Bultaco

Αν με ρωτούσαν να πω τρια εργοστάσια τα οποία φτιάχνουν τις πιο όμορφες μοτό που έχω δει, το ένα θα ήταν η Bultaco.

'Ένα κουφάρι έχει μείνει. Το θες; Φτιάχνεται αλλά θέλει πάρα πολύ δουλειά, τρέξιμο, ψάξιμο, χρήμα. Αν θες στο χαρίζω, αλλά μόνο αν το φτιάξεις'.

Με το Νικόλα γνωριστήκαμε ιντερνετικά. Σε ανύποπτο χρόνο τον είχα συγχαρεί για το ήθος του, γιατί απέφυγε να διαφημίσει το μαγαζί του, σε μια ομάδα 3000+ ατόμων, ενώ υπό τις περιστάσεις μπορούσε εύκολα να το κάνει, επειδή δεν το θεώρησε σωστό να βάλει διαφήμιση μια και δεν έβαζαν άλλοι.

Οχι δεν του περισσεύουν.

'Έχω χαρίσει 2 RGV 250, ένα NSR 250, ένα NS 400 χωρίς μοτέρ, ένα FZ 400... Αν το θέλεις το Bultaco πάρτο.

Για στείλε μου φωτό να το δω.

Περίμενα αραχνιασμένα σκόρπια ανταλλακτικά σε καμιά αποθήκη πατημένα.

Και παθαίνω αυτό που παθαίνω πάντα. Δεν βλέπω αυτό που είναι, αλλά αυτό που θα γίνει. Ένα Frontera που σηκώνει τον μπροστινό για πλάκα, με μια γραναζάρα πίσω και σκληρά λάστιχα κι ας μην πατάνε. 

'Και τι θέλεις γι' αυτό;'

'Τίποτα, αν θες έλα μια μέρα απ' το μαγαζί να πιούμε μια μπύρα.'


'Τι άλλο έχεις;'

'Εχω κοντέρ... φιλτροκούτι... τα καπάκια είχαν σπάσει και τα πέταξα.'

'Για πες και την ιστορία του λίγο...'

'Το είχε πάρει ο πατέρας ενός γείτονα και μετά το είχε ο γιός, αλλά τσακίστηκε και το παράτησε σ' ένα υπόγειο. Εγώ το πήρα από κει το '87. Επειδή έμενα με τους γονείς το βάλαμε στην αυλή ενός φίλου. Κάναμε βόλτες, οι μάστορες δεν ήξεραν τότε από τέτοια μηχανάκια και δεν δούλευε σωστά. Είχα τότε ελάχιστες γνώσεις. Όταν χρειάστηκα χρήματα το έβαλα προς πώληση. Κάποιος μου ζήτησε το μοτέρ μόνο στην τιμή που το έδινα ολόκληρο, 80 χιλιάρικα και το δωσα.Έτσι έμεινε το κουφάρι μόνο.

Θυμάμαι μου είπε ότι ήταν από Καλαμάτα και είχε ένα χωμάτινο μπάγκυ ιδιοκατασκευή κι ήθελε ένα ελαφρύ και δυνατό μοτέρ. Ούτε το όνομα του δε θυμάμαι πια...'

Το κοιτάζω, ψάχνω. Νόμιζα ότι είναι ΜΚ11 αλλά ο Τάκης ο Γκόνης κι ο Βασίλης ο Καραχάλιος με διορθώνουν.

Bultaco Frontera 370 MK10.

 'Τίποτα άλλο;'

'Το μπροστινό είναι XLR 500 χωρίς ελατήρια (!) και τα αμορτισέρ πίσω από ένα παλιό CM200. Τα έβαλα ίσα ίσα για να το τσουλήσω στην αποθήκη.Μάζευα όμως μηχανάκια τότε, είχα τρέλα. Έχω ακόμα 4 Χάσκυ, το ένα το φτιάχνω για να το βάλω στο μαγαζί.'

Ψάχνω και βρίσκω τεστ για το Frontera. Τότε ήταν κυριολεκτικά από τους αγώνες στην παραγωγή. Καπάκι μετά από μια τριάδα Bultaco που πήραν τις τρεις πρώτες στο ISDE τα μηχανάκια βγήκαν στην παραγωγή με ελάχιστες αλλαγές. 

Και τα specs

 Κι έχω αράξει και το χαζεύω. Ναι κουφάρι είναι. Ντεπόζιτο, πλαίσιο, σέλα, τιμόνι, τροχοί... Θέλει μπροστινό κομπλέ, μοτέρ... Χμμ..

Μια λύση, αφού συμβουλεύτηκα και το Δημήτρη και τον Τάκη. Μοτέρ από παλιό δίχρονο, Jawa 350, MZ, ή ακόμα και ΙΤ250 και ένα μπροστινό 48άρι συμβατικό από ΤΤ600. Κομμάτι ψωμί. Αλλιώς, όπως είπε κι ο Βασίλης ένα ιαπωνικό τετράχρονο μονοκύλινδρο, πχ DR250. 

H άλλη λύση είναι το μαμά. Κι όποτε τελειώσει. Μισά πράγματα από δω, μισά από κει. Ebay, car, όπου βρίσκω κάτι. Θα θελα να το δω μαμά. Γιατί μαμά αν ανέβω πάνω θα καταλάβω την αίσθηση που είχε ένα μηχανάκι τότε. Το να ανέβω σε κάτι μαιμουδισμένο... δεν είναι το ίδιο. Αν θέλω κάτι τέτοιο παίρνω και ένα οποιοδήποτε παλιό διχρονάκι. Οπότε κοιτάμε για μαμά. 

Και άστο στην άκρη. Το 750K ούτως ή άλλως δεν αφήνει για την ώρα περιθώρια, και το CB50 περιμένει κι αυτό στη γωνία.

Πιο πολύ θέλω να ξαναμυρίσω Castrol. 

Τα κουρέλια τραγουδούν ασταμάτητα. 

ΥΓ. Αν θέλετε να περάσετε απ΄το μαγαζί του Νικόλα και ν' ακούσετε τις ιστορίες του για τα 4 Χάσκυ που έχει ακόμα κάνετε μια βόλτα από Αργυρούπολη στην αρχή της Βούτας, Λ. Βουλιαγμένης 32.
Route 32 Rock 'n' blues. Αφού δεν κάνει ο ίδιος διαφήμιση του κάνω εγώ. :p

YΓ2. Ακούω απόψεις για την Καταλανή στρίπερ.