έγραφα για τα εκπληκτικά παταράκια - συγνώμη, κοσμήματα - που μου έφτιαξε ο Vass Works. Εγραψα το ποστ, εγινε ο χαμος κτλ κτλ ολα καλα. Πιανουμε χτες την κουβεντα, βραδυ. Του ελεγα τι καλη δουλεια που εχει κανει, και μου πεταει επι λεξη ''μια με τσιγκλας τωρα και κατεβω παλι στην υπογα''
Δε μου ελεγε γιατι, αλλα κατεβηκε. Και σήμερα έμαθα το γιατί, επειδή οι βάσεις που του είχα στειλει για τα παταράκια ήταν φθαρμένες, γδαρμένες. Και δεν ήθελε να μπει τετοιο παταρακι σ' αυτη τη βαση. Του εβγαλε την πιστη να φυγει το χρωμα, διαβρωτικο, ασετον και τα λοιπα. Μετα τα καθάρισε καλά και τα έκανε ηλεκτροστατική, έτσι, χωρίς να του πω τιποτα. Για να βγει κατι καλυτερο.
Γι αυτο κατεβηκε χτες το βραδυ κατω.
Και το χω δει αυτο, σε ελάχιστους. Στα δάχτυλα του ενος, αλλα υπαρχουν, και στο δικο μου το CB και σε άλλα προτζεκτ που εχω δει. Ανθρωποι που δεν φαινονται, δε μιλανε, δε φωναζουν, δε διαλαλουν τη δουλεια τους. Κι εχω δει κοντρα σ' αυτα τα 5 δαχτυλα αμετρητους μετριους φωνακλαδες. Κι οταν βρεις ενα τετοιο ανθρωπο, το λιγοτερο που μπορεις να κανεις ειναι να δειξεις τη δουλεια του οσο μπορεις, πρωτα γιατι τον σεβεσαι, κι αυτον και τον κοπο του.
Και δεν ειναι μονο αυτο. Εχει κι αλλο, καλυτερο. Οτι οταν τελειωσει το 'αγροτικό' ολοι μπορει να κοιτανε τα παταρακια και να ναι ομορφα, ναι. Αλλα οποτε τα βλεπω θα βλεπω οτι κατεβηκε βραδυ στην υπογα για να τα κανει τελεια. Και κοιτας και βλεπεις παθος και αγαπη. Το χω ξαναπει, το οτι ειναι μηχανακια ειναι λιγο τυχαιο. Θα μπορουσε να ναι βινυλια ή παλια ραδιοφωνα, το θεμα ειναι να περνας αγαπη μεσα απ αυτο που κανεις και να βρισκεις αλλους σαν και σενα.
Κι εχω να κοιταξω τουλαχιστον 10 σημεια πανω στο 750 και να θυμηθω και τον Ηλια και το Σπυρο και το Δημητρη και το Χρηστο, γεματο ιστοριες ειναι πανω του. Κι αυτο ειναι ανεκτιμητο.
Δε μου ελεγε γιατι, αλλα κατεβηκε. Και σήμερα έμαθα το γιατί, επειδή οι βάσεις που του είχα στειλει για τα παταράκια ήταν φθαρμένες, γδαρμένες. Και δεν ήθελε να μπει τετοιο παταρακι σ' αυτη τη βαση. Του εβγαλε την πιστη να φυγει το χρωμα, διαβρωτικο, ασετον και τα λοιπα. Μετα τα καθάρισε καλά και τα έκανε ηλεκτροστατική, έτσι, χωρίς να του πω τιποτα. Για να βγει κατι καλυτερο.
Γι αυτο κατεβηκε χτες το βραδυ κατω.
Και το χω δει αυτο, σε ελάχιστους. Στα δάχτυλα του ενος, αλλα υπαρχουν, και στο δικο μου το CB και σε άλλα προτζεκτ που εχω δει. Ανθρωποι που δεν φαινονται, δε μιλανε, δε φωναζουν, δε διαλαλουν τη δουλεια τους. Κι εχω δει κοντρα σ' αυτα τα 5 δαχτυλα αμετρητους μετριους φωνακλαδες. Κι οταν βρεις ενα τετοιο ανθρωπο, το λιγοτερο που μπορεις να κανεις ειναι να δειξεις τη δουλεια του οσο μπορεις, πρωτα γιατι τον σεβεσαι, κι αυτον και τον κοπο του.
Και δεν ειναι μονο αυτο. Εχει κι αλλο, καλυτερο. Οτι οταν τελειωσει το 'αγροτικό' ολοι μπορει να κοιτανε τα παταρακια και να ναι ομορφα, ναι. Αλλα οποτε τα βλεπω θα βλεπω οτι κατεβηκε βραδυ στην υπογα για να τα κανει τελεια. Και κοιτας και βλεπεις παθος και αγαπη. Το χω ξαναπει, το οτι ειναι μηχανακια ειναι λιγο τυχαιο. Θα μπορουσε να ναι βινυλια ή παλια ραδιοφωνα, το θεμα ειναι να περνας αγαπη μεσα απ αυτο που κανεις και να βρισκεις αλλους σαν και σενα.
Κι εχω να κοιταξω τουλαχιστον 10 σημεια πανω στο 750 και να θυμηθω και τον Ηλια και το Σπυρο και το Δημητρη και το Χρηστο, γεματο ιστοριες ειναι πανω του. Κι αυτο ειναι ανεκτιμητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου