Η κρίση

μας έχει αγγίξει όλους. Σκέφτομαι να κάνω ένα πόνημα για το ΜΟΤΟ όπου θα περιγράφω μερικές απλές πρακτικές μεθόδους αντιμετώπισης.

Το σκέφτηκα σήμερα που είδα ένα Fazer να μου γκαζώνει στο φανάρι. Κανονικά, πριν την κρίση, τις καλές εποχές θα έσκαγα μια τετάρτη. Αυτή τη φορά το σκέφτηκα. Λέω βάλτα κάτω. Πόσα Fazer συναντάς το χρόνο; Πόσα GSX; Πόσα Z1000;

Μαζεύονται. Βάλε λάστιχα, βάλε βενζίνες. Τον πέρασα με μισή τρίτη. Λέω καλά είναι κι έτσι. Άστην την τετάρτη.

Επίσης. Τέρμα τα φρένα. Να τακάκια, να ξαναγκάζωμα να φτάσεις εκεί που ήσουν. Τι τα θες και τα πατάς; Άσε που πας πιο γρήγορα. Οικονομία.

Βλέπεις μπάτσο. Γιατί να σταματήσεις; Ξέρεις τι κόστος έχεις το σταμάτα ξεκινα και χωρις να σε γράψει - που θα σε γράψει;

Εδώ οι εταιρίες χτυπιούνται να κατεβάσουν την κατανάλωση κι έχεις το μπατσο φρρρρ. Αμα δεν ειναι οικολογος αυτος δεν του φταιω εγω, παιδια συγνωμη.

Σταθερη ταχυτητα απο δω και περα, εστω και αργη για την κινηση της πολης. Εξήντα; Εξηντα. Εκατοσαράντα; Εκατοσαράντα.

Οικονομία παιδιά οι καιροί είναι δύσκολοι.