Πρωτομαγιατικη. Εχω παρει την αδεια απο ενα τυπο, εποχη που
εχω το κροσάκι και μπαινω σ' ενα χωραφι που εχει γαματο, εχει και μια πεζουλα
στη μεση και κανει αλμα. Ειναι πανω στη διαδρομη μου, και καθε φορα μπαινω και
στο χωραφι μπας και ξελυσσαξω. Εκει που παω με το γκαζι καρυδωμενο προς το
αλματακι βλεπω δυο κεφαλακια. Χομπιτ. Ειναι ενας γερος και μια γρια που εχουν
σκυψει και μαζευουν χορτα, ακουσανε τον τεντζερη και σκιαχτηκαν.
Λεω μλκ θα πατησω γρια. Παλι. Παλι γρια. Λασπη στο μεταξυ
τση πτανας. Αν φρεναρα θα επεφτα απ την πεζουλα και θα γινομουν ρουμπικ με τη
γρια και το γερο. Η απαντηση ειναι παντα γκαζι. Βλεπω ενα βραχακι πλακε γαματο,
και περναω πανω απ το γερο και τη γρια που σκυψανε μην αποκτησουν τατου πιρελι.
Λεω μλκ μια χαρα, κανω αναστροφη στη λασπη και αντιλαμβανομαι πως οταν περασα
τερμα γκαζι απο πανω τους ο πισω τροχος αφησε 488 κιλα λασπη σπατουλαριστη.
Τη γρια την ειχα κανει ρελιεφ, ολο. Το τερας της γλιτσας.
Ουτε ματια φαινοταν ουτε το ενα χερι. Ο γερος ηταν αθικτος. Κυριος. Το μονο
κακο ήταν οτι του ειχε μπει ενα τεραστιο πλακε κομματι λασπη πισω απο το ενα
γυαλι. Και με κοιταζε μονοφθαλμος με το αλλο ματι γουρλωμενο.
Χεστηκα πανω μου.
Μετα βγαλανε κατι αναρθρες κραυγες και προσπαθησαν να με
κυνηγησουν αλλα ο γερος επεσε. Απο τοτε εχω να ξαναπερασω απο κει. Μια φορα το
ειχα ξαναδει εφιαλτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου