κοιταει και σαλταρει. Βγαινει μ ενα τεραστιο παγωμενο καρπουζι κι ενα μαχαιρι. Ελατε να σας κερασω.
Ειναι οτι καλυτερο εχω φαει στη ζωη μου, εβερ.
Καθομαστε στο πεζοδρομιο, λουζομαστε μπουκαλια νερο, τρωμε μερικα φρουτα και πισω. Εχουμε πιει ο καθενας απειρο νερο αλλα με το που κανεις ενα χιλιομετρο στομα και λαιμος τελος.
Ανεβαινουμε προς Αγ. Βαρβαρα. Εκει εχει 42 βαθμους και ουτε τους νιωθουμε, 'ψύχρα κανει ρε' φωναζω του Παπαδακη. Πραγματικα ταξιδευουμε για λιγο με 42 και μου φαινεται ενα δροσερο αερακι.
Καταληγουμε στο γραφειο του Κωστα με 4 παγωμενες κανελλαδες.
''Μαλάκα επιβιώσαμε''.
Τα δαχτυλα μου εχουν φουσκες απ τις μανετες. Του Χρηστου δυο δαχτυλα εχουν κολλησει μαζι απ το ζορι. Χασαμε την πινακιδα του HP2 εσπασε, οπως και το κωλοφαναρο του ΤΤ, η σολα του Παπαδακη που ξεκολλησε, και κατι αλλα ψιλα...
To κομματι που καναμε ηταν συνολο γυρω στα 180 χλμ.
Αλλα μαλακες επιβιώσαμε.
