disable copy

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

MRCG - Zombie Apocalypse Response Team

Είναι φανερό ότι δεν μπορούμε πλέον να εθελοτυφλούμε. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν ομάδα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Τι θα κάνεις όταν ένα zombie με σκούτερ σταθεί δίπλα σου στο φανάρι; Θα τρέξεις να κρυφτείς ή θα παλέψεις;
Μετά τις τελευταίες επιθέσεις η ανάγκη αντίστασης είναι επιτακτική. Περάσαμε από τα γεγονότα της μαζικής επίθεσης στο Κιάτο που η κυβέρνηση ακόμα καλύπτει στα περιστατικά της Χαλκίδας και της Λάρισας. Πρέπει να δράσουμε και πρέπει να δράσουμε τώρα. Τα ζόμπι δεν θα περιμένουν εμάς.

Θα ενημερωθείτε εν καιρό. Θα υπάρξουν ρητές οδηγίες, εκπαίδευση για τους συμμετέχοντες, αναλυτικές μετατροπές προετοιμασίας της μοτοσυκλέτας, και κέντρα συγκέντρωσης. Θα δημιουργηθούν θύλακες σε όλη τη χώρα με καλά εκπαιδευμένες ομάδες guerrilla που θα χτυπάνε άμεσα και αποτελεσματικά.

Η φυγή δεν είναι πλέον επιλογή.

Έχω ήδη αρχίσει την προετοιμασία του KLR και βρίσκομαι σε συνεννόηση με ομάδες του εξωτερικού για τη δημιουργία δικτύου.





Παρακαλώ όσους κάνουν αίτημα ένταξης στην Ομάδα να έχουν διαβάσει απαραίτητα το παρακάτω:


Θα προτιμηθούν άτομα με γνώσεις επιβίωσης, διασώστες, καθώς και άτομα με ιατρικές γνώσεις ή στρατιωτική εκπαίδευση.

Θα ακολουθήσει αίτηση ένταξης καθώς και λεπτομέρειες οι οποίες για ευνόητους λόγους θα διαμοιραστούν μόνο στα μέλη καθώς και διακριτικό σήμα της Ομάδας.

Ερχόμαστε.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Ι want to be evil

που λέει κι η Eartha Kitt

Αυτό το μαύρο το κακό, αυτός ο χάρος, ή μάλλον ο Diablo Negro μ' 'εχει στοιχειώσει.



Είναι ένα μαύρο - κόκκινο Bultaco σωστά;

Αν όμως;

Αν το μαύρο δεν είναι απλά μαύρο;

Αν τα φτερά, τα καπάκια τα πλαινά, ο οδηγός της αλυσίδας, το number plate και άλλα μυστήρια γίνουν ανθρακόνημα από τον Nimateck Carbon που έχει το γαμάτο know-how από Radical Ducati;

Κι αν έπεφτε μετά στο ανθρακόνημα πάνω απλά ένα βερνίκι;

Κι αν έψηνα μετά και τον Vass Works να φτιάξει δυο παλιοπαταράκια κει πέρα και κανένα μυστήριο σετάκι λεβιεδάκια ή μανέτες;

Με hyper pro ας πούμε ελατήρια μέσα στο μαμά πιρουνάκι του κι ένα set Betor ή Marzocchi πίσω πάνω σ' ένα πούπουλο διχρονάκι;

Τότε θα κοιμόμουν το βράδυ;

ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ.

Πάμε για χοντρά, χοντρά κόλπα όπως καταλαβαίνετε...

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Πόσο κάνει;

Είναι η πιο συχνή ερώτηση. Που θα βρω ένα τέτοιο; Πόσο κάνει; Εσένα πόσο σου στοίχισε; Πόσο πήγαν όλα;

Κι είναι μόνιμα και η ερώτηση που δεν έχει απάντηση. Γιατί άλλο το δικό μου, άλλο το δικό σου. Γιατί αν ρωτάς δεν είσαι για να μπεις σε τέτοιο λούκι. Γιατί δεν υπάρχει ταβάνι. Γιατί χίλια δυο γιατί.

Αλλά βρήκα ένα τρόπο να την απαντήσω. Σχετικά έστω. Και το βάζω εδώ σ' αυτό το ποστ για να το έχω εύκαιρο για όταν μου κάνουν την ερώτηση.

Τα τρία μηχανάκια που είναι παρακάτω, είναι το CB750k7 του φίλου μου του Χρήστου, το CB900F του φίλου μου του Γιάννη και το CB750k6 το δικό μου. Και τα τρία φτιάχτηκαν σε ζόρικους καιρούς, σε ένα ταρατσάκι, σε ένα υπόγειο και σε μια πυλωτή. Και πήραν όχι μήνες αλλά χρόνια. Για να βγουν όπως πρέπει. Και επιστρατεύτηκαν φίλοι, και έπεσαν ξενύχτια, και ήταν άπειρες οι στιγμές που απελπίστηκες και είπες δε θα βγει. Και άπειρες οι στιγμές που πίστευες ότι κάτι έχεις κάνει λάθος. Αλλά για να μη λέω πολλά, δείτε και τις φωτό του Χρήστου του Παπαδάκη και πείτε μου εσείς "πόσο κάνει" το καθένα.

Μερικά πράγματα ούτε να τα πεις μπορείς ούτε να τα υπολογίσεις. What happens in the garage, stays in the garage.




V7


Θα γράψω για μια εταιρία που πραγματικά τη λατρεύω και για ένα μηχανάκι που θα το αγόραζα αύριο. Έχω γράψει πολλές φορές επαινετικά για το 7άρι, σήμερα όχι. Διάβασα πριν από λίγο το καταπληκτικό τεστ του Μέντη στο ΜΟΤΟ. Και γράφει αυτά που έχω δει πολλάκις οδηγώντας το, ότι είναι ροπάτο, απολαυστικό κτλ κτλ.

Δεν ξαναλέω για το ότι έχει 40 άλογα, κάτι που το βρίσκω ξεφτίλα. Δε μπορεί να πουλάς κάτι 'καφέ-ρέισερ' και να παίρνεις στροφές με τον κώλο έξω την ώρα που σε περνάνε σκούτερ εξωτερική. Σου χαλάει το φενγκσούι, δεν παίζει.

Διαβάζω λοιπόν πρώτον ότι οι αναρτήσεις, ειδικά πίσω είναι επιεικώς σώβρακο και θέλουν αλλαγή. Ένα αυτό. Δεύτερον ότι η γωνία κάστερ μπροστά σε συνδυασμό με το πολύ κακό απ' ότι κατάλαβα traction control κάνουν τις στροφές στην παραμικρή ανωμαλία μαρτύριο.

Το μηχανάκι αν δεν κάνω λάθος κάνει κοντά στα 9 χιλιάρικα. Για 9 χιλιάρικα, σε ένα μηχανάκι που είναι πλέον τρίτη γενιά, άρα 'δουλεμένο' από bugs, δε γίνεται να χω αναρτήσεις όχι ohlins ρε παιδί μου, ούτε koni αλλά κάτι της προκοπής κι ένα TC που να δουλεύει; Ή ακόμα καλύτερα να μην υπάρχει;

Απ' ότι λέει ο Μπάμπης του βγάζεις την ασφάλεια κάτω απ' τη σέλα αλλά μετά έχεις άλλα ντράβαλα...

To test τελειώνει λέγοντας ότι μπορεί άνετα να μπει το μηχανάκι ως διακοσμητικό σε μπαρ ή να κάνει τις καθημερινές αγγαρείες...

Και δεν είναι μόνο η Γκούτσι. Βλέπε SR400 το καινούριο. 2015 έχουμε ρπμ. Βάλε λίγο καλύτερα περιφερειακά. Δε λέμε για πιστάδικα και 50άρια πιρούνια αλλά 40 άλογα και αναρτήσεις σώβρακο και ρέισερ, σαν πολύ δεν θες να μου τον πιάσεις;

Με τον μανδύα του vintage θα μου πασάρεις ότι κατιμά έχεις στην αποθήκη και θα λέω κι ευχαριστώ;

Καλύτερα SRX600 παλιό με κλιπονάκια κι έλα να πάμε τα καφέ ρέισερ μια βόλτα...


Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Πρώτες εντυπώσεις




651 cc μονοκύλινδρο, υδρόψυκτο, τετραβάλβιδο, μιζάτο και μοντέλο πάνω από δεκαετίας με μικροαλλαγές. Το πλαίσιο είναι σωληνωτό ατσάλινο και έχει τροχούς 21'' μπροστά και 17'' πίσω. Με μια πρώτη ματιά μπορεί κάποιος να το δει σαν 'ένα παλιό μοντέλο' που του λείπει η τεχνολογία αλλά αν το δει έτσι χάνει το ζουμί.

Ποιο είναι το ζουμί;

Το ζουμί είναι ότι ακόμα και σήμερα είναι ένα πραγματικό ον-οφφ που κάνει τα πάντα και πάει παντού, και ένα από τα πιο άξια adventure bikes που μπορεί να αγοράσει κάποιος με ελάχιστα χρήματα. Το δικό μου μου κόστισε 1600 ευρώ.

Τα περισσότερα καινούρια on-off είναι περισσότερο on-ωχ, αξίζουν περίπου όσο 15 KLR και δεν θα σε πάνε τόσο εύκολα παντού αν ο δρόμος αγριέψει.

Καίει όπως το μέτρησα σε μικτή, με 2 μετρήσεις που έκανα 5,7 λίτρα στα 100 χλμ και με ντεπόζιτο 14 λίτρα ή κάπου εκεί σημαίνει ότι έχει μια τρελή αυτονομία, χωρίς καν να του βάλεις κανένα τεράστιο acerbis. Αυτό σε συνδυασμό με τις μαλακές αναρτήσεις και την απίστευτα άνετη θέση οδήγησης σημαίνει ότι είναι απλά τρελός χιλιομετροφάγος. Το μασκάκι μπροστά κόβει πολύ περισσότερο απ' ότι θα νόμιζε κάποιος, μέχρι τα 160 που πήγα ήμουν όρθιος και ξεκούραστος ενώ στο 1300 μετά τα 140 έπρεπε να πέσω λίγο.

Η σέλα και η θέση οδήγησης είναι απλά ότι καλύτερο. Μπορείς να κινείσαι μπρος πίσω άνετα και όλα είναι εκεί που πρέπει, σαν να είναι Ηon... ερμ... οκ.

Δεν είναι ελαφρύ αλλά ούτε και βαρύ κάπου στα 152 κιλά στεγνό, άρα πρέπει να πηγαίνει στο +10 γεμάτο. Η τιμονάρα σου δίνει καλό μοχλό και βοηθάει.

Υπάρχουν πολύ λίγα που δε μου άρεσαν. Η ανάρτηση είναι υπερβολικά μαλακή και κυρίως δεν έχει ίχνος προοδευτικότητας. Το πως δουλεύει δεν αλλάζει ποτέ, τρώει χαλαρά 60 πόντους στο κάθε φρενάρισμα και πιστεύω αν επιμείνω θα βρει το φανάρι στο δρόμο. Εντάξει να είναι άνετο αλλά λίγη προοδευτικότητα δε βλάπτει. Λαδάκια κι ελατήρια.

Το μπροστά φρένο είναι ανύπαρκτο και σε συνδυασμό με την σωβρακοανάρτηση το κάνει επικίνδυνο. Θα βάλω καλύτερα pads και θα το μαζέψω αλλά αφού φτιαχτεί η ανάρτηση τώρα δεν έχει νόημα. Επίσης θα ήθελε λίγο περισσότερο νεύρο. Επιταχύνει γραμμικά παντού και δεν αδειάζει ποτέ αλλά ίσως ένα δοντάκι το χρειαζόταν - μετά βέβαια δεν έχουν τελειωμό οι αλλαγές... και χάνει τον ήρεμο χαρακτήρα του, ποτέ δεν τα χεις όλα.

Το δυνατό του σημείο είναι για μένα το πόσο εξαιρετικά βολτάδικο μηχανάκι είναι. Κάθεσαι ψηλά, έχεις καλή ορατότητα, περνάς από παντού στην κίνηση, το μοτέρ ψιθυρίζει στην κυριολεξία και είναι τόσο διαβολεμένα άνετο που πιστεύεις ότι μπορείς να κάθεσαι στη σέλα επ' άπειρον.

Πιστεύω ότι στα λεφτά του, είναι ένα μηχανάκι που προσφέρει τρομερό bang for the buck. Είναι πολύ δύσκολο πιστεύω να βρει ανταγωνισμό σ' αυτά που κάνει, εκτός από κάτι πολύ παρόμοιο - κι όμως ότι άλλο έχω οδηγήσει μου φαίνεται λίγο 'ροκάνα' μπροστά στο KLR, γι' αυτό και η επιλογή.

Αυτά τα ολίγα έτσι επιδερμικά έστω.

Και τέλος πάντα ήθελα ένα μεγάλο thumper και ποτέ δεν είχε κάτσει. Είμαι απλά τρισευτυχισμένος!





Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Down to the waterline

Μόλις είχα γυρίσει απ' τη βόλτα κι έβρεχε οπότε έκανα το λογικό. Ξαναπήγα βόλτα. Τα Πιρέλια που φοράει κρατάνε στο στεγνό λες και πατάνε φλούδα μήλου με παρκετίνη. Στο βρεγμένο είναι πολύ χειρότερα αλλά δε γμτ.
Έπαιρνα ότι δρόμο πήγαινε προς τη θάλασσα, έχω βρει ένα ωραίο δρομάκι και το ακολουθώ, το KLR (aka Σκληρό Κουλούρι aka Καβρουμάς) γουργουρίζει, την έχω καταβρεί, και βρίσκω ένα σημείο στην παραλία που πηγαίναμε τα παλαιά τα χρόνια κι ακούγαμε Ντάιαρ Στρέιτς και λέω τι ρομαντικά και κείνη την ώρα βλέπω δεξιά μου ΚΑΤΙ να με κοιτάει και αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένα διώροφο βρωμόσκυλο διασταύρωση Πιτ Μπουλ με Husqvarna που κάποιος μλκς το βαλε να φυλάει μην του πάρουν τα καλάμια.

Με το που βλέπει το KLR λυσσάει το μπάσταρδο, Χοντάκιας στάνταρ, τον έβγαλα απ' το μούτρο, είναι ευτυχώς πίσω από ένα συρμάτινο φράχτη πέντε μέτρα, κι έχει ξεσκιστεί να τρέχει παράλληλα, εγώ πάω κουλ μέχρι που αντιλαμβάνομαι ότι ο φράχτης σταματάει. Και μετά έχει κενό. Και ο σκύλος το χει φτάσει. Και θα με καταπιεί κι εμένα και το Kawasaki και θα φτύσει και το στρόφαλο στο χώνεμα.

Τραβάω ένα γκαζίδι ΝΤΑΝ. Με τα Πιρέλια. Σε ψιλόβροχο. Σε άμμο. Εντάξει οχτάρια έχω κάνει με πολλές μηχανές. Αυτό δεν ήταν οχτάρια. Ήταν στην αρχή 8αρια, μετά 16, μετά 32, μετά 64, και μετά πιάσαμε λογάριθμους.

Αλλά... παρά τη βροχή και παρά το βρωμόσκυλο... εκεί που ήθελα, έφτασα.

Δείτε και θα καταλάβετε.

Mama I'm home.




Just ride

Αυτός ο τίτλος του πάει πιο πολύ. Πρώτη βόλτα με το KLR, και για την ώρα πιστεύω διάλεξα ότι χρειαζόμουν ακριβώς.

Είναι σαν να φοράς παλιά αθλητικά. Απίστευτα βολικό, γκάζι σε όλες τις στροφές, κρατήματα μια χαρά ακόμα και με τα λάστιχα του που έχουν γίνει πετσιά και θα αλλαχτούν σύντομα. Κατανάλωση στην πόλη με 1η-2α πήγε στα 5,5 λίτρα στα 100 όπως το περίμενα.

Και το καλύτερο του ποιό ήταν; Σήμερα δεν θα είχε βγει το 1300 γιατί έβρεχε. Το KLR βγαίνει... και γράφει χιλιόμετρα. Και για μένα, στην παρούσα φάση αυτή είναι η καλύτερη. Όχι το γκαγκάν που θα κάθεται στο υπόστεγο, αλλά αυτό που γράφει χιλιόμετρα χωρίς άγχος...

Α ναι... και στις τελευταίες φωτό δεν έχει καθρέφτες... μου τους πήραν κάτι κακοί άνθρωποι... τι να πεις... κρίμα... κι ήταν και κυμκο...

Σκηνές απόλαυσης.