Πάω την Κυριακή σε φαρμακείο. Ήθελα να τρίψω ζάντες, στο μεταξύ είχε τελειώσει και η καβάτζα τα ντεπόν. Ακολουθεί πραγματικός διάλογος.
- Καλημέρα
- Καλημέρα
- Θέλω δυο πακέτα βαμβάκι, μια πολύ σκληρή οδοντόβουρτσα κι ένα κουτί ντεπόν αναβράζοντα χιλιάρια.
- Μμμμάλιστα. Τι έχετε αν επιτρέπετε;
- Μπουλτάκο.
- Ορίστε;
- Μπουλτάκο.
- Καλημέρα
- Θέλω δυο πακέτα βαμβάκι, μια πολύ σκληρή οδοντόβουρτσα κι ένα κουτί ντεπόν αναβράζοντα χιλιάρια.
- Μμμμάλιστα. Τι έχετε αν επιτρέπετε;
- Μπουλτάκο.
- Ορίστε;
- Μπουλτάκο.
Με κοιτάει ανήσυχα.
- Έχετε πόνο;
- Όχι ακόμα, αργότερα θα ρθει.
- Όχι ακόμα, αργότερα θα ρθει.
Μετά δε μου μίλησε. Είμαι σίγουρος ότι ρώτησε κανένα φίλο του γιατρό τι είναι το μπουλτάκο. Ευτυχώς δεν είναι σοβαρό, γιατί μια θεία μου πήγε η κακομοίρα από Μοντέσα.
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου