XL Time

Την Τετάρτη που έρχεται άν όλα πάνε καλά θα αρχίσουμε να δένουμε τo XL185S - '89. Έχω τόσα να γράψω για το 'ταξιδάκι' αυτό από τότε που λύθηκε μέχρι να δεθεί, και την απίστευτη βοήθεια που είχα από ανθρώπους που χωρίς αυτούς δεν θα τα κατάφερνα. Τα περισσότερα τα φυλάω για το αρθράκι στο ΜΟΤΟ.

Απλά με τη σημερινή πατέντα του Χρήστου μου πετάχτηκαν τα μάτια γι' αυτό και τη μοιράζομαι...

Ένα πρόβλημα που είχαμε με το μικρό ήταν ότι όταν ανοίχτηκε το κοντέρ θρυμματίστηκε κυριολεκτικά η βελόνα. Είχαμε ένα δεύτερο στο οποίο συνέβη το ίδιο, το πλαστικό είχε γίνει σα λεπτή φλούδα. Καινούριο κοντέρ βρέθηκε σαν προσφορά στα 200+ ευρώ το οποίο ήταν απαγορευτικό όχι μόνο σαν τιμή αλλά και γιατί σκοπός ήταν να φτιαχτεί το μηχανάκι αλλάζοντας όσο γίνεται ελάχιστα πράγματα.

Βρέθηκε ένα καινούριο στροφόμετρο κομπλέ στα 25 ευρώ αλλά θα φαινόταν μετά ένα παλιό κι ένα καινούριο και το αποτέλεσμα θα ήταν άθλιο. Χώρια που δε θα κρατούσε το 'δικό της'.

Μείναμε λοιπόν με ένα κοντέρ χωρίς βελόνα και χωρίς καμία προοπτική να βρεθεί. 
Και κάπου εκεί ο Χρήστος άρχισε να κάνει μαγικά. Στην κυριολεξία.

Πήρε δυο δεματικά,

 τα κόλλησε μαζί με μεταλλική κόλλα

 μέτρησε...

 και έβαψε στο χρώμα της κανονικής βελόνας, δοκιμαστικά με πινελάκι.

Αλλά το αποτέλεσμα δεν του άρεσε (εμένα δεν πήγαινε με τίποτα το μυαλό μου σε κάτι καλύτερο πέρα απ' το να βαφτεί με πιστόλι η βελόνα). Κι επειδή το μυαλό του Χρήστου γεννάει συνέχεια, πήγε ένα βήμα παραπέρα. Πάμε απ' την αρχή. 

Έκοψε μια πλακέτα που έχει καλής ποιότητας ανθεκτικό πλαστικό

 μέτρησε

 τρύπησε στο σωστό σημείο

 κόλλησε...

 τσέκαρε σε σχέση με την ορίτζιναλ του στροφόμετρου...

 χρώμα...

 και το XLάκι κρατάει το δικό του ρολογάκι που θα ξαναρχίσει να μετράει από το 0000.

Επειδή όμως είχε σπάσει μέσα και το δοντάκι που γύριζε τον χιλιομετρητή, 'έφτιαξε' κι ένα καινούργιο στις σωστές διαστάσεις. 

Και αυτό που έχει την περισσότερη σημασία για μένα, είναι ότι ο Χρήστος δεν κάνει την εύκολη κίνηση του να το σουτάρει και να πει - έχοντας κάθε λόγο να το κάνει - ''αυτό τα χει παίξει, δεν υπάρχουν ανταλλακτικά, πρέπει να βρούμε κοντέρ''.

Ποιός 'μάστορας' απ΄όσους πάμε οι περισσότεροι τα μηχανάκια θα καθόταν να κάνει τόση δουλειά, να στίψει το μυαλό του και ν' ασχοληθεί προκειμένου να μην το πετάξει; Και πόση αγάπη πέρα από γνώσεις χρειάζεται για να γίνει αυτό; Κι ο Χρήστος τα μαγικά του τα κάνει για την τρέλα του και μόνο...

Έχω ένα καινούριο στροφόμετρο και κάθεται στο κουτάκι του. Αλλά ξέρεις κάτι; Και καινούριο ταχύμετρο να βρω τώρα δεν το βάζω. Θέλω να βλέπω αυτό, με το δοντάκι που φτιάχτηκε και μπήκε, με την βελονίτσα της πατέντας του Χρηστάρα κομμένης από την πλακέτα και να παλεύει να περάσει τα 100 χιλιομετράκια την ώρα και να ναι και καλοκαιράκι και να σαι σε κανένα επαρχιακό με φώτα λυχναράκια...

Αυτό δεν είναι που αξίζει στο φινάλε;

Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα όσο τους δίνουμε φωνούλα, έτσι δεν είναι;

Καλησπέρα κύριοι.