The Interceptor

Όταν βγήκε το είχα ερωτευτεί. Όχι μου άρεσε, όχι αγαπήσει, ερωτευτεί. Με είχε χτυπήσει κατακούτελα ρε παιδί μου, πως το λένε. Αυτό εδώ.

 

1984-1986

Τετράχρονο υγρόψυκτο V-4

70hp στις 12,000 rpm

16άρι μπροστά, 18 πίσω με 110 λάστιχο

Έβγαινε και σε F2 με full fairing μέχρι να το αντικαταστήσει το CBR600 'Hurricane'

184 κιλά στεγνό

Eμπορικά ήταν αποτυχία, κυρίως γιατί ήταν πολύ ακριβότερο από τον ανταγωνισμό (λέγε με RD350LC) και μηχανολογικά πολύπλοκο με αυξημένο κόστος σέρβις. Επίσης πολλοί φοβήθηκαν ότι μπορεί να παρουσίαζε τα προβλήματα που είχαν μεγαλύτερα αδέρφια του...

Το handling ήταν εκπληκτικό, ντρόπιαζε πολύ μεγαλύτερα μηχανάκια και το έκανε να φαίνεται εύκολο...

Και γιατί γράφω για το VF? Γιατί πριν καιρό είδα ένα... σκουριασμένο, παρατημένο, σε ημιδιάλυση.

Αλλά... πάλι όμορφο ήταν. Σαν τις ντίβες του κινηματογράφου. Η Γκάρμπο και να γεράσει, Γκάρμπο είναι. Κάτι στο χαμόγελο, κάτι στην κίνηση του χεριού, το βλέπεις. Κι όταν τις βλέπω παρατημένες, στα μάτια μου λάμπουν - πως πέφτουμε κορόιδα και τις αγοράζουμε; Μα δεν βλέπουμε αυτό που είναι. Βλέπουμε αυτό που ήταν κι αυτό που μπορούν να γίνουν. Ίσως είμαστε κορόιδα ίσως όχι. Εξαρτάται πως κοιτάς.