Alice through the looking glass

Tην έκλεψα τη φωτό κι αν μπορούσα θα την έκλεβα και την NSU. Όχι ρε φίλε, όχι. Να τη δω παρατημένη, σκουριασμένη και στη σκόνη. Να τη δω στην άκρη του δρόμου να ψυχομαχεί για χρόνια τις τελευταίες της σταγόνες λαδάκι. Να τη δω σε υπόστεγο δίπλα σε παλιοσίδερα σωρούς, να τη δω χορταριασμένη κι ακουμπισμένη σε τοίχο πέτρινο στο χωριό.

Χίλιες φορές σου λέω. Να τη δω γερμένη στο πλάι και να ρωτάω και να μην ξέρουν ποιανού είναι. Σε μάντρα να τη δω, μαζί με σάπια Ford και VW κομμένα στη μέση. Βίδες, κομμάτια να τη δω στην άκρη συνοικιακού γκαράζ, όλοι να την κοιτάνε και να μην τη βλέπουνε, 'άστην αυτή'.

Αλλά όχι αυτό ρε φίλε, όχι. Να τη σενιάρεις, να την φτιασιδώσεις, με την γυαλιστερή κορμάρα της και με τα νικελάκια της, με τις fin εξατμισούλες και το σειρήτι στο φτερό και στα καπάκια, με τις κούρμπες των εξατμίσεων να λυγίζουν όμορφα ως γάμπες κορασίδων και τις ακτινούλες της μια μια γυαλισμένες και να μου τη βάλεις να πουλάει παπούτσια;

Να πουλάει;

Παπούτσια;

Αφού δεν έχω σπάσει βιτρίνα στη ζωή μου, γιατί μου γεννάς το ένστικτο; Κι επειδή δε σπάω βιτρίνες, μια και τα αφήνω σε οργισμένους δημοκράτες αυτά θα καθόμουν έξω στο πεζοδρόμιο, απ' την άλλη μεριά του γυαλιού, βόλτες να με πηγαίνει με το μυαλό  μου και να της σιγοσφυρίζω με την χαμηλή αλλά πάντα λίγο σκληρή φωνή του Van Morrisson

'baby blue'

Aπ' τη μάντρα θα μπορούσα ίσως να σε γλυτώσω, απ' το κλουβί είναι δύσκολο.