Η δουλειά του Σπύρου είναι απλά αλλού. Είναι πάρα πολλά για να τα γράψω εδώ. Τα βιδάκια από τιτάνιο, οι ροδέλες με λαστιχάκι παντού, το 10 φορές λύσε-δέσε για να πέφτουν όλα όπως πρέπει. Τι να γράψω;
Ένα μεγάλο ταξίδι είναι. Κι επειδή τα λόγια είναι φτωχά, κι επειδή οι 10 σελίδες άρθρο δε μου χουν φτάσει κι ούτε θα μου φτάσει το μπλογκ το ταξίδι θα ναι με εικόνες.
Ταξιδι που πηγε απο δω...
Μετά εδώ..
Κι εδώ..
Αρχισαν να φτιαχνονται χειροποίητα... τι να περιγράψω πρωτο. Εχει πανω απο 10 χειροποιητα κομματια πανω της που φτιαχτηκαν απ το μηδεν.
Σιγά σιγά άρχισε να παίρνει μορφή και σχήμα...
Ο Ηλιας έφτιαξε τα σελάκια του και το toolbox cover
Και όλα μαζί πάνω, ότι έχουμε. Έλα να τσουλήσει λίγο...
Τι να πρωτογράψω; Πόσες σελίδες;
Το μοτεράκι φτιάχνεται. Εξατμισούλες, χοάνες... έλα πάμε άλλο ένα βηματάκι... και φτάνουμε...
7 σχόλια:
Δεν ζηλεύω αυτό που φτιάξατε. Αυτό άμα λάχει το αγοράζει κανείς..
Το άλλο όμως, αυτό που νιώθετε...
'Αμα λαχει το αγοραζει κανεις'
Θες το τηλ του Σαρακακη ή το χεις;
:p
Μπράβο ρε Λύκο! μονο μπράβο μπορω να σου πω! Μου βάζεις ιδέες τωρα κι αντε να ηρεμήσω...
Ξέρεις τι εννοώ ;-)
Ξέρω :)
και ομως αυτο που ειναι αξιο ζηλειας δεν φαινεται και δεν ειναι απο μεταλλο.ξερεις γιατι και συ και αλλοι.
δε λεω, ωραιος ο προορισμος αλλα σαν το ταξιδι... δεν εχει... καθε φορα που θα κοιτας το cb θα σκεφτεσαι "ποσες φορες αλλαξαμε αυτο, εκεινο, το αλλο, τι μας εβγαλε την μπιστη μεχρι να ταιριαξει ή να μπει οπως το θελαμε"... αυτα θα θυμασαι και θα χαμογελας οδηγοντας το...
Δημοσίευση σχολίου