disable copy

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

John Lee Hooker

Χαρακώνει το δωδεκάμετρο λες και καρφώνει τις νότες μια-μια πάνω στο ρολόι. Τα κάνει όλα να τρέξουν με το δικό του χρόνο, με το κλασσικό στήσιμο του σ' ένα σκοτεινό background, σε μια φτηνή καρέκλα, αυτός ο γέρο-bluesman κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να σε καθηλώνει λες και βλέπεις το χρόνο τον ίδιο να σε μετράει και να σε κόβει στα 12.

I'm bad like Jesse James...

Ακούγεται αυστηρά μετά από μπέρμπον, μετά από δύσκολες μέρες, μετά από μερικές δυνατές μπύρες, μετά που θα 'χεις κουραστεί από μπητάκια και ροζ ποπ κοριτσάκια και τύπους grunge που χωρίς πεταλιέρες είναι ανύπαρκτοι. 'Oταν θα θες ν' ακούσεις και μερικές κουρασμένες αλήθειες.

In their on way
They may shoot you
They may cut you
They may drown you
I just don't know
I don't care
Long as they take care of you
In their on way

I'm so mad, I'm bad this mornin', like Jesse James

Σκοτάδι είναι ο μπάσταρδος. Σε τυλίγει σε κάτι μπλε νότες και πριν το καταλάβεις είναι λες κι είσαι στην κλεμμένη De Soto με τον James Cagney στο White Heat. Με τους μπάτσους να μαζεύονται σα μυρμήγκια γύρω του ανεβαίνει πάνω στη δεξαμενή και φωνάζει 'I made it ma'! Top of the world!' και τα τινάζει όλα στον αέρα - έτσι κι ο Hooker χτίζει αργά, μεθοδικά, με υπομονή ανυπόφορη, νότα τη νότα μέχρι που σκορπάει γελώντας με τα σάπια δόντια του πέντε blue notes και σε στέλνει. Top of the world now mama.

Δεν έκανε μίξεις με τζαζ, δεν έβαλε σαξόφωνα α λα Blue Boy King, το πάει σκέτο μέχρι το τέλος. Μια ξύλινη κιθάρα της κακιάς ώρας και το φτερό στο καπέλλο του is all he needs. Φωνή αδιάφορη, ειρωνική, που έχει νιώσει πολλά, που έχει δει πολλά, που είναι στο στάδιο που τα χει γραμμένα όλα και κράζει σαν το κοράκι του Πόε. Με δίψα πάντα.

One bourbon, one scotch and one beer.

Whiskey and Whimmen διορθώνει δυο κομμάτια παρακάτω.

Δεν τον ακούω στο αμάξι, δεν τον ακούω στη βόλτα, δεν τον ακούω για να περάσει η ώρα. Αυτός ο τύπος είναι σαν το τελευταίο τσιγάρο. Δεν τον έχεις για ξόδεμα έτσι εύκολα. Περιμένει πότε θα τελειώσουν οι υπόλοιποι για να βγει, σαν τον μπαμπούλα των παιδικών σου χρόνων που χωρίς να κοιτάξεις ξέρεις ότι είναι εκεί και χαμογελάει. Ρεμπέτης του Mississippi. The wild type.

I'm a crawlin' black spider baby, and I rules my den
Don't want you around my woman,
wanna use her for myself

Yeah, play the blues now!
Hmm, ahw-ahw, ahw-ahw, ahw-ahw
Shu' now baby, shu' now darlin'

Αλλά όπως θα λεγε κι αυτός.. ''You talk too much..."

Οπότε χαμηλώνω τα φώτα, χτυπάω άλλο ένα four roses με συνοδεία ένα φόνο. Murder - John Lee Hooker & Miles Davis, καληνύχτα σας...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κατάφερες και ΄΄είδες΄΄ τη μουσική του και σύ έ?
Χρόνια τώρα τον ακούω και ανάθεμα τα βλαχοαγγλικά που μουρμουρίζει. Για να μπορέσω να τον καταλάβω πρέπει να ακούσω ένα κομμάτι του 50 φορές σε απόλυτη ησυχία και με ακουστικά. Και δε είναι και πολύ ομιλιτικός τύπος. Πάντως με τον άλλο ΄΄παράνομο΄΄ φίλο του Miles Davis έχουνε γράψει απίστευτα κομμάτια.

ΛΥΚΟΣ είπε...

Oταν το 'children' γινεται 'chillun'.. τι ψαχνεις...

Δεν πειραζει καλυτερα ετσι...

Boogie Chillun'

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά επειδή μου αρέσει η συγκεκριμένη μουσική, έχω αφιερώσει πολλές ώρες προσπαθώντας να καταλάβω το στίχο. Μάταια, απλώς τους ακούω και ελπίζω να μην με βρίζουνε. Και για να ξέρεις όταν απαντώ μετά τις 2 το πρωί σίγουρα αυτούς τους δύο ακούω ή κάτι παρόμοιο.

Ανώνυμος είπε...

Your love gimme such a thrill,
But your lovin' don' t pay my bills
I need some money, need some money
Oh, yeah, what I want

Λίγα λόγια και καλά, πιο ξεκάθαρος δε μπορεί να γίνει ο γερο-π...ς! Μέγιστος...

ΛΥΚΟΣ είπε...

Kαι αυτος και Lightnin' Hopkins, Blind Lemon Jefferson, Willie Dixon.. οι ριζες...

To Wulf απο κει βγηκε. Παιζαμε μια μπαντα καποτε κι ειχαμε γελοια παρατσουκλια, το δικο μου το χα παρει απ τον Blind Lemon και τον Muddy Waters και με λεγανε Muddy Lemon =)

Επειδη ομως κατα γενικη ομολογια γκαριζα σαν τον Howlin' Wolf μου εμεινε - επιφυλλασομαι να γραψω κατι καλες φασεις =)