Κάτι που έχω γράψει άπειρες φορές και που δε θα βαρεθώ να γράφω είναι η περίφημη 'αίσθηση' στη μοτοσυκλέτα. Είπα πριν καιρό ότι το 750 έθαψε το 1300. Όχι γιατί είναι καλύτερο προφανώς. Αλλά επειδή σα σύνολο αισθήσεων και μνημών είναι ασύγκριτο. Θα σας δώσω όμως ένα διαφορετικό παράδειγμα.
Ας υποθέσουμε ότι έχετε ένα παλιό Maico, Montesa, Bultaco, Beta, διχρονάκι οφ δε παστ. Μόνο όποιος το χει κάνει θα με καταλάβει αλλά θα προσπαθήσω ούτως ή άλλως για την τιμή των όπλων. Ντάλα μεσημέρι έχετε κάνει φραπέ το διχρονόλαδο και μέσα. Έχετε ξεσκιστεί στις μανιβελιές, έχετε γίνει μουσκίδι και δώστου μέχρι να κακαρίσει. Ανεβαίνεις πάνω στη γαιδούρα, τσιμέντο οι αναρτήσεις και το ακους να κροταλίζει και να παίζει ολόκληρο, και το πας μαλακά και το πας χαμηλά, και περνάς τον κατσικόδρομο και μυρίζεις την καπνίλα και τη λαδίλα και χοροπηδάει η κατσίκα... κι εκεί που το νιώθεις να βραχνιάζει, εκεί που έχει βρει το σημείο G κατακούτελα, εκεί που το νιώθεις ότι λίγο θέλει ν' αρπάξει κι αν του το δώσεις θα γίνει τση πουτάνας, εκεί στο χωράφι, θα ξεσαλώσει η γαιδούρα και το κρατάς εκεί κι έχει φτάσει η τσίκνα στο θεό και δεν του δίνεις γιατί αν του δώσεις έχει φάει το μπροστινό φτερό στη μάπα στο μπαμ, το αφήνεις να τα πάρει μόνο του, έχει φτάσει τόσο στο αμήν που τα παίρνει μόνο του και δίνει και δίνει, λίγο και λίγο και του ανοίγεις το γκάζι μαλακά 'όπως τα παίρνει' για να γλυκάνεις τη λύσσα της και πετάει τον τροχό μπροστά πάνω, σηκώνεσαι και πιάνεις το τιμόνι στο στήθος και πέφτεις πάνω της και την ακούς και κακαρίζει που ξεσκίζεται και με το που ακουμπήσει ο μπροστά τροχός κάτω το πάμε πάλι, κι ακούγεται η γκαρίγκλα στο θεό, τρία χωριά πέρα, και η κάπνα έχει ανέβει στο Δία που την τραβάει τζούρες σαν τον Πατσίνο και δώστου μέχρι να τελειώσει η βετζίνα και μετά πάλι φραπέ, μέχρι που τα χέρια σου είναι μέσα στα βρωμόλαδα....
Και βλέπω το ηλεκτρικό ΚΤΜ το freeride που το συμπαθώ κιόλας, αθόρυβο και ήσυχο και με ομαλή ροπή και δεν κάνει και κιχ και διαβάζω ότι πάει γρήγορα και τις σκίζει σε χρόνους τις γαιδούρες.... ε και; Αφού για άλλο πράγμα μιλάμε.... Και θα έρθει καιρός που θα ψάχνουμε 'αισθήσεις' με το κυάλι. Το RD350 έφυγε και πάει. Οσοι το οδήγησαν το νιώσανε, όπως και το RG και άλλα πολλά. Όσοι το νιώσανε το νιώσανε, τέλος το παραμύθι. Και να το ξαναβγάλει η Γιαμάχα, ξεχάστε το, ούτε τσίκνα θα βρωμάς, ούτε.... άντε να χει κάνα επετειακό κιτρινάκι και ομαλή ροπή.... Εγώ ονειρεύομαι στρίγγλες, και δεν αλλάζει κουφάλες. Τέλος. Στρίγγλες δύστροπες και φονικές. Να γουστάρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου