Πάμε;

Πρωί Κυριακής. ''Χρήστο ερχόμαστε''. ''Ολεεεεεε''

Ραντεβού στο γκαραζ. Λοιπον, εσονται δυο εις σαρκα μια. Επιτελους. Μας γκάστρωσε μέχρι να τελειώσει. Για να δουμε, θα τα καταφέρουμε ή θα σκοντάψουμε; Παίρνουμε το μοτέρ στα χέρια σαν το (πολυ βαρυ) μωρο και στο γκαραζ.

Πρώτα τύλιγμα καλό για να μην τραυματίσουμε το πλαίσιο. Γδύνουμε απο καπακια, ντεποζιτο, σελα.

Και πάμε. Οταν έχεις μαζι σου τον Χρήστο που έχει βάλει βγάλει μοτερ σε 750Κ τοσες φορες ειναι παιχνιδακι. Θα το γυρισεις ετσι, μετα ετσι και θα μπει. Οκ; Οκ

Και ναι, με τη μια. Και τα αξονάκια στη θεση τους...

Το χουμε; Το χουμε!

Κι έχουμε κάτσει και χαζεύουμε. Συγκίνηση, παλμοι να χουν ανέβει, γέμισε ρε, και το χουμε κει και στεκει, καθαρος, ατοφιος τσαμπουκας του 76 με τη μοτερουκλα να ξεχειλιζει δεξια αριστερα.

Ελα κοιμηθηκαμε, παμε να ξαναβαλουμε τα πράγματα του πανω. Ντεποζιτο, σελα, καπακια. Ολα μπαινουν και βγαινουν σε δευτερολεπτα. Σπυρο εισαι τζινιους ρε κωλοπαιδο. Και το λεω σπανια. Πολυ σκεψη, πολυ δουλεια, οτι και να πω ειναι λιγο. Ολα ειναι τοσο ευχρηστα που ειναι εκπληκτικο. Παμε λοιπον, ολα πισω.

Kι εκει που χαζεύουμε σκάει κι η σωστή παρεα...

Και ακολουθει και η στιχομυθια με τον κυριο GPz

'Δηλαδη ειμαι για την ωρα ενας απ τους 4 που το χει δει με το μοτερ πανω;''

'Ναι'

'Ω ρε φιλε! Να βαλουμε κατι στις εισαγωγες να μη μπαινει σκονη! Χαρτι δεν κανει, μπορει ν αφησει χνουδι! Να σκισω το φανελλακι μου; Ειναι βαμβακερο! Τι γελατε ρε, δεν κανω πλακα! Πες, να το σκισω;''

Δεν περπαταμε. Πετάμε.