Πριν λίγες μέρες κάναμε γυαλίσματα στο καπάκι του 750Κ. Μου κάνει κάθε εντύπωση κάθε φορά η ποιότητα του μετάλλου. Όπως και στο 185 το κάθε κομμάτι είναι τρομερά ανθεκτικό στο χρόνο (πχ. DID ζάντες του XL) και το νιώθεις όπως το κρατάς. Είναι βέβαια φοβερά βαρύ, ειδικά αν σηκώσεις ζάντες του 750Κ σου φύγει ο σπόνδυλος frisbee, νιώθεις όμως πόσο ποιοτικό είναι, ειδικά αν αρχίσεις να το 'δουλεύεις'.
Ειδικός δεν είμαι στα μέταλλα, ούτε έχω σκοπό να το παίξω ειδήμων. Κατέβασα όμως και το καπάκι του CB1300SF '04 το οποίο σε σύγκριση με το άλλο μου φάνηκε τσίγκος.
Μεταχειρισμένα κουτάκια κοκακόλας που λέει κι ο φίλος μου ο Coyote. Και ναι, ξέρω ότι τα καινούρια κράματα είναι προφανώς πιο ελαφριά και καλά κάνουν παρά να έχεις 700 κιλά αναρτώμενο βάρος μαντέμι στις ζάντες - όμως ο λόγος που κατέβασα το καπάκι του 1300 είναι ότι είχε αρχίσει να ψωριάζει στην πενταετία ενώ του 750Κ μ' ένα γυάλισμα είναι πένα. Όπως είχαν ψωριάσει και τα καλάμια του 1300, όπως έχω δει εξατμίσεις βαυαρικές τριών ετών να είναι μια σκουριά, όπως έχω δει ότι μάρκα μπορείτε να φανταστείτε να πάσχει τόσο πολύ σε συγκεκριμένα κομμάτια πάνω στη μοτό που είναι να απορείς.
Δεν ξέρω τι ισχύει τελικά, ξέρω ότι μ' αρέσει να ασχολούμαι πιο πολύ με το heavy metal και το 'βετεράνο' 750Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου