Τhe times they are a' changin'

Α ρε κατακαημένε Dylan. Δεν μας ξέρεις καλά. Σιγά μην αλλάξει κάτι. Προχτές ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω στο μοναδικό κανάλι της τηλεόρασης που παίζει πλέον (ούτε αποκωδικοποιητή έχω ούτε μ' ενδιαφέρει) στις 7.30-8.00 το πρωί μια 'σειρά' που δείχνει κάποιους να σπάνε πιάτα στον Πανταζή.

2014. Εντάξει, ιπτάμενα αυτοκίνητα δεν έχω. Ρομπότ δεν έχω. Αλλά όχι και το Ρετιρέ με τη Γιουλάκη φίλε 2014. Και ξαφνικά το συνειδητοποίησα. Ζω στη χώρα που δεν αλλάζει τίποτα. Σιγά που θες και ιπτάμενα αυτοκίνητα. Σε λίγο θα θες και οικολογική συνείδηση απ' τους πολιτικούς, λίγο θέλει και σε πήρε ο κατήφορος.

Α, κατήφορος είπα και θυμήθηκα πάλι το Δαλιανίδη. Μέσα στα πολλά που μου στέλνουν πήρα από το φίλο Γιάννη και αυτό. Τι είναι το αυτό; Παραθέτω το email του Γιάννη.

''Λαζαρε καλησπερα!

Ο γιος μου ειναι στην πρωτη λυκειου. Και μαλιστα στο πρωτο λυκειο Καρδιτσας που θεωρειται το καλυτερο(τρομαρα μας) του νομου.

Στο μαθημα της εκθεσης η κυρια φιλολογος τους εδωσε μερικα φυλλαδια.Το θεμα ειναι το χασμα των γενεων και η αξιοποιηση του ελευθερου χρονου των νεων. Λες και ζουμε στη δεκαετια του 70...

Η πιο αξιοσημειωτη παραγραφος ειναι στην ενοτητα ''Μορφες μη δημιουργικης αξιοποιησης του ελευθερου χρονου(νοθης ψυχαγωγιας)''

Του ζήτησα να τα σκανάρει και να μου τα στείλει.

Here goes.

Έτσι. Να λέμε τα πράγματα με τ' όνομα τους. Να διαιωνίζουμε και κανένα στερεότυπο να ξέρουμε που πατάμε, τι να περιμένουμε. Ας το καλό πια με τα κωλόπαιδα. Εκεί, στη θέση που τους αξίζει, μεταξύ χαρτοπαιξίας και ντρόγκας.

Αγαπητή κυρία καθηγήτρια σε ειδοποιάω ότι το Σ/Κ θα εκτονωθώ ακραία με μηχανή μεγάλου κυβισμού. Και σου προτείνω να βάλεις στη φωτοτυπία και τα παρακάτω για να ναι πλήρης.