disable copy

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Η μοτοσυκλέτα που δε μ' άρεσε

- ενώ όλες μ' αρέσουν.

Και ένα περιποιημένο παπί να βλεπα το χάζευα - και το χαζεύω. Κανένα κουκλάκι DT200 παλιότερα, κανένα XRάκι 125 ή CRF σήμερα. Σε όλα έβρισκα κάτι όμορφο (εκτός από τα σκούτερ φυσικά, τα οποία δεν τα θεωρώ καν τίποτα, ή μάλλον τα θεωρώ τον απόπατο της μεταφοράς).

Μηχανές και μηχανάκια όμως, όλα. Μέχρι πριν λίγες μέρες. Όπου σταματημένος στο φανάρι, ξαφνικά σοκάρομαι απ' την ιδέα ότι περνάει μια μηχανή που απλά ΔΕΝ μ' αρέσει. Και για κάποιον που του αρέσει μέχρι και η Seca αυτό είναι κατόρθωμα. Και το εννοώ το σοκαρίστηκα.  Δεν μου έχει ξανασυμβεί. Γέλασα ηλιθίως μην έχοντας άλλη αντίδραση σ' αυτό το συναίσθημα απέχθειας.

Η 'μηχανή' ήταν ένα V-Strom 650 μ ένα τύπο πάνω με το κράνος στον αγκώνα για να μην το χτυπήσει και μίλαγε στο κινητό. Και μην πέσετε να με φάτε οι Βιστρομάδες, θα μπορούσε να ναι κάτι άλλο. Αλλά αυτή η εικόνα της μηχανής... της μηχανής τίποτα, ήταν που με τάραξε. Δεν έβλεπα απολύτως κανένα λόγο να θέλω να καβαλήσω αυτό το μηχανάκι. Μα κανένα. Μου φάνηκε μια ξενέρωτη μαρκετίστικη σούπα που φρενάρει στρίβει δεν καίει δε χαλάει και χέστηκα τι άλλο κάνει. Εκείνη τη στιγμή μίσησα το Βιστρόμ από τα κατάπατα της ύπαρξης μου.



Έψαχνα να δω κανένα R6 ή κανένα Hyper να ισιώσω.

Κάτι που να ναι επικίνδυνο και να θέλει @@ για να το οδηγήσεις. Παλιά καινούργια δε με νοιάζει αν και θα προτιμούσα παλιά. Μια μηχανή που τον χαρακτήρα της τον κάνουν τα γκάζια της κι ο αναβάτης όχι οι πλαστικούμπες στο φέρινγκ. Χαρακτήρας μαρκετίστικος και μύδια μάντολες.

Κι επειδή έχει γίνει σούπα η λέξη. Χαρακτήρας δεν είναι το ντιζάιν, γιατί το ντιζάιν ήταν πάντα επιφανειακό. Ξεκόλλα. Τα καπάκια κάρμπον που αλλάζουν πρετ-α-πορτέ σε άλλα 30 χρώματα δεν είναι χαρακτήρας.

Χαρακτήρας είναι να ακούς RD350 στα κόκκινα να ουρλιάζει και να βρωμάει η διχρονίλα του καστρόλ από τα 5 χιλιόμετρα. Χαρακτήρας είναι να βλέπεις ΚΤΜ να αφήνει κάτω το μισό λάστιχο. Χαρακτήρας είναι ν ακους το Ενφιλντ να βαράει το ίδιο ρελαντί που βάραγε 500 χρόνια τώρα και να την έχεις στη βροχούλα να περιμένει.




Χαρακτήρας είναι να βλέπεις σιμπι 900 εφ δυο με την κουρελου και το πλαστικό το άζαξ για ντεπόζιτο και να κατεβαίνει ψαράκι σπασμένο στην ευθεία. Χαρακτήρας είναι να βλέπεις το R69S να παίρνει μπρος με την πρώτη μανιβελιά. Χαρακτήρας είναι να πηγαίνεις να κάτσεις πάνω και ν' ακούς να σου λένε 'πρόσεχε'.



Χαρακτήρας είναι να ναι και παλιά επικίνδυνη και σκοτώστρα. Είδα και μ αυτές που δεν είναι σκοτώστρες πόσο μειώθηκαν τ' ατυχήματα. Όσο αβάντα σου δίνουν τα ηλεκτρονικά τόσο πιο μαλάκας σου επιτρέπουν να είσαι - και είσαι. Όταν ανέβαινες όμως σε RG500 και σου είχε πάει το σκατό στην κάλτσα πρόσεχες γιατί κανείς δε σου λεγε ότι είναι εύκολο.

Το θυμάται κανείς αυτό το πρόσεχε; Για ανέβα σε ΙΤ, σε PE, σε CR, σε XR500, σε RD κι άλλα τόσα. Θυμάσαι που έτρεμε το πόδι στη μανιβελιά;





Θέλω μια μηχανή που να σαλτάρει και να ουρλιάζει, που να χαλάει και να σ' αφήνει, που να έχει ιστορία ή να τη γράφεις εσύ. Κι ας είναι ταπεινή. Ναι, κι ένα Βιστρόμ μπορεί να σε πάει στο Βόρειο Ακρωτήρι και να σου χαρίσει μαγικές στιγμές αλλά δεν με εμπνέει σε τίποτα. Χίλιες φορές ένα παλιό KLR ή ένα καινούριο ΚΤΜ.

Μια που να ξυπνάει συναισθήματα. Θυμάται κανείς να την κουνάς άνάμεσα στα πόδια για να δεις τι βενζίνη έχεις και να παίρνεις τζούρα απ΄το ντεποζιτο μεχρι να δεις στα σκοτεινα τι εχει; Να τρως ανάποδη απ' τη μανιβέλα; Να φτύνεις τον κύλινδρο για να δεις αν ζεστάθηκε ή να πλησιάζεις το χέρι και να νιώθεις τη ζέστη; Αισθήσεις κάργα, όχι αποστειρωμένοι καταψύκτες.

Ευτυχώς που υπάρχουν και κάτι Tuono και μερικά άλλα...

Βαρέθηκα να βλέπω σούπες που τα κάνουν όλα, που μπορεί να τα οδηγήσει ο οποιοσδήποτε και που τελικά δεν εμπνέουν κανένα να κάνει τίποτα. Και δε μιλάω για το 5% που θα γυρίσει τη μισή ευρώπη, μιλάω για το 95% που θα λιώσει 1200άρια στην πόλη.


Μπορεί να γερνάω και να τα βλέπω έτσι αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι. Ασε που απ' ότι θυμάμαι και στα 18 τα ίδια τα βλεπα, και στα 65 τα ίδια θα τα βλέπω. Λίγοι είμαστε τότε, λίγοι είμαστε και τώρα. Δεν άλλαξε κάτι.


Γίναν οι μάγκες φεμινίστριες με ταγάρια, μα δεν πειράζει πατριώτες. Είμαστ' εφτάψυχοι.




11 σχόλια:

Αλέξης είπε...

Κάτι που να ναι επικίνδυνο και να θέλει @@ για να το οδηγήσεις.

Δεν έχει κουμπί "ναι ρε πούστη μου" να το πατήσω....

Ανώνυμος είπε...

καλημερα γραφω εδω μιας και για καποιο λογο στο fb στην σελιδα του magazine fans δεν μου βγαζει να σχολιασω.
συμφωνω σε όλα . ατακες εκπληκτικες με μεγαλες και πονεμενες αληθειες όπως και οι φοτο που διαλεξες ,τα μηχανακια δλδ επισεις μοναδικα!!!!
Μου κανει εντυπωση παντως το κειμενο σου γιατι κρυβει μια τσατιλο κακια?...μπορει να είναι και ιδεα μου!
Τα σκλυρα δυστροπα μηχανακια κανουν καποια πραγματα καλα…και καποια όχι…αν θες να προχωρησεις παραπερα πρεπει να βρεις το κουμπι τους τον τροπο….το ιδιο θα κανει και το μηχανακι με εσενα…τοτε δημιουργητε μια μαγικη χημεια…μια σχεση…μια σχεση με χαρακτηρα…κατι που δεν καταλαβαινουν….’’ο τα κανω λιγο από όλα ….χωρις τζατικη με διπλη…’’
ρησπεκτ για την τεχνολογια….ναι σε κανει μ@λ@κ@...αλλα τα ατελειωτα ρυσπεκτ..ειναι το ποδι που τρεμει πανω από την μανιβελα…μουρθαν εικωνες μπλαβισμενες γαμπες σπασμενα παπουτσια…και μια πατουσα τουμπανο!...
το ότι κλεινης με Πανουση!!!!!.....ειναι το τελειο κερασακι!
ευγε φιλε μου….να χαιρωμαι να σε διαβαζω!!!!!!!!!!
salingaros

Ανώνυμος είπε...

εχω σκυλοβαρεθει να διαβαζω για κατηγοριοποιησεις απο ροκ - εφηβους πραγματικους και γνωστες μηχανοβιους που γραφουν και λενε την αληθεια τους σαν αταλαντευτοι και αδιαμφησβητητοι 17αρηδες. Οχι φιλε, κανενα μηχανακι δεν ειναι ξενερωτο (δεν εχω vstrom) οι ανθρωποι ειναι που κανουν τις μοτοσυκλετες κι αυτα που ζουμε μαγικα. τα παλια μηχανακια απλα ετυχε να υπαρχουν σε μια μαγικη ουτως ή αλλως εποχη / ολα ηταν πιο ροκ τοτε

αμαστασιος

ΛΥΚΟΣ είπε...

M αρεσε το αταλαντευτος 17αρης, και το βεστρομ για μενα ειναι μια ξενερα, μαζι με αρκετα αλλα. Αυτο δεν αφορα το 5% που θα το λιωσει, μιλαω παντα για πλειοψηφιες...

Ανώνυμος είπε...

Χαρακτήρα βαφτίζει ο καθείς ότι τον βολεύει. Υποκειμενικό, όπως και το επικίνδυνο όπως και τα @@ που θέλει το κάθετι επικίνδυνο.
Εγώ πάλι ψάχνω για ανθρώπους που βαρετά μηχανάκια θα τους ξυπνήσουν συναισθήματα.

Ανώνυμος είπε...

Λύκε γράφεις για IT CR PE και δεν ξέρω τι άλλο, μου έχεις βάλει και το 89άρι στη φωτό, αλλά ρε φίλε ένα 550 να χαρεί λίγο το ματάκι μας γιατί δεν βάζεις? Μήπως να έγραφες ένα αρθράκι για 550 να το απολαύσουμε??

Χρήστος

ΛΥΚΟΣ είπε...

XT550 υποθετω?

Unknown είπε...

Λαζαρε τα μηχανακια με χαρακτηρα θελουν κσι αναβατη παλιοχαρακτηρα .ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ .

Ανώνυμος είπε...

Ρέστα στο σχόλιο της 11:06 π.μ.
Ένθεν και ένθεν οι δήθεν οπότε δεν χρειάζεται κατηγοριοποίηση. Μόνο τι γουστάρει ο καθένας μετράει.

Ωστόσο... η προχειρότητα, η κακογουστιά και η έλλειψη προσωπικής άποψης, όντως συμβάλουν στην γελοιοποίηση όσων αδέξια επιχειρούν να μοστράρουν άχρηστες γι' αυτούς μοτοσυκλέτες.

Το ίδιο εξάλλου δεν συμβαίνει στις περισσότερες εκφάνσεις μας;


Μάνος

zoran είπε...

...και οι παλαιότεροι όταν βάζανε μπροστά με μανιβέλα κ είχανε πλατίνες θα λέγανε τα ίδια για τους νέους "φλώρους" με τις μίζες και τα μπουζί, με την ίδια λογική όλα τα παλιά είναι καλά και ότι πουλιέται σε ποσότητα αυτόματα χάνει την αξία του και μόνο φλώροι το οδηγάνε... εν τέλει αυτό που πιστεύω είναι ότι είμαστε αυτό που μπορούμε να κάνουμε και όχι ότι κατέχουμε... το μηχανάκι είναι το ωραιότερο "μέσο" για να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά παραμένει "μέσο" και τίποτα άλλο...

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω με τα περι χαρακτηρα και τι ωραια τι καλα, αλλα ρε MRCGδες ξεκολλατε και λιγο με τα μνημοσυνα στα rd και τα boldor γιατι πολυ δογμα εχει πεσει εκει μεσα και απο ομαδα customizing κ restoring εχει καταντησει απο τα 12000 μελη να ειναι 5-10 "πρωτοπαληκαρα" γραφικοι που απλα αναπολουν τα παλια αλλα και για κοροιδια και μπουρδες ειναι πρωτοι (χθες εγινε περιστατικο και αποχωρησε ανθρωπος απο την ομαδα) και αμα κανει κανεις καμια ερωτηση τεχνικης η αλλης φυσεως δεν σκαει ουτε μια απαντηση (οπως εσκαγε παλιοτερα) αλλα για σαχλαμαρες τρεχουν ολοι πρωτοι.Εχει πλακα που ο λαζαρος εχει αφησει και σχολη γραφης πισω και σκανε καποιοι με το ιδιο στυλ γραφης να γραψουν τα κειμενακια τους με βρεγμενα ματια απο συγκινηση
υπογραφη
καποιος που ειναι MRCGακιας απο οταν ημασταν καμια χιλιαδα που βρηκε τυχαια την ευκαιρια να τα πει εδω για ανωνυμια (ιδιοκτητης boldor)