disable copy

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Performance Bikes review


Διαβάζω τη στήλη του Rupert Paul σε ένα Performance Bikes του 2011 που ξέθαψα και που εξηγεί την long-term συμβίωση του με το CBR600F ABS που έχουν στο περιοδικό. Το βάζω αυτολεξεί σχεδόν:



'Eκτός από το 600F κινούμαι και με τα άλλα μου δυο μηχανάκια, ένα ZZ-R 1100 και ένα ακόμα από τότε που η Χόντα έφτιαχνε μηχανές με προσωπικότητα, ενα 650 Domi.

Το ΖΖR είναι για μεγάλες αποστάσεις και το Domi για επαρχιακούς. Το 600 που υποτίθεται ότι κάνει τα πάντα απλά με αφήνει αδιάφορο. Έχει καλό φινίρισμα, η θέση οδήγησης είναι καλή, κινείται άνετα στην εθνική και μ' αρέσει η ποιότητα του ABS. Όμως η ανάρτηση είναι άθλια και ο κινητήρας όχι πάνω του μετρίου. Με τίποτα δεν είναι αυτή μια μοτοσυκλέτα που 'τα κάνει όλα'.

Κάτι έχουν πάθει προφανώς οι σχεδιαστές εκεί στην Ιαπωνία. Συνήθιζαν να παράγουν εκπληκτικές μοτοσυκλέτες που έδειχναν στους υπόλοιπους πως πρέπει να είναι: RC30, NC30, RC45, CBR400RR, 650 Bros, το παλιό Transalp, το XLV750, το αρχικό CBR600F, το VFR750, το Blade, ακόμα και το VTR1000. Για να μη μιλήσουμε για τις ιδιοφυείς δεκαετίες ακόμα πιο πριν. Για την περισσότερη απ' τη μοτοσυκλετιστική μου καρριέρα η Honda ήταν συνυφασμένη με απαράμιλλη ποιότητα και με μοτοσυκλέτες που έκαναν τα πάντα. Δεν μπορώ να βρω τίποτα απ' αυτά στο CBR600F.

Το 1947 ο Soichiro είχε πει 'Engineering without personality doesn't have much value'. Δεν θα είχε εγκρίνει ποτέ το CBR600F. Το μηχανάκι έχει απλά τόση γοητεία όσο ένα μπουκάλι Fairy για τα πιάτα.'


Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Diamonds and rust

Υπερβολικός και κλεμμένος ο τίτλος από Joan Baez αλλά δε γίνεται αλλιώς. Πρωί πρωί μου έριξε ο Μιχαήλος την ένεση με την πρώτη παραγγελία για το 750Κ.

Side panel emblems, αυτά που μπαίνουν κάτω από κείνο το...

 Εικόνες άλλης εποχής. Ανάγλυφα και προσεγμένα. Και χρόνια μετά ούτε ξεφλουδίζουν ούτε το χρώμα τους χάνουν ούτε τίποτα. Ποιότητες άλλης εποχής.


Eίναι απίστευτο και το βλέπω και από το XL και από το 750Κ και από διάφορα 900F που βλέπω κατά καιρούς τι ποιότητα υπήρχε τότε και τι υπάρχει τότε. Βλέπεις 40 χρονών μοτέρ και ζάντες να γυαλίζουν, όχι να είναι σε καλή απλά κατάσταση, αλλά να ΓΥΑΛΙΖΟΥΝ και μάλιστα χωρίς καμία συντήρηση και βλέπεις σήμερα ψαλίδια, εξατμίσεις, πιρούνια 5 χρονών να πετάνε μπιμπίκια και σκουριές. Και όχι σε μηχανάκια 'του τάληρου' αλλά σε μηχανάκια χρυσοπληρωμένα.

Η έρευνα και η εξέλιξη έχει προχωρήσει προς τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα μεριά φτιάχνοντας ακριβά, πολύπλοκα μηχανάκια με ακριβές και πολύπλοκες ζημιές - που δύσκολα θα τους βάλεις χέρι. Μηχανάκια που είναι προορισμένα να πουληθούν σε 5-10 χρονάκια εκτός κι αν τύχουν στον τρελαμένο ιδιοκτήτη που θα τα 'μαζεύει'.

Έτος 2000+ και να βλέπεις μηχανάκια που χτυπάνε πιστόνια (και τους φταίει η βενζίνα - λέγε με Triumph)  ή να κόβουν υποπλαίσια και ψαλίδια δεν είναι θέμα τεχνογνωσίας μόνο αλλά και φτήνειας. Κι αυτή η φτήνεια του πλαστικού πάντα μ' ενοχλούσε. Είχα ανέβει πριν 3 χρόνια σ' ένα 600αράκι που σκεφτόμουν να πάρω και δεν το έβαλα καν μπροστά. Με το που είδα τα όργανα, με το που είδα να λυγίζουν οι βάσεις με πίεση απ' τον αντίχειρα, με το που είδα κάτι ψευτιές πλαστικά στεφανάκια γύρω γύρω κι ένα τιμόνι 'του δεκάρικου'... τι να βάλω μπροστά; Κι αν αυτά είναι αυτά που επέλεξαν να βάλουν 'στο σαλόνι', τι είναι αυτά που δε βλέπω;

Προφανώς τα σημερινά είναι απείρως πιο αξιόπιστα. Αλλά αυτή η αξιοπιστία και ο κύκλος ζωής είναι μετρημένα στο excel ενός μαρκετίστα κι όχι στο εργαστήρι κάποιου μηχανικού. Κι η αποτυχία του δεύτερου δε μ' ενοχλεί τόσο όσο η σκοπιμότητα του πρώτου.


 

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

And so it begins

Σήμερα πήραμε επιτέλους στα χέρια μας το Κ6. Τώρα σιγά σιγά λύσιμο, και ένα ένα τα κομμάτια για restoring και για δημιουργικές αλλαγές.

 Ο Μιχαήλος το ανέβασε στο φορτηγάκι, ο οποίος να σημειώσω πρόσφατα είπε την ατάκα 'Ε, τώρα που πήρα Χόντα μπορώ να κρατήσω και το Απρίλια' κι ας με βγάλει ψεύτη. Ήρθε κι αυτός στο σωστό δρόμο.


 Φουράκι. Ο ιδιοκτήτης πριν υπογράψει άφησε λίγο μετέωρο το χέρι και γυρίζει και μου λέει 'Θα ξαναπάρω μια μέρα ένα. Το ίδιο.'





 Υοu meet the nicest people on a Honda.

Δίπλα στο XLάκι. Και βλέπουμε και πως ισιώνει κατευθείαν ο άνθρωπος μόλις πιάσει σωστό μηχανάκι. Βερμούδα-παντοφλέ και τετρακύλινδρο. Εύγε νέε μου.
220. Ελπίζω μην πάμε 240 και σπάσει.


Σύντομα θ' αρχίσει το λύσιμο και το δέσιμο με τον Χρήστο τον Κωστάκη που με τρία 750Κ είναι ο απόλυτος άρχων. Έχουμε σχέδια πολλά...

Εχουμε ξεφυγει και οι δυο απο το ζαβλαμα του 'μαμα'. Οχι δε θελουμε μαμα. Θελουμε ενα μηχανακι να γουστάρουμε. Σε καμία περίπτωση δεν θα κάνουμε ιεροσυλίες σαν κάτι R51/3 τσόπερ αλλά... θα πέσει δημιουργικό νυστεράκι και αφαίρεση... 

Έχω πολλά να γράψω αλλά είμαι τόσο γεμάτος που τι να γράψω και τι ν' αφήσω. Πάω να ξαναδώ τα βιντεάκια με το Kwaka MFP του Goose να παίρνω ιδέες...

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

La Patenta

Από τότε που έγραψα για τον 'Λουκέτο' έχω πάρει ένα σωρό λινκ και tips για πατεντες, για ντεπόζιτα, για ουρές, για οτιδήποτε. Ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ.

Με μερικές πατέντες μου βγήκαν τα μάτια, δε μπορώ να τις βάλω όλες αλλά αυτή πρέπει να μπει.

Δεν έχουμε κοκοβιό και θέλουμε κάτι γκαγκάν; Έχουμε ένα παλιό ντεπόζιτο;

Easy does it...

1.


και.... 2


Κάτι μου λέει ότι θα βγουν στη μέση χοντρά κόλπα στο restoring.

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Μικρή Ανακοίνωση Άνευ Υπαινιγμών

Το XL δούλευε για δυο και πλέον δεκαετίες με τις δικές του φλάντζες. Τις οποίες άλλαξα με αυτές που μου έστειλε ο 'φίλος' Αόρατος, Ντουκατίστας εκ πεποιθήσεως.

Ιταλικής προελεύσεως.

Την περασμένη βδομάδα έβαλα φλαντζόκολλα και σκούπισα τα λάδια από το κάρτερ και το πάτωμα μέχρι να μου έρθει η φλάντζα Χόντα.

Δε θα ήθελα να δώσω συνέχεια, ήταν προφανώς μια ατυχής συγκυρία.


O ‘Λουκέτος’



Ή αλλιώς CB750K. Το είχα γνωρίσει καλύτερα τα τελευταία χρόνια επειδή βλέπω από κοντά το εκπληκτικό 750 του Χρήστου του Κωστάκη, ένα απ’ τα τρία που έχει. 

Για την ύπαρξη του ‘Λουκέτου’ έμαθα στις 11 ένα πρωί και στη 1 το είχαμε αγοράσει με το φίλο μου το Μιχαήλο.  

Μου το έστειλε αγγελία, είδα βιαστικά τις φωτογραφίες σε ένα διάλλειμα της δουλειάς, του έστειλα πίσω ένα ‘μαζγμσες’ επί λέξει και ξανακοίταξα τις φωτό ως ορμονιασμένος 16άρης φετιχιστής τετρακύλινδρων με μπουργιά. 

CB750K. Το λέω για να το πιστέψω. Η μηχανή του Εντ του Τσίτα. Η μηχανή που έκανε τη Χόντα… Χόντα, σε μεγάλο βαθμό (μαζί με το παπί φυσικά). Που είναι στο top 3 ότι κατάταξη και να κάνεις σε σημαντικές μοτοσυκλέτες. 



Φτιάχνοντας το η Χόντα περίμενε ότι θα πετύχει στις πωλήσεις και η πρόβλεψη της ήταν για 1,500 μηχανές το χρόνο. Η ζήτηση ήταν 3,000 μηχανές το μήνα. Κι από κει βγήκε και ο ‘Λουκέτος’. Γιατί ήταν τόσο μπροστά από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορούσε τότε που μοίραζε λουκέτα αριστερά-δεξιά σε εργοστάσια που μέχρι τότε μεσουρανούσαν.

Το ‘δικό μας’ CB το βρήκαμε μέσα στο πίσω μέρος ενός μαγαζιού, προφυλαγμένο. Είχε χρόνια να δουλέψει. Πήρε μπροστά με τη δεύτερη μανιβελιά. Όχι μιζιά, μανιβελιά. Και φυσικά κρατούσε και ρελαντί σαν να μην τρέχει τίποτα. Η βελόνα του στροφόμετρου έπαιζε στα πράσινα οργανάκια με την κόκκινη περιοχή ‘high rev’. 



O Mιχαήλος του τράβηξε 2 γερά γκαζίδια και φλόμωσε το μαγαζί, κρίμα που δεν έχω φωτό το ύφος του όταν το έκανε, ο Τζακ Νίκολσον θα το ζήλευε ιδιαιτέρως. 

Και πάνω που είχα τελειώσει με τις ανακατασκευές με το XLάκι, ήρθε λοιπόν ο Λουκέτος. Αλλά δεν βιαζόμαστε. Σιγά-σιγά, όμορφα, κάθε κομμάτι. Δεν θα γίνει ‘μαμά’. Και δε θα γίνει μαμά γιατί θέλουμε κάτι πιο ελαφρύ και πιο fun στην οδήγηση. Φυσικά τα μαμά πράγματα θα φυλαχτούν με ευλάβεια ενώ σε καμία περίπτωση δεν θα ‘κόψουμε-ράψουμε’ κάτι που είναι μη αναστρέψιμο.
Το μηχανάκι θα γίνει ‘bobber’. Βobber σημαίνει ότι ‘πετάω’ πάνω απ’ το μηχανάκι ότι δεν είναι απολύτως απαραίτητο για να λειτουργήσει, βγάζω μπροστινό φτερό, προστατευτικό αλυσίδας, μεγάλη ουρά κτλ κτλ. και το πίσω φτερό μένει μόνο πάνω ως κομμένο (bobbed). Φυσικά με ένα τιμόνι που θα βολεύει στην οδήγηση και σε καμία περίπτωση clip on. Έχω δει αρκετά café racer που δεν οδηγούνται και δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. 

Θέλουμε όμως κάαααατι τέτοιο...


ίσως σ' αυτό το χρώμα...






Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Καλά Κοπέλια 2013

Στην Παλαιόχωρα αυτή τη φορά! Τα έχω ακόμα όλα στο μυαλό μου αχταρμά, οπότε περιληπτικά...

Τι μου άρεσε:

- Που μαζεύτηκε ΤΡΟΜΕΡΗ παρέα
- Που γυρίσαμε το φωτορομάντζο 'Η Ροπή των Αμνών'
- Που γνώρισα τον Staiko Barbacool (απλά άπαιχτος...)
- Που δεν υπήρχε πρόγραμμα κι ο καθένας έκανε ότι γούσταρε
- Που ήρθαν οι Smoky Mugs κι έπαιξαν καταπληκτικά
- Το πρωινό καφεδάκι στην Παλαιόχωρα
- Που έκανα 440 χλμ με το 185 και το καταευχαριστήθηκα
- Που κατάφεραν να έρθουν ο Ρένος με τη Δήμητρα, χωρίς αυτούς δε γίνεται!
- Που παίξαμε μαζί 'μουσική'
- Που ήρθαν τα 'Ρεμάλια'! Τρομερή παρέα
- Που ήρθαν και καινούριες φάτσες και πέρασαν καλά!

Τι δεν μου άρεσε
- Που φύσαγε συνέχεια του σκοτωμού
- Η επιλογή του κάμπινγκ - αγενείς και εγκαταστάσεις χάλια
- Οι τιμές στο κάμπινγκ
- Γενικά και το μέρος και το κάμπινγκ θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα
- Ήμασταν όλοι σκορποχώρι
- Δεν κάναμε καμιά καλή βόλτα ή κάποια δραστηριότητα πχ. δεξιοτεχνία, σφαλιάρες, κάτι.
- Που οι μπύρες ήταν ζεστές και τα μακαρόνια κρύα
- Που έπαιζα και δεν άκουγα ούτε γώ την κιθάρα

Πάμε στις φωτό

Μαζευτήκαμε λοιπόν...
















 
Το βράδυ του Σαββάτου προσέξαμε ώστε να είμαστε όλοι κόσμιοι. 






 Mε το φίλο μου τον Μανώλη, τον μπασίστα παίξαμε μετά από πολλά χρόνια μαζί...










 Ρενος & Staikos Barbacool

 Δήμητρα
 Smoky Mugs - Φανταστικοί!

Μερικά πράγματα αρχίζουν να γίνονται παράδοση και πολύ χαίρομαι. Αυτή είναι φωτογραφία από τα Καλά Κοπέλια 2012



Κι αυτή από τα Καλά Κοπέλια 2013. Bρείτε τις διαφορές.


Και του χρόνου Κοπέλια!