σκυλια της Δαλματιας, 101 κειμενα δημοσιευμενα στο περιοδικο, 100,000 hits στο bloggie.
Αμα κερδισω κι 100,000 γιουρα ειμαι τζετ.
Αμα κερδισω κι 100,000 γιουρα ειμαι τζετ.
Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009
Φιλος που εχει οδηγησει το Γκρισο...
μου λεει την αποψη του.
'Γιατι ρε, τι εχει η θεση οδηγησης; Και μια χαρα βολευει και μια χαρα στριβει. Απλα θελει τεχνη. Μολις δεις τη στροφη καβαλας το τεποζιτο. Μεχρι την ταπα καλα εισαι. Ξαπλωνεις φωναζοντας 'εμπρος λοιπον καλα μου χεριααααααααα'.
Απο κει και περα παει μονο του το πραμα.
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
Harvest, Neil Young
Ο φιλος μου ο Μαικ ειχε ερθει απο το μοναδικο ενημερωμενο δισκαδικο και το κρατουσε λες και κρατουσε χρυσαφι. 'Neil Young ρε!'
Δεν ξερω τι περιμενα ν' ακουσω. Ακουσα απλα, ομορφα κομματακια, ακουστικες κιθαρες, καλους session μουσικους, ισως τους καλυτερους, νομιζω και τη συμφωνικη του Λονδινου σε δυο κομματια. Θυμαμαι το Heart of Gold, και το Out on the Weekend. Δε μου εκαναν τρομερη εντυπωση. Ομορφα ηταν ομως. Και το Needle and the Damage Done για ολους που τους εφαγε η πρεζα.
Με καποιο μυστηριο τροπο, εβρισκαν παντα τροπο να χωνονται στις κασσετες μου (ακομα και στις πανακριβες μεταλλου παρακαλω) αναμεσα σε purple και floyd, στριμωγμενα με τη φυσαρμονικα εκει στο τελος, μετα τους status quo.
Σημερα εβαζε ο πιτσιρικος μου κομματακια στο youtube και μου λεει πες μου κομματια να βαζω. Ελεγα βαριεστημενα μερικα. White Rabbit, Jefferson Airplane. Golden Brown, Stranglers. The Seeker, WHO.
'Βαλε και το Οut on the Weekend'. 'Τι ειναι;' 'Neil Young'.
Ξαφνιαστηκα που το θυμηθηκα. Λες και ηρθε ενας παλιος φιλος. Μερικα πραγματα δε χανονται ποτε τελικα, οση σκονη και να παει να τα θαψει. Εκλεισα τα ματια και λες κι ακουγα το Μαικ.
'Neil Young ρε!'
Σάββατο 25 Ιουλίου 2009
Το 13 το καλο και το 7 το ιταλικο.
Βολταράκι σήμερα παρέα ο φίλος με το Γκούτσι και έταιρο φιλαράκι με GSR600. Πάμε προς επαρχιακό, κακη ωρα για βολτα, ζεστη, και μιλαω για τρελλη ζεστη. Καυτες μαζες αερα να σου ρχονται και να σου καινε τα ματια.
Αλλαζω με το Δημήτρη, παιρνω το GSR και μπαινουμε επαρχιακο. Δε μπορω να συνηθισω τα φρενα γιατι πιανουν πολύ αργα σε σχεση με το 13 και δε μπορω να υπολογισω τιποτα. Μετα από λιγο που μαθαινω περιπου ποσο και που να φρεναρω και ανηφοριζει και λιγο αφιονιζομαι. Ο Δημήτρης μπροστα μου με τη χοντρουλα δεν εχει κανενα προβλημα, παει οσο αργα ή οσο γρηγορα θελει.
Οσο δινω στο 600 τοσο έχει, πυραυλακι πραγματικα. Ωρα ν ανεβω και στο Γκουτσι. Κι εκει καπου αρχιζει το μαρτυριο. Δεν ξερω τι λαστιχα φοραει μαμα, δεν τσεκαρα, αλλα η συμπεριφορα του είναι αλλοπροσαλλη τελειως. Γλυστραει με το παραμικρο, κλεισιμο του γκαζιου, ανοιγμα του γκαζιου, παντου. Μιλαμε για τρομο. Ανεβαζω ταχυτητες για να φυγω από κλωτσηματα και να χω πιο ομαλο γκαζι τα ιδια. Kαι πηγαινοντας ακομα με εντελως σταθερο γκαζι, παιζοντας στη ροπη του, μολις δει 10 μοιρες κλιση το νιωθω να φευγει.
Ο Δημητρης με το 600 υπομενει καρτερικα πισω μου κι εγω παλευω να προλαβω το 13 μου με το Γκουτσι. Το οποιο 13 δεν παει γρηγορα καθολου αλλα για το V7 ναι, πολύ γρηγορα. Κορναρω να σταματησει, εχει ακουστικα κι ακουει μουσικη τσιτα όπως αποδειχτηκε και δεν ακουει τιποτα. Παω μεχρι τον πισω τροχο του τιποτα. Στο συγκεκριμενο επαρχιακο εχει πολύ μετρια ποιοτητα η ασφαλτος αλλα νιωθω το V7 πραγματικα σκορποχωρι.
Κάνουμε σταση και ο Μιχαήλος που καθόταν στο 13 μου λεει ‘Κακα τα ψεμματα, ωραια η ιταλιδα αλλα αυτό… είναι μπολντορας, τελειωσε.’
Καθομαι ξανα στη χοντρουλα μου. Κατηφορικη με καλη ασφαλτο σχετικα από κει και μετα και κλειστες στροφες και την εχω καταβρει, εχω και το πηρουνακι φτιαγμενο, μια χαρα. Εκει και το Γκουτσι παει καλα, χωρις να κλεινει γκαζι πουθενα, το 600 εννοειται είναι στο στοιχειο του και πεταει.
Σταματαμε για καφε, τα εχουμε παρκαρισμενα κοντα και χαζευω την κτηνωδια του μοτερ του 13. Με απογοητευσε σημερα το 7. Τα κακα λαστιχα? Ο δυνατος αερας? Δεν ξερω. Όταν ειχαμε ανοιχτο δρομο, ανηφορα γερη, με κοντρα αερα, μου ελειπε πολύ η ροπακλα του μπολντορα.
Κι όπως καθομαστε και πινουμε καφε και τα μελεταμε να κι ο εωσφορος. Φιλος κολλημενος με τα παλια μπολντορ και τα καινουρια κι αρχιζει να μου δειχνει ασεμνες φωτο από ένα
Γυριζουμε εθνικη. Παμε αργα για να ακολουθει το 7αρι.
Αυριο μαλλον θα ξαναπαιξει βολτα. Για να δουμε…..
Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009
Η εξέλιξη της Μοτο
Τι θέλαμε στην αρχή; Τι μας άρεσε;
Να μετακινείσαι άνετα απ’ το σημείο Α στο Β και να γουστάρεις.
Να μετακινείσαι άνετα, γρήγορα, με ασφάλεια, και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β και να γουστάρεις..
Να μετακινείσαι άνετα, γρήγορα, οικονομικά, με ασφάλεια, με άνεση για το συνεπιβάτη, ξεχωριστό στυλ και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β και να γουστάρεις.
Να μετακινείσαι άνετα, γρήγορα, οικονομικά, με ασφάλεια, με άνεση για το συνεπιβάτη, με χαμηλό κόστος συντήρησης ανά χιλιόμετρο, ξεχωριστό στυλ, με κάτι που θα ‘μιλάει’ για το χαρακτήρα σου και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β όσο μακριά κι αν είναι αυτό και να γουστάρεις.
Να μετακινείσαι άνετα, γρήγορα, οικονομικά, με ασφάλεια, με πολλά γκάζια, με πολλά κυβικά, με άνεση για το συνεπιβάτη, με χαμηλό κόστος συντήρησης ανά χιλιόμετρο, ξεχωριστό στυλ, με κάτι που θα ‘μιλάει’ για το χαρακτήρα σου και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β όσο μακριά κι αν είναι αυτό, σε ταξίδι ή σε πόλη, στον επαρχιακό ή στην Εθνική και να γουστάρεις.
Fast Forward να μην το κουραζουμε.
Να μετακινείσαι γρήγορα, οικονομικά, με ασφάλεια, με χαμηλό κόστος συντήρησης ανά χιλιόμετρο, και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β όσο μακριά κι αν είναι αυτό, σε ταξίδι ή σε πόλη, στον επαρχιακό ή στην Εθνική.
Χμμ…. Χάθηκε το να γουστάρεις.
Πάμε πάλι στο V7 που βολταρα.
Να μετακινείσαι άνετα απ’ το σημείο Α στο Β και να γουστάρεις.
Eκεί καλά είσαι.
Back to basics.
Να μετακινείσαι άνετα απ’ το σημείο Α στο Β και να γουστάρεις.
Να μετακινείσαι άνετα, γρήγορα, με ασφάλεια, και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β και να γουστάρεις..
Να μετακινείσαι άνετα, γρήγορα, οικονομικά, με ασφάλεια, με άνεση για το συνεπιβάτη, ξεχωριστό στυλ και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β και να γουστάρεις.
Να μετακινείσαι άνετα, γρήγορα, οικονομικά, με ασφάλεια, με άνεση για το συνεπιβάτη, με χαμηλό κόστος συντήρησης ανά χιλιόμετρο, ξεχωριστό στυλ, με κάτι που θα ‘μιλάει’ για το χαρακτήρα σου και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β όσο μακριά κι αν είναι αυτό και να γουστάρεις.
Να μετακινείσαι άνετα, γρήγορα, οικονομικά, με ασφάλεια, με πολλά γκάζια, με πολλά κυβικά, με άνεση για το συνεπιβάτη, με χαμηλό κόστος συντήρησης ανά χιλιόμετρο, ξεχωριστό στυλ, με κάτι που θα ‘μιλάει’ για το χαρακτήρα σου και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β όσο μακριά κι αν είναι αυτό, σε ταξίδι ή σε πόλη, στον επαρχιακό ή στην Εθνική και να γουστάρεις.
Fast Forward να μην το κουραζουμε.
Να μετακινείσαι γρήγορα, οικονομικά, με ασφάλεια, με χαμηλό κόστος συντήρησης ανά χιλιόμετρο, και ευκολία χρήσης απ’ το σημείο Α στο Β όσο μακριά κι αν είναι αυτό, σε ταξίδι ή σε πόλη, στον επαρχιακό ή στην Εθνική.
Χμμ…. Χάθηκε το να γουστάρεις.
Πάμε πάλι στο V7 που βολταρα.
Να μετακινείσαι άνετα απ’ το σημείο Α στο Β και να γουστάρεις.
Eκεί καλά είσαι.
Back to basics.
Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009
Mαθήματα Ταχύτητας (για έμπειρους και αρχάριους).
Εθνική οδός, περίπου 20 χλμ έξω από το Ηράκλειο. Αρκετά χρόνια πριν, απογευματάκι. Κι έχει κολλήσει στη ρόδα μου.
Τον ακούω εδώ κι αρκετή ώρα, και δε μπορώ να του ξεκολλήσω, έχω τελικιάσει και το τιμόνι τρέμει λες και θα μου φύγει απ’ τα χέρια, το κούνημα είναι αρκετό και ολόκληρο το μηχανάκι τρίζει λες και θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Δεξιά σχετικά κλειστή, ανοίγω από νωρίς, αν κλείσω γκάζι δεν τα ξαναμαζεύω τα χιλιόμετρα οπότε δεν παίζει αυτό το σενάριο.
Ευθεία κι ακόμα τον εχω στον τροχό μου, ‘λύσσαξες ρε πστη’ σκέφτομαι και πλησιάζουμε σε απανωτές κατηφορικές, αρκετά κλειστές και δεν το βλέπω να τον κρατάω μια και εκεί είναι στο στοιχείο του ενώ εμένα θα παλεύει το κτήνος να βρει γραμμές στην είσοδο.
Αλλά δεν τον αφήνω. Πως είναι όταν μπει ο διαολος μεσα σου? Ετσι, για το γμτ, δεν τον αφήνω. Θα το παω όσο παει.
Ριχνω δεξια το μηχανακι, πολύ κλειστη, κατω μια στα γρηγορα και ξανα πανω στην εξοδο για την ανοιχτη αριστερη. Κλειστη δεξια παλι, δε βλεπω να με παιρνει και τον χανω απ’ τον αριστερο καθρεπτη. Ερχεται, και η μουρη του είναι διπλα στον πισω τροχο μου. Όχι, δε στο κανω το χατηρι.
Βγαινω απ το μηχανακι, ακολουθωντας την παλια καλη μεθοδο. «Στην ευθεια αναμεσα στον καθρεπτη σου και το δρομο, υπαρχει μια μισοκλειστη πορτα. Βγαλε το σωμα οσο χρειαζεται και κρυφοκοιταξε απ το ανοιγμα.» Και χερια ποδια σωμα ερχονται μονα τους στη σωστη θεση. Και γερο πατημα στο εξωτερικο μαρσπιε, εννοειται φοβαμαι, εννοειται δεν ειμαι ανετος σε τετοιες φασεις, εννοειται δεν ειμαι απ τα παιδια τα γρηγορα. Πετυχαινει όμως κι ακουω, νιωθω το μηχανακι να ξυνει δυνατα δεξια και στο αποτομο τρομακτικο γυρισμα απ την άλλη να ξυνει αριστερα για να προλαβει το εσακι.
Δε σ’ αφηνω. Ουτε με σφαιρες δε μ’ εχεις. Άλλη φορα μπορει, πολλες φορες μπορει, σημερα, εδώ δε μ’ εχεις.
Κλειστη αριστερη και με αναποδη κλιση στο δρομο, ο εφιαλτης μου. Τραβαω στο μερος μου το τιμονι απ τη δεξια, το μηχανακι πεφτει πιο γρηγορα απ ότι υπολογιζα στο εσωτερικο της στροφης και δινω οσο γκαζι εχω ακομα για να μην πεσω. Αν κλεισω γκαζι επεσα, αν κλεισω γκαζι με περασε, και ξερω αν με περασει δεν τον ξαναπιανω.
Μια δεξια εχει μεινει πριν τις μεγαλες ευθειες μετα το Παλιοκαστρο. Αν και την εχω ανοιγομαι τερμα αριστερα για να μην τον αφησω να περασει σε περιπτωση που βγαινει με πιο πολύ γκαζι στην εξοδο. Και τον κραταω.
Σταματαμε δεξια για τσιγαρο. Γελια. ‘Ταγμα θανατου το πηγες ε;’ Και η κλασσικη μλκια απαντηση ‘Όχι ρε… γιατι, ζοριστηκες?’ Γελια.
Δεν εχω ξαναπαει ποτε πιο γρηγορα από τοτε. Κατεβηκα κι ετρεμαν τα χερια μου.
Μοτοσυκλέτες, που επιμελώς απέφυγα να αναφέρω.
Ο υποφαινόμενος BMW R51/3 του ’54 με τελειωμένα Metzeler που ουτως ή αλλως ειχαν γινει κουτσουρα και πηρουνι μπροστινο προβληματικο. Φρενο μπροστα ταμπουρο μονο με τελειωμενα τακακια, που και να το παταγες δεν ειχε και διαφορα. 24 αλογα σε παρα πολλα κιλα ατσαλι και τελικη 120-130 αναλογως το αν ηξερες ν' αλλαζεις σωστα ή οχι. Αν δεν το ηξερες εβλεπες 110. Αν το μαθαινες εβλεπες μεχρι και 140. Αυτο που εξυνε δεν ηταν η στεκα, ηταν τα κυλινδρα. Οποιον δειτε να εχει πολυ καιρο 51 και να το 'κυνηγαει' δειτε και τις ψυκτρες λιγο στο κατω μερος.
Πισω ο φιλος Γιωργος Honda MTX 200 διχρονο, με λιγο σκισμενο μοτερ, επισης σχετικα αθλια φρενα.
Με το 1300 εχω παει μεχρι 240+. Με FZ1000 Genesis τουμπανο εχω παει και παραπανω.
Αλλα τοσο ΓΡΗΓΟΡΑ οσο εκεινη τη βραδια με τη μπεμβε δεν εχω παει ποτε. Και CBR600R να παρω, τοσο γρηγορα δε θα το παω.
Αφιερωμενο σε οσους διαβαζουν πισω απ’ τις γραμμες.
Καλησπέρα
Τον ακούω εδώ κι αρκετή ώρα, και δε μπορώ να του ξεκολλήσω, έχω τελικιάσει και το τιμόνι τρέμει λες και θα μου φύγει απ’ τα χέρια, το κούνημα είναι αρκετό και ολόκληρο το μηχανάκι τρίζει λες και θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Δεξιά σχετικά κλειστή, ανοίγω από νωρίς, αν κλείσω γκάζι δεν τα ξαναμαζεύω τα χιλιόμετρα οπότε δεν παίζει αυτό το σενάριο.
Ευθεία κι ακόμα τον εχω στον τροχό μου, ‘λύσσαξες ρε πστη’ σκέφτομαι και πλησιάζουμε σε απανωτές κατηφορικές, αρκετά κλειστές και δεν το βλέπω να τον κρατάω μια και εκεί είναι στο στοιχείο του ενώ εμένα θα παλεύει το κτήνος να βρει γραμμές στην είσοδο.
Αλλά δεν τον αφήνω. Πως είναι όταν μπει ο διαολος μεσα σου? Ετσι, για το γμτ, δεν τον αφήνω. Θα το παω όσο παει.
Ριχνω δεξια το μηχανακι, πολύ κλειστη, κατω μια στα γρηγορα και ξανα πανω στην εξοδο για την ανοιχτη αριστερη. Κλειστη δεξια παλι, δε βλεπω να με παιρνει και τον χανω απ’ τον αριστερο καθρεπτη. Ερχεται, και η μουρη του είναι διπλα στον πισω τροχο μου. Όχι, δε στο κανω το χατηρι.
Βγαινω απ το μηχανακι, ακολουθωντας την παλια καλη μεθοδο. «Στην ευθεια αναμεσα στον καθρεπτη σου και το δρομο, υπαρχει μια μισοκλειστη πορτα. Βγαλε το σωμα οσο χρειαζεται και κρυφοκοιταξε απ το ανοιγμα.» Και χερια ποδια σωμα ερχονται μονα τους στη σωστη θεση. Και γερο πατημα στο εξωτερικο μαρσπιε, εννοειται φοβαμαι, εννοειται δεν ειμαι ανετος σε τετοιες φασεις, εννοειται δεν ειμαι απ τα παιδια τα γρηγορα. Πετυχαινει όμως κι ακουω, νιωθω το μηχανακι να ξυνει δυνατα δεξια και στο αποτομο τρομακτικο γυρισμα απ την άλλη να ξυνει αριστερα για να προλαβει το εσακι.
Δε σ’ αφηνω. Ουτε με σφαιρες δε μ’ εχεις. Άλλη φορα μπορει, πολλες φορες μπορει, σημερα, εδώ δε μ’ εχεις.
Κλειστη αριστερη και με αναποδη κλιση στο δρομο, ο εφιαλτης μου. Τραβαω στο μερος μου το τιμονι απ τη δεξια, το μηχανακι πεφτει πιο γρηγορα απ ότι υπολογιζα στο εσωτερικο της στροφης και δινω οσο γκαζι εχω ακομα για να μην πεσω. Αν κλεισω γκαζι επεσα, αν κλεισω γκαζι με περασε, και ξερω αν με περασει δεν τον ξαναπιανω.
Μια δεξια εχει μεινει πριν τις μεγαλες ευθειες μετα το Παλιοκαστρο. Αν και την εχω ανοιγομαι τερμα αριστερα για να μην τον αφησω να περασει σε περιπτωση που βγαινει με πιο πολύ γκαζι στην εξοδο. Και τον κραταω.
Σταματαμε δεξια για τσιγαρο. Γελια. ‘Ταγμα θανατου το πηγες ε;’ Και η κλασσικη μλκια απαντηση ‘Όχι ρε… γιατι, ζοριστηκες?’ Γελια.
Δεν εχω ξαναπαει ποτε πιο γρηγορα από τοτε. Κατεβηκα κι ετρεμαν τα χερια μου.
Μοτοσυκλέτες, που επιμελώς απέφυγα να αναφέρω.
Ο υποφαινόμενος BMW R51/3 του ’54 με τελειωμένα Metzeler που ουτως ή αλλως ειχαν γινει κουτσουρα και πηρουνι μπροστινο προβληματικο. Φρενο μπροστα ταμπουρο μονο με τελειωμενα τακακια, που και να το παταγες δεν ειχε και διαφορα. 24 αλογα σε παρα πολλα κιλα ατσαλι και τελικη 120-130 αναλογως το αν ηξερες ν' αλλαζεις σωστα ή οχι. Αν δεν το ηξερες εβλεπες 110. Αν το μαθαινες εβλεπες μεχρι και 140. Αυτο που εξυνε δεν ηταν η στεκα, ηταν τα κυλινδρα. Οποιον δειτε να εχει πολυ καιρο 51 και να το 'κυνηγαει' δειτε και τις ψυκτρες λιγο στο κατω μερος.
Πισω ο φιλος Γιωργος Honda MTX 200 διχρονο, με λιγο σκισμενο μοτερ, επισης σχετικα αθλια φρενα.
Με το 1300 εχω παει μεχρι 240+. Με FZ1000 Genesis τουμπανο εχω παει και παραπανω.
Αλλα τοσο ΓΡΗΓΟΡΑ οσο εκεινη τη βραδια με τη μπεμβε δεν εχω παει ποτε. Και CBR600R να παρω, τοσο γρηγορα δε θα το παω.
Αφιερωμενο σε οσους διαβαζουν πισω απ’ τις γραμμες.
Καλησπέρα
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009
Ducati Streetfighter Test MCN
http://www.motorcyclenews.com/MCN/bikereviews/searchresults/Bike-Reviews/Ducati/Ducati-Streetfighter-S-2009-current/
Απο φατσα:
'I still can’t get away from the fact that it looks like a 1098 that has been crashed and squashed.'
Τιμή:
£13,995 - Για ενα μηχανακι στο οποιο δικαιως αναρωτιουνται γιατι να βγαζει τη ροπη και τα αλογα του στις 9,500 και αναφερονται σε 'pogo suspension'
Μοτερ:
' the engine is a bit of a let-down'
'it just hasn’t got the bottom end bite to match its name',
'the engine just doesn’t bite off the bottom the way you’d dream a 1098 motor would'
Value for money: 2/5
Πρώτη αναφορά στο blog εδώ - http://stoma-tou-lykou.blogspot.com/2009/03/ducati-streetfighter.html
Απο φατσα:
'I still can’t get away from the fact that it looks like a 1098 that has been crashed and squashed.'
Τιμή:
£13,995 - Για ενα μηχανακι στο οποιο δικαιως αναρωτιουνται γιατι να βγαζει τη ροπη και τα αλογα του στις 9,500 και αναφερονται σε 'pogo suspension'
Μοτερ:
' the engine is a bit of a let-down'
'it just hasn’t got the bottom end bite to match its name',
'the engine just doesn’t bite off the bottom the way you’d dream a 1098 motor would'
Value for money: 2/5
Πρώτη αναφορά στο blog εδώ - http://stoma-tou-lykou.blogspot.com/2009/03/ducati-streetfighter.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)