Ζητούνται Αναγνώστες

tl;dr

H συντομογραφία σημαίνει ''too long didn't read'' και τη συναντάς σε κάθε άρθρο που ξεπερνάει 4-5 παραγράφους. Ποιος διαβάζει πλέον;

Προ ημερών μου ζήτησε φίλος να του εξηγήσω πως να κάνει κάτι στον υπολογιστή. Του έστειλα ένα mail με screenshots για το πως να κάνει αυτό που θέλει. Ακολούθησε τηλέφωνο.

- Είδα ότι μου έστειλες μέιλ.

- Ναι, για αυτό που θες να κάνεις στο pc

- Είναι εύκολο να γίνει;

- Ναι, αν ακολουθήσεις τις οδηγίες.

- Δηλαδή τι πρέπει να κάνω;

- Να διαβάσεις το μέιλ που σου στειλα

- Κι αν μπερδευτώ;

- Το διάβασες;

- Οχι, λέω αν

 Αυτός ο διάλογος θα μπορούσε να πάει 600 γραμμές. Την υπεραπλούστευση και την αναζήτηση του σύντομου, του γρήγορου και του εύκολου, τη ζούμε χρόνια και με πολλούς τρόπους. Είναι μια καταδυνάστευση του νοήματος από την ταχύτητα. "Πες μου το ζουμί."

Έχω ακούσει διάλογο όπου κάποιος σύστησε τους 'Αθλιους' σαν κλασσικό βιβλίο σε φίλο του που επέμενε να του πει τι αφορά. Όταν απηύδησε του είπε "κλέβει κάποιος ένα ψωμί και τον φυλακίζουν άδικα" "Α, μπα."

Οτιδήποτε χρειάζεται πνευματική άσκηση τείνει να απορρίπτεται, να απαξιώνεται και να θεωρείται νεκρό βάρος. Στις ταινίες όποτε μιλάει κάποιος επιστήμονας προσπαθώντας να εξηγήσει κάτι κουνάνε το κεφάλι λέγοντάς του ''in English George''. Μέχρι που ο καημένος George να κατεβαίνει συνεχώς μέχρι να τον καταλάβουν. Το σκαλί κάτω πάντα πιο ανώδυνο, βραχυπρόθεσμα.

Μακροπρόθεσμα χάνουμε. Big time.