disable copy

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

Bobo Terror

Πιτσιρικαδες ή μάλλον μωρα. Εχουμε αγοράσει ενα μπόμπο Ζ50 Χονδα κρυφα απ ολους. Με τις περιποιησεις μας εχει γινει 72cc με αμορτισσερ απο Bultaco 350 Trial και καιει ενα λιτρο λαδι καθε 50 χλμ (ειναι αυτο το τσιμπαει που λενε).

Σκαστοι απ' το σπιτι αποφασιζουμε εκδρομη Πρεβελη. Εγω σε πετσέτα πάνω στο τεποζιτο και κολλημενος στο τιμονι κι ο αλλος πισω να κραταει 2 sleeping bag και 2 σακ βουαγιαζ. Για να μην το κουραζω και αγχωνεστε πεσαμε 5 φορες να παμε και 3 να γυρισουμε γιατι δεν ξεραμε να οδηγαμε μονο να ανοιγουμε γκαζι.

Καποια στιγμη λοιπον οδηγαει ο αλλος κι ειμαστε σε μια κατηφορα του θανατα και παει με 90. Ακολουθει μια τρελλη φουρκετα α λα Μονακο αλλα χωρις τα κρατηματα. Ακολουθει ο εκπληκτικος διαλογος.

"Μλκ μην πας με ολα δε σε παιρνει η στροφη"
"Με παιρνει."
"Μην εισαι μλκς δε σε παιρνει"
"Το χω, με παιρνει."
"ΚΟΨΕ ΡΕ ΜΛΚ ΔΕ ΣΕ ΠΑΙΡΝΕΙ"
"Εχεις δικιο δε με παιρνει"
"Εισαι μαλ-"
"Τωρα θα δεις, θα μπω με αναποδα!"
"ΟΧΙ ΜΗ"

μετα θυμαμαι να περναω μεσα απο καλαμιες. Πολλες καλαμιες. Τα σκισαμε ολα, ρουχα, γονατα, χερια, αστα να πανε. Πολυς πονος η καλαμια. Λεω θα οδηγησω εγω. Αυτο καναμε καθε που πεφταμε. Ελεγε ο αλλος 'ΑΣΕ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΩ ΕΓΩ' και πεφταμε 5 χλμ παρακατω.

Προχωραμε σε φαρδυ χωματοδρομο. Καποια στιγμη αντιλαμβανομαι οτι εχει περασει μηχανημα μπροστα κι ο δρομος εχει γεμισει σαμαρακια που για το μπομπο ισοδυναμουν με supercross στο Anaheim. Πεφτει ο αλλος απο πισω με συνοπτικες διαδικασιες, σφιγγω το τιμονι, ανοιγω γκαζι κι αρχιζω να κοπανιεμαι. Η πετσετα φευγει σιγα σιγα απο κατω απ τα ποδια μου με και κοπανιεμαι πλεον στην ταπα του τεποζιτου. Μιλαμε για ΠΟΝΟ. Καπου εκει πρεπει να χω ακομα ενα αναγλυφο HONDA. Αφηνω αποδεχομενος τη μοιρα το τιμονι, κατασκοτωνομαι κι εγω κι εχουν βγει απο ενα καφενειο κι εχουν ψοφησει στα γελια.

Η επωδος. Γυριζουμε σουρουπο κατατσακισμενοι κι εμεις και το μηχανακι, εχοντας πουλησει κατι γυαλια σ' ενα φορτηγατζη για να βαλουμε βετζινα, ποναμε παντου, και ο μπομπος μ ενα πηρουνι εργο τεχνης να πηγαινει αριστερα-δεξια με 60. Οδηγαει ο αλλος και βλεπουμε σταματημενο ενα Goldwing με τους τυπους να χουν βγαλει ενα χαρτη και να κανουν τσιγαρο.Τον βλεπω και κοβει. Σταματαει διπλα. Και τι λεει ο θεος;"Παιδια χρειαζεστε κατι;"Επεσα απ το μηχανακι απ τα γελια. Οι αλλοι μας κοιταζανε λες κι ειμαστε απο τον Μπλαργκον 7. ¨"Τι να χρειαζονται ρε μλκ? Χαζεψες?""ΓΙΑΤΙ ΡΕ?""ΤΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕ; ΤΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ; ΔΕΚΑΡΑΚΙ ΣΩΛΗΝΩΤΟ; ΒΕΤΖΙΝΑ; ΤΙ;""ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΜΕ ΑΛΛΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ."κι επειδη γυρναγε πισω να μου μιλησει ξαναπεσαμε 200 μετρα απ το Goldwing.

Ουτε ηρθανε να δουνε. Τοσες τουμπες μαζεμενες σ' ενα διημερο δεν πιστευω οτι τις εχει φαει ανθρωπος. Τωρα παω με το σιμπι στο φτερο Χανια και ξαναγυρναω. Ξενερα.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

XAXAXAXAXAX

Οντως ξενέρα...

πόσο μου λείπουν τα άιματα στα καλάμια απο τα πετάλια του Cross μου, τότε που έστηνα τενεκέδες λαδιού για άλματα στον Ωρωπό,και συνήθως έσπαγε η σανίδα απογείωσης, και έπεφτα με τα μούτρα....

Tzam είπε...

Όταν ήμουν γυμνάσιο έκανα και εγώ κάτι εκδρομές-περιπέτειες με ένα φίλο μου. Είχα ένα chaly κωλοπειραγμένο και ένα παπί σκυλοπειραγμένο αυτός (με τα χιλιοστά διαμέτρου του πιστονιού φαινόντουσαν οι άντρες τότε..στα 54 mm είχα σταματήσει εγώ..). Μια φορά είχαμε κάνει 200 χλμ σε μια μέρα και το θεωρήσαμε άθλο. Και ίσως να ήταν...ακόμα το λέμε στις διάφορες παρέες με όλα τα άστεια που συνέβησαν σε αυτά τα 200 χλμ. Από τότε προσπαθώ να βρω ποιος είναι ο αντίστοιχος άθλος με ένα Fazer 1000...και γιατί δεν τον πραγματοποιώ...Τι μας λείπει πλέον? Ο χρόνος? Ή το πάθος?

Ανώνυμος είπε...

Εμ, τι περιμένεις κι εσύ με το σιμπι Ηράκλειο-Χανιά, συγκινήσεις; Για κάντο με τον μπόμπο να δεις τρελλά κέφια!

Ανώνυμος είπε...

Αχχχ ! Πάλι μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η κοπάνα απο το σχολείο το νοίκιασμα 5 Φλορεττών και η εκδρομή στο Ηραίο Περαχώρας (μετα το Λουτράκι), απο τον παλιό δρόμο (δεν υπήρχε και άλλος) που μέτραε νεκρούς κάθε βδομάδα.
Αναχώριση γυρω στις 9 , επιστροφή στις 2.30 για να προλάβουμε το σχολικό και να μην μας πάρουν χαμπάρι οι γονείς μας (ενδιάμεσα και μία σοβαρή πτώση και τραυματισμός συμμαθητή τον οποίο φέραμε δικάβαλλο και τον ακουμπήσαμε στην πόρτα του σπιτιού του χτυπήσαμε το κουδούνι και γίναμε καπνός μην μας περιλάβει η μάνα του).

Τι κωλόπαιδα ρε συ !!!
Και ο πατέρας ήταν ήσυχος οτι εγω ήμουν στο σχολείο......

Qvo Vantis είπε...

ΧΑΧΑΧΑ.... ΑΠΛΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ...
ΠΟΣΟ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΜΙΩΝ!!!! ΔΕΝ ΜΕ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΑΔΙΚΑ ΚΑΠΕΤΑΝ ΒΡΟΝΤΑΚΑ.... Α! ΚΑΙ ΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΡΟΝΤΟΥ!