Τιποτα

Tι εχεις να κανεις σημερα;

Τιποτα.

Τρομερή λεξη. Λες και νυχοπαταει με μικρα βηματακια να μην αφησει ηχο καν.

Τι-πο-τα.

Και τι θα κανεις;

Πιανεις ένα βιβλιο που το χεις αφησει ουτε θυμασαι από ποτε. Παντα με μια κρυμμενη ενοχη στην τσακιση της σελιδας. Τοσος κοσμος μεσα, χαρακτηρες, εικονες, αραδες, κι όλα σταματησαν και περιμεναν στο κομοδινο ποτε θα το ξαναπιασεις. Και πασχιζεις με τις πρωτες γραμμες παλι να τους ξαναφερεις ολους στο μυαλο σου, λες κι ηταν ενας θιασος που μαρμαρωσε και περιμενε να ξανασηκωσεις την αυλαια.

Τιποτα δεν εχω να κανω σημερα.

Κοιταω εξω απ το παραθυρο. Χρωματα και κοσμο κι αυτοκινητα και – λιγο – ουρανο. Θα ηταν ωραιο το χουζουρεμα στο κρεβατι αλλα αυτό εχει πλακα μονο όταν εχεις κατι να κανεις και του κλεβεις. 5 λεπτα ακομα. Δυο λεπτα ακομα. Και περνανε γρηγορα αλλα είναι απολαυση – αν δεν εχεις κατι, αν δεν εχει τη γλυκα της κλεψιας, δεν εχει πλακα.

Να τακτοποιησω; Μπα. Ακουμπας πισω και κλεινεις τα ματια. Οι ηρωες του βιβλιου εχουν βγει στην επιφανεια και σου τραβανε το μανικι – ελα ρε, γινεται καλυτερο παρακατω, διαβασε άλλη μια σελιδα.

Μπα.

Σκεφτεσαι φιλους απ το δημοτικο. Σου κολλαει ένα τραγουδάκι και αρχιζεις να το μουρμουρίζεις. Θα ρθει βραδυ και δε θα χεις κανει τιποτα.

Αμφιβαλλω αν υπαρχει πιο τρομακτικη λεξη και πιο απαισιο ψεμα.

‘Τι κρατάς εκεί;’

‘Τιποτα’

‘Τι σκεφτεσαι;΄’

‘Τιποτα.’

‘Τι έχεις;’

‘Τίποτα’.

Αν όλα αυτά τα τιποτα αποδεικνύονταν κάτι θα είχε αλλάξει ο κόσμος ε;

Εχει και ωραιο ‘τιποτα’, εκεινο το παιδικο, το Κυριακατικο, αυτό που λεγεται με μεγαλα κιτρινα γυαλιστερα γράμματα.

‘Σήμερα δεν έχουμε ΤΙΠΟΤΑ’

Επιτέλους ΤΙΠΟΤΑ!

Θα στο αντιγυρισει το βραδυ η μαμα δειχνοντας σου κανενα βιβλιο ‘Σημερα δεν εχεις κανει ΤΙΠΟΤΑ!’

Αυτό είναι τίποτα; Αν αυτό είναι τίποτα να το κανω κάθε μερα…

Και τα ένοχα τίποτα, σαν τα παραπάνω.

‘Τι κάνεις εκεί;’

‘Τίποτα.’

Από τα βασικα προβλήματα με το τίποτα είναι ότι πολλοι νομιζουν ότι κανουν κάτι, πειθουν και τους υπολοιπους, κι ολοι μαζι δεν κανουν τιποτα και είναι ευτυχισμενοι.

Γι’ αυτό υπαρχει και η βρισια ‘τιποτένιος’.

Και το καλυτερο μου.

‘Τι σκέφτεσαι;’

‘Τιποτα…’

‘Και γιατί χαμογελάς;’

 Καλημερα