Poetry.

Αποφάσισα, αφού εκανα μια ιντερνετικη βολτα, να αλλαξω υφος στο μπλογκ. Θα γραφω ποιηση. Γιατι, τοσοι που γραφουν καλυτεροι είναι δηλαδής; Η καλυτερο εχουνε συντακτικο μενα από;

Είναι η πρωτη μου δουλεια.

Την ονομαζω Μενεξεδιές Βερβελίθρες

--

Ήταν εκείνη; Ήταν αλήθεια Εκείνη; Ή ίσως η μυωπια του τον ξεγελουσε παλι όπως τοτε που αγκάλιασε τον αγροφύλακα....;

Όμως όχι.

Ηταν εκεινη.

Μεθυσε από παθος, από έρωτα, από μπακάρντι μπόμπα.

Δαγκωσε την αχνισμενη πεταλιδα της και στάλες βροχης σα βυσσιναδα πεταχτηκαν ολουθε στα καλογυαλισμενα του ματογυαλια και τον τυφλωσαν με ηδονη, ποθο και πιασε και μια τζατζικι.

Δες

Δες

Δες πως φτερουγίζουν οι πετούγιες της ανέμελες δίπλα στους υάκινθους και τις τουλούμπες.

Κοιτα…

κοιτα…

οι νεροβουβαλοι αεροπεταχτοί στροβιλίζονται πανω απο τις μαβιες νερομολοχες

Κι εγω… Μονος… βραδυ Σαββάτου κι η πιτσαρία δεν απαντά…

Πώς να μπορεσω, πως

εκεινη εφυγε όταν μαγκωσα τα δακτυλα της στο συρταρι

όταν το κουρτινοξυλο εριξα πανω της με στομφο

όταν μου ανατιναχτηκε η ομελετα

Τωρα μενει μονο θλιψη και λιγα γεμιστα από χθες.

Kλειστά

η πιτσαρία

κλειστά.

Εξω έβρεχε μαρίδες. Μέρα Μαγιού. Τουλαχιστον, είχα πληρώσει τα κοινόχρηστα.

 --

ΥΓ. Σας το λεω, αν πληγωθω και δε βρω ανταποκριση δεν ξαναγραφω. Αγνωμονες του κερατα. Οριστε μας. 

ΥΓ2. Kαι αν αντεχετε ρεμαλια.... πατατε το λινκ...... εεεεδω....

http://stoma-tou-lykou.blogspot.gr/2007/09/blog-post_3685.html