disable copy

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

1914 Emblem Μodel 108



 by Tasos Pap

1914 Emblem Μodel 108, ο Maurice Gale με την οικογένειά του και η Ιστορία τους.



Τι ακριβώς, είναι αυτό που κάνει το συγκεκριμένο μηχανάκι τόσο ιδιαίτερο στην ιστορία της μοτοσυκλέτας, πέρα από το ότι ήταν το μεγαλύτερο σε κυβικά μηχανάκι που μπορούσε να αγοράσει κανείς εκείνη την εποχή..?

Όπως οι περισσότερες ιδρυτικές εταιρείες κατασκευής μοτοσυκλετών, έτσι και η Emblem, ξεκίνησε κατασκευάζοντας ποδήλατα στα τέλη του 1800.
Πρίν την αλλαγή του αιώνα, ο William G. Schack, δημιούργησε μιά πολύ μικρή βιοτεχνία κατασκευής ποδηλάτων, στην Angola, New York.
Mερικά έτη έπειτα, περί το 1907, αποφάσισε χρησιμοποιώντας μοτέρ της Τhor, να επεκταθει στην κατασκευή μηχανοκίνητων δίκυκλων, κι έτσι παρήγαγε το πρωτο του μονδέλο, με την ονομασία ''Model 100''. 

Ήταν μονοκύλινδρο και είχε εκπληκτική ομοιότητα με τα τότε μονδέλα της Indian.Λογικό κατα μία έννοια, εφ'όσον και η Indian στα αρχικά της μονδέλα χρησιμοποιούσε πολλά απάρτια κατασκευασμένα από την Τhor.

Θα έπρεπε να έλθει το 1913, ωστε η Emblem να ''κατοχυρωθεί'' εμφανισιακά, όταν έβαλε σε παραγωγή τον δικό της V-twin, τον μεγαλύτερο σε κυβικά για την εποχή που μπορούσε να διατεθεί σε μοτοσυκλέτα, στις 76.66ci ή στα 1255cc... 

Το ''Model 108'' ήταν πλέον γεγονός, όπως και όλα όσα ακολούθησαν αργότερα.
Ο Gale, δεν ήταν μονο ένας απλός λάτρης του ποδηλάτου. Ήταν ένας δεινός ποδηλάτης με πολύ καλή φυσική αντοχή και δεν περιοριζόταν σε κοντινές βόλτες μέσα και έξω από την πόλη του. Γεννημα-θρέμμα και κάτοικος κι αυτός, της Angola, New York, το όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα με την Ιστορία της Εmblem.

Ο Maurice το 1899, παντρεύτηκε μιά συνάδελφό του επίσης δεινή ποδηλάτισσα της εποχής, ονόματι Mattie Perkins. Αμέσως, όντας κοινό ενδιαφέρον και των δύο, στράφηκαν στον μηχανοκίνητο δικυκλισμό, ο οποίος τους κέρδισε ολοκληρωτικά...

Το 1906, ο Maurice, απετόλμησε ένα πολύ δύσκολο ταξίδι από το Kansas City, πίσω στο σπίτι του. Στο Missouri, δυστυχώς εγκατέλειψε, αλλά δεν αποθαρρύνθηκε.
Τα επόμενα δυό χρόνια, ο Gale με την μονοκύλινδρη Emblem, είχε ήδη αρχίσει να γίνεται γνωστός για τα μακρυνά τα ξίδια που επιχειρούσε με σχετική ευκολία. Επίσης συμμετείχε σε αγωνες από Πολη-σε-Πόλη, πολλές φορές σχεδόν να υπερκαλύπτει διαδρομές 500 μιλίων...(!)
Το 1910 έκανε το πρώτο του ρεκόρ για την εποχή, καλύπτοντας την διαδρομή Chicago-Νewn York, σε 35 ωρες σχεδόν αδιάκοπου ταξιδίου πάνω στην σελα... 

Από τότε αποφάσισε και η Emblem να του πληρώνει τα έξοδα, ώστε να μπορεί να προμοτάρει τις προσπάθειές του διαφημίζοντας τα μηχανάκια της.
Εκείνη περίπου την περίοδο, ο Maurice, απεφάσισε για τα πολύωρα ταξίδια του, ωστε να έχει συντροφιά, να παίρνει κ την γυναίκα του μαζί. Αλλά επέλεξε ένα διαφορετικό και πρωτοποριάκό τρόπο να το κάνει αυτό. Αντί να βάλει μια σέλα για τον συνεπιβάτη του, ορθόδοξα, δλδ πίσω από τον αναβάτη, θέλησε να συνταξιδευει δίπλα-δίπλα. Με την διαφορά, ότι δεν διατίθονταν καθίσματα από κανέναν κατασκευαστή σε αυτήν την διάταξη. Έτσι τα έφτιαξε μόνος του. έφερε τα χειριστήρια του μοτερ στην αριστερή πλευρά και η γυαναίκα του επέβαινε στην δεξιά πλευρά αντίστοιχα.
Η διάταξη των θέσεων δίπλα-δίπλα ευνοήθηκε από την κατασκευή της Emblem, διότι ήταν μια πολύ καλοσχεδασμένη, καλομελετημένη και στιβαρή κατασκευή για τα δεδομένα της εποχής. Τα εσωτερικά μπρακέτα μέσα στης σωληνωτες δοκούς του πλαισίου, σε συνδιασμό με τις ενισχύσεις στις ενώσεις του πλαισίου το κάναν ''τόσο ανθεκτικό σαν να ήταν από μασίφ σωλήνες'' σύμφωνα με το λόγκο της διαφήμησης της εταιρείας...

Το 1911, μαζί με την γυναίκα του, Mattie, διένυσαν 600 μίλια από το σπίτι τους μέχρι την Βοστωνη, σε δύο μέρες, μετα επέστρεψαν και έλαβαν μέρος σε αγώνα endurance μεχρι το Buffalo...
To επόμενο έτος τους βρήκε, να θέλουν να αντιμετωπίσουν μια πολύ μεγαλύτερη πρόκληση, με προορισμό το San Francisco. Ξεκίνησαν λοιπόν, πέρασαν από Colombus, Ohio, συνέχισαν για Chicago, Kansas, Denver, και Laramie, Wyoming. Σε αυτό το σκέλος, όμως, του ταξιδιού, οι καιρικές συνθηκες δεν ηταν με το μέρος τους:
''Αφού αφήσαμε το Fort Collins, Colorando, και οδευοντας προς Tie Siding Wyoming, η ανάβαση του βουνού ήταν ένας συνεχής αδιάκοπος αγωνας...'' έγραφε ο Gale. ''Ο δρόμος ήταν τόσο γλυστερός από την δυνατή βροχή και για πάρα πολλες ώρες περπατούσαμε δίπλα στην μοτοσυκλέτα, αφήνοντας τον συμπλέκτη να πατινάρει σκόπιμα ώστε να τραβαει η μηχανή τουλάχιστον το βάρος της, κι εγω να προφταινω να την κρατω περπατώντας, διαρκώς υπό καταρρακτώδη βροχή...''
Όταν οι δυό τους έφτασαν στο Laramie, ο Μaurice, εισήχθη στο νοσοκομείο άρρωστος, με αποτελεσμα να επιστρεψουν σπίτι με τραίνο.

Το 1913, ο Maurice, αψηφώντας το πολικό ψύχος και το παχύ χιόνι του Ιανουαρίου, έκανε ένα ταξίδι 500 μιλίων μέχρι την New York, ώστε να εκθέσει την μοτοσυκλέτα του, σε μήτινγκ. Επειτα καβαλησε μεχρι το Chicago για να εκθέσει πάλι το μηχανάκι του σε έκθεση μοτοσυκλέτας, υπομένοντας για μερες υπομηδενικές θερμοκρασίες...
Το '13, επίσης, πραγματοποίησε 19ωρο ταξίδι από το σπίτι του μεχρι την Βοστωνη, με συνεπιβατη την γυαναίκα τους αλλά και ένα ταξίδι 2.315 μιλίων(!) από το Denver.
To 1914, αποφάσισε ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μπορεί να παίρνει και τους δυό γυούς του, Herbert & Edwin μαζί. Έτσι, κατασκέυασε δυό ταντεμ καθισματακια πάλι και τα τοποθέτησε πίσω τους, ακριβως όπως είχε φτιάξει τα εμπρός μπάκετ καθίσματα. Μαλιστα τοποθέτησε και μια ομπρέλλα, ώστε να προφυλάσσονται κάπως, από τον ήλιο ή τήν βροχή...
Ένα οικογενειακό ταξίδι, εκείνη την χρονιά, ήταν και στην Saratoga, New York, σε ένα FAM meeting, ανάμεσα σε 1150 μοτοσυκλετιστες και μοτοσυκλέτες... αναμφίβολα οι πιο εντυπωσιακοί ήταν οι Gales'...

H μοτοσυκλετιστική περιπετιώδης πορεία της οικογένειας τερματίστηκε αισίως το 1924, όταν ο Maurice, αποφάσισε να παροπλίσει το Mondel 108 του και να αγοράσει ένα αυτοκίνητο.
Το 1994, o Frank Westfall, επέστρεφε σπίτι του στην Νέα Υόρκη, κάνοντας μια σταση στην Angola, σε εναν γνωστό του συλλέκτη. Εκεί εντόπισε, την Emblem model 108 του Gale. Σχεδόν άμεσα αναγνώρισε τι έβλεπε. Ήταν σε απόλυτα ορίτζιναλ κατασταση, και με τα 4 καθίσματα στην θέση τους! του έκανε μιά προσφορά, που δεν γινόταν να μην δεχθεί, και έτσι την πήρε...



Δεν υπάρχουν σχόλια: