Μάθημα Θρησκευτικών

Στο παλιό μας σπίτι απέναντι, τότε που ο Μασταμπάς στο Ηράκλειο ήταν ακόμα χωράφια και οικόπεδα, έμενε κάποιος κύριος Γιάννης. Το έμενε είναι σχήμα λόγου μια και δεν ήταν σπίτι, μια αυτοσχέδια παράγκα ήταν που την έπαιρνε ο αέρας, καταμεσής σ' ένα χωράφι με τσουκνίδες.

Ήταν τέτοια μέρα. και επειδή η μάνα μου ήταν άρρωστη δεν θα πηγαίναμε εκκλησία, οπότε είπε στον πατέρα μου να κατέβει κάτω να πάρει το άγιο φως. Κατεβήκαμε μαζί να του κάνω παρέα, θυμάμαι ότι έκανε κρύο για άνοιξη. Ο κύριος Γιάννης πέρασε και μας είπε καλησπέρα, κι ο μπαμπάς μου του έδωσε ένα τσουρέκι που κρατούσε και το πελεκούσαμε περιμένοντας, και του πάσαρε στη ζούλα κι ένα χαρτονόμισμα. Του είπε καλό Πάσχα κι εκείνος έφυγε για την παράγκα.

Δεν με παραξένεψε. Μερικών οι τσέπες έχουν καβούρια όταν είναι να δώσουν, του πατέρα μου είχαν τρύπες. Έφευγαν τα λεφτά προς πάσα κατεύθυνση για όποιον είχε ζόρια.

Δεν είχε έρθει κανείς από την εκκλησία ακόμα αν και ήταν 12 και κάτι που έφευγαν όλοι. Έβγαλε τον αναπτήρα, άναψε το κεράκι, μου λέει πάμε πάνω, θα κρυώσεις. Ήμουν πολύ μικρός, μα το θυμάμαι πεντακάθαρα. Κοίταξα το κεράκι, μετά το μπαμπά μου, που σήκωσε τους ώμους απλά και μου χαμογέλασε.

"Άντε, πάμε απάνω."

Ανεβήκαμε, έκανε ένα βιαστικό σταυρό στην πόρτα όπως να ναι και μπήκαμε μέσα.

"Βρήκες άγιο φως;"
"Ναι"

Τώρα που έχει φύγει σκέφτομαι συχνά όλα τα μαθήματα που μου έδωσε. Εκεί ήταν, αρκεί να τα έβλεπες.

Hobby καραντίνας #47

Nα κοιτάς τα προφίλ όσων απαντάνε στα μαθηματικά quiz.

Απαντάει κάποιος '9', και ο original poster του λέει 'λάθος'. Ακολουθούν άλλα 35 άτομα που λένε 9 χωρίς να διαβάζουν τα σχόλια. Κάποιος το βρίσκει. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν να λένε 9.

Κάποιοι λένε μπλε, ή σύννεφο, ή ο Σάκης ή μείον τέσσερα. Ένας είναι διευθυντής τράπεζας. Ένας άλλος ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας, οπότε δεν ξαναπετάω, μόνο καράβι, ναι. Ένας που έγραψε τρεις φορές τη λάθος απάντηση και του λέγανε όχι και την ξανάγραφε μήπως πιάσει ήταν χειρούργος. Ή άσκηση ήταν από βιβλίο της Τρίτης Δημοτικού.

Η καραντίνα θα τελειώσει. Αυτό;

Ζητούνται Αναγνώστες

tl;dr

H συντομογραφία σημαίνει ''too long didn't read'' και τη συναντάς σε κάθε άρθρο που ξεπερνάει 4-5 παραγράφους. Ποιος διαβάζει πλέον;

Προ ημερών μου ζήτησε φίλος να του εξηγήσω πως να κάνει κάτι στον υπολογιστή. Του έστειλα ένα mail με screenshots για το πως να κάνει αυτό που θέλει. Ακολούθησε τηλέφωνο.

- Είδα ότι μου έστειλες μέιλ.

- Ναι, για αυτό που θες να κάνεις στο pc

- Είναι εύκολο να γίνει;

- Ναι, αν ακολουθήσεις τις οδηγίες.

- Δηλαδή τι πρέπει να κάνω;

- Να διαβάσεις το μέιλ που σου στειλα

- Κι αν μπερδευτώ;

- Το διάβασες;

- Οχι, λέω αν

 Αυτός ο διάλογος θα μπορούσε να πάει 600 γραμμές. Την υπεραπλούστευση και την αναζήτηση του σύντομου, του γρήγορου και του εύκολου, τη ζούμε χρόνια και με πολλούς τρόπους. Είναι μια καταδυνάστευση του νοήματος από την ταχύτητα. "Πες μου το ζουμί."

Έχω ακούσει διάλογο όπου κάποιος σύστησε τους 'Αθλιους' σαν κλασσικό βιβλίο σε φίλο του που επέμενε να του πει τι αφορά. Όταν απηύδησε του είπε "κλέβει κάποιος ένα ψωμί και τον φυλακίζουν άδικα" "Α, μπα."

Οτιδήποτε χρειάζεται πνευματική άσκηση τείνει να απορρίπτεται, να απαξιώνεται και να θεωρείται νεκρό βάρος. Στις ταινίες όποτε μιλάει κάποιος επιστήμονας προσπαθώντας να εξηγήσει κάτι κουνάνε το κεφάλι λέγοντάς του ''in English George''. Μέχρι που ο καημένος George να κατεβαίνει συνεχώς μέχρι να τον καταλάβουν. Το σκαλί κάτω πάντα πιο ανώδυνο, βραχυπρόθεσμα.

Μακροπρόθεσμα χάνουμε. Big time.

Παντέρμη Κρήτη

Λαϊκή το πρωί. Πάγκοι τοποθετημένοι σε μεγάλη απόσταση ο ένας από τον άλλο. Κόσμος που κρατάει αποστάσεις, με μασκάκια και γάντια οι περισσότεροι.

Ορεσίβιος τύπος με μαλλί πουλόβερ και ριγέ πουλόβερ μάλλινο που σταματάει στον αφαλό και που το χει συνδυάσει με φανελάκι με τρύπα στέκεται μπροστά στα τυριά και προστάζει:

"Κόψε μου μρε μια λια ντυρί. Κι ένα γκομάτι μυτζήθρα για δοκιμή."

Κοιτάει γύρω του παραξενεμένος. Τρώει το τυρί (που έχει προτεραιότητα από την περιέργεια), ξανακοιτάει. Τρώει και τη μυτζήθρα με το μουστάκι να κρατάει το νόμιμο 15%. Γυρνάει στον τύπο με τα τυριά:

"Μα ήντα επάθανε μρε όλοι και φορούνε τα μασκάτσα*;"

Ο τυράς τον κοιτάει απαθής.

"Ντα δεν ήκουσες για τον ιό; Απου κολλούνε όλοι;"

Ξανακοιτάει δύσπιστα.

"Κολλά; Που; Και στα όρη;"

Παιδιά φοράτε ότι θέλετε, καλή τύχη με τα dettol, εγώ πάω με τον τύπο στα όρη.

Μένουμε Κρήτη, Δεν Κολλάμε Τίποτα.

Glossary
μια λια = μια ολιά = λίγο
ντυρί = τυρί
Ντα δεν ήκουσες = haven't you heard?
μασκάτσα = obvious

Quarantine Blues

Κάθε πρωί βγαίνω για μια σύντομη βόλτα για να μην με φάει η σαπίλα του καθισιού. Όσο προχωράει η καραντίνα νιώθω σαν να κινούμαι σε ταινία του Μπουνιουέλ. Και εξηγώ.

Πριν μερικές μέρες είδα κάποιον στις 7 το πρωί να καθαρίζει το αυτοκίνητο του. Ενώ ψιλόβρεχε. Με μπατονέτα. Το τονίζω. Με μπατονέτα.

Προχτές είδα μια κυρία να έχει βγει στο μπαλκόνι με μια γαμάτη ρόμπα που άνετα την φορούσε ο Έλτον Τζον και φώναζε σε μιαν άλλη που έμοιαζε με τον Έλτον Τζον και που βρισκόταν σε άλλο μπαλκόνι ογδόντα μέτρα πέρα τι θα ψήσουνε.

Και οι δυο είχαν καλύτερη απόδοση από οτιδήποτε ηχείο ή ενισχυτή έχω πάρει ακόμα και στην hi fi περίοδο μου. Η Ρόμπα πρέπει να έβγαζε 2Χ100 RMS. H άλλη έβγαινε λίγο πιο χαμηλά αλλά δεν παραμόρφωνε τόσο.

Μέχρι να περάσω ανάμεσα απ' τα μπαλκόνια είχα μάθει δεκατέσσερις συνταγές για γεμιστά και τρία τζατζίκια (το ένα με καρότο).

Χτες τα πράγματα χειροτέρεψαν. Μέρες τώρα έβλεπα κάποιον ευτραφή κύριο να κάνει σουηδική γυμναστική στο μπαλκόνι. Με το σώβρακο. Και με ιδιαίτερο ζήλο.

Χτες στο μπαλκόνι απέναντι από αυτόν, είχε βγει ένας άλλος, ξερακιανός, γύρω στα 70, με μουστακιά τσιγκελωτή που φαινόταν παλιός στρατιωτικός και παρακολουθούσε τον άλλον να κάνει Σουηδική έχοντας δίπλα του ένα METAXA κι ένα νεροπότηρο. Στις 8 το πρωί.

Εγώ δεν ξαναβγαίνω εκεί έξω. Έχω ειδοποιήσει το National Geographic να πάρει πλάνα και αυτό ήταν.

Καλημέρα.