The hound dog

ή αλλιώς Theodore Roosevelt 'Hound dog' Taylor. Αν ψάξετε γι' αυτόν θα τον βρείτε απλά ως Hound Dog Taylor. Και ο τυπος ήταν πραγματικα το κατι αλλο...

Ν' αρχίσουμε με το ότι γεννήθηκε με 6 δάχτυλα στο κάθε χέρι; Ας' τ' αφήσουμε για μετά.

Η μουσική του ήταν μια απίστευτη, απόλυτα electrified slide κιθάρα, κι αν προσέξει κανείς εκτός απο ροκ'ν'ρολ θ' ακουσει μεσα και λιγο πρωιμο πανκ στυλ...



Ο κύριος Κυνηγόσκυλος λοιπόν γεννήθηκε το 1915 και 9 χρόνια αργότερα ο πατριός του, του έβαλε όλα του τα υπάρχοντα σε μια χαρτοσακκούλα και τον έβγαλε στο κατώφλι με την καραμπίνα λέγοντας του να μην ξαναγυρίσει ποτε.

Μεγάλωσε παίζοντας πιάνο και κιθαρα απο δω κι από κει, κι όταν τον κυνηγησε μεχρι και η Ku Klux Klan γιατι πείραζε τις λευκές, πέρασε μερικές νύχτες να κοιμάται σε χαντάκια και αποχαιρέτησε τον τόπο του. Το παρατσουκλι hound dog γι' αυτο το πηρε... Δεν αφηνε ουτε θηλυκη γατα...


Στα live του γινόταν ο χαμος. Χαμός. Φωναζε, χτύπαγε τα πόδια κάτω, κατέβαζε μπουκάλια Canadian Club και ουρλιαζε στο κοινο να χορεψει.



Αν εχετε ακουσει το περίφημο Hideaway του 'πολύ' Freddie King είναι κοινό μυστικό ότι το 'δανειστηκε' (γκουχ γκουχ) ακούγοντας τον Taylor να το τζαμάρει ενα βράδυ σαν instrumental.



O λόγος που έβγαζε αυτόν τον τρελό ήχο ήταν φυσικά η τεχνική του πάνω απ΄ολα αλλα και το γεγονος οτι επαιζε παντα με φτηνους ενισχυτες 'οτι να ναι' και με φτηνες Teisco γιαπωνεζικες κιθάρες

Αυτες οι κιθάρες είχαν σε πολλά μοντέλα 4 μαγνήτες, 5 κουμπιά ρύθμισης, ήταν γενικά λίγο φεύγα.

Και φυσικά ο τύπος ήταν όπως όλοι τότε ΠΟΤΗΣ. Με κεφαλαία. Εχει μεινει ιστορικο οτι αρχιζε τα live του κατεβάζοντας πρώτα μια κούπα ουίσκυ σκέτο, μετά ένα mixed, και καπάκι ένα μπουκάλι μπύρα, μονορούφι (σας θυμίζει John Lee Hooker...? )


Μετά άρχιζε να παίζει. Και φυσικά τότε το εννοούσανε. Παίζανε για 6-7 ώρες κάθε φορά. Και πιστεύω αν αναρωτιέται κανεις πως αυτοι οι τυποι παιζανε ετσι, αυτα τα 7ωρα live στα juke joints ειναι μεγαλο μερος της απαντησης..

Οσο για το ποτο που λεγαμε; Σε μια μεθυσμενη βραδια ειχε κοψει μετα το live το εξτρα δαχτυλο απ το δεξι του χερι με ξυραφι γιατι τον ενοχλουσε...

Το studio album που εκανε το ηχογραφησε σε 2 βραδια μεσα. Ολο, κομπλε. Με μια γιαπωνεζικη φτηνοκιθαρα των $50 και ενισχυτές Sears Roebuck της πλάκας με σκασμένα ηχεία. Και μέσα σ' ενα χρόνο ήταν ο μπλουζ δίσκος με τις περισσότερες πωλήσεις. Το χιλιάρικο που χρειαστηκε για να ηχογραφηθει ο δισκος το εδωσε ενας τυπος που ειχε τρελα με τον Taylor και ειχε κληρονομήσει 2 χιλιάρικα!

Φυσικά αργότερα ο Hound Dog πυροβολησε με καραμπινα τον τυπο γιατι του πειραξε τη γυναικα, αλλα δεν τον σκοτωσε.

Ηταν πραγματικά ταλαντουχος μουσικος, χωρις ποτε, παρα τη φημη του και την επιτυχια του να την ψωνισει.

Μια απ΄τις συχνες του ατακες ηταν...

“When I die, they’ll say ‘he couldn’t play shit, but he sure made it sound good!”

ακουστε...