Harvest, Neil Young

Ο φιλος μου ο Μαικ ειχε ερθει απο το μοναδικο ενημερωμενο δισκαδικο και το κρατουσε λες και κρατουσε χρυσαφι. 'Neil Young ρε!'

Δεν ξερω τι περιμενα ν' ακουσω. Ακουσα απλα, ομορφα κομματακια, ακουστικες κιθαρες, καλους session μουσικους, ισως τους καλυτερους, νομιζω και τη συμφωνικη του Λονδινου σε δυο κομματια. Θυμαμαι το Heart of Gold, και το Out on the Weekend. Δε μου εκαναν τρομερη εντυπωση. Ομορφα ηταν ομως. Και το Needle and the Damage Done για ολους που τους εφαγε η πρεζα.

Με καποιο μυστηριο τροπο, εβρισκαν παντα τροπο να χωνονται στις κασσετες μου (ακομα και στις πανακριβες μεταλλου παρακαλω) αναμεσα σε purple και floyd, στριμωγμενα με τη φυσαρμονικα εκει στο τελος, μετα τους status quo.

Σημερα εβαζε ο πιτσιρικος μου κομματακια στο youtube και μου λεει πες μου κομματια να βαζω. Ελεγα βαριεστημενα μερικα. White Rabbit, Jefferson Airplane. Golden Brown, Stranglers. The Seeker, WHO.

'Βαλε και το Οut on the Weekend'. 'Τι ειναι;' 'Neil Young'.

Ξαφνιαστηκα που το θυμηθηκα. Λες και ηρθε ενας παλιος φιλος. Μερικα πραγματα δε χανονται ποτε τελικα, οση σκονη και να παει να τα θαψει. Εκλεισα τα ματια και λες κι ακουγα το Μαικ.

'Neil Young ρε!'