Πόλεμος

Ο φίλος Διονύσης μου έστειλε το παρακάτω λινκ

http://www.ducati.com/ducati_e_la_ii_guerra_mondiale.do

Είναι η αφήγηση μιας τρομερής ιστορίας που αφορά το πως ιταλοί στρατιώτες ξέφυγαν από τους Γερμανούς όταν έβαλαν φόρμες εργασίας, άλλαξαν χαρτιά και κρύφτηκαν στο εργοστάσιο της Ντουκάτι παριστάνοντας τους εκεί εργαζόμενους.

Ενας από αυτός και ο Alberto Cristofori τον οποίο αφορά η ιστορία.

 

Προσπερνάω τις προφανείς λαδιές παντού πάνω στο έγγραφο και θέλω απλά να παρατηρήσω ότι αυτό εξηγεί πολλά. Εάν στη διάρκεια του πολέμου το προσωπικό αντικαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό από ανειδίκευτους στρατιώτες, ειδικά σε τμήματα που αφορούν φλάντζες, καμπάνες και πολλά άλλα εξαρτήματα τότε δε χρειάζεται να απορούμε πλέον για πολλές επιλογές. Δε θα ξαφνιαζόμουν, όπως και κανείς άλλος φαντάζομαι αν και η ομάδα motoGP δεν αποτελείτο από δραπέτες της κοντινότερης φυλακής ή ακόμα και ζωοκλέφτες της γύρω περιοχής του Borgo Panigale οι οποίοι προφανώς ξέρουν πάρα πολλά για πρόβατα αλλά πολύ λίγα για πλαίσια.

Για να γυρίσουμε όμως στην ιστορία, δεν πιστεύω ότι φτάνει στο ελάχιστο σε συγκίνηση και ηρωισμό την ιστορία των 5 ιαπώνων οι οποίοι όχι μόνο πέρασαν 2 εβδομάδες κρυμμένοι σε κάρτερ μπεμβέ τρώγωντας τα μπουζί, αλλά πέρασαν και τον ποιοτικό έλεγχο μιμούμενοι τόσο τον ήχο όσο και τους κραδασμούς του μοτέρ. Φήμες μάλιστα λένε ότι ακόμα και σήμερα μετακινούνται από κάρτερ σε κάρτερ και σήμερα βρίσκονται σε κάρτερ 1200GS adventure το οποίο ούτως ή άλλως δεν μετακινείται μια και είναι ήδη έξω από καφετέρια. Η ιστορία έγινε γνωστή από συνάδελφο τους ο οποίος είχε περάσει τρεις μήνες σε βαλίτσα Katuratech.

Ευχαριστώ το Διονύση γιατί πραγματικά είναι κρίμα να μη μαθαίνονται τέτοιες ιστορίες και σκοπεύω να γράψω στο ΜΟΤΟ ένα σχετικό κειμενάκι. Καλημέρα.