Εγώ:
‘Σπύρο, έλα ρε μαλάκα, θέλω το μαρκού- έλα Δημητράκη, τι θες; - το μαρκούτσι για το δοχείο λαδ – ναι παιδί μου, αόριστο διαρκείας – για το δοχείο λαδιού γιατί θέλουμε τις μούφες – ΔΙ-Α-ΡΚΕΙ-ΑΣ – γιατί αλλιώς χρειαζόμαστε – σελίδα 55, νάτο, που σου δείχνω, νάτο εδ- βλέπω τα ανώμαλα ρήματα τα φαγε η μαρμάγκα στην αποκάτω – ναι ρε, κάπου πρέπει να το χεις, ψάξε.’
Σπύρος:
''ελα μωρηηηηη το ξεχασα το μαρκουτσι γιατι ειχα πολύ δουλεια κι εχω γαμηθει, μπανανα βαλε μου μια και βαλε και πορτοκαλι μερλιν αλλα βαλε 2 στην ιδια τιμη για χυμο, και κατεβασε την τιμη, τι δε μπορεις ρε μαλακα, μπορεις, σκασε, καπου το χω δει το μαρκουτσι νομιζω, και μια μπανανα ναι, ελπιζω να μην το πεταξα, απ ολα εχει κυρια μου, το χει δει λεει καπου κι ο Γιαννης, Μερλιν για χυμο ρε μαλακα σου ειπα, ελα κλεινω γεια.''
Μιχαήλος:
‘Έλα τι σου είπε ο Σπύρος για το – ναι απ τα λεπτά – για το μαρκούτσι – θα τα στειλω εγω – όχι δε μιλαω σε σενα, ναι το βρηκε ειπε; - όχι δε μιλαω σε σενα – Κώστα τηλέφωνο – μίλησες και με τον Κωστάκη; - όχι δε μιλάω σε σένα – α ωραία κλείνω γειά’
Κωστάκης
‘Έλα, όχι πες μου, ένα πίνακα φτιαχ-ΠΑΦ – πωωω, έλα πες, το βρήκε ο Σπύρος το μαρκούτσι, πες του να το βρει, τι τι είναι αυτό; όχι αυτό δεν παει εκει, μην το βαλεις θα σου πω εγω – το ειχε σφάξει πες το δοχειο λαδιου – ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓ-ΠΑΦ – κλεινω γεια’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου