disable copy

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Θα μας πάει;

Υπάρχουνε ρετρό αισθήσεις; Που δεν τις νιώθουμε πια;

Έχουνε ημερομηνία λήξεως;

Δεν ξέρω, ρωτάω μόνο.

Η αίσθηση της μανιβελιάς - και της ανάποδης. Με σαγιονάρα ε; Η αίσθηση του να πλησιάζεις το χέρι στον κύλινδρο να δεις αν ζεστάθηκε. Η αίσθηση....

αυτή του χαμού. Βράδυ. Χωρίς κινητό. Στη μέση του πουθενά. Και να μην ξέρεις αν έχεις βενζίνα. Και να κρέμεσαι πάνω της. Και φώτα καντηλάκια. Άμα σ' αφήσει σ' άφησε. Κι όταν σταμάταγες καμιά φορά για τσιγάρο και μετά έβλεπες σκοτεινή τη σιλουέτα της κόντρα στο λιγοστό φως την είχες τη σκέψη τη ρημάδα.

Κι άμα δεν πάρει;

Και να ταν και κανένα ΧΤ500 ή άλλο τέτοιο τέρας; Κι άμα δεν πάρει;

Άμα δεν πάρει δεν την αφήνω εδώ ρε. Θα μου την κλέψουνε. Ξέρω και ξέρετε άτομα που έχουν σπρώξει χιλιόμετρα κι έχουν στήσει καραούλια. Χωρίς κινητά. Με τα ρετρουδάκια το χεις αυτό.

Ακόμα.

Κι αν μ' αφήσει; Κι αν οι πλατίνες; Κι αν υπερχείλιση; Κι αν ντίζα;

Με κατσαβίδι στην κωλότσεπη. Τη ντίζα θηλιά στο δαχτυλάκι και τραβάμε και πάμε. Συμπλέκτης; Κατηφόρα δευτέρα και καρφωτές. Λάστιχο; Με τη ζάντα. Βενζίνα; Δυο μπουκαλάκια καθαρή απ' το περίπτερο να πάμε μέχρι το βενζινάδικο.

Πριν τα κινητά αυτά. Τώρα στη μνήμη. 'Έλα ρε, έπαθα ζημιά.' 'Έρχομαι'.

Ε δεν είναι...

Κι αν δεν είναι ζημιά κι είναι πτώση; Μόνος καταμεσήμερο να προσπαθείς να καταλάβεις που πήγε το μηχανάκι. Να οδηγάς με το τιμόνι στραβό και τον τροχό κώλο χιλιόμετρα πίσω.

Θυμάστε την ατάκα;

'Θα μας πάει;'
'Θα μας πάει'.

Οι φίλοι μας βγάζανε στ' ανοιχτά τότε.

Θα μες πας παταράκι;
Θα σε πάω.

Κι οταν καιγονταν τα φωτα;

Πήγαινε μπροστά θα σου δείχνω εγώ.

Απο χθες ανεβαινουν στο γκρουπάκι φαναράκια.


Απο Citroen DS. Αυτό με το βυζί μπροστά.

Κι άμα πάει καμιά βόλτα το 750 στα σκοτεινά μ' αυτό θα φέγγει, όπως έφεγγαν τότε και στην εποχή χωρίς τα κινητά. Που είχες τους φίλους και το φαναράκι και τη μπαταριούλα τη Yuasa. Και καμια φορά τρεμόπαιζε, και καμιά φορά σου μπούκωνε και σε πήγαινε τρεις και μια.

Με μια ευχή πηγαίνανε τότε. Και δε θέλω να ναι led, θέλω αυτό το ωχρό της λάμπας. Που δεν ξέρεις αν θα σου φτάσει. Που κυνηγάς το φως γύρω γύρω στον επαρχιακό κι όσο σουρουπώνει τόσο το χάνεις

Θα μας πάει ρε;

Θα μας παει.

Με μια ευχή.

Φεγγαράκι μου λαμπρό ρε.

Για όσους κατάλαβαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: