Χριστούγεννα - τι να αποφύγετε

Γιορτές αγάπης. Στιγμές γλυκές. Οικογενειακή θαλπωρή. Μελομακάρονα μέχρι τελικής πτώσεως. Κουραμπιεδική νιρβάνα. Εικόνες εορταστικές, αγαπημένες. Ανάσκελα στον καναπέ, ροχαλίζοντας, με μια κάλτσα, ένα μπούτι στο δεξί χέρι (γαλοπούλας εκτός κι αν έκατσε κάτι άλλο), άχνη ζάχαρη σε μύτη και κούτελο, πυτζάμα είτε την παλιά την τρυπημένη που είναι χλίδα είτε την καινούρια τη στενή, ένα μαρόν γλασέ στο ρουθούνι και δυο φυλλαράκια γκι στολισμένα στο αυτί.

Βέβαια για να περάσουμε καλές γιορτές θέλει και λίγο προσοχή το πράγμα. Αποφεύγουμε για παράδειγμα εντάσεις με φίλους-συγγενείς κτλ ώστε να περάσουν αυτές οι μέρες όσο το δυνατόν αλώβητα. Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Αυτό το ‘αποφεύγουμε τις εντάσεις’ ειδικά για το μέσο φίλο-αναγνώστη-ματοσυκλετιστή είναι πάντα κομματάκι δύσκολο. Μη φοβάστε όμως, για άλλη μια φορά ο Λύκος είναι ΕΔΩ για να σας σώσει απ’ τα δύσκολα. Αρκεί να ακολουθήσετε προσεκτικά τις οδηγίες χρήσεως που σας δίνω! Και ξεκινάμε! Αποφύγετε λοιπόν πάση θυσία καθ’όλη τη διάρκεια των εορτών ακόμα και να σκεφτείτε να ξεστομίσετε οποιαδήποτε από τις παρακάτω φράσεις:

‘’Που βλέπεις το παράξενο; Έφερε ο άγιος στο παιδί τη Μπίμπι-Μπο ψαροτουφεκά και σε μένα καπάκια κάρμπον. Δε βλέπω τίποτα το αξιοπερίεργο ρε Μαρία, συγνώμη κιόλας.’’

‘’Κάλτσες στο τζάκι; Και που θα χωρέσει η Ακράποβιτς στην κάλτσα;’’

 ‘’Ρε συ Κώστα επειδή η κουζίνα μας έχει κάτι πρόβλημα, μήπως μπορείς να φέρεις το τρικύλινδρο να ψήσουμε τη γαλοπούλα;’’

 ‘’Κι εγώ θα μαζέψω λεφτά απ’ τα κάλαντα και θα το πάρω το Arai. Γιατί δηλαδή να μην πάω με το παιδί; Αφού ξέρω μελόντικα και θα του κάνω και παρέα.’’

‘’Δεν μιλούσαμε για μηχανάκια! ΟΥΤΕ ξέρω πως βρέθηκε η άχνη ζάχαρη στο κεφάλι του, ΟΥΤΕ κουραμπιέ τον είπα – όμορφα την κομπρέσα στο μάτι, πονάω.’’

‘’Είχε γράψει το παιδί στο γράμμα, να του φέρει ο άγιος το τζι-αι-τζο με την στολή κομπλέ και τη μηχανή του. Τώρα ποιος ξέρει πως το διάβασε ο άγιος, μη νομίζεις, πνίγονται κι αυτοί αυτές τις μέρες με τους καλικάντζαρους, λογικό είναι να γίνονται λάθη – ε, και του ‘φερε το Aprilia, παρκαρισμένο το βρήκαμε και με τα κλειδιά και όλα. Να φανταστείς μέχρι και εγγύηση έχει. Μεγάλη η χάρη του τι άλλο να πω;’

«Ήρ-θε το πρα-πρα μες στη γει-τονιά, νάτονε ο κάγκουρας με το μάτρακά, χέι»

 «Και τότε παιδιά, ο Αι-Βασίλης πούλησε το γιαπωνέζικο και πήρε μπεμβέλκηθρο… κι από τότε δεν ξανάσπρωξαν τα ξωτικά…»

 ‘’Σοβαρά σου βάλανε γκι στη σέλα και μελομακάρονα στην εξάτμιση; Χιχιχι τα σκασμένα, ένας θεός ξέρει πως το σκέφτηκαν. Γιατί με κοιτάς παράξενα;’’

‘’Με το μηχανάκι έχεις έρθει; Μπράβο ρε, κάνε μια να το βάλουμε μέσα να κάνεις πως βάζεις μπρος γιατί δεν ανάβει το τζάκι.’’

 ‘’Το ξέρω ότι βάζουνε αστέρι στην κορυφή. Απλά είχα ακούσει ότι τα παλιά χρόνια βάζανε και καρμπυρατέρ, άσε που έτσι που γυαλίζει είναι πανέμορφο.’’

‘’Μπιέλα στο Ιταλικό, η καμπάνα του σημαίαίαίνει’’

 ‘’Αν ήταν να στολίσετε καραβάκι δεν έβαφες μπλε και το μάτρακα και να του βάλεις δυο λαμπιόνια; Αλλά θα μου πεις επικίνδυνο για τα παιδιά, σωστά.’’

‘’Αγαπητέ άγιε Βασίλη, θέλω να φέρεις του παιδιού μου που το υπεραγαπώ εκείνο το νηντέντο που παίζεις κουτουλιές σε κάτι μαιμούνια και πετάγονται μήλα και στη γυναίκα μου που την υπεραγαπώ εκείνη τη χύτρα που μοιάζει διαστημόπλοιο και ψήνει μέχρι και καγκουρό στιφάδο κι αν, λεω αν, άγιε μου σου μείνουν λεφτά πάρε μου κι εμένα κει πέρα ένα αγωνιστικό κιτ για CBR600,  μόνο πες τους Βαγγελιώ  για ’04 μοντέλο, ΜΗΔΕΝΤΕΣΣΕΡΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ,  μη σου δώσουν ότι βρουν γιατί θα πάω πες αν δεν κάνει και θα τους το χτυπήσω στο κεφάλι να τους πεις, ευχαριστώ άγιε μου.’’

‘’Εις το βουνό ψηλά εκεί  είν GSX-R  ερημική, χωράφι αγόρασε ξανά, δεν έχει φρένα ούτε    σαζμάν’’

«Πάμε μια με τα πατίνια μέχρι το δέντρο;»

«Ποιος Αι-Βασίλης ΑΠΑΝΤΗΣΕ στο γράμμα του παιδιού μου ότι θα φέρει και χέρια του μπαμπά που είναι κουλός ΠΟΛΥ ΘΑ’ ΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ.»

«Φαντάζεσαι να μοίραζε ο Αι-Βασίλης τα δώρα με Καβασάκι; Είχε να φάει στούκο στην καμινάδα στα φρένα που θα πήγαινε σύννεφο.»

 «Κοίτα αγάπη μου! Αντί για κόσμημα φέτος ο άγιος σου έφερε power commander! Φοβερό ε; Είδες και το φιλτροκούτι που έφερε της μαμάς σου; Λες να κάνει στο μηχανάκι μου; Αν δεν το θέλει η μαμά δηλαδή!»

Καλή τύχη σε όλους σας. Και καλές γιορτές.

Στο στόμα του Λύκου

Mια μεγάλη περιπέτεια φαίνεται να φτάνει στο τέλος. Σήμερα συμφώνησα για την έκδοση του βιβλίου με τις 'ιστορίες του Λύκου' με τον εκδοτικό οίκο Mamaya. Είχα ξεκινήσει με σκοπό την αυτοέκδοση αλλά η ζήτηση δεν το επέτρεπε μια και με το μπαμ ζητήθηκαν κοντά 700 αντίτυπα μόνο μέσα από το MRCG.

Αν δεν ήταν ο Γιάννης ο Σιδεράκης που τόσο το πολέμησε να βρεθεί λύση ίσως να μην είχα φτάσει ως εδώ, ή η πολύτιμη βοήθεια του Καζανάκη και του Μπεκιάρη που έκαναν στον μηδενικό ελεύθερο χρόνο του ο πρώτος και στα διαλείμματα απ' τα κωλίδια ο δεύτερος την επιμέλεια. Ο Δημήτρης ο Χίος και ο Δημήτρης ο Σαββίδης ήταν κοντά συνεχώς με συμβουλές σε χώρο άγνωστο για μένα, και ο Νίκος ο Κουτουλάκης της mamaya ήταν πάντα άμεσος και ξεκάθαρος.

Άρα προχωράμε. Υπάρχουν πολλές ιδέες, απ' ότι μου είπε ο Νίκος το βιβλίο θα έχει το δικό του site και θα υπάρξει ειδική έκδοση μάλλον για το MRCG στα πρώτα 1000 αντίτυπα ενώ θα είναι διαθέσιμο και σε e-shop και σε βιβλιοπωλεία. Θα χαρώ να κάνω κι αυτό που είχαμε πει με το Μουσείο της Μοτοσυκλέτας του Τάκη Μαριολόπουλου για μια υπογραφή βιβλίων εκεί - ή και ανάγνωση (χεχεχε).

Και φυσικά ένα τεράστιο ευχαριστώ πάει στο ΜΟΤΟ και σε όλους τους ανθρώπους του - ειδικά στον Wild Bill Καραχάλιο και τον Χάρη τον Μωραιτίνη που μου άφησαν ανοιχτό γήπεδο για να παίξω ότι μπάλα θέλω εδώ και 10 δημοσιογραφικά χρόνια.

Πραγματικά συγκίνηση, με τη σκέψη ότι οι ιστορίες θα φτάσουν μακριά - και θα μείνουν. Το δεύτερο είναι στα σκαριά ήδη. Ευχαριστώ όλους για την υποστήριξη.

Bazooka Joe

Δεν μπορείς να μην το προσέξεις

Αυτό το τεράστιο, ξετσίπωτο μπουρί. Αυτή την πυροσωλήνα, αυτό το φλογοβόλο, όπως θες πες το.
Είχα την τύχη να το βρω μαμά, όπως είναι. Στις διαστάσεις του τις υπερμεγέθεις. Υπήρχε η σκέψη να
κοπεί, να σενιαριστεί, να νοικοκυρευτεί, να κοντύνει.

Αλλά όσο το βλέπω τόσο το συμπαθώ. Άσε που ειναι το μαμα. Που θα ξαναβρεις τετοιο μπαζουκα;

Επισης οπως μου ειπε ο φιλος μου ο Τασος ο Παπας αν θες κοτσάρεις και κανενα τρειλερ πισω χωρις να θες κοτσαδορο, ασε που ειναι και συστημα που μαλλον χρησιμευει στο να σε προστατεψει απ' το να φας καπάκι.

Λιγο το χεις;

Μάλλον το bazooka μένει λοιπόν. Και προχωράμε.

Η ένοχη αποπιτσιρικοποίηση

Δε μπορώ τους σοβαρούς και τους σοβαροφανείς, δε μπορώ τους μεγάλους και τους γνώστες, δε μπορώ αυτούς που μου λένε ότι ξέρουν καλύτερα από μένα τι μ' αρέσει.

Δεν μπορώ να βλέπω γύρω μου τα θύματα της ένοχης αποπιτσιρικοποίησης που έχουν γεμίσει με δεν κάνει, δεν πρέπει, με μεγάλωσες και μυαλό δεν έβαλες, με, με με.

Δε μπορώ τους γέρους των 20 χρονών, δεν μπορώ τους γέρους καμιάς ηλικίας.

Κι αν ακούσω μα δε βαρέθηκες και δεν κουράστηκες...σοβαρά πιστεύετε ότι υπάρχει επιλογή;

185 κυβικά και κάτι ψωραλέα αλογάκια κι ένα χωράφι.

Τέλος. Δε θέλει πολλά πολλά ρε! Επαναστατήστε στην πλεονεξία, τα όνειρα είναι εύκολα.

Απλώνεις το χέρι και τα παίρνεις.... ΤΟΣΟ απλά.

Αφιερωμένο σε όλους που αντιστέκονται στην αποπιτσιρικοποίηση.

Και ναι, μερικές φορές είναι μοναχικός δρόμος. Αλλά απ' την άλλη τρως όσα γαριδάκια θες.

MRCG - Zombie Apocalypse Response Team

Είναι φανερό ότι δεν μπορούμε πλέον να εθελοτυφλούμε. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν ομάδα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Τι θα κάνεις όταν ένα zombie με σκούτερ σταθεί δίπλα σου στο φανάρι; Θα τρέξεις να κρυφτείς ή θα παλέψεις;
Μετά τις τελευταίες επιθέσεις η ανάγκη αντίστασης είναι επιτακτική. Περάσαμε από τα γεγονότα της μαζικής επίθεσης στο Κιάτο που η κυβέρνηση ακόμα καλύπτει στα περιστατικά της Χαλκίδας και της Λάρισας. Πρέπει να δράσουμε και πρέπει να δράσουμε τώρα. Τα ζόμπι δεν θα περιμένουν εμάς.

Θα ενημερωθείτε εν καιρό. Θα υπάρξουν ρητές οδηγίες, εκπαίδευση για τους συμμετέχοντες, αναλυτικές μετατροπές προετοιμασίας της μοτοσυκλέτας, και κέντρα συγκέντρωσης. Θα δημιουργηθούν θύλακες σε όλη τη χώρα με καλά εκπαιδευμένες ομάδες guerrilla που θα χτυπάνε άμεσα και αποτελεσματικά.

Η φυγή δεν είναι πλέον επιλογή.

Έχω ήδη αρχίσει την προετοιμασία του KLR και βρίσκομαι σε συνεννόηση με ομάδες του εξωτερικού για τη δημιουργία δικτύου.

Παρακαλώ όσους κάνουν αίτημα ένταξης στην Ομάδα να έχουν διαβάσει απαραίτητα το παρακάτω:

Θα προτιμηθούν άτομα με γνώσεις επιβίωσης, διασώστες, καθώς και άτομα με ιατρικές γνώσεις ή στρατιωτική εκπαίδευση.

Θα ακολουθήσει αίτηση ένταξης καθώς και λεπτομέρειες οι οποίες για ευνόητους λόγους θα διαμοιραστούν μόνο στα μέλη καθώς και διακριτικό σήμα της Ομάδας.

Ερχόμαστε.

Ι want to be evil

που λέει κι η Eartha Kitt

Αυτό το μαύρο το κακό, αυτός ο χάρος, ή μάλλον ο Diablo Negro μ' 'εχει στοιχειώσει.

Είναι ένα μαύρο - κόκκινο Bultaco σωστά;

Αν όμως;

Αν το μαύρο δεν είναι απλά μαύρο;

Αν τα φτερά, τα καπάκια τα πλαινά, ο οδηγός της αλυσίδας, το number plate και άλλα μυστήρια γίνουν ανθρακόνημα από τον Nimateck Carbon που έχει το γαμάτο know-how από Radical Ducati;

Κι αν έπεφτε μετά στο ανθρακόνημα πάνω απλά ένα βερνίκι;

Κι αν έψηνα μετά και τον Vass Works να φτιάξει δυο παλιοπαταράκια κει πέρα και κανένα μυστήριο σετάκι λεβιεδάκια ή μανέτες;

Με hyper pro ας πούμε ελατήρια μέσα στο μαμά πιρουνάκι του κι ένα set Betor ή Marzocchi πίσω πάνω σ' ένα πούπουλο διχρονάκι;

Τότε θα κοιμόμουν το βράδυ;

ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ.

Πάμε για χοντρά, χοντρά κόλπα όπως καταλαβαίνετε...

Πόσο κάνει;

Είναι η πιο συχνή ερώτηση. Που θα βρω ένα τέτοιο; Πόσο κάνει; Εσένα πόσο σου στοίχισε; Πόσο πήγαν όλα;

Κι είναι μόνιμα και η ερώτηση που δεν έχει απάντηση. Γιατί άλλο το δικό μου, άλλο το δικό σου. Γιατί αν ρωτάς δεν είσαι για να μπεις σε τέτοιο λούκι. Γιατί δεν υπάρχει ταβάνι. Γιατί χίλια δυο γιατί.

Αλλά βρήκα ένα τρόπο να την απαντήσω. Σχετικά έστω. Και το βάζω εδώ σ' αυτό το ποστ για να το έχω εύκαιρο για όταν μου κάνουν την ερώτηση.

Τα τρία μηχανάκια που είναι παρακάτω, είναι το CB750k7 του φίλου μου του Χρήστου, το CB900F του φίλου μου του Γιάννη και το CB750k6 το δικό μου. Και τα τρία φτιάχτηκαν σε ζόρικους καιρούς, σε ένα ταρατσάκι, σε ένα υπόγειο και σε μια πυλωτή. Και πήραν όχι μήνες αλλά χρόνια. Για να βγουν όπως πρέπει. Και επιστρατεύτηκαν φίλοι, και έπεσαν ξενύχτια, και ήταν άπειρες οι στιγμές που απελπίστηκες και είπες δε θα βγει. Και άπειρες οι στιγμές που πίστευες ότι κάτι έχεις κάνει λάθος. Αλλά για να μη λέω πολλά, δείτε και τις φωτό του Χρήστου του Παπαδάκη και πείτε μου εσείς "πόσο κάνει" το καθένα.

Μερικά πράγματα ούτε να τα πεις μπορείς ούτε να τα υπολογίσεις. What happens in the garage, stays in the garage.

V7

Θα γράψω για μια εταιρία που πραγματικά τη λατρεύω και για ένα μηχανάκι που θα το αγόραζα αύριο. Έχω γράψει πολλές φορές επαινετικά για το 7άρι, σήμερα όχι. Διάβασα πριν από λίγο το καταπληκτικό τεστ του Μέντη στο ΜΟΤΟ. Και γράφει αυτά που έχω δει πολλάκις οδηγώντας το, ότι είναι ροπάτο, απολαυστικό κτλ κτλ.

Δεν ξαναλέω για το ότι έχει 40 άλογα, κάτι που το βρίσκω ξεφτίλα. Δε μπορεί να πουλάς κάτι 'καφέ-ρέισερ' και να παίρνεις στροφές με τον κώλο έξω την ώρα που σε περνάνε σκούτερ εξωτερική. Σου χαλάει το φενγκσούι, δεν παίζει.

Διαβάζω λοιπόν πρώτον ότι οι αναρτήσεις, ειδικά πίσω είναι επιεικώς σώβρακο και θέλουν αλλαγή. Ένα αυτό. Δεύτερον ότι η γωνία κάστερ μπροστά σε συνδυασμό με το πολύ κακό απ' ότι κατάλαβα traction control κάνουν τις στροφές στην παραμικρή ανωμαλία μαρτύριο.

Το μηχανάκι αν δεν κάνω λάθος κάνει κοντά στα 9 χιλιάρικα. Για 9 χιλιάρικα, σε ένα μηχανάκι που είναι πλέον τρίτη γενιά, άρα 'δουλεμένο' από bugs, δε γίνεται να χω αναρτήσεις όχι ohlins ρε παιδί μου, ούτε koni αλλά κάτι της προκοπής κι ένα TC που να δουλεύει; Ή ακόμα καλύτερα να μην υπάρχει;

Απ' ότι λέει ο Μπάμπης του βγάζεις την ασφάλεια κάτω απ' τη σέλα αλλά μετά έχεις άλλα ντράβαλα...

To test τελειώνει λέγοντας ότι μπορεί άνετα να μπει το μηχανάκι ως διακοσμητικό σε μπαρ ή να κάνει τις καθημερινές αγγαρείες...

Και δεν είναι μόνο η Γκούτσι. Βλέπε SR400 το καινούριο. 2015 έχουμε ρπμ. Βάλε λίγο καλύτερα περιφερειακά. Δε λέμε για πιστάδικα και 50άρια πιρούνια αλλά 40 άλογα και αναρτήσεις σώβρακο και ρέισερ, σαν πολύ δεν θες να μου τον πιάσεις;

Με τον μανδύα του vintage θα μου πασάρεις ότι κατιμά έχεις στην αποθήκη και θα λέω κι ευχαριστώ;

Καλύτερα SRX600 παλιό με κλιπονάκια κι έλα να πάμε τα καφέ ρέισερ μια βόλτα...

Πρώτες εντυπώσεις

651 cc μονοκύλινδρο, υδρόψυκτο, τετραβάλβιδο, μιζάτο και μοντέλο πάνω από δεκαετίας με μικροαλλαγές. Το πλαίσιο είναι σωληνωτό ατσάλινο και έχει τροχούς 21'' μπροστά και 17'' πίσω. Με μια πρώτη ματιά μπορεί κάποιος να το δει σαν 'ένα παλιό μοντέλο' που του λείπει η τεχνολογία αλλά αν το δει έτσι χάνει το ζουμί.

Ποιο είναι το ζουμί;

Το ζουμί είναι ότι ακόμα και σήμερα είναι ένα πραγματικό ον-οφφ που κάνει τα πάντα και πάει παντού, και ένα από τα πιο άξια adventure bikes που μπορεί να αγοράσει κάποιος με ελάχιστα χρήματα. Το δικό μου μου κόστισε 1600 ευρώ.

Τα περισσότερα καινούρια on-off είναι περισσότερο on-ωχ, αξίζουν περίπου όσο 15 KLR και δεν θα σε πάνε τόσο εύκολα παντού αν ο δρόμος αγριέψει.

Καίει όπως το μέτρησα σε μικτή, με 2 μετρήσεις που έκανα 5,7 λίτρα στα 100 χλμ και με ντεπόζιτο 14 λίτρα ή κάπου εκεί σημαίνει ότι έχει μια τρελή αυτονομία, χωρίς καν να του βάλεις κανένα τεράστιο acerbis. Αυτό σε συνδυασμό με τις μαλακές αναρτήσεις και την απίστευτα άνετη θέση οδήγησης σημαίνει ότι είναι απλά τρελός χιλιομετροφάγος. Το μασκάκι μπροστά κόβει πολύ περισσότερο απ' ότι θα νόμιζε κάποιος, μέχρι τα 160 που πήγα ήμουν όρθιος και ξεκούραστος ενώ στο 1300 μετά τα 140 έπρεπε να πέσω λίγο.

Η σέλα και η θέση οδήγησης είναι απλά ότι καλύτερο. Μπορείς να κινείσαι μπρος πίσω άνετα και όλα είναι εκεί που πρέπει, σαν να είναι Ηon... ερμ... οκ.

Δεν είναι ελαφρύ αλλά ούτε και βαρύ κάπου στα 152 κιλά στεγνό, άρα πρέπει να πηγαίνει στο +10 γεμάτο. Η τιμονάρα σου δίνει καλό μοχλό και βοηθάει.

Υπάρχουν πολύ λίγα που δε μου άρεσαν. Η ανάρτηση είναι υπερβολικά μαλακή και κυρίως δεν έχει ίχνος προοδευτικότητας. Το πως δουλεύει δεν αλλάζει ποτέ, τρώει χαλαρά 60 πόντους στο κάθε φρενάρισμα και πιστεύω αν επιμείνω θα βρει το φανάρι στο δρόμο. Εντάξει να είναι άνετο αλλά λίγη προοδευτικότητα δε βλάπτει. Λαδάκια κι ελατήρια.

Το μπροστά φρένο είναι ανύπαρκτο και σε συνδυασμό με την σωβρακοανάρτηση το κάνει επικίνδυνο. Θα βάλω καλύτερα pads και θα το μαζέψω αλλά αφού φτιαχτεί η ανάρτηση τώρα δεν έχει νόημα. Επίσης θα ήθελε λίγο περισσότερο νεύρο. Επιταχύνει γραμμικά παντού και δεν αδειάζει ποτέ αλλά ίσως ένα δοντάκι το χρειαζόταν - μετά βέβαια δεν έχουν τελειωμό οι αλλαγές... και χάνει τον ήρεμο χαρακτήρα του, ποτέ δεν τα χεις όλα.

Το δυνατό του σημείο είναι για μένα το πόσο εξαιρετικά βολτάδικο μηχανάκι είναι. Κάθεσαι ψηλά, έχεις καλή ορατότητα, περνάς από παντού στην κίνηση, το μοτέρ ψιθυρίζει στην κυριολεξία και είναι τόσο διαβολεμένα άνετο που πιστεύεις ότι μπορείς να κάθεσαι στη σέλα επ' άπειρον.

Πιστεύω ότι στα λεφτά του, είναι ένα μηχανάκι που προσφέρει τρομερό bang for the buck. Είναι πολύ δύσκολο πιστεύω να βρει ανταγωνισμό σ' αυτά που κάνει, εκτός από κάτι πολύ παρόμοιο - κι όμως ότι άλλο έχω οδηγήσει μου φαίνεται λίγο 'ροκάνα' μπροστά στο KLR, γι' αυτό και η επιλογή.

Αυτά τα ολίγα έτσι επιδερμικά έστω.

Και τέλος πάντα ήθελα ένα μεγάλο thumper και ποτέ δεν είχε κάτσει. Είμαι απλά τρισευτυχισμένος!

Down to the waterline

Μόλις είχα γυρίσει απ' τη βόλτα κι έβρεχε οπότε έκανα το λογικό. Ξαναπήγα βόλτα. Τα Πιρέλια που φοράει κρατάνε στο στεγνό λες και πατάνε φλούδα μήλου με παρκετίνη. Στο βρεγμένο είναι πολύ χειρότερα αλλά δε γμτ.
Έπαιρνα ότι δρόμο πήγαινε προς τη θάλασσα, έχω βρει ένα ωραίο δρομάκι και το ακολουθώ, το KLR (aka Σκληρό Κουλούρι aka Καβρουμάς) γουργουρίζει, την έχω καταβρεί, και βρίσκω ένα σημείο στην παραλία που πηγαίναμε τα παλαιά τα χρόνια κι ακούγαμε Ντάιαρ Στρέιτς και λέω τι ρομαντικά και κείνη την ώρα βλέπω δεξιά μου ΚΑΤΙ να με κοιτάει και αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένα διώροφο βρωμόσκυλο διασταύρωση Πιτ Μπουλ με Husqvarna που κάποιος μλκς το βαλε να φυλάει μην του πάρουν τα καλάμια.

Με το που βλέπει το KLR λυσσάει το μπάσταρδο, Χοντάκιας στάνταρ, τον έβγαλα απ' το μούτρο, είναι ευτυχώς πίσω από ένα συρμάτινο φράχτη πέντε μέτρα, κι έχει ξεσκιστεί να τρέχει παράλληλα, εγώ πάω κουλ μέχρι που αντιλαμβάνομαι ότι ο φράχτης σταματάει. Και μετά έχει κενό. Και ο σκύλος το χει φτάσει. Και θα με καταπιεί κι εμένα και το Kawasaki και θα φτύσει και το στρόφαλο στο χώνεμα.

Τραβάω ένα γκαζίδι ΝΤΑΝ. Με τα Πιρέλια. Σε ψιλόβροχο. Σε άμμο. Εντάξει οχτάρια έχω κάνει με πολλές μηχανές. Αυτό δεν ήταν οχτάρια. Ήταν στην αρχή 8αρια, μετά 16, μετά 32, μετά 64, και μετά πιάσαμε λογάριθμους.

Αλλά... παρά τη βροχή και παρά το βρωμόσκυλο... εκεί που ήθελα, έφτασα.

Δείτε και θα καταλάβετε.

Mama I'm home.

Just ride

Αυτός ο τίτλος του πάει πιο πολύ. Πρώτη βόλτα με το KLR, και για την ώρα πιστεύω διάλεξα ότι χρειαζόμουν ακριβώς.

Είναι σαν να φοράς παλιά αθλητικά. Απίστευτα βολικό, γκάζι σε όλες τις στροφές, κρατήματα μια χαρά ακόμα και με τα λάστιχα του που έχουν γίνει πετσιά και θα αλλαχτούν σύντομα. Κατανάλωση στην πόλη με 1η-2α πήγε στα 5,5 λίτρα στα 100 όπως το περίμενα.

Και το καλύτερο του ποιό ήταν; Σήμερα δεν θα είχε βγει το 1300 γιατί έβρεχε. Το KLR βγαίνει... και γράφει χιλιόμετρα. Και για μένα, στην παρούσα φάση αυτή είναι η καλύτερη. Όχι το γκαγκάν που θα κάθεται στο υπόστεγο, αλλά αυτό που γράφει χιλιόμετρα χωρίς άγχος...

Α ναι... και στις τελευταίες φωτό δεν έχει καθρέφτες... μου τους πήραν κάτι κακοί άνθρωποι... τι να πεις... κρίμα... κι ήταν και κυμκο...

Σκηνές απόλαυσης.

ΚΤΕΟ

Όνομα: Αλέξανδρος

Επίθετο: Κουρούμπασης

Θέμα: Νευρικός κλονισμός εν ώρα εργασίας (επισυνάπτεται σχετική μήνυση).

Εργάζομαι ως νέος υπάλληλος στα ΚΤΕΔ (Κέντρα Τεχνικού Ελέγχου δικύκλων) και την Τετάρτην 18 Νοεμβρίου και ώρα δεκάτην πρωινήν ήλθε για τεχνικό έλεγχο του δικύκλου του ο κ. Αλεξάκης, ή Λύκος. Επλησίασε αργά το πόστο μου και αφού κοίταξε προσεκτικά τριγύρω με ερώτησε: ‘Εσύ σ’ εδώ του μαγαζού;’

Στην αρχή δεν αντελήφθην τις προθέσεις του αλλά εσυνέχισε και ακολούθησε μεταξύ μας διάλογος. ‘Ψιτ, του μαγαζού είσαι συ εδώ; Έφερα να μου τσεκάρεις το εργαλείο.’ ‘Τι θέλετε κύριε;’ ‘Ένα μπόλντορα έχω φέρει.’ ‘Τι είναι το μπόλντορας;’ ‘Ημίαιμο, διασταύρωση με Ρεψόλ. Τι τι είναι ο μπόλντορας; Δεν ξέρεις;’ ‘Όχι.’ ‘Θα μάθεις. Σε σένα τα φέρνουμε;’ ‘Εάν έχετε όχημα προς έλεγχο και εννοείτε αυτό, ναι, σε μένα.’ Με εκοίταξε λοξά. ‘Αητόπουλο. Να το φέρω δηλαδή;’ ‘Ναι.’ ‘Σίγουρα έτσι; Μην πλακώσουν τίποτα στρουμφάκια με τα μπλε ξαφνικά και μας δείξουνε στο μεσημεριανό.’ Εκεί άρχισε να κοιτάει τριγύρω καχύποπτα, ψάχνοντας και πίσω από τα γραφεία. ‘Σας παρακαλώ κύριε, εάν θέλετε να ελεγχθεί το όχημα σας, σας παρακαλώ να το φέρετε στον ενδεδειγμένο χώρο.’ ‘Οκ, κράτα τσίλιες κι έρχομαι, αν δεις κάνα καρούμπαλο μπατσικό κάνε πως χορεύεις σάλσα να σε δω από μακριά.’

Όταν ήμουν μικρός και μέναμε στο χωριό είχα κοιμηθεί ένα βράδυ στον αχυρώνα, ο οποίος είχε κτυπηθεί από κεραυνό. Θυμάμαι ακόμα τόσο τον ήχο όσο και τη συνολική εμπειρία μια και έκτοτε έχω εφιάλτες. Υπάρχει λόγος που το αναφέρω μια και ο ήχος που έκανε η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα ήταν σαν να βρίσκομαι ναι μεν στον αχυρώνα ξανά αλλά και μέσα σε ένα τεράστιο ταμπούρλο των Μαορί  στη μέση του αχυρώνα το οποίο χτυπάνε συνεχώς αστροπελέκια, ενώ ολόκληρος ο αχυρώνας είναι φτιαγμένος από τσίγκο. Καταλαβαίνετε, το σοκ ήταν δυνατό – και ήταν μόνο το πρώτο από μια σειρά αλλεπάλληλων σοκ που με έφερε στην τωρινή, δεινή, κατάστασή μου. Μάταια του έκανα νοήματα από μακριά να σβήσει τη μοτοσυκλέτα. Σταμάτησε δίπλα μου μαρσάροντας και αυτός είναι και ο λόγος της διεγνωσμένης πλέον κώφωσης, της πτώσης βλεφάρου και των ημικρανιών. Προσπάθησα να τελέσω το καθήκον μου στο ακέραιο.

‘Θα σας παρακαλούσα να σβήσετε τη μοτοσυκλέτα.’

‘Ε;’

‘΄Σβήστε τη μοτοσυκλέτα.’

‘ΤΙΛΕΡΕ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ, ΜΙΛΑ ΔΥΝΑΤΑ.’

‘ΣΒΗΣΤΟ ΛΕΜΕ ΤΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ, ΣΒΗΣΤΟ.’

‘ΔΕ Σ’ ΑΚΟΥΩ ΚΑΛΑ, ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΘΟΡΥΒΟ ΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ’

‘ΣΒΗΣΤΟ ΛΕΜΕ ΚΑΝΕΙ ΘΟΡΥΒΟ!’

‘ΠΟΙΟ;’

‘Η ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ!’

‘Ε;’

Εκεί γύρισα μόνος μου το διακόπτη στη θέση ΟFF μια και η περαιτέρω συννενόηση θα ήτο αδύνατη. Μόλις το έκανα κοίταξε τριγύρω λέγοντας ‘Α, να, τώρα σταμάτησαν. Πάλι καλά.’  Προχώρησα λοιπόν στον ενδεδειγμένο έλεγχο των ελαστικών αν και ο εν λόγω κύριος δεν επρόκειτο να με αφήσει να κάνω τη δουλειά μου. ‘Μετζέλερ. Χλίδα. Αυτιά ξύνεις. Δε βλέπεις που χω φάει το μαρσιπιέ;’ ‘Σας παρακαλώ κύριε.’ ‘Στην κλειστή μετά τα διόδια 220 και όλα κάτω. Τι τα κοιτάς, κάτσε πάνω να δεις.’

Προχώρησα στον έλεγχο των σηματοδοτών. Οι οποίοι ήτο αδύνατο να βρεθούν, ειδικά οι οπίσθιοι. ‘Τι ψάχνεις;’ ‘Τους σηματοδότες.’ ‘Τι’ναι ρε φίλε Σκάνια; Ποιους σηματοδότες;’ ‘Τα ‘φλας’.’ ‘Ααααα, ε πέστο ελληνικά ντε! Να εδώ.’ ‘Που;’ ‘Εδώ νανάς. Έλα, το δάχτυλο μου κοιτάς, μην το πειράζεις αυτό, είναι το πάουα κομμάντα, εδώ λέμε.’ ‘Μα δεν βλέπω κάτι.’ ‘Ψείρες είναι, λεντάκια. Τζάμι ε;’ ‘Ψείρες;’ ‘Ναι, ξέρεις αυτό που στο δημοτικό σε ψεκάζανε; Έλα, ψείρες λέμε!’ Εσημείωσα ότι σηματοδότες τουλάχιστον που να βλέπω  δεν υπάρχουν. Επροχώρησα στον έλεγχο. ‘Καθρέπτες;’ ‘Τι θέλεις να δεις; … Εντάξει είσαι δεν έχεις τίποτα, κάνε λίγο έτσι στη μύτη.’΄’Μα τι κάνετε;’ ‘Να εδώ στη μύτη έχεις μια μαυρίλα, εντάξει τώρα.’ ‘Καθρέπτες κύριε δεν έχετε;!’ ‘Ρε κόλλημα, πήγαινε στην τουαλέτα να δεις, δεν έχεις τίποτα σου λέω, τι ν’ αφνιός ρε!’ ‘Το όχημα πρέπει να φέρει καθρέπτες!’ ‘Από πού;’ ‘Τι από πού;’ ‘Από πού να τους φέρει;’ ‘Δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε.’ ‘Καθρέπτες δεν είπες να φέρω;’ ‘Το όχημα κύριε!’ ‘Πως θα τους φέρει το όχημα ρε, τηλεκατευθυνόμενο είναι;’  ‘Δεν συννενοούμαστε κύριε.’ ‘Φταίει που δεν είσαι συγκεντρωμένος.’ ‘Μα δεν έχει καθρέπτες!’ ‘Συγνώμη, έτσι που πάω θα είναι κάποιος πίσω μου;’ ‘Τέλος πάντων ας δούμε και τα φρένα.’ ‘Τα φρένα είναι για τους κουλούς.’ ‘Παρακαλώ ας μεταβούμε στον ειδικό χώρο για έλεγχο.’ ‘Καλά κάτσε πάνω.’

Αυτό το ομολογώ ήταν και το λάθος που έκανα. Αλλά ήταν μικρή η απόσταση και πίστευα ότι το μόνο που θα υποστώ ήταν ο θόρυβος. Στην αρχή ήρθε ο θόρυβος. Μετά ένοιωσα το στομάχι να μου κολλάει στον οισοφάγο και το δεξί νεφρό στην πλάτη. Τα υπόλοιπα όργανα ακολούθησαν παρόμ οια δρομολόγια. Μετά με εκτύπησε μυγάκι το οποίο και αισθάνθηκα σαν να με εκτύπησε ο Μιχαήλ Τάησον. Θυμάμαι μόνο που είπα ‘το περάσαμε το σημείο ελέγχ-’.

Τραγικό λάθος. Όπως με ενημέρωσαν στη διάρκεια της νοσηλείας μου αυτό λέγεται ‘έντο’ και πιθανότατα προέρχεται από φυλή ημιάγριων του Βόρνεο ως τεχνική. Θυμάμαι να ίπταμαι, πράγμα που είναι ωραίο σαν συναίσθημα όταν το βλέπεις σε όνειρο (και απ’ ότι μου λέει κι η γιαγιά μου είναι ‘αλάφρωση’), όχι όμως όταν πετάς νιώθωντας ότι σε έχει εκτοξεύσει ρωμαικός καταπέλτης και κυρίως όταν σκας πάνω στον εκατόνταρχο που στην περίπτωση μου ήταν ο γενικός μου διευθυντής.

Απολυθείς και νοσηλευόμενος επαφίεμαι στην ελληνική δικαιοσύνη και σε περίπτωση που δεν δικαιωθώ προτίθεμαι να αγοράσω μια μπερέττα ή εν μεγάλον ρόπαλον και να του τη στήσω του κιαρατά.

Ευχαριστώ.

Αίσθηση;

Κάτι που έχω γράψει άπειρες φορές και που δε θα βαρεθώ να γράφω είναι η περίφημη 'αίσθηση' στη μοτοσυκλέτα. Είπα πριν καιρό ότι το 750 έθαψε το 1300. Όχι γιατί είναι καλύτερο προφανώς. Αλλά επειδή σα σύνολο αισθήσεων και μνημών είναι ασύγκριτο. Θα σας δώσω όμως ένα διαφορετικό παράδειγμα.

Ας υποθέσουμε ότι έχετε ένα παλιό Maico, Montesa, Bultaco, Beta, διχρονάκι οφ δε παστ. Μόνο όποιος το χει κάνει θα με καταλάβει αλλά θα προσπαθήσω ούτως ή άλλως για την τιμή των όπλων. Ντάλα μεσημέρι έχετε κάνει φραπέ το διχρονόλαδο και μέσα. Έχετε ξεσκιστεί στις μανιβελιές, έχετε γίνει μουσκίδι και δώστου μέχρι να κακαρίσει. Ανεβαίνεις πάνω στη γαιδούρα, τσιμέντο οι αναρτήσεις και το ακους να κροταλίζει και να παίζει ολόκληρο, και το πας μαλακά και το πας χαμηλά, και περνάς τον κατσικόδρομο και μυρίζεις την καπνίλα και τη λαδίλα και χοροπηδάει η κατσίκα... κι εκεί που το νιώθεις να βραχνιάζει, εκεί που έχει βρει το σημείο G κατακούτελα, εκεί που το νιώθεις ότι λίγο θέλει ν' αρπάξει κι αν του το δώσεις θα γίνει τση πουτάνας, εκεί στο χωράφι, θα ξεσαλώσει η γαιδούρα και το κρατάς εκεί κι έχει φτάσει η τσίκνα στο θεό και δεν του δίνεις γιατί αν του δώσεις έχει φάει το μπροστινό φτερό στη μάπα στο μπαμ, το αφήνεις να τα πάρει μόνο του, έχει φτάσει τόσο στο αμήν που τα παίρνει μόνο του και δίνει και δίνει, λίγο και λίγο και του ανοίγεις το γκάζι μαλακά 'όπως τα παίρνει' για να γλυκάνεις τη λύσσα της και πετάει τον τροχό μπροστά πάνω, σηκώνεσαι και πιάνεις το τιμόνι στο στήθος και πέφτεις πάνω της και την ακούς και κακαρίζει που ξεσκίζεται και με το που ακουμπήσει ο μπροστά τροχός κάτω το πάμε πάλι, κι ακούγεται η γκαρίγκλα στο θεό, τρία χωριά πέρα, και η κάπνα έχει ανέβει στο Δία που την τραβάει τζούρες σαν τον Πατσίνο και δώστου μέχρι να τελειώσει η βετζίνα και μετά πάλι φραπέ, μέχρι που τα χέρια σου είναι μέσα στα βρωμόλαδα....

Και βλέπω το ηλεκτρικό ΚΤΜ το freeride που το συμπαθώ κιόλας, αθόρυβο και ήσυχο και με ομαλή ροπή και δεν κάνει και κιχ και διαβάζω ότι πάει γρήγορα και τις σκίζει σε χρόνους τις γαιδούρες.... ε και; Αφού για άλλο πράγμα μιλάμε.... Και θα έρθει καιρός που θα ψάχνουμε 'αισθήσεις' με το κυάλι. Το RD350 έφυγε και πάει. Οσοι το οδήγησαν το νιώσανε, όπως και το RG και άλλα πολλά. Όσοι το νιώσανε το νιώσανε, τέλος το παραμύθι. Και να το ξαναβγάλει η Γιαμάχα, ξεχάστε το, ούτε τσίκνα θα βρωμάς, ούτε.... άντε να χει κάνα επετειακό κιτρινάκι και ομαλή ροπή.... Εγώ ονειρεύομαι στρίγγλες, και δεν αλλάζει κουφάλες. Τέλος. Στρίγγλες δύστροπες και φονικές. Να γουστάρουμε.

Αλλαγή στους κανονισμούς του MotoGP

Τεράστιες αλλαγές φαίνεται ότι συντελούνται στα MotoGP μετά το συμβάν Rossi Marquez

Με σκοπό να μην γίνει formula 1 το άθλημα και να το βλέπουν μόνο μισοκοιμισμένοι ξενέρωτοι, από δω και στο εξής θα επιτρέπονται τα δρεπανηφόρα δίκυκλα, όπως και στις ρωμαικές αρένες, ενώ θα επιτρέπονται και τα ακόντια.

Ήδη οι πρωταθλητές εκπαιδεύονται από έλληνες οδηγούς να ρίχνουν κλωτσές και μούτζες, φωνάζοντας ''εμένα πήγες να κλείσεις ρε τσόγλανε, ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ ρε;''

Το traction control αποκτά πλέον ειδικό mode που μπαίνει σε λειτουργία όταν ο οδηγός κάνει κωλοδάχτυλο στους υπόλοιπους.

Την ίδια εκπαίδευση παίρνουν και όσοι φίλαθλοι έχουν απομείνει, από οπαδούς του Πάοκ και πολλών άλλων ομάδων. Με το που ξεκινάνε οι οδηγοί θα αρχίζουν τα ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕ ΡΕ ΤΣΟΓΛΑΝΕ και Σ' ΑΡΕΣΕ ΜΩΡΗ ΚΑΜΠΙΑ ενώ θα υπάρχει και ειδική μνεία για τις μάνες όλου του race direction

Ετσι οι αγώνες θα αποκτήσουν επιτέλους το κοινό που πραγματικά τους αξίζει, πετώντας επιτέλους το αντιπαθητικό προσωπείο τους. Τέλος ειδικός χώρος για ξύλο θα υπάρχει λίγο έξω από κάθε πίστα, δίπλα στα γραφεία για το στοίχημα.

Την κίνηση επικρότησαν αρκετοί αγωνιζόμενοι ενώ τα πρώτα πούλμαν άρχισαν να βάφονται ήδη. Το ελληνικό κοινό παραληρεί από ευτυχία.

The Cheap Bastard

και το λέω πολύ επαινετικά.

Μηχανάκι που το έχω μνημονεύσει πάρα πολλές φορές ως υποδειγματικό για μένα.

Κατ' αρχήν έψαχνα κάτι που...

να κάνει γύρω στο 1,5 χιλιάρικο
να μην καίει
να χει αυτονομία
να καταπίνει χλμ
να μη σπάει να μη χαλάει
να χει ξεφτίλα συντήρηση
να ταξιδεύει μονό η δικάβαλλο
να πηγαίνει άσφαλτο χώμα
να πηγαίνει εθνική επαρχιακό αλλά και πόλη
να καστομάρεται αν θες
να ναι ξεκούραστο για πολλά χλμ στη σέλα
να κάνει άλλα μηχανάκια να φαίνονται περιττά...

Κυρίες και κύριοι, το πρώτο μου Kawasaki.

KLR 650

20 χρόνια τα παίρνει ο αμερικάνικος στρατός και τους πίνει το αίμα, κάτι θα ξέρουν. Εννοείται τη βαλίτσα την έχω σουτάρει με συνοπτικές. Έκανα ένα καλό test ride, oι αναρτήσεις είναι εντελώς σουμιές και τα φρένα ανύπαρκτα.  Στο στοιχείο μου. Περιμένω να κανονιστεί η χαρτοδουλειά για να το τσιμπήσω.

Διάβασα φυσικά τα πάντα γι' αυτό πριν, και για το 'doohickey' που λένε οι αμερικάνοι, αλλά όπως είπα το ήξερα το μηχανάκι και το είχα αναφέρει άπειρες φορές ως εξαιρετική για μένα επιλογή στο είδος του. Και μ' άρεσε και κάτι που διάβασα σε αμερικάνικο σάιτ.

''This is the ultimate cheap bastard bike. It will do literally everything and ask for nothing.''

Άρα το παρατσούκλι του το χει έτοιμο. Cheap Bastard. CB...;

ΥΓ. Kawasaki - θρησκεία - κυριαρχία. Εσείς με τα κωλοχόντα θα υποφέρετε άσχημα.

Δεν ξαναμιλάω

Σχολίαζα πότε πότε καινούριες μοτό, από δω και πέρα θα το αποφεύγω.

Γιατί;

Γιατί αυτή είναι φωτό του CB500X του 2016.

Κι αυτή του ΝC750X 2016

Ναι, είναι δυο διαφορετικές μοτοσυκλέτες και με 250 κυβικά διαφορά.

Χρειάζεται και να το σχολιάσω; Καν;

Σύμφωνα με τη Χόντα φτιάχτηκαν έτσι ώστε να μην μοιάζουν τόσο με τα σκούτερ και έχουν ακόμα πιο ομοιογενή συμπεριφορά. Αν το σχολιάσω θα γίνω ΠΟΛΥ μα ΠΟΛΥ κακός.

Πάω να χαιδέψω το 750 του '76. Καληνύχτα κύριε Σοιχίρο μου.

Τις φωτό τις πήρα από δω

http://www.motomag.gr/news/nea-montela/nea-honda-cb-500-x-kai-nc-750-x

Στα κόκκινα

Χτες έκατσα αργά να τα πούμε με την Ισπανίδα. Στο ίδιο δωμάτιο τα χουμε πει και με το 185 και με το 750 σε κομμάτια. Έπιασα την κιθάρα, και άρχισαμε να μιλάμε, αυτή με τα σίδερα κι εγώ με τα μπλουζ.

Tο βαλα και στο MRCG και μετά το κατέβασα. Κάτι δε μου πήγαινε. Δε μου βγαινε ο διάλογος. Το 750 και το 185 είχαν ακούσει από John Lee Hooker μέχρι Mayall, εδώ κάτι δεν κόλλαγε.

Ο Vass όταν την είχε δει μου χε πει αυτή δεν είναι για σαλόνια, αυτή είναι αγρίμι.

Άφησα την κιθάρα σε μια άκρη, πήγα για ύπνο, είχα ακόμα την εικόνα στο μυαλό μου, το πίσω διαλυμένο τρακτερωτό να σκάβει και τα πετάει όλα πίσω, να μπαίνει στο χώμα, το μισό μέσα το μισό έξω.

Τότε μου κατσε με τη μια. Το τζαμάρισμα που είχα κάνει με τον Ψηλό στο Six Feet in the Ground των Villa 21, μια αυθόρμητη διασκευή - cover - tribute - οπωσθεσπεστο. Έχει και bonus bineliki στην αρχή όπως όλα μας τα κομμάτια.

Σηκώθηκα με τη μια, την έστησα απέναντι και έπιασα την κιθάρα. Καθαρό ελληνικό πανκ.

Nα δεις την κουφάλα που το πιασε με τη μια. Τέτοια είσαι....; Καλά θα περάσουμε....

Six feet
six feet
six feet in the ground

Bultaco

Πάω την Κυριακή σε φαρμακείο. Ήθελα να τρίψω ζάντες, στο μεταξύ είχε τελειώσει και η καβάτζα τα ντεπόν. Ακολουθεί πραγματικός διάλογος.

- Καλημέρα
- Καλημέρα
- Θέλω δυο πακέτα βαμβάκι, μια πολύ σκληρή οδοντόβουρτσα κι ένα κουτί ντεπόν αναβράζοντα χιλιάρια.
- Μμμμάλιστα. Τι έχετε αν επιτρέπετε;
- Μπουλτάκο.
- Ορίστε;
- Μπουλτάκο.

Με κοιτάει ανήσυχα.

- Έχετε πόνο;
- Όχι ακόμα, αργότερα θα ρθει.

Μετά δε μου μίλησε. Είμαι σίγουρος ότι ρώτησε κανένα φίλο του γιατρό τι είναι το μπουλτάκο. Ευτυχώς δεν είναι σοβαρό, γιατί μια θεία μου πήγε η κακομοίρα από Μοντέσα.

La Grange

O γιος μου με κοίταξε με ανησυχία καθώς έβαζα να ακούσω για τέταρτη συνεχόμενη φορά το La Grange των ZZ Top. Η ανησυχία έγινε τρόμος όταν είδε να έχω φτιάξει ένα φάκελο περίπου 38 gigabyte που περιείχε από παρτιτούρες του Tush μέχρι οδηγίες για το πώς να φτιάξετε νοτιοαμερικάνικα burger με κροκόδειλο. Τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν η απάντηση μου σε οποιαδήποτε ερώτηση του ήταν πλέον ‘a-haw’ και σε ερωτήσεις της γυναίκας μου ‘yes ma’am’. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Ήμουν ήδη 5 μέρες αξύριστος, είχα αλλάξει τρία σετ χορδές στις κιθάρες σε 2 μέρες και είχα φτιάξει ικανή ποσότητα τσίλι στην κατσαρόλα ώστε να καθιστά κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Ήταν φανερό ότι περνούσα άλλη μια φάση Billy Gibbons.

Τη φάση Bill Gibbons (κιθαρίστας των ZZ top σε περίπτωση που μας διαβάζουν όντα από άλλους πλανήτες) την περνάω 4-5 φορές το χρόνο, και δεν είναι από τις πολύ καταστροφικές (τουλάχιστον όχι όσο η φάση Αngus Young η οποία περιλαμβάνει  ξαφνικά κλωτσίδια). Ξεκινάει από το τίποτα. Μπορεί να δω μια σημαία του Νότου, ή να πιω καμιά μεξικάνικη μπύρα. Την άλλη μέρα θα θέλω να φάω φασόλια. Και πριν το καταλάβω θα έχω ζωστεί την κιθάρα, θα ανεβαίνω στα έπιπλα με τις μπότες της μηχανής και θα φτύνω όποιον με πλησιάζει. Και θα θέλω κι ένα Χάρλευ. Ξεχνώντας οτιδήποτε ξέρω για μοτοσυκλέτες το μόνο που θέλω σ’ αυτή τη φάση είναι ένα μεγάλο Χάρλευ που να κάνει μπράου-μπράου κι ούτε με νοιάζει τι μοντέλο.

Ο λόγος που δεν έχω πάρει ακόμα το Χάρλευ είναι ότι η φάση Billy Gibbons διαρκεί περίπου δυο βδομάδες. Αν κρατούσε πέντε, όχι θα χα πάρει το Χάρλευ, θα χα βάλει και σταυρούς και κρόσια.

Αυτή τη φάση, την περνάνε όλοι, μα όλοι οι μοτοσυκλετιστές που έχω γνωρίσει, σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Μπορεί αν είστε τυχεροί να κρατήσει δυο βδομάδες, μπορεί και να σε σημαδέψει για πάντα. Αφορά ένα ξαφνικό πάθος που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του, ένα μηχανάκι που ξαφνικά γίνεται φετίχ απ’ το πουθενά, και για το οποίο είσαι έτοιμος να πουλήσεις ένα νεφρό και όσα μέλη της οικογένειας σου δε σου είναι και πολύ απαραίτητα για να το πάρεις. Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της μανίας είναι ότι είναι κόντρα σε κάθε λογική!

Παράδειγμα. Κάθεσαι ας πούμε μια μέρα στο γραφείο και κάποιος έξυπνος έχει βάλει στο φάτσαμπουκ το βιντεάκι με το Steve McQueen να πηδάει σαν το κατσίκι πάνω απ’ τους φράχτες. Δεν το πολυσκέφτεσαι αλλά το βλέπεις μια δυο φορές. Στα επόμενα πέντε λεπτά έχεις αρχίσει να ψάχνεις τιμόνι για το μηχανάκι σου. Μπορεί να έχεις BMW1200RT. Δεν έχει σημασία. Αρχίζεις επίσης να σκέφτεσαι πως θα ήταν το μηχανάκι σου βαμμένο ματ χακί. Το ότι έχεις 1098 δε φαίνεται να σε σταματάει καθόλου. 2 ώρες αργότερα έχεις βάλει desktop σε ανάλυση 2048 x 1152 τον McQueen να κάνει το σάλτο. Τηλεφωνάς σε ένα φίλο σου με Honda Repsol και προσπαθείς να τον πείσεις να βάψετε χακί τα μηχανάκια. Όταν αρνείται παίρνεις ένα φίλο σου που έχεις να του μιλήσεις 4 χρόνια και του λες τι τρομερή ιδέα θα ήταν να πάρετε δυο χακί μηχανάκια ματ με καρατιμόνες και να πάτε στα βουνά.

Έχουν περάσει 4 ώρες από τότε που χτύπησε ο ιός. Έχεις καταλήξει στο ότι όλοι σου οι φίλοι είναι τελικά μαλάκες και έχουν χάσει την ουσία του μοτοσυκλετισμού. Έχεις διαβάσει τη μισή Wikipedia και ξέρεις πλέον και το όνομα του μπατζανάκη του μηχανικού που έφτιαξε εκείνο το Τράιομφ. Έχεις μπει σε 14 σάιτ και έχεις καταλήξει να διαβάζεις test για το Scrambler. Αγνοείς παντελώς το γεγονός ότι η καθημερινή σου διαδρομή σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνει το να πηδάς σε λοφάκια για να περάσεις πάνω από μυτερά παλούκια με αγκαθόσυρμα. Παίρνεις τηλέφωνο στην αντιπροσωπεία της Τράιομφ και προσπαθείς να πείσεις τον δύσμοιρο υπάλληλο που πέτυχες ότι πρέπει οπωσδήποτε αύριο το πρωί να κάνει ανταλλαγή το Deauville που έχεις με ένα Scrambler και ‘να μου το χετε φουλάρει να μη σταματάω και στα βενζινάδικα μετά.’ Το ότι θα πρέπει να εξηγήσεις στη γυναίκα σου ότι το Scrambler θα σας βολέψει απείρως περισσότερο από το Deauville για κείνο το μεγάλο ταξίδι που σκεφτόσασταν σου φαίνεται το φυσικότερο πράγμα.

Το ότι θα σου περάσει ο ιός σε 2 βδομάδες δε θα σε εμποδίσει όποτε ακούς να αναφέρεται ο Steve McQueen για τα επόμενα 78 χρόνια να κάνεις ένα ‘αααααα ρε…. Ήμουνα στο τσακ να το πάρω αυτό που είχε στην ταινία.’

Κανείς δε μπορεί να προβλέψει που και πότε θα ξεκινήσει αυτό. Αρκεί να μυρίσεις καμένο τηγανόλαδο το μεσημέρι και το απόγευμα να το φας στο mobile.de ψάχνοντας αγγελίες για RD350LC. Μπορεί να γλυστρήσεις σε τίποτα νερά με το μηχανάκι και την άλλη μέρα το μεσημέρι να ψάχνεις dirt-tracker. Ανεβαίνεις με FJR1300 ένα πεζοδρομιάκι για να παρκάρεις και την άλλη μέρα προσπαθείς να ψήσεις το φίλο σου με το ΚΤΜ250EXC ότι το να ανταλλάξετε για λίγο είναι ότι καλύτερο του έχει συμβεί.

Θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά έχω αφήσει στη μέση την παρτιτούρα του Gimme all your lovin’ χώρια που θα μου καούνε τα μπιφτέκια κροκόδειλου. Τα ξαναλέμε σε δυο βδομάδες.

Just let me know if you wanna go
to that home out on the range.
They gotta lotta nice girls ah.

Have mercy.

A haw, haw, haw, haw, a haw.
A haw, haw, haw.

Ο μάστορας

Mεσα απο την ομαδα, εχω γνωρισει εκπληκτικους μαστορες, δε χρειαζεται να πω ονοματα και να κανω διαφημιση. 

Μαστορες που κανουν παπαδες, στην κυριολεξια. Που κανουν οχι αυτο που περιμενεις, κανουν κατι ακομα καλυτερο απ αυτο που περιμενεις. Κι αυτοι οι μαστορες παρα πολλες φορες δεν εχουν δουλεια ή εστω οχι οση θα επρεπε. Και ξερετε γιατι; Γιατι ο παραπερα που εμαθε στου κασιδη το κεφαλι, κανει τιμες ξεφτιλα, και κανει τιμες ξεφτιλα γιατι κανει και δουλεια ξεφτιλα.

Και πολλοι που λειτουργουν με το ελα μωρε σιγα, ενα βαψιμο ειναι, ενα πλαισιο ειναι, ενα σερβις ειναι, ενα μαζεμα ειναι ασχετα οτι το βαψιμο θα φυγει φλουδες, θα πεταξει σκουρια, το πλαισιο θα στραβωσει και το μαζεματακι θα πρεπει να γινεται καθε μηνα. Και στο τελος θα πληρωσεις 5 φορες πανω τη φτηνια, απλα πραγματα και γνωστα λεω. Και δεν εχει να κανει με την κριση, και πριν τα ιδια ητανε. Οταν λοιπον πας στο μαστορα τον γκαγκαν και το γαματο δε μπορει να λες οτι σε γδερνει οταν τρωει 15 ωρες για να κανει κατι που ο αλλος βαζει τον παραγιο να τον κανει σε 5.

Γι αυτο και ΠΟΤΕ δε συστηνω μαστορα. Γιατι ή θα ναι ακριβος ή θα ναι μετριος. Κι αυτα δεν αρεσουν σε κανενα. Φτηνους και καλους δεν ξερω. Ο τελευταιος φτηνος και καλος πηγε δημοσια δαπανη. Κι αυτο παει και παραπερα. Οταν ο αλλος πουλαει ενα μηχανακι 3 χιλιαρικα και εσυ δεν τα βλεπεις για Χ λογους δε σημαινει οτι ειναι κλεφτης. Σημαινει οτι και τα σκασε χοντρα και εχει φαει και 500 ωρες δουλεια πανω. Και στο φιναλε τοσο γουσταρει να το δωσει, δε σ' αρεσει μην το παιρνεις, απλα ειναι τα πραγματα.

Γιατι καποτε σ' αυτη τη χωρα, πρεπει ν' αρχισουμε να σεβομαστε ΚΑΤΙ ρε παιδι μου, ετσι για το γαμωτο, και να μην τα κανουμε ολα ισωμα. Που ξερεις, ενας καλος μαστορας ειναι μια αρχή.

Η κλεψιά

       Το 90 κάτι έφερε ο πατέρας μου το πρώτο honda Cub 90 στο σπίτι 15 χρονών τότε ,

τρέλα εγώ , κόκκινο πέρλα απίστευτη η ομορφιά του στα μάτια μου και αμέσως

εμφανίστηκε  το όνειρο ότι κάποτε θα γίνει δικό μου. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερε  να

κλείσει χρόνος και του το κλέψανε… στεναχωρήθηκε έψαξε να το βρει αλλά τπτ , τότε μετά

από κανένα μήνα πήρε άλλη μηχανή ένα 250 τσοπερακι Suzuki , όμορφο και αυτό αλλά σαν

το ονειρεμένο cub δεν ηταν…..

      Τα χρόνια πέρασαν και εγώ έφτασα τα 17 , μου βάζει στόχο ο γέρος και μου λέει «άμα

πετύχεις στις εξετάσεις θα σου πάρω ότι θες!!!» «ένα παπί ρε πατέρα σαν το παλιό το δικό

σου , αυτό που έφαγα τα μούτρα μου στο χωριό» (άλλη ιστορία και αυτή) «εντάξει αλλά με

17 και πάνω». Το πέτυχα και εγώ και αυτός κράτησε το λόγο του  και κάπως έτσι ξεκίνησε η

ιστορία με το customizing , να πάει ποιο γρήγορα , να είναι ποιο άγριο να κάνει βρουχο και

να με ξανοίγουν ουλοι χαχαχαχα τι ωραία και ανέμελα χρόνια .

       Πέρασαν 10 ολόκληρα χρόνια να το έχω δίπλα μου αλλά…. ωστόσο μεγάλωσε και ο

μικρός αδελφός μου και έφτασε τα 18 και το θελε και αυτός  «να πάρε τα κλειδιά, να το

έχεις σαν τα μάτια σου και να το κλειδώνεις οκ?»  και έτσι το παρέδωσα στον αδελφό μου

αφού εγώ πλέων είχα αμάξι και βολευόμουν …

    Ένα απόγευμα κτυπάει το τηλέφωνο «Αδελφέ καλησπέρα πήρες το μηχανάκι από το

σπίτι?» «όχι ρε γιατί?» «έλα κόψε την πλακά..» « δεν σου κάνω πλάκα ρε » « όχι ρε αδελφέ

μου κλέψαμε το παπί!!!!!» χάθηκε η γη κάτω από τα ποδιά μου δεύτερη φορά και αυτήν

την φορά δεν κλέψαμε το παπί του γέρο αλλά το όνειρο μου….. η οργή για εκδίκηση

ξεχείλισε …. Πλακώνομαι στα τηλέφωνα και δίνω σύρμα σ’όλα τα παράνομα συνεργία με τα

γνωστά μαστόρια παίρνω τηλέφωνο και 1-2 φίλους αστυνομικούς και επί ένα μήνα όλοι

στην  πιάτσα έψαχναν το μοτόρι, η περιοχή  μικρή όλο κάποιος θα άκουγε κάτι,   μυστικό

χαρακτηριστικό  μια κόλληση αλουμινίου στο ψαλίδι που όμοια του υπήρχαν τότε 2 ή 3

στην πιάτσα…..

    Ένα απόγευμα πέφτει τηλέφωνο από το φίλο αστυνομικό «Έλα ρε Γ. τι γίνετε?» «Φίλε

μετά από έρευνα πιστεύουμε ότι είναι το γειτονάκι σου ο….. αυτός πρέπει να την έκανε

διότι όλο πουλάει φτιάχνει κλπ χωρίς να έχει λεφτά, ούτε αυτός αλλά  ούτε ο γέρος του άσε

δε που ο γέρος είναι γνωστός πελάτης…. Όλα δείχνουν αυτόν αλλά δεν έχουμε παραπάνω

στοιχεία, δεν αξίζει να ασχοληθείς κακή μπλεξα  παράταττα…» «Ευχαριστώ απαντώ και

κλείνω το τηλέφωνο» ήξερα που έμενε τον ήξερα φατσικα ΘΑ ΤΟΝ…….

     Η οργή  ξεχείλιζε θολώνω , αρπάζω ένα χειροποίητο μίνι μπαστούνι του μπέιζμπολ , 50

πόντους,  που δεν είχε δει ποτέ του μπαλάκι….. πάω το βράδυ και στήνω καραούλι στην

άκρη του στενού που μένει , το ήξερα το σπίτι του,  περιμένω να φανεί….. και ξαφνικά

ακούω φωνές

 « Είσαι άχρηστος ανάθεμα την ώρα που σ’ έκανα» και βλέπω τον πατέρα του με κόκκινα

μάτια, όχι από την οργή αλλά από τα διάφορα, να τον πεταει στην μέση του δρόμου σαν

σκουπίδι « εκεί θα κοιμηθείς  ρε μαλακισμένοω οξω» και κλείνει την πόρτα με οργή , εγώ

πάγωσα, ο δικός μου θυμός έφυγε και αντικαταστήθηκε με λύπη , αυτός σκούπιζε τα μάτια

του και με αναφιλητά καβάλησε το παπάκι του και έφυγε, τι πάω να κάνω σκέπτομαι …..

αρκετά προβλήματα έχει…. Γυρίζω πλάτη και ωστόσο περνάει δίπλα μου, σηκώνω το

κεφάλι μου και τον κοιτάζω , δεν με είδε αλλά εγώ είδα δυο μώλωπες στο λαιμό του και μια

κάτω από το πηγούνι…..

     Τα χρόνια πέρασαν πήρα μηχανές πολλές έκανα οικογένεια και όλα δόξα το θεό πάνε

καλά … Έχθες πάω σ’ένα μαγαζί να πάρω κάτι και τσουπ ποιον βλέπω μπροστά μου τον

πιτσιρίκα   που πλέων ήταν μαντράχαλος,  χαρούμενος και ευδιάθετος  στέκετε  στην άκρη

και μου λέει « Ρε φιλέ εσύ δεν είσαι ο αδελφός του…..» «Ναι εγώ είμαι του απαντώ και του

ρίχνω το γνωστό χαμόγελο ευγενείας» «Πωωωω ρε φίλε….. θυμάμαι την 90αρα που

είχατε με την ψαλιδάρα!!!, σας το κλέψαμε αυτό ε;»

Γυρίζω τον κοιτάζω παγώνω για μερικά δεύτερα και περνάνε όλα από μπροστά μου σαν να ήταν

χθες……

     «Δεν βαριέσαι  αυτός που το πήρε θα είχε τους λόγους του....... τα λέμε …φίλε»  του

χαμογελώ ….  γυρίζω και φεύγω …..

Νίκελα

Γενικά παρόλο που έχω όπως όλοι τα δικά μου γούστα όσο αφορά το restoring / customizing είμαι γενικά φοβερά ανεκτικός στο τι κάνει ο άλλος. Μαγκιά του. Αυτός το καβαλάει, άμα περνάει καλά εμένα μου περισσεύει, κι ας είναι και δρεπανηφόρο τσόπερ (εντάξει αρκεί να μην πάει κανείς να κόψει Vincent...). Πριν καιρό όμως είχα μια συζήτηση με κάποιον που πήγα να σαλτάρω.

Μου λεει οτι είχε ένα WR200, 250, κάτι τέτοιο. Αλεξιπτωτιστής στα μηχανάκια, δεν έδινα ιδιαίτερη σημασια. Τον ρωταω βαριεστημενα αν πηγαινε χωμα και με κοιταει γουρλωμενος, οχι μου λεει τρελος εισαι; Κατσε να δεις φωτο τα νικελα και τα 'χυτήρια'. Βουτηγμένο το μοτέρ στα 'νικελα'. Ζαντες, ολα. Από το πάρκο στη μυροβόλο το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο.

Εντάξει. Μαγκιά του. Μπορεί να χει καιρό να πηδήξει, δεν ξέρεις τι μπορεί να τραβάει ο καθένας. Το σέβομαι. Μου λεγε λοιπον για το WR οτι δεν εχει πατησει ποτε νερο, δεν εχει φαει ποτε βροχη, στ' αφεγγα τη χτενιζει, στ' αστρα και στον αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της.

Και κάποια φάση μου λέει για ένα παλιό DT175 ή 400 γιατί δε θυμάται καλά που το χει ενας παππους στο χωριο κι οτι θα το παρει κι αυτο και θα το κανει χυτήρια και νίκελα και θα το βάψει όλο πέρλα άσπρη γιατί τώρα είναι το μαμά χρώμα, και θα του βάλει και φυσσούνες κόκκινες και θα του αλλα δεν προλαβε να πει τα επομενα θα του γιατι του ειπα εγω τι θα του αυτουνου αν αυτος θα του του DT, η αγαμία και η καφετέρια έχουν και τα όρια τους. 'Νικελα' σε χωματερά και μάλιστα 70-80 είναι το κουμπί μου, χτυπάω τιλτ με τη μια.

Τhe Bultaco Chronicles part I - The Spanish Inquisition

Καλά αρχίσαμε. Θα μου πεις δεν το περίμενες; Σπάνια θα μου τύχει κάτι και να ναι νορμάλ. Τώρα θα με μάθω; Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Ξεκίνησα όπως έχω γράψει να φτιάχνω σιγά σιγά την Ισπανίδα. Bultaco 370 Frontera δώρο του Nικόλα.

Χρειαζόμουνα μοτέρ όπως ίσως θα πρόσεξε κάποιος ψείρας στην παραπάνω φωτογραφία.

Μοτέρ από 370 δεν βρήκα, βρήκα όμως από 250 Frontera απ' τον Αγγελο. Το πακετάρισε λοιπόν και μου το στειλε.

και για πολύ πολύ καιρό το Bultaco παρέμεινε στη φωλιά του μια και είχε προτεραιότητα η ανακατασκευή του CB750k.

Αλλά το 750 σχεδόν τέλειωσε, ζήτημα να θέλει 500 ώρες δουλειά ακόμα, χειμωνιάζει κιόλας, είπα να κάνω τις προετοιμασίες.

Το πρώτο που έκανα ήταν να διαβάσω τα πάντα που βρήκα. Βρήκα επίσης τα club που είχαν σχέση με Bultaco και άρχισα να μιλάω με μέλη και διαχειριστές και να κατεβάζω ότι πηγές μου έδιναν. Μέχρι που έφτασα και στους γκουρού. Βρήκα και τον Gilles Escuyer που είναι απίστευτος στα Bultaco. Καθηγητής πανεπιστημίου στη Γαλλία με ένα σωρό Bultaco κι άλλα τόσα ανταλλακτικά. Έχοντας βοήθεια από αυτόν και από τον Tim Weaver  (αμερικάνος αυτός και τρελός γνώστης επίσης) έπιασα δουλειά. To πρόβλημα μου ποιό ήταν;

Αρχικά έγραψα τους αριθμούς πλαισίου και μοτέρ. Το reference για τον κωδικό πλαισίου το βρήκα σε χρόνο dt.

Bultaco chassis number

HE-18101442

Reference table:  FRONTERA MK10 370 - 1976-1978 - 181.000.001 (1977 model)

Όπως ήξερα, είναι πλαίσιο 370 Mark 10, αυτό μου είχε πει κι ο Νικόλας. Όλα μια χαρά. 

Το θέμα ήταν στο μοτέρ. Κωδικό PM-202000175 δεν είχα δει πουθενά. Ρωτάω και τον Tim και αρχίζει και ψάχνει μαζί μου. Τζίφος. Αυτός ο αριθμός μοτέρ δεν υπήρχε σε Frontera, Pursang, ή άλλες δημοκρατικές δυνάμεις. 

Έχω ανοίξει 5 καρτέλες με όλους τους κωδικούς μοτέρ και ψάχνω όταν μου στέλνει μήνυμα ο Tim.

'Ιt's a 202 motor!!!'

Δεν ξέρω τι είναι το 202 motor και δεν έχω δει τέτοιο κωδικό. 

Μου στέλνει λοιπόν - εκστασιασμένος - το παρακάτω 

202         GO KART 250  1977  202.000.001 

Πρόκειται για ένα σπάνιο μοτέρ που η Bultaco έβαζε στα καρτ! Ναι έτρεχε σε καρτ, το βρίσκεις αν ψάξεις για Bultaco Europa Kart γιατί δεν τα έκανε εξαγωγή στην Αμερική ή οπουδήποτε αλλού. Ήταν δε μοτέρ υψηλής απόδοσης, αντίστοιχης των αγωνιστικών Pursang και αν ψάξετε θα δείτε να γράφουν 'tuned by Frank Sheene'.

Ψάχνω και βρίσκω ότι ο κύριος Frank Sheene o πατέρας του Barry ήταν στην Bultaco γι' αυτό και οι πρώτες νίκες του γιού ήταν με Bultaco...

Όμως κάτι δεν πάει καλά. Ρωτάω τον Άγγελο απ' τον οποίο το αγόρασα που βρέθηκε το μοτέρ και μου λέει ότι το κατέβασαν από ένα Frontera 250. Τον ρωτάω αν είναι πιθανόν να μπήκε εκεί μετά και να μην είναι το μαμά. Μου λέει ότι απ' όσο ξέρει ο φίλος του το έχει πάνω από καινούριο.

Δε μπορεί, τα νούμερα δεν κάνουν λάθος. Πως; Του λέω να ρωτήσει το φίλο του αν αυτό ήταν σίγουρα το μαμά μοτέρ ή θυμάται να το άλλαξαν. Περιμένω εναγωνίως και μου στέλνει μήνυμα σε λίγα λεπτά. Δεν ήταν το μαμά μοτέρ, είχε αλλαχτεί, το μόνο που ξέρει είναι ότι είχε τρελαθεί στις σούζες. 

Άρα είναι 202! Ρωτάω τον Tim για τα specs του 250, και μου απαντάει ότι το συνηθισμένο γι' αυτά τα μοτέρ είναι περίπου 38 άλογα στις 9,500. Με λίγα λόγια το μοτέρ είναι δυναμίτης, το μόνο Bultaco που ξέρω να βγάζει παραπάνω σ' αυτά τα κυβικά είναι το Astro με 42 άλογα. Και μάλιστα το 202 είναι το τελευταίο που έφτιαξε η Bultaco γι' αυτή τη χρήση.

Kαι πάμε παρακάτω. Αρχίζω να ξεσκονίζω τις ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν στο δίκτυο, και βρίσκω τον Tim Norwood που έχει τα παρακάτω vintage Bultaco karts.

Διαβάζω λοιπόν

Bultaco made a series of kart engines from the early sixties through to 1977. In the late 60s to mid 70s the 250 engines dominated the Class IV gearbox class along with Montesa and a few Ossa’s. Most engines had the factory porting modified and Motoplat internal rotor ignition fitted by such tuners as Bert Hesketh and Frank Sheene who visited the Barcelona factory on a number of occasions. Twin Tillotson diaphragm carbs were commonly fitted to raise fuel from tank and to overcome surge in the float chambers of Amals etc. The photos are of my UK manufactured Zip Silverstone, which was the most successful chassis between 68 and 73, and a Blow Hustler . Both karts are still raced regularly in historic kart events, along with a number of other Bultaco engine karts still racing with the British Historic Kart Club and will be next out at the Donington Historic Festival weekend in May.

Το ότι έχω εκστασιαστεί δεν το συζητάμε, έτσι;

Μιλάω αμέσως και με τον Gilles και του λέω για το 202 μοτέρ και μου στέλνει ''A Kart motor is a very rare Bultaco part ! You are a lucky guy !  Very powerful !!!"

Συζητάμε για το τι ξέρει γι' αυτά και μου λέει ότι πρέπει να χει στον υπολογιστή του παραπάνω πληροφορίες. Οπότε άλλη μια πηγή από κει. Περιμένω λοιπόν.

Το θέμα είναι όμως τώρα αφού το μοτέρ δεν είναι Frontera, θα πιάνει στο πλαίσιο; Ρωτάω τον Tim που μου απαντάει αμέσως

"The frame measurements are as follows 13 3/4 inches across top mount holes front to back, 10 7/8 inches across bottom holes front to back, 4 inches top to bottom on back holes, 5 5/8 inches top to bottom on front mount holes. This will be your frame measurements. I would just check your engine mount holes to see if they come up to be the same."

Οπότε τώρα πρέπει να μετρηθεί το μοτέρ αλλά λογικά θα μπαίνει χωρίς πολλά πολλά. Γενικά ήταν αυτής της φιλοσοφίας η Bultaco.

Άρα έχουμε να κάνουμε με ένα μοτέρ με λίγο πολύ τα παρακάτω χαρακτηριστικά

Οπότε έχουμε ένα πλαίσιο Frontera 370Mk10, έχουμε ένα μοτέρ type 202 του '77 με 38 αλογάκια στις 9,500 και το πράγμα ζυγίζει περίπου 100 κιλά. Μπροστινό έχω βρει το μαμά, με τις μπότες κομπλέ και ο Tim με τον Gilles θα με βοηθήσουν σε ότι άλλο χρειαστώ από φτηνά ανταλλακτικά μέχρι γνώσεις. Ήδη βρήκα τα μαμά πλαινά του καπάκια με περίπου 60 δολλάρια.

Σκέφτομαι το ένα καπάκι να γράφει hijo del puta και το άλλο y tu madre tambien. Με αυτή τη γραμματοσειρά.

Εννοείται δεν του πειράζω τρίχα πλέον. Εννοείται δεν υπάρχει περίπτωση - ούτε υπήρχε ποτέ - για νίκελα και αηδίες, το μηχανάκι θα βγεί όσο ατόφιο γίνεται. Απλά καθαρίζουμε τα parts και μπαίνουν πάνω.

Και το καλύτερο;

Ο Gilles 4 χρόνια τώρα έρχεται Κρήτη...

Γι' αυτό έχει και την ελληνική σημαία πρώτη φάτσα...

Έχουμε μακρύ δρόμο, αλλά η αρχή ήταν δυναμίτης. 

Τι περιμένεις άμα μπλέξεις Λύκους με ισπανίδες....;

------

ΥΓ. Και το καλύτερο; Το μοτέρ είχε χαθεί στη μεταφορική. Δεν είχε χαθεί απλά. Είχε χαθεί σε ΜΙΑ μεταφορική από τις τρεις που άλλαξε, δεν ξέραμε σε ποια, και είχε μείνει σε κούτες χωρίς στοιχεία πάνω σε κάποια αποθήκη, μη ρωτάτε πως. Το τι αγώνας έγινε για να βρεθεί, ο Aggelos Antzas κι εγώ το ξέρουμε, μια βδομάδα στα τηλέφωνα με τρεις μεταφορικές να ψάχνουμε 'κάτι κούτες' που περιείχαν το μοτέρ, τις μπότες, τα καλάμια κτλ Οταν ο Αγγελος εν τέλει το βρήκε, είπε στην κοπέλα ότι γράφει πάνω Bultaco, κι αυτή του απάντησε ότι 2 βδομάδες τώρα ψάχνει τον κύριο Μπουλτάκο να παραδώσει.

Enduro

Πρώτη φορά εντούρο. Η παρθενική μου. Λα πρίμα βόλτα. Με το φιλο μου το Μιχαλη, παποβιο. Ειμαστε στο εξοχικο τους και μου λεει θες να κανουμε εντουρο; Ναι, που να το βρουμε το εντουρο; Ελα, εχει ο πατερας μου.

Παω και βλεπω αυτο της φωτογραφιας. Του λεω αυτο ειναι εντουρο; Μου λεει θα παθεις λαλα, δεν ξερεις πως παει. Τρια τεταρτα αργοτερα το χαμε βαλει μπροστα κι εκανε πιφα-κιαφα-τουφα-πιφα-κιαφα, μου λεει κατσε πανω. Με του που καθομαι κανει ενα ΚΡΑΚΑΚΑΚΑΠΑΦ-ΠΑΤ κι εχουμε παρει κατω το λιοφυτο, μου φωναζει ο Μιχαλης ΣΚΥΒΕ του φωναζω ΓΙΑΤΙ τρωγω το πρωτο κλαδι μες στη μαπα, στο δευτερο καταπια μια ελια, ΣΚΥΒΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ σκυβω κι αρχιζει το ξυλο απ τις ελιες, ειναι κατηφορικο το χωραφι, το εντουρο γαμει σου λεω τωρα, τανκ, δε σταματαει πουθενα, καποια στιγμη μου λεει ο Μιχαλης ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ του λεω ΓΙΑΤΙ, μου φωναζει ΓΙΑΤΙ ΣΚΥΒΕΙΣ ΔΕ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΗ ΓΑΜΗΣΑΜΕ και βλεπω το ρεμα μπροστα και το αναχωμα απ την αλλη δυο μετρα πανω, πέσαμε στο ρέμα, το τανκ βγηκε απο την αλλη, ανεβηκε το αναχωμα, δεν ψοφαγε το ρημαδι, θυμαμαι να μαι ανασκελα και να βλεπω τον ουρανο αναμεσα απ τις ελιες, και κανει ενα τελευταιο ΠΑΦ το κερατο, σου λεω τωρα για καπακι οχι μαλακιες, τι να μας πουν και τα ΙΤ, καπακι και σου ρχεται ολο παπλωμα.

Μας γαμησε ο πατερας του. Για μηνες σκεφτομουν οτι θα παρω μια τετοια και θα την κανω μαυρη ματ με νικελ φαναρακια μπροστα και ελευθερας και θα τρομοκρατω μικρα χωριά τα Σαββατοκύριακα.
Το κακό είναι ότι το σκέφτομαι ακόμα.

1o MRCG custom bike test

Και λιγα λεω.

Αφορά αυτό εδώ το μηχανάκι το οποίο έχει φτιαχτεί στην Κρήτη παρακαλώ

https://www.pinterest.com/customizinggree/dk-customs-crete/

Eνα μηχανακι που ξεκίνησε έτσι

και κατέληξε.... έτσι

Και για οποιον ξερει να βλεπει οι αλλαγες ειναι ουσιας. Το μηχανακι ηδη κερδισε στον πρωτο φιλικο του αγωνα και τωρα που μιλαμε βελτιώνονται ακομα περισσοτερο τα φρενα με καινουρια μονομπλοκ, ενω υπαρχει και δευτερο προτζεκτ στα σκαρια.

Το θεωρω λοιπον προσωπικα για μενα τεραστια ντροπη ξεφτιλα και ονειδος να υπαρχει τετοιο μηχανακι στην Κρητη διπλα μου και να μην παρουσιαζεται. Με τιποτα.

Βρεθηκαν λοιπον τα παντα για να γινει ενα πληρες test στο μηχανακι. Το τεστ δε θα το κανω φυσικα 'εγω που ξερω'. Κανουμε κατι σωστα και οχι μπακαλικα. Επαγγελματιας φωτογραφος, πιστα motard, χρονομετρημένα, και ο αγωνιζόμενος Μιχάλης Μαυράκης (Aprilia Mavrakis) που θα το σκίσει ανελέητα.

Μαζί με συνέντευξη του Δημήτρη Κοτσώνα, δημιουργού, που θα μας μιλήσει και για το επόμενο του project (είναι ένα raptor στο οποίο εχει ηδη πεσει τροχος). Τοπος και χρονος θα γινουν γνωστα απο δω μεσα και.... προχωράμε δυνατα!!!

Kαι οχι μονο αυτο. Οταν ολοκληρωθει το τεστ και η συνεντευξη, το μεταφράζω, το κανω ενα φακελλο μαζι με καλες φωτο και το στελνω και σε Αγγλικα περιοδικα. Διαβαζω χρονια bike, performance bikes και τα ρεστα, πιστευω οτι αξιζει με χιλια να παρουσιαστει.

ΠΑΜΕ!