Από το 750Κ στα τσουκάλια και τα μανουάλια

Ναι ξέρω ο τίτλος είναι κάπως.

Ας αρχίσουμε με την εικόνα. Με μια εικόνα.

Χαλκός. Η ιδέα μας έχει μπει εδώ και δυο μέρες. Είχαμε καταλήξει στό ότι προτιμάμε το γυμνό μέταλλο από τα βαψίματα. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε μπορείς να παίξεις με το μέταλλο - χωρίς να κάνουμε όμως πολλά σκαλίσματα και φιοριτούρες.

Δέσιμο με χαλκό και σε ντεπόζιτο, πως γίνεται; Έλα ντε. Ψάξαμε κατ' αρχήν στο ιντερνετ. Βρήκε ο Μιχαήλος φωτό από ένα 'ταπεινό' 185 που έχει δουλευτεί με χαλκό.

Ρώτησα και τον Ηλία τον Νταίρη και το Σπύρο το Λίτσα. Και οι δυο, γκουρού, απλά - τους έχω αναφέρει ξανά και τους βρίσκετε και στο fb. Στο μηχανάκι της φωτογραφίας το πιθανότερο είναι ότι έχει μπει ένα φύλλο χαλκός πάνω στο ντεπόζιτο, κολλημένο. Ο Ηλίας μου έδωσε την ιδέα 'καπακιού' από χαλκό που θα μπαίνει πάνω με σπειρώματα. Έτσι θα μπορείς να έχεις 2-3 'καπάκια' που ν' αλλάζουν την όψη της μηχανής. Είπατε τίποτα για custom? :p

Μπλέξαμε να ψάχνουμε το τι και το πως. Από πρόσθετα κομμάτια μέχρι ότι θες. Τη λύση την έδωσε ο Σπύρος ο Λίτσας που την έχει εφαρμόσει και στο απίστευτο XR που έχει φτιάξει.

Επιχαλκωση ολο το ρεζερβουαρ και μετά μονωμα στα πλαγια. Αμμοβολη, παλι μονωμα και ηλεκτροστατικη νικελ. 

Ναι, ξέρω, κι εγώ το διάβασα τρεις φορές για να το πιάσω. 

Πως θα γίνει όμως να μη σκουριάζει ο χαλκός; 

Κι εκεί είχε λύση. Βερνικάρεις με ειδικό βερνίκι που πουλάνε στα εκκλησιαστικά είδη.

Περίμενα ότι θα κάνω πολλά πράγματα στη ζωή μου τέτοια στόφα που είμαι. Το ότι θα έμπαινα κάποια στιγμή σε εκκλησιαστικά είδη για να φτιάξω 750Κ του '76, όχι, δεν το χα σκεφτεί. 'Ναι γεια σας, θα ήθελα ένα θυμιατό, τρία κεράκια και βερνίκι για χόντα εφτάμιση'.

Γενικά το στυλ που έχουμε καταλήξει είναι περίπου σαν αυτό (για αυτή τη βδομάδα)

σε στήσιμο τουλάχιστον - αν και υπάρχει σκέψη και για τρακτερωτά. Αλλά έχουμε καιρό γι' αυτά, για την ώρα προσπαθούμε να έχουμε ένα rolling chassis για να παίζουμε. Μέχρι τότε έχουμε καιρό να δούμε και άλλες ιδέες του Λίτσα όπως

''εγω θα στοκαριζα το ρεζερβουαρ με υγρο μολυβι.πολυ παλια τεχνικη και οσοι την εκαναν εχουν πεθανει.ημουν τυχερος να δω ομως μια φορα.το μολυβι ειναι απο παλιες μπαταριες και λιωνεται με καυστικη ποτασα.περνιεται με σπατουλα και τριβεται με ρασπα.ολο το ρεζερβουαρ γινεται τρισδιαστατο.''

Ο άνθρωπος είναι απλά αλλού. Κι έχουμε τη χαρά του γκάβακα που μαθαίνει από τους καλύτερους, δεν είναι και λίγο. Γι αυτό και περνάω πότε πότε μερικά εδώ πέρα, για όσους γουστάρουν τη μουτζούρα και το κόψε ράψε προκειμένου να βγει κάτι ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ όχι κάτι που σου πουλάνε έτοιμο. 

Καλημέρα.

ΥΓ. Να τονίσω επίσης ότι ο Σπύρος είναι ένας συνεπής και αξιόπιστος άνθρωπος και δεν έχει καμία σχέση με όψιμους κάγκουρες εκ Ρεθύμνης που έχουν ξεκουτιάνει πια σε τέτοιο βαθμό που έχουν ξεχάσει τρεις φορές να σου φέρουν αυτά τα ρημάδια τα Showa για να τα σενιάρεις. Δεν θα ήθελα φυσικά να στοχοποιήσω το φίλο μου το Χρήστο τον Κωστάκη, δίνω απλά ένα τυχαίο παράδειγμα.