Ο μόνος που μπορώ να σκεφτώ...

που ξεπέρασε το Γιάννη σε κουλαμάρα είναι ένα παιδί που ήταν στην παρέα και που πίστευε ότι οι πάπιες γενικότερα - και το δικό του παπί ειδικότερα - είναι τα απόλυτα όπλα. Αφού του κάναμε δούλεμα του τύπου 'Ρε συ είμαι στο φανάρι την άλλη φορά κι είναι ένα ΧΤ550 κι ένα παπί. Και κοιτάζονται, ξέρεις, κι ανάβει πράσινο κι έχει γίνει η πάπια μπουχός και δώστου να παλεύει ο άλλος με το 550, τρελάθηκα ρε!'

Απάντηση: 'Ναι ρε, δεν το ξέρεις, άμα είναι φτιαγμένη καλά...'

Καθόμαστε λοιπόν μ' αυτόν σε κάτι τραπεζάκια που είναι μέσα στο δρόμο, απέναντι από την ίδια καφετέρια, το Take Five το θρυλικό. Και μας έχει πρήξει με την πάπια του, και ω η πάπια μου και να δεις τώρα με το γρανάζωμα και μύδια μάντολες. Κάποια φάση δεν τον αντέχω άλλο και του λέω 'δε μου λες, ξέρεις πως ζεσταίνουν τα λάστιχα πριν τους αγώνες; στο λεω μην κάνεις καμιά κόντρα, να χεις αβαντάζ' 'για πες' μου λέει το ανύποπτο θύμα. Του λεω κάτσε στο παπί. Πάω πίσω και σηκώνω το παπί με τα χέρια να μην ακουμπάει κάτω ο πίσω τροχός. 'Βάλε πρώτη και γκάζωσε'. Γκαζώνει ο παπάρας, ακουμπάω σύριζα το λάστιχο στην άσφαλτο και σε λίγο μυρίζει και ο τύπος την έχει καταβρεί, του λεω 'μαλάκα γόμα έχει γίνει, τώρα θα κολλάει κάτω το μηχανάκι λέμε.'

Και για να του το αποδείξω κολλάω κάτω τον πίσω τροχό και με τα δυο χέρια.

'ΩΑΑΑΑΑΑΑ' καλά τέτοια σούζα είχα να δω χρόνια, κοίτα να δεις που όντως ήταν τούμπανο, έχει ανέβει σουζαριστός το γνωστό σκαλοπατάκι, ο κόσμος παίρνει τις μπύρες και τρέχει πανικόβλητος να σωθεί και πάρτον κάτω μπροστά στη μπάρα. Ακόμα το θυμάται και μου ρίχνει μπινελίκια.

Αυτό είχε γίνει σχετικά κοντά με τη φάση που περιέγραψα πριν. Και κάτι μέρες μετά πάω με το Χουσκβάρνα στην καφετέρια και με κάτι φίλους και κόβω κάτι άτομα με το που μας βλέπουν ν' αλλάζουν τραπέζι και να κάθονται λίγο πιο πλαγιομετωπικά ρε παιδί μου.

Έτσι σου βγαίνει η ρετσινιά η πτάνα. Κακός κόσμος.