The Fixxer

Θα έχετε διαβάσει σίγουρα πολλές φορές και από διάφορες πηγές το πόσο ωραίο είναι να ασχολείσαι με τη μοτοσυκλέτα σου και να τη μαθαίνεις. Σ’ αυτό είμαι κι εγώ υπαίτιος σε κάποιο βαθμό με όσο κόσμο έχω πωρώσει απ’ αυτή τη σελίδα να ασχοληθεί με restoring και γενικά μαστορέματα. Το σε τι φαύλο κύκλο και τι άβυσσο μπορεί να πέσει κάποιος δεν το χω γράψει ποτέ, και το κάνω τώρα προκειμένου να εξαγνιστώ για τις αμαρτίες μου.

Για να μαστορέψει κάποιος αρχίζει και ρωτάει, ασχολείται, ψάχνει, διαβάζει. Στα πρώτα βήματα συνήθως συμβουλεύεται και το μηχανικό του ή κάποιον άλλο γνώστη. Κι εκεί αρχίζει το κολαστήριο. Ας πούμε ότι θέλεις να κάνεις μια εργασία στο μοτέρ, αρκετά απλή, που έχει να κάνει με γυαλίσματα ή καθαρισμούς. Το πρώτο βήμα στο χείλος του γκρεμού είναι η ακατανόητη ορολογία των μαστόρων. Ο guru που επέλεξες μπορεί κάλλιστα να σου πει ‘α, δεν είναι δύσκολο. Στου Αντώνη πήγαινε και πάρε ένα τσικρικάρι το απλό πες.’

Ο διάλογος που ακολουθεί πάει κάπως έτσι:

Εσύ: ‘Στου Αντώνη;’

Guru: ‘Ναι, ξέρεις του ψηλού’

Ε: ‘Ποιανού Αντώνη;’

G: ‘Του Αντώνη; Που πουλούσε παλιά τα κρύσταλλα;’

Διεύθυνση δεν παίζει. Έχεις αρχίσει να χεις την εντύπωση ότι ο Αντώνης είναι αυτόνομο κρατίδιο και πρέπει να το ξέρεις. Μετά από 213 χλμ. γύρω γύρω, τρεις κλήσεις για παρκάρισμα και ένα σκασμό βενζίνα βρίσκεις τον Αντώνη. Και κάνεις το λάθος να μπεις. Με το που θα μπεις βλέπεις τουλάχιστον 10 άτομα οι οποίοι ξέρουν τι τους γίνεται να κρατάνε διάφορα ματζαφλάρια και να μιλάνε σανσκριτικά. ‘Το 25άρι το κοντό δώσε μου καλύτερα’. ‘Δώσε μου και τη λούπα του’. ‘Περτσίνωσε το να πιάσει’. Και προχωράς σαν το πρόβατο στη σφαγή.

Εσύ: ‘Γεια σας’

Αντώνης: ‘Πες μου.’

Ε: ‘Θα ήθελα ένα τσικρικάρι’.

Pause.

Η επόμενη ερώτηση είναι η μαγεία. Είναι το point of no return. Είναι όταν καταλαβαίνεις το λάθος αλλά είναι αργά. Είναι κατά κανόνα τόσο ακατανόητη όσο τα σήματα της τροχαίας στο μέσο οδηγό.

Α: ‘Τσικρικάρι με πόσα ράουλα;’

Ε: ‘Ε…’

Α: ‘Το κοντό θες;’

Ε: ‘Ε… απ’ τον τάδε έρχομαι..’ (ναι σιγά μη γλυτώσεις)

Α: ‘Ναι και τι σου είπε;’ (Έχουμε εδραιώσει την πεποίθηση ότι δεν ξέρεις τι σου γίνεται και ότι σ’ έστειλε η μάνα σου να πάρεις ψωμί).

Ε: ‘Ε… το απλό μου είπε να μου δώσετε.’

Α: ‘ΕΣΥ τι θες να το κάνεις;’

Εδώ πλέον έχεις φτάσει στον απόπατο. Αν το απαντήσεις κι αυτό δεν ξαναφεύγεις από κει μέσα. Αντιλαμβάνεσαι ότι όλοι οι ματζαφλαροκρατούντες έχουν σταματήσει και σε κοιτάνε. Δεν ακούγεται τίποτα. Πέφτει ένα περτσίνι και πέφτει σε slow motion σαν το matrix.

Ε: ‘Θέλω…ε…’

Α: ‘Ναι, πες μου τι θέλεις’ (πλέον παίρνουν τροπή γερμανικής τσόντας τα πράγματα)

Ε: ‘Θέλω να καθαρίσω το καπάκι του μοτέρ’

Α: ‘Ποιο Volvo έχεις;’ (μια και ο Αντώνης αυτά πουλάει αλλά δε στο πανε).

Ε: ‘Έχω ένα CBR600RR’

Το χασες. Πέτα κάτω με τρόπο το χαρτάκι που γράφει τσικρικάρι και άρχισε να οπισθοχωρείς προς το μηχανάκι σου. Με λίγη τύχη θα είσαι τρία τετράγωνα πέρα πριν καταλάβουν ότι δεν ξέρεις τι σου γίνεται.

Υπάρχει και η άλλη περίπτωση – η οποία είναι βέβαια χειρότερη. Να ξέρει τι του λες και να στο δώσει αμέσως.

Αντώνης: ‘Έλα αδερφέ. 6 ευρώ. Που θα το βάλεις αυτό;’

Και για να εξηγούμαστε. Οι μισοί ανταλλακτικατζήδες όταν σου δίνουν ανταλλακτικό είναι σα να σου προξενεύουν κόρη. Έτσι θα στο δώσουν; Τι θα το κάνεις; Που θα το πας; Κι άμα κακοπέσει;

Εσύ: ‘Θα καθαρίσω το καπάκι από το μοτ-’

Αντώνης: ‘Ποιος σ’ έστειλε;’ (κοφτά)

Ε: ‘Ο τάδε.’

Α: ‘Και σου είπε να πάρεις αυτό; Έτσι σου είπε; Αυτό σου είπε; ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ;’

Έχεις αρχίσει να φοβάσαι ότι θα τον πάρει τηλέφωνο.

Ε: ‘Ναι… ένα απλό τσικρικάρι μου είπε…’

Α: ‘ΠΕΣΤΟΥ’

Ε: ‘Ναι;’

Α: ‘ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΕΣ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ’

Ε: ‘Νννναι…;’ (το χεις καταλάβει ότι δεν το παίρνεις, έτσι;)

Α: ‘ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΠΕΣ ΔΕ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝΕ. ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΣ.’

Ε: ‘Μάλιστα’

Α: ‘ΑΥΤΑ ΠΕΣ ΤΟΥ ΤΑ ΕΙΧΕ ΠΑΛΙΑ Ο ΚΩΣΤΗΣ. ΝΑ ΣΕ ΣΤΕΙΛΕΙ ΠΕΣ ΣΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙΣ’

Εκεί αν είσαι έξυπνος πας και αγοράζεις άλλο μηχανάκι. Αφήνεις το παλιό στο μηχανικό, μπαίνεις σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και εξαφανίζεσαι. Έτσι και κάνεις το λάθος και πας και πεις στο μηχανικό τι σου είπε ο Αντώνης και να σε στείλει στον Κωστή και αρχίσεις να λες στον Κωστή τι σου είπε κι ο μηχανικός και ο Αντώνης είσαι άξιος της μοίρας σου. Στην καλύτερη θα σε στείλει στον αγύριστο.

‘ΤΙ ΛΕΕΙ ΜΩΡΕ; ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΜΩΡΕ ΑΥΤΑ; ΠΕΣ ΤΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΕΝΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ’.

Φυσικά με την πολυετή πείρα μου τα έχω λύσει πλέον αυτά τα θέματα. Τα αντιμετωπίζω με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Παράδειγμα:

Εγώ: ‘Θα ήθελα ένα τσικρικάρι.’

Αντώνης: ‘Με πόσα ράουλα;’

Ε: ‘Ποια έχεις με το μονό ή το διπλό καπαμά;’

Τσααααααααααααααααακ. Πάρτα.

Αντώνης: ‘Ε… τα απλά έχω.’

Ε: ‘Για δείξε μου.’

Α: ‘Να τα, αυτά εδώ.’

Ε: ‘Μπράβο, αυτά είναι. Δώσε μου ένα.’

Αν δεν σου κάνουν καρφώνεις τον Αντώνη στο μηχανικό σου. ‘Αυτά μου έδωσε’. Και τους αφήνεις να γίνουν μπίλιες. Απλά πράγματα.

Αμ τι νομίζατε, ότι πιάνεις ένα γυαλόχαρτο κι όποιον πάρει ο χάρος;

Προφανώς επειδή το θέμα δεν εξαντλείται εδώ θα υπάρχει συνέχεια. Μέχρι τότε αν πεταχτείτε στου Κωστή πάρτε μου ένα κερκέζι με στριφτό πάσο γιατί ο Αντώνης δεν είχε.