O ‘Λουκέτος’

Ή αλλιώς CB750K. Το είχα γνωρίσει καλύτερα τα τελευταία χρόνια επειδή βλέπω από κοντά το εκπληκτικό 750 του Χρήστου του Κωστάκη, ένα απ’ τα τρία που έχει. 

Για την ύπαρξη του ‘Λουκέτου’ έμαθα στις 11 ένα πρωί και στη 1 το είχαμε αγοράσει με το φίλο μου το Μιχαήλο.  

Μου το έστειλε αγγελία, είδα βιαστικά τις φωτογραφίες σε ένα διάλλειμα της δουλειάς, του έστειλα πίσω ένα ‘μαζγμσες’ επί λέξει και ξανακοίταξα τις φωτό ως ορμονιασμένος 16άρης φετιχιστής τετρακύλινδρων με μπουργιά. 

CB750K. Το λέω για να το πιστέψω. Η μηχανή του Εντ του Τσίτα. Η μηχανή που έκανε τη Χόντα… Χόντα, σε μεγάλο βαθμό (μαζί με το παπί φυσικά). Που είναι στο top 3 ότι κατάταξη και να κάνεις σε σημαντικές μοτοσυκλέτες. 

Φτιάχνοντας το η Χόντα περίμενε ότι θα πετύχει στις πωλήσεις και η πρόβλεψη της ήταν για 1,500 μηχανές το χρόνο. Η ζήτηση ήταν 3,000 μηχανές το μήνα. Κι από κει βγήκε και ο ‘Λουκέτος’. Γιατί ήταν τόσο μπροστά από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορούσε τότε που μοίραζε λουκέτα αριστερά-δεξιά σε εργοστάσια που μέχρι τότε μεσουρανούσαν.

Το ‘δικό μας’ CB το βρήκαμε μέσα στο πίσω μέρος ενός μαγαζιού, προφυλαγμένο. Είχε χρόνια να δουλέψει. Πήρε μπροστά με τη δεύτερη μανιβελιά. Όχι μιζιά, μανιβελιά. Και φυσικά κρατούσε και ρελαντί σαν να μην τρέχει τίποτα. Η βελόνα του στροφόμετρου έπαιζε στα πράσινα οργανάκια με την κόκκινη περιοχή ‘high rev’. 

O Mιχαήλος του τράβηξε 2 γερά γκαζίδια και φλόμωσε το μαγαζί, κρίμα που δεν έχω φωτό το ύφος του όταν το έκανε, ο Τζακ Νίκολσον θα το ζήλευε ιδιαιτέρως. 

Και πάνω που είχα τελειώσει με τις ανακατασκευές με το XLάκι, ήρθε λοιπόν ο Λουκέτος. Αλλά δεν βιαζόμαστε. Σιγά-σιγά, όμορφα, κάθε κομμάτι. Δεν θα γίνει ‘μαμά’. Και δε θα γίνει μαμά γιατί θέλουμε κάτι πιο ελαφρύ και πιο fun στην οδήγηση. Φυσικά τα μαμά πράγματα θα φυλαχτούν με ευλάβεια ενώ σε καμία περίπτωση δεν θα ‘κόψουμε-ράψουμε’ κάτι που είναι μη αναστρέψιμο.

Το μηχανάκι θα γίνει ‘bobber’. Βobber σημαίνει ότι ‘πετάω’ πάνω απ’ το μηχανάκι ότι δεν είναι απολύτως απαραίτητο για να λειτουργήσει, βγάζω μπροστινό φτερό, προστατευτικό αλυσίδας, μεγάλη ουρά κτλ κτλ. και το πίσω φτερό μένει μόνο πάνω ως κομμένο (bobbed). Φυσικά με ένα τιμόνι που θα βολεύει στην οδήγηση και σε καμία περίπτωση clip on. Έχω δει αρκετά café racer που δεν οδηγούνται και δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. 

Θέλουμε όμως κάαααατι τέτοιο...

ίσως σ' αυτό το χρώμα...