disable copy
!->
Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011
HOW HIGH CAN YOU TRY?
Λίγα παιχνίδια ήταν αυτά που δημιούργησαν τόσο φανατικό κοινό, παίχτηκαν τόσο πολύ και λατρεύτηκαν όσο το Donkey Kong. Από τη γένεση του υπήρξε ένα παιχνίδι σταθμός.
Αυτό που λίγοι ξέρουν είναι ότι σ’ αυτό το παιχνίδι είναι και η πρώτη φορά που βλέπουμε σαν χαρακτήρα τον περίφημο Mario, 4 χρόνια πριν το διάσημο Mario Bros.
H ‘σχέση’ του Mario με τον Kong δημιουργεί ακόμα και σήμερα μια απίστευτη πληθώρα games, από μουσικά όπως το Donkey Konga με τα δικά του χειριστήρια που είναι μικρά τύμπανα
μέχρι εκπαιδευτικά ή racing.
Το σήμα κατατεθέν είναι πάντα τα βαρέλια που χρησιμοποιούνται σχεδόν σε κάθε παιχνίδι σαν όπλα, έπιπλα, οχήματα κτλ.
Και τώρα πάμε στα πιο ‘ζουμερά’ κομμάτια! Το Donkey Kong ξεκίνησε σαν μια μετατροπή ενός άλλου παιχνιδιού της Nintendo το Radar Scope, ένα όχι ιδιαίτερα καλό παιχνίδι.
Το πρόβλημα ήταν ότι η Nintendo είχε φτιάξει ένα τεράστιο στοκ από κονσόλες Radar Scope οι οποίες λόγω του μέτριου gameplay και του ενοχλητικού ήχου τους δεν πουλούσαν με αποτέλεσμα ο πρόεδρος της Nintendo America, Minoru Arakawa να βλέπει μπροστά του τη χρεωκοπία! Ζήτησε λοιπόν ένα παιχνίδι το οποίο θα ‘καθόταν’ πάνω στο hardware του Radar Scope, και θα ξαναέβαφαν τις κονσόλες στα χρώματα του νέου παιχνιδιού. Ο Shigeru Miyamoto, σχεδιαστής της Nintendo έφτιαξε τότε το Donkey Kong, και 2,000 από τις 3,000 κονσόλες του Radar Scope ξαναβάφτηκαν στα νέα χρώματα του… ‘γορίλλα’!
Το αγαπημένο μου όμως κομμάτι από την πλούσια ιστορία του Donkey Kong είναι η μήνυση που κατέθεσε τότε η MCA Universal δηλώνοντας ότι το όνομα είναι προφανώς κλεμμένο από το King Kong. Όπως και ήταν. Αυτό που δεν τσέκαραν οι δικηγόροι της Universal πριν αρχίσουν αυτή την τεράστια δίκη ήταν αν είχαν οι ίδιοι τα δικαιώματα για το όνομα.
Όχι δεν τα είχαν. Όχι μόνο δεν τα είχαν, αλλά είχαν κερδίσει παλιότερα και άλλη δικαστική διαμάχη που έλεγε ότι οποιοσδήποτε μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όνομα King Kong. Φυσικά και πλήρωσε όλα τα έξοδα, φυσικά και πλήρωσε και μια τεράστια αποζημίωση στη Nintendo και φήμη που την εδραίωσε ως μια δυνατή εταιρία που μπορεί να ‘στείλει σπίτι τους’ κολοσσούς όπως η Universal.
Είπαμε πριν ότι στο Donkey Kong είχαμε την πρώτη εμφάνιση του διάσημου ‘μουστάκια’ της Nintendo. Η αρχική πρόθεση ήταν να λέγεται Jumpman και να είναι ξυλουργός! Τελικά όμως άλλαξε στο διάσημο υδραυλικό… Και μάλιστα κάνοντας την έρευνα για το παιχνίδι τόσα χρόνια μετά που το έπαιξα πρώτη φορά, έμαθα και το όνομα της χαριτωμένης πιτσιρίκας με το ροζ φουστανάκι που γι’ αυτήν γίνονται όλα… και είναι Pauline (τώρα κάνετε άνετα τους έξυπνους σε οποιονδήποτε).
Να σας πω επίσης ότι το επίσημο High Score για το Donkey Kong παραμένει ακόμα από τα πιο περιζήτητα κατορθώματα, και μάλιστα γυρίστηκε ταινία γι’ αυτό και για τον άνθρωπο που κατάφερε να το σπάσει το 2007 με τίτλο…
Το τωρινό high score το πέτυχε ο Hank Chien μόλις πριν από λίγο καιρό… Τον Ιανουάριο του 2011 έβγαλε 1,068,000 με το προηγούμενο ρεκόρ να είναι 1,064,500.
How high can you try?
Οι καταγραφές όμως πάντα μου φαίνονταν λίγο ‘ξερές’ και εγκυκλοπαιδικές χωρίς ένα κομματάκι προσωπικής ιστορίας… Και η ιστορία που θυμάμαι πολύ ζωντανά απ’ το Donkey Kong είναι του φίλου μου του Θανάση που προσπαθούσε να σπάσει το High Score που είχε κάνει κάποιος άγνωστος Χ στο ουφάδικο της γειτονιάς χαράζοντας για πάντα ένα WAJ στην κορυφή του πίνακα των score. Τα δικά μου ‘φόρτε’ ήταν το Frogger και το Moon Cresta και το δικό του το Donkey Kong. Έπρεπε να σπάσει το σκορ. Ήταν θέμα τιμής.
To κακό του Θανάση ήταν η ευπάθεια του στο ‘πίου’. Το ‘πίου’ ήταν το πώς ονομάζαμε στην παρέα τον ξαφνικό θάνατο, π.χ. να σου πηγαίνουν όλα καλά στο Phoenix και ξαφνικά να πέφτουν 5 διαστημόπλοια πάνω σου, ή να τρως στο Galaga μια σφαίρα μες στη μάπα. Τότε φωνάζαμε όλοι εν χορώ ‘ΠΙΙΙΙΙΟΥ’.
Ο Θανάσης δεν την πάλευε με το ‘πίου’. Του διέλυε τον ειρμό. Του κονιορτοποιούσε την αυτοσυγκέντρωση. Του ξέσκιζε το συγχρονισμό κινήσεων. Αρκεί να του έλεγες ‘Θανάση το πίου’ κι αυτό ήταν. Το μόνο χειρότερο ήταν εκεί που έπαιζε να του κάνεις ένα ξαφνικό και δυνατό ‘ΠΙΙΙΙΙΙΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ’ και τέλος, έχασε.
Εκείνο το βράδυ ήταν αποφασισμένος. Εκείνο το βράδυ τα είχε δώσει όλα. Είχε κάνει μυστικές προπονήσεις. Είχε φάει ελαφρά. Ο λεβιές ήταν καλός. Ο καρπός του πέταγε. Οι κινήσεις του ήταν αέρινες. Είχε το τελευταίο ‘μπαλάκι’ όπως λέγαμε αλλά είχε ζεσταθεί και δε σταμάταγε. Κάτι σαν το Locomotive Breath των Jethro Tull αλλά σε video game. Μέχρι και οι μύγες είχαν σταματήσει να πετάνε. Είχαν μαζευτεί όλοι από πάνω του χωρίς να μιλάει κανείς. Θα το έσπαγε. Ο μισητός και άγνωστος σε όλους WAJ που είχε περάσει από κει ένα βράδυ ξεφτιλίζοντας την αξιοπρέπεια όλων σαν gamers θα έπαιρνε αυτό που του άξιζε. Το νούμερο 2. Ήταν κάτι σαν να σου πατάνε εκεί που έχεις κατουρήσει για να μαρκάρεις την περιοχή, μιλάμε για άγρια ένστικτα, δεν το αφήνεις έτσι αυτό.
Οι πίστες φεύγανε αέρα. Το είχε. Είχαμε αρχίσει όλοι να νιώθουμε την ικανοποίηση που νιώθεις όταν κατά λάθος σου δίνει ο περιπτεράς 2 ‘τυχερά’ αντί ένα, σαν να σε κοίταζε επιτέλους αυτή που καθόταν τρίτο θρανίο δεξιά, σαν να σου έλεγε ο μαθηματικός ότι δεν μετράει το τεστ, σαν να πάθαινε ο πατέρας σου επιπεφυκίτιδα και δεν μπορούσε να δει τον έλεγχο, ναι, μπορούσε να συμβεί.
Ρε παιδιά δεν άντεξα. Ο πειρασμός ήταν τεράστιος. Κι ήθελε και ζήτημα 2,000 για να το βγάλει.
‘ΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ’
'ΤΟΥΒ'
'ΑΡΓΚ'
'ΓΚΑΚ'
'ΑΡΓΚΛ'
'ΠΙΑΣΤΤΟΝΜΛΚΜΦΥΓΘΣΣΚΙΣΩΡΕΚΡΑΤΑ'
Το πίου ήταν που έκανα. Το 'τουβ' ήταν που έχασε. Το 'αργκ' το έκανε όταν έχασε. Το 'γκακ' το έκανα εγώ όταν μ' έπιασε απ΄ το λαιμό. Το 'αργκλ' το έκανα όταν πλέον κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να μ' αφήσει και προσπάθησα να φύγω. Τα υπόλοιπα είναι ανάκατα. Ποτέ δεν το έσπασε το σκορ. Αν υπάρχει ακόμα κάπου αυτό το μηχάνημα, αυτός ο κερατάς ο WAJ θα ναι πρώτος.
How high can you try?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Το 1982 είχε ανοίξει στη γειτονιά μου ενα ουφάδικο. Επειδή ηταν δίπλα στα γύφτικα, το απεφεύγα για να μη μπλέξω. Καποια στιγμή όμως πηγα και το πρώτο πραγμα που είδα φατσα καρτα μπαίνοντας, ηταν το Phoenix του οποίου το αριστερά-δεξιά χειριζόσουν με 2 κουμπιά για joystick. Εκεί μεσα υπηρχαν και 5-6 ακομα καμπίνες, η μια εξ'αυτών εγραφε MS pacman. Εν ετει 2011, υπαρχει ακομα αυτό το κτίριο και εχει και μερικές καμπίνες εκείνης της εποχής. Παρότι τα τζάμια του κτιρίου είναι πολύ θολά από τη σκόνη και την παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο, διακρίνω κανα 2 ορθάδικα. Τα ορθάδικα είναι οι καμπίνες που η οθόνη ειναι σχεδόν κάθετη και από πανω εχει γείσο (για να μη βρέχεται:D:D:D). Ειναι που λες κανα 2 εκεί μεσα. Εχω σκεφτεί να κανω κινηση να μαθω ποιος ειναι ο ιδιοκτήτης καθώς αριστερα και δεξιά του κτιριου δουλευουν κανονικα τα μαγαζιά. Αλλα, και παλι, πού να τις παω;;; Χώρο τόσο δεν έχω. Και μπορεί να παθω και κανενα καρδιακο απο τη συγκίνηση....
Ακουω.... πηγαινε ΧΘΕΣ και ρωτα...
Λυκος
Δημοσίευση σχολίου