disable copy

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

One more for the road...

μια και ακούω και το Freebird όπως γράφω. Με αφορμή αυτό που έγραψε στα παρακάτω σχόλια ο φίλος Tzam με πήγε χρόνια πίσω.

Έχουν περάσει αρκετά μηχανάκια απ' τα χέρια μου και δε μου έλειψαν οι γρήγορες βόλτες. Άλλους τους τσάγιαζα άλλοι με κερνάγανε απ' το βαρέλι. Γρήγορος δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα. Με το 1300 είναι πολύ εύκολο να τσαγιάσεις κόσμο και λαό μια και στις ευθείες καταπίνει ότι βρεθεί μπροστά του. Κι ας το πηγαίνω μόνιμα στο 60% των δυνατοτήτων του και ζήτημα. Γι αυτό δε μου γυάλισαν και ποτέ τα ss. Να τα κάνω τι; Να τα πηγαίνω στο 40% με τη φορμίτσα και τις ξύστρες τις γυαλιστερές; Μπα... έχω αρκετό γνώθι σ' αυτόν ή αλλιώς δεν είμαι τόσο ψώνιο πια ώστε να το κάνω.

(Μην πέσετε να με φάτε... άλλοι τα'χουν και τα πάνε αέρα. Για μένα μιλάω.)

Παλιότερα είχα κι ένα Husky 250 mx με το οποίο πατούσα σε πίστες ουκ ολίγους. Δύσκολο μηχανάκι αλλά όταν το μάθαινες κελαηδούσε. Αλλά παρ' όλη την οδηγική μετριότητα που με διακατέχει (εντάξει δεν έχω και τα χάλια του De Puniet) θυμάμαι μια φορά που ένιωσα χεράς, που ένιωσα ότι το πάω το μηχανάκι στο 140% του τι μπορεί να κάνει. Και για να σας στείλω τώρα αυτό το μηχανάκι ήταν το BMW R51/3 του '54. Με το οποίο το μόνο που ΔΕΝ έκανα ήταν να φοράω πέτσινο σκούφο και να πηγαίνω πατ-πατ-πατ. Αρκεί να σας πω ότι είχα σπάσει δόντια στο διαφορικό πίσω γιατί το έγερνα μέχρι σχεδόν ν' ακουμπήσει και ανοίγοντας το γκάζι έγραφα κύκλους.

Μια φορά λοιπόν κατέβαινα φαρδύ επαρχιακό και με καλό κράτημα (σπανίζει). Χαλαρά σχετικά. Πρώτα μύρισα τη λαδίλα. Μετά μου 'ρθε και ο ήχος. ΜΤΧ200 αν τα θυμάστε, τα διχρονάκια Χόντα τα εντούρο (και καλά). Το κακό είναι ότι ο τύπος με πέρασε επιδεικτικά κοιτάζοντας σε στυλ συμπόνοια κι αυτό μου την έκανε βίδα. Λέω ρε κερατά όλα καλά στη γριά του 54 πας να πουλήσεις μούρη; Πλακώνω σε εισαγωγικά το μπεμβέ και σε τρεις στροφές έχω καταπιεί το ΜΤΧ το οποίο ακούω να σοβαρεύεται και να λυσσάει. Κι εκεί αρχίζει το όνειρο. Πιέζω την καρατιμόνα αριστερά-δεξιά σε εσάκια με το μπεμβέ να ξύνει τα κύλινδρα κάτω σε κάθε αλλαγή πορείας, και να μην κλείνω γκάζι με τίποτα. Μηχανάκι με 224 κιλά στεγνό αν θυμάμαι καλά και 24 άλογα που ΔΕΝ σου δίνουν το γκάζι που θα σε σώσει στη στραβή και με ταμπούρα που φρενάρεις την Τρίτη και σταματάς Παρασκευή. Απογευματάκι. Οπότε ή διατηρούσα σταθερή ταχύτητα ή το ΜΤΧ με είχε για πρωινό. Εννοείται ούτε αλλαγές ταχύτητας έπαιζαν. Γιατί για να αλλάξεις ταχύτητα το 1954 έκλεινες γκάζι, περίμενες να πέσουν λίγο οι στροφές, έκανες μαλακά μια το λεβιέ και πάμε παιδιά ξανά μπροστά κτλ κτλ. Οπότε με μια και τσίτα και όχι φρένα.

Δεν έκλεισα γκάζι πουθενά. Ούτε θυμάμαι πόση απόσταση έξυνε το μπεμβέ με το ΜΤΧ στον τροχό μου. Τα εσάκια ήταν εφιάλτης, θυμάμαι ένιωθα το καύσιμο στο τεπόζιτο να πετιέται απ' τη μια στην άλλη κι είχα και το τεράστιο τεπόζιτο που έπαιρναν. Στο τέλος αφού είχε κοντέψει να βγει στα χωράφια ο τύπος τα παράτησε. Θυμάμαι που τον βλέπω να χάνεται πίσω και να ωρύομαι μέσα απ' το κράνος 'Πάρτα κιτρινιάρη!'

Αυτό το μηχανάκι το ξεφτίλιζα. Τώρα ένα σύγχρονο 600άρι με ξεφτιλίζει άνετα. Δεν μπορώ να το πάω όσο πάει, με τίποτα. Άσχετα αν με το πόσο το πάω περνάω το 90% που θα βρώ μπροστά μου. Κι όταν καβαλλήσω κανένα σουπερ-ντουπερ και καταλαβαίνω ότι με πάει αυτό, ότι συγχωρεί λάθη, ότι έχει τρελλά φρένα, ότι... ότι... κάπου σπάζομαι. Μαζόχας; Μπορεί. Αλλά το γουστάρω να παίρνω ένα μηχανάκι που δεν πάει, που έχει άθλια φρένα, απότομο γκάζι κτλ και να το τελειώνω. Ακόμα θυμάμαι πως πήγαινε ένας τύπος ένα RD250, τη 'στρίγγλα' κι όταν τον είχα δει μετά από χρόνια να κοιτάει κάτι σύγχρονα μοτέρια του λέω 'θα χτυπήσεις κάνα τέτοιο;' και μου απαντάει 'Μπα... αυτά τα πάνε όλοι... '

Όπως και να 'χει αν ήταν να ξαναζήσω μια εμπειρία με μοτό, αυτό το στροφιλίκι με τη γριά μου θα ήταν στο top ten χαλαρά...

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αντε παλι, μου το εριξες το πρωινο φλασακι μου....
Εχω μια R-51 του 56 αν θυμαμαι καλα με το ψαλιδι μπροστα ,που την μαζεψα απο ενα χωραφι παρατημενη αντι 5.000δρχ. το 1980 με τα χαρτια ολα & πινακιδα.
Πλενω ρεζερβουαρ,καθαριζω κουπες φλωτερ & ζιγκλερ, αλλαζω λαδια, τριβω πλατινες & καθαριζω μπουζι..!!!
Τριτη μανιβελια & αρχιζει να ...μετραει !!!!!
Δουλευε τελεια...Ταπωνω εξατμισεις & δεν ακουγοταν ο παραμικρος μηχανικος θορυβος...!!
Λαστιχα Pirelli κατι που τα φορουσαν οι 3κυκλες εντελως τετραγωνα....
Εστριβες & ενοιωθες να ...ανασηκωνεται!!..χαχαχα
Οσο για την εμπρος ζαντα ηταν τοσο στραβη... οβαλ που μετα τα 100χλμ
εσφιγγα τερμα το νταμπερ του τιμονιου..(βιδωτο)εν κινησει γιατι πηδαγε πανω-κατω!!
Το εχω λυσαξει στην..σουζα ,μεχρι που διελυσε το ρουλεμαν του διαφορικου!!
Κατεβαινουν απο Γερμανια 3 φιλοι με 1 GOLDWING 1 BOL`D`OR 900 & 1 DUCATI SS750 Paul Smart -εξατμ.Condi & χωανες στα del`orto..
Για γυρω Πελοπονησου..
Τους το ειπα , αλλα δεν με ακουσαν!!
-ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΧΩΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ-
Χτυπαει το τηλ. 2 μερες μετα
-Ελα να μας μαζεψεις ,εμεινε το Ντουκατι στην Σπαρτη..
Καβαλαω την Μπεμπα την Πηδηχτη & φτανω με ψιλοβροχη.
Παιρνω ολα τα μπαγκαζια απο το Ντουκατι & το Μπολ ντορ που ειναι τωρα δικαβαλο & ξεκιναμε για επιστροφη με βροχη.
Αχλαδοκαμπο & Κολοσουρτη σταματουσα για τσιγαρο & τους περιμενα.!!
Απιστευτη μοτοσυκλετα...
Ηταν η αιτια που με εκανε,χρονια αργοτερα να παρω την πρωτη GS 1000
που εβγαλε πινακιδα στην Μελβουρνη.!!

Tzam είπε...

Σωστός!! Now you're talking man, για να μιλήσω και στη γλώσσα σου :)Αλλά για να ρίξω και λίγο λάδι στη φωτιά θα πω το εξής...Από το προηγούμενο θέμα διαβάζω συνέχεια "το χρησιμοποιώ 40%", ο ένας, " εγώ 60 %" ο άλλος, "περίπου 53,66 % το πάω" ο τρίτος..Τώρα εγώ φταίω αν σας πω οτι έχετε επαναπαυθεί και δεν ψάχνετε τα όρια της μοτοσυκλέτας σας? Και συγκεκριμένα θα ρωτήσω το φίλο lyko που είναι και το blog του και είναι ο οικοδεσπότης: γιατί το BMW το είχες στίψει και το CB το αφήνεις με full ζουμί? Τι άλλαξε από τότε? Το πάθος? Δε νομίζω αν κρίνω από τα άρθρα σου στο MOTO και από το blog σου και τις διάφορες ιστορίες. Μήπως απλά αλλάξανε τα πράγματα σε σχέση με την τότε ρομαντική, επαναστατική εποχή που ζούσες ως έφηβος/νέος μηχανόβιος και έχεις ξενερώσει?

ΛΥΚΟΣ είπε...

Δε θα μ΄ αφήσεις να ησυχάσω ε; Κοίτα κάτι ερωτήσεις μεσημεριάτικα! Υπόσχομαι να απαντήσω αργά το βράδυ ή αύριο το πρωί... Τρεις ερωτήσεις τέτοιες τη μέρα και καθάρισα!

Ανώνυμος είπε...

Ας μου επιτραπει να απαντησω στο
tzam περι στηψιματος
ειχαμε ισως το ιδιο μοντελο BMW..-με τον Λυκο.
Το εστηβες γιατι απλα δεν ειχε αλλη δυναμη..- 25-30αλογα??
Στα σημερινα μοτο οχι μονο φτανει η δυναμη αλλα χρειαζεται & προσεκτικη διαχειρηση, και να ζης μεχρι τα 50 οδηγωντας αδιακοπα απο τα 12, για να λες ιστοριες στα εγγονια σου..

Ανώνυμος είπε...

1993.
Ξεθάψαμε μέσα από μια αποθήκη το r50. Είχε επάνω ότι μπορείς να φανταστείς. Από σανό μέχρι καυσόξυλα.
Αφού πήρε μπρός με τα πολλά το πήγαμε με σχεδόν ξεφούσκωτα λάστιχα 30 χιλιόμετρα ως το σπίτι. Ο ένας στο μονόσελο και ο άλλος πάνω στο φτερό. Πονάω μόνο που το σκέφτομαι.
Περισσότερο πονάω όμως όταν θυμάμαι πως άλλαζες ταχύτητα. Κρρρρρρρρρρρτααααααγκκκκκκκ.
Μέτραγες τα δόντια απ' τα γρανάζια.
Κρίμα που δεν την έχω πια.
Αλέξανδρος.

Tzam είπε...

Φίλε Bandit μάλλον έχουμε διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει "στίβω"..Για μένα "στίβω" ένα μηχανάκι σημαίνει ότι το πάω στο όριο, το πιέζω όσο μπορεί να αντέξει (πλαίσιο, φρένα, αναρτήσεις) μέχρι να εμφανιστούν φαινόμενα ικανά να οδηγήσουν σε απώλεια ελέγχου της μηχανής...Αυτό δε σημαίνει οτι πάω τέρμα γκάζι παντού! Με ένα R1 μπορεί να στρίψεις σε μια δεδομένη στροφή στο όριο με 180 km/h π.χ, τη στιγμή που με ένα TDM η αντίστοιχη ταχύτητα είναι 150 km/h. Για να φτάσεις όμως στο όριο και τα δύο μηχανάκια είναι εξίσου δύσκολο (μη σου πω πιο δύσκολο είναι με το TDM). Τώρα το ότι το BMW είχε 20-30 άλογα δε νομίζω οτι το κάνει παιχνίδι (αν συνυπολογίσεις τα 220 κιλά του) και δε νομίζω οτι ο καθένας θα μπορούσε να το οδηγήσει στο όριο του. Εξάλλου τα 20-30 άλογα του BMW θεωρώ οτι ήταν ικανότατα για να το κάνουν να κινείται με αξιοπρεπής ταχύτητες! Άλλο πράγμα πως έφτασε το BMW τα 130 km/h (μπορεί να αργούσε δε λέω)και άλλο πως έστριψε με τόσα ξύνοντας τα καπάκια...Δε λέω άλλο να στρίβεις με 200 km/h και άλλο με 100 km/h αλλά ας μην απλοποιούμε τα πράγματα και ας μην απαξιώνουμε το "όριο" μιας μηχανής στο βωμό των απόλυτων μεγεθών ισχύος.

Ανώνυμος είπε...

Για πες μου ρε φίλε tzam, εγώ που είμαι μόνιμος κάτοικος Αθηνών που να ψάξω τα όρια στο 990 που έχω? Και μη μου πεις στο δρόμο γιατί θα σου πω ότι είσαι πολύ λάθος. Στην καλύτερη των περιπτώσεων να πατήσω χώμα κάθε 15 μέρες. Έχεις την εντύπωση ότι αν πατάς γαρμπίλι μετά από τόσο καιρό είσαι στην ίδια κατάσταση όπως όταν είχες φύγει την προηγούμενη φορά? Ο χρόνος εξοικίωσης κάθε φορά μεγαλώνει αντί να μικραίνει και αυτό γιατί προστίθενται και άλλες εμπειρίες (τούμπες). Πόσος καιρός με αυτά τα δεδομένα θα αρχίσω να στίβω το μηχανάκι? Ποτέ? Αυτό λέω και γω. Και μη μου πεις γιατί το πήρες τότε, αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης.