Evening over rooftops

Αυτή η ανάρτηση περιμένει υπομονετικά από τότε που ξεκίνησε το blog. Υπάρχει και λόγος που μπαίνει τώρα. 

Στην πανσπερμία συγκροτημάτων με ψυχεδελικά ακούσματα, όπου έπρεπε να 'σκάψεις' σε 500 βινύλια για να βρεις κάτι να σ' αρέσει, ένα από τα συγκροτήματα που μ' άρεσαν ήταν πάντα οι Edgar Broughton Band.

 Evening Over Rooftops

The air was thick like honey
Looking from a room
The room had open windows
To let this springtime through

Evening stood by watchin'
At the side of summer's promise
The flowers in her garden
Were the envy of her friends

How far are we from dying
Is it nearly at an end?
How far are we from dying
Is it nearly at an end? 

Πως συμβαίνει με μερικά κομμάτια και κολλάς άσχημα; Που είναι λες και το κουβαλούσες μέσα σου και ξαφνικά το ακούς; Έτσι κόλλησα με το Evening over rooftops. Δεν ειναι γνωστο, δεν εχει εκρηκτικες κιθαρες, αλλά εχει κατι που με κολλαει πολυ ασχημα. Ειναι φοβερα μελωδικο, κι ας ειναι ολο 4 ακόρντα. 

Τα μικρα σολο του Edgar τα σπανε, η κιθαρα ποτε γκρινιαζει και ποτε κελαηδάει. Οι στίχοι ειναι το κάτι αλλο......

The smoke hung on the skyline
The city fell in silence
The sunset, ripe and mellow
Was the light to write some thoughts by

Her children watched for father
From a window in the wall
Said a prayer for grandpapa
And maybe many more

Somewhere in the distance
On the road so far away
I heard the sound of life
Though the people left for home  

Μ' έχει στοιχειώσει χρόνια τώρα. Το χω τραγουδήσει άπειρες φορές, ειδικά τώρα με τη Μπίλυ που μου θυμίζει πράγματα που τα είχα ξεχάσει. 

Three birds flew off a building
Standing proud against the sky
Many more flew with them
Spiralled up like laughter

Faster, harder
They rose up in a column
Hundreds upon hundreds
And twice that many wingspeed

Four miles across
Stretched a million miles high
The living pulsing column
In the lady of the sky

Ακούστε το.

Σ' αυτη την εκτελεση μ αρεσει, χωρις τα χαζα background vocals του studio. Δεν το χω παιξει ποτε στην κιθαρα, υποθετω οτι παντα μου εβγαινα 'λιγος' αν και δεν ειναι δυσκολο, καθε αλλο. Απλα, δεν το πειραζα. Ουτε στο blog το εβαζα, σαν κατι προσωπικο.

Feathers thrashed together
Locked in that huge swarm
I knew no-one could see it
And now that it was gone

I rubbed my eyes and tried to find
A reason for the flight
Exodus, escape
Or was it just for me to see?

Like the mating of the earth and air
Like water is to flowers
The envy of her friends
How far are we from dying, is it nearly at an end?

How far are we from dying
Is it nearly at an end?
How far are we from dying
Is it nearly at an end?...

Φέτος θέλω να το παίξω στα Καλά Κοπέλια, αν μας κάτσει, αν έχουμε ήχο, αν το έχει βγάλει η Zazie, αν... Αλλά το περιμένει χρόνια και του το χρωστάω. Tο εχω δοκιμασει τωρα αρκετες φορες, καθε φορα με διαφορετικο σολο, με διαφορετικο 'χρωμα', με με....

Ειναι παραξενο πως περιμενουν καποια πραγματα μεχρι να ρθει η ωρα τους.

Φωτογραφία του Edgar Broughton τοτε και τωρα.

How far are we from dying
Is it nearly at an end?
How far are we from dying
Is it nearly at an end?...

Ειχα κι αλλα να πω γι' αυτο το κομματι. Σελιδες επι σελιδων. Αλλα δεν εχει νοημα, οποιος 'ακουει' καταλαβαινει. Τις δικες μου σκεψεις, και το να το μουρμουριζω τα ακουει η Billy στις βολτες μας...